Στα τέλη του Σεπτέμβρη γίνανε καταστροφές στο τρίτο λύκειο Κομοτηνής. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκαν ρουφιανοφυλλάδες τις περιοχής, ασφαλίτες καθώς και μια μερίδα γονέων και καθηγητών με σκοπό να τρομοκρατήσουν τους μαθητές για να σταματήσουν τις καταλήψεις .Τα γεγονότα θυμίζουν μέρες του Δεκέμβρη του 2008 όταν παρόμοιες προσπάθειες έγιναν για να σταματήσουν της κινητοποιήσεις της νεολαίας που ξεκίνησαν με αφορμή την κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τότε κυκλοφορούσε μήνυμα σε κινητά που έλεγε ότι αναρχικοί από άλλες πόλεις έρχονται να κάψουν την Κομοτηνή. Τώρα οι ρουφιανοφυλλάδες μιλάνε για κουκουλοφόρους , εξωσχολικούς ,γνωστούς αγνώστους , (ορολογίες που χρησιμοποιούν τα μεγάλα ΜΜΕ όταν υπονοούν αναρχικούς.) .Παράλληλα ασφαλίτες μαζί με κάποιους γονείς και καθηγητές περιφέρονται από σχολειό σε σχολειό για να προειδοποιήσουν τους καταληψίες μαθητές ότι αναρχικοί θα έρθουν να καταστρέψουν τα σχολεία και να ξυλοκοπήσουν τους ίδιους.
Εμείς θέλουμε να τονίσουμε ότι οι καταστροφές ειδικά στην χρονική συγκύρια που σημειωθήκαν έπαιξαν αρνητικό ρόλο στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών γιατί απέτρεψαν την συσπείρωση τους. Παρόλα αυτά δεν καταδικάζουμε αυτές τις πράξεις γιατί είμαστε πολύ μικροί ακόμα για να αντιταχθούμε στους νομούς της φυσικής. Ότι δέχεται μια δράση είτε είναι αντικείμενο είτε είναι άνθρωπος προχωράει και σε αντίδραση .Ας μην κρύβονται κάποιοι πίσω από το δάκτυλο τους οι βανδαλισμοί συνήθως γίνονται από μαθητές και μάλιστα τις περισσότερες φορές χωρίς καν να κλαπεί κάτι, δηλαδή χωρίς να υπάρχει κάποιο υλικό όφελος. Είναι διαχρονικό κοινωνικό φαινόμενο και μετά τις φυλακές τα σχολεία έρχονται δευτέρα σε τέτοιου είδους περιστατικά. Εμείς καταδικάζουμε τα προϊόντα των βανδαλισμών δηλαδή τα γραφεία των καθηγητών, τα απουσιολόγια, τα βαθμολόγια και ότι συμβολίζει το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Αν και στην Κομοτηνή περιστατικά τέτοιου μεγέθους έχουν συμβεί ελάχιστες φορές από μειοψηφίες μαθητών, δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία μαθητών δεν αντιδρά. Συχνότερα φαινόμενα είναι η άρνηση μαθητών να διαβάσουν, να κάνουν φασαρία την ώρα του μαθήματος, να κάνουν κοπάνες , να καίνε τα βιβλία στο τέλος της χρονιάς, να κάνουν καταλήψεις.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να σχολιάσουμε και τα αιτήματα των μαθητών για τις περικοπές στην παιδεία, με αποτέλεσμα να είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος από δω και πέρα οι γονείς να πληρώνουν για τα βιβλία και την θέρμανση. Τα αιτήματα τους σίγουρα είναι δίκαια. Νομίζουμε όμως ότι ο σοβαρότερος λόγος για κατάληψη τον οποίο ντρέπονται να δηλώσουν για να μην κατηγορηθούν για τεμπελιά ή ανωριμότητα είναι ότι απλά δεν θέλουν να κάνουν μάθημα, τουλάχιστον με τον τρόπο με τον όποιο διεξάγεται. Άλλωστε δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται για την μάθηση. Από πολύ μικρή ηλικία όλοι κάνουν ερωτήσεις για διάφορα θέματα με σκοπό να διευρύνουν τις γνώσεις τους.
