Ήταν πρώτη Σεπτεμβρίου και ο Κώστας Μανιουδάκης 58 ετών κινούταν με το αυτοκίνητο του επί επαρχιακού δρόμου στα Χανιά. Στο διάβα του βρέθηκε ‘’αρμάδα’’ ένστολων καθικιών που εφορμούσε στην περιοχή. Τα περίφημα Τμήματα Αστυνομικής Επιχειρήσεως βρίσκονταν εκεί για να εκτελέσουν… το καθήκον τους. Τα συγκεκριμένα τμήματα δημιουργήθηκαν με σκοπό να ελέγχουν και να επιχειρούν στις περιοχές της Κρήτης που εμφανίζουν ιδιόρρυθμη εγκληματικότητα’’ ενώ δεν άργησαν να επεκταθούν στις ‘’γκρίζες’’ ζώνες της Δυτικής Αττικής και της υπόλοιπης Ελλάδος. Εκείνη την Παρασκευή λοιπόν αφού δεν έτυχε να εξαρθρώσουν κανένα κύκλωμα trafficking, κανένα πλοίο με δύο τόνους ηρωίνης, μήτε να συναντήσουν ένοπλους αρχιμαφιόζους αποφάσισαν να σταματήσουν το ‘’ύποπτο’’ όχημα του Κωστή.
Η επόμενη μέρα βρίσκει την κοινωνία να προσπερνά στα γρήγορα μια είδηση με τίτλο ‘’Τραγωδία -60 χρόνος πέθανε από ανακοπή ενώ τον είχαν σταματήσει για έλεγχο’’. Όποιος επέλεγε να διαβάσει καλύτερα την είδηση θα ενημερωνόταν πως ο θάνατος του Κωστή προέκυψε πριν ακόμη πλησιάσει τους μπάτσους, ενώ οι τελευταίοι κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον επαναφέρουν στη ζωή. Θα διάβαζε ακόμη πως επρόκειτο για τυπικό έλεγχο της Τροχαίας.
Το ψέμα κράτησε μέρες, το έγκλημα συγκαλύφτηκε μέσα σε κρυφούς φακέλους και πορίσματα ιατροδικαστή. Συντεταγμένα τα Μ.Μ.Ε, οι μπάτσοι, και μερίδα εμπλεκόμενων κουκούλωσαν την υπόθεση. Τα συγκοινωνούντα δοχεία της εξουσίας επιβεβαίωσαν την παντοδυναμία τους στην διαμόρφωση του κυρίαρχου αφηγήματος. Όλα αυτά έως ότου η οικογένεια του δολοφονημένου λύσει τη σιωπή της. Ο Κωστής χτυπήθηκε, του πέρασαν χειροπέδες πισθάγκωνα και τον έσερναν. Αυτά είναι τα ‘’φυσικά αίτια’’ από τα οποία έφυγε ο Κωστής.
Τα αίτια γίνανε ‘’φυσικά’’ όταν τα ΤΑΕ Ρεθύμνου το 2003 δολοφονούσαν τον Ηρακλή Μαραγκάκη με το πρόσχημα πως δεν σταμάτησε σε έλεγχο. Όταν το κακουργιοδικείο Πειραιά τους επέβαλε ‘’ποινή’’ πεντέμισι χρόνων για την εν ψυχρώ δολοφονία του 22 χρόνου.
Τα αίτια γίνανε ‘’φυσικά’’ όταν στην συμβολή των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου ο 15 χρόνος Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από τα πυρά του Μπάτσου Κορκονέα. Όταν οι νοικοκυραίοι αναρωτιόντουσαν τι δουλειά είχε στα Εξάρχεια. Όταν τα μέσα αναπαρήγαγαν τις αποβολές που έπαιρνε στο σχολείο του, και την παρουσία του σε αγώνες πόλο που είχαν γίνει επεισόδια.
Τα αίτια γίνανε ‘’φυσικά’’ όταν τον Οκτώβρη του 2021 έπεφτε νεκρός ο Νίκος Σαμπάνης έπειτα από καταδίωξη στο Πέραμα. Όταν οι δολοφόνοι του δεχόντουσαν τις επευφημίες των συναδέλφων τους και μερίδας της κοινωνίας και χαρακτηριζόταν ‘’ήρωες’’. Όταν τους επισκεπτόταν ο υπουργός προστασίας του πολίτη και όταν τα μέσα αναπαρήγαγαν την ελάχιστη χρήση όπλων των μπάτσων με 36 σφαίρες.
