6 χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη ναζιστική συμμορία της χρυσής αυγής και οι ναζί βρίσκονται πλέον εκτός βουλής και αισθητά αποδυναμωμένοι, μετά και από τις συνεχείς ήττες από τον αναρχικό χώρο και το αντιφασιστικό κίνημα γενικότερα καθώς δεν τους επιτράπηκε καμία δημόσια εμφάνιση παρά μόνο με ισχυρή αστυνομική προστασία. Παρ’ όλα αυτά η φασιστική απειλή παραμένει αφού οι ψηφοφόροι των ναζί και συνένοχοι στην δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν εξαφανίστηκαν έτσι απλά, ήταν είναι και θα συνεχίσουν να είναι κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας όσο το υπάρχον σύστημα λειτουργεί.
Οι Έλληνες φασίστες συνεχίζουν να εκπροσωπούνται στη βουλή αυτή την φορά από τους συνομωσιολόγους, χουντοβασιλικούς της “ελληνικής λύσης” του ερωτευμένου με τον Πούτιν Κυριάκο Βελόπουλο. Επίσης ο φασιστικός κορμός εκπροσωπείτε και στην κυβέρνηση από τους πρώην βουλευτές του λα.ο.σ μέχρι τον Δένδια, Σαμαρά, Χρυσοχοΐδη, αλλά και τους καινούριους ακραίους νεοφιλελέυθερους υπουργούς των οποίων η ρητορική δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή των φασιστών.
Οι φασιστικές δολοφονίες ΔΕΝ πρέπει να ξεχαστούν είτε έγιναν από οργανωμένες ναζιστικές συμμορίες είτε από μεμονωμένους ναζί είτε από φασίστες κοινωνικούς κανιβάλους όπως αυτούς που με την βοήθεια των μπάτσων και πλήθος θεατών δολοφόνησαν τον Ζάκ Κωστόπουλο. Ο Αντιφασιστικός αγώνας πρέπει να είναι και αντικρατικός και εναντία στο σύστημα που τον γεννά.