Οι μαθητές έχουν περιορισμένο ελεύθερο χρόνο. Είναι τα πιο σκληρά εργαζόμενα κομμάτια της κοινωνίας δουλεύουν πάνω από 14 ώρες καθημερινά, αν προσθέσουμε τα φροντιστήρια καθώς και το διάβασμα στο σπίτι. Ο τρόπος της διδασκαλίας επίσης είναι βαρετός η υλη είναι προκαθορισμένη και πρέπει να παπαγαλίσουν για να ανταμειφθούν με καλό βαθμό. Σχεδόν τα πάντα διδάσκονται σαν να είναι απόλυτες αλήθειες που δεν χωράνε αμφισβήτηση ή κριτική , ενώ σπάνια γίνεται διάλογος στην τάξη. Παράλληλα το εκπαιδευτικό σύστημα προωθεί τον ανταγωνισμό και όχι το συνεργατικό πνεύμα μεταξύ των μαθητών. Επιπλέον η γνώση έχει γίνει εμπόρευμα και οι γονείς αναγκάζονται να πληρώσουν πάρα πολλά χρήματα σε φροντιστήρια.
Θεωρούμε ότι για να αναπτυχτεί ελεύθερα η προσωπικότητα κάποιου ανθρώπου , θα αρκούσε να ανακαλύψει μόνος του πιο φάσμα γνώσεων τον ενδιαφέρει για να διερευνήσει περισσότερο. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αφού πρώτα του έχουν διδαχτεί κάποιες βασικές γνώσεις όπως γραφή, ανάγνωση, μαθηματικά που είναι απαραίτητες γιατί αποτελούν κώδικες επικοινωνίας με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Από ‘κει και πέρα η ανάγκη για περαιτέρω μάθηση οδηγεί στην αυτό-οργάνωση με την μέθοδο ανταλλαγής γνώσεων μεταξύ των ανθρώπων , εναλλαγής δηλαδή του ρόλου διδάσκοντα διδασκόμενου. Μ΄ αυτόν τον τρόπο εξαλείφεται ο ανταγωνισμός και εξυψώνεται το συνεργατικό συλλογικό πνεύμα.
Παρόλα αυτά ενώ υπάρχουν πυρήνες ελευθεριακής μάθησης στην σημερινή κοινωνία όσο υπάρχει το παρών πολιτικό οικονομικό σύστημα, η κρατική και η ιδιωτική παιδεία θα είναι κυρίαρχες.
Καλούμε τους γονείς και τους δάσκαλους/καθηγητές να στηρίξουν τους μαθητές στους αγώνες τους και να εργαστούν για να φτιάξουμε μια κοινωνία όπου δεν θα κυριαρχεί η ιεραρχία, το κέρδος και ο ανταγωνισμός αλλά η αλληλεγγύη η αλληλοβοήθεια και η συνεργασία. Να αγωνιστούμε όλοι μαζί για την ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Οι μεγαλύτερες γενιές είναι υπεύθυνες σε μεγάλο βαθμό για την βαρβαρότητα που επικρατεί στην σημερινή κοινωνία αφού μεγάλο μέρος τους συμβιβάστηκε και εξαργύρωσε για ανούσια προσωρινή υλική ευημερία, για εξουσίες και μικροεξουσίες τους νικηφόρους αγώνες του παρελθόντος. Επιτέλους οι μεγαλύτεροι ηλικιακά να σταματήσουν να παίζουν τον ρόλο αστυνομίας του μυαλού . Να αφήσουν ελευθέρους τους μαθητές να επιλέξουν το τρόπο αγώνα τους είτε αυτός είναι ήπιος είτε είναι άγριος. Να γίνουν επιτέλους πραγματικές συζητήσεις σε όλους τους κοινωνικούς χώρους, γειτονιές, πλατείες, σχολειά ,πανεπιστήμια, χώρους εργασίας για το πώς θα πάρουμε ξανά τις ζωές στα χέρια μας σε όλους τους τομείς της ζωής, από την παιδεία μέχρι την παραγωγή και επιτέλους να δράσουμε. Να μην ζήσουμε σαν δούλοι.
Αλληλεγγύη στους καταληψίες μαθητές.
Συνελεύσεις σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
Άγριες απεργίες διάρκειας.
Καταλήψεις επ ‘αόριστον.
Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D.