Τα αίτια γίνονται ’’ φυσικά’’ κάθε μέρα που οι βασανιστές- δολοφόνοι του Βασίλη Μαγγου κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσα μας. Κάθε φορά που ξεστομίζονται φράσεις όπως ‘’ Μα έκλεψε 20 ευρώ βενζίνη’’. Κάθε μέρα που ανεχόμαστε την παρουσία των μπάτσων στις ζωές μας. Κάθε φορά που ανεχόμαστε να κυκλώνουν τις γειτονιές μας , να απλώνουν τα χέρια τους πάνω μας, να εισβάλουν στα σπίτια και τα αυτοκίνητα μας. Κάθε φορά που επιλέγουμε τη σιωπή. Κάθε φορά που κοιτάμε χαμηλά η από την άλλη. Κάθε φορά που τους συναντάμε και δεν ξεχειλίζουμε από οργή.
Σήμερα επιχειρείται τα αίτια να γίνουν φυσικά χωρίς τα εισαγωγικά. Επιχειρείται να στηθεί ένα συμπαγές αφήγημα με προμετωπίδα τα προβλήματα υγείας του Κωστή και τους ‘’ήρωες’’ που βρέθηκαν στον δρόμο του και επιχείρησαν να τον επαναφέρουν στη ζωή. Στην κατεύθυνση αυτή έρχονται να προστεθούν και οι ανακοινώσεις από την πλευρά της αστυνομίας. Κάνοντας λόγο για διαστρέβλωση της αλήθειας και παραπλάνηση της κοινής γνώμης ξεχνάνε πως και τα δύο ξεκίνησαν από τις διαρροές των ίδιων για το συμβάν. Επίσης ξεχνάνε πως κάνοντας λόγο για αυτόκλητους εισαγγελείς και αυτοπροσδιοριζόμενους δικαστικούς στο μυαλό του κόσμου καθρεπτίζονται οι εικόνες με το σφυρί του δικαστή να μετατρέπεται στο γκλοπ του μπάτσου που φέρει το βάρος τη δικαστικής δικαιοσύνης μέσα από το δικαίωμα στη νόμιμη βία.
Φυσικά δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Δεν ξεχνάμε τους μπάτσους της Ροδόπης που λίγες μέρες μετά την δολοφονία Σαμπάνη κρατούσαν πανό που ανέγραφε ‘’ Είμαστε όλοι Δίας’’ σε μια παραδοχή που μεταφράζεται ως ‘’είμαστε όλοι και από λίγο δολοφόνοι’’
Φυσικά και αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη της αστυνομίας ως μέρος του ιστού της εξουσίας. Ως το μακρύ χέρι του κράτους. Μόνο τυχαίος δεν είναι ο εμπαιγμός στον οποίο επιδίδονται τα συντεταγμένα όργανα του κράτους : από την αστυνομία και τον ιατροδικαστή έως τους εισαγγελείς και όσους κοιτάνε τη δουλειά τους. Μόνο τυχαία δεν ειπώθηκε τη δεκαετία του 90’ η φράση ‘’Εσείς είστε το κράτος’’. Ο χλευασμός και η παραπλάνηση στην οποία επιδίδονται όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση του Κώστα Μανιουδάκη δείχνει την ασυδοσία που επικρατεί στην τάξη των καταπιεστών.
Θα κλείναμε εδώ εάν δεν πιστεύαμε πως όλο το μοτίβο που ξεδιπλώνεται στις παραπάνω γραμμές δεν αποτελεί βασική αιτία του κανιβαλισμού από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μιμούμενοι τις πράξεις των μπάτσων και στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας συμπολίτες μας αρματώνονται και επιδίδονται σε σαφάρι μεταναστών στον Έβρο. Τους γδύνουν, τους χτυπούν και τους κλέβουν όπως ακριβώς κάνουν και οι απεσταλμένοι του κράτους συνοριοφύλακες και μη στις γύρω περιοχές. Τον θάνατο του Κώστα Μανιουδάκη διαδέχτηκε ο θάνατος του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί στο όνομα πάλι της εφαρμογής του νόμου η καθυστέρηση στην επιβίβαση στοίχισε μια ζωή. Τα λόγια του δολοφόνου ΄΄ Εγώ νόμιζα πως δεν είχε εισιτήριο. Νόμιζα πως είναι μαύρος, Πακιστανός’’ καθρεφτίζουν την αντίληψη που ριζώνει βαθιά, και θέλει όποιον κατέχει την παραμικρή εξουσία να την ξεχειλώνει και να θεωρεί την ατιμωρησία δεδομένη εφ΄ όσον οι αντιλήψεις του συμπλέουν με εκείνες του κυρίαρχου κράτους. Όπως ακριβώς γίνεται και με τους μπάτσους εδώ και δεκαετίες
Την ΔΗΚΕΟΣΗΝΙ για κάθε Κώστα και για κάθε Αντώνη δεν θα την φέρει κανένα δικαστήριο. Κανένα κροκοδείλιο δάκρυ και καμία συγνώμη. Η ανοιχτή βεντέτα με τον κόσμο της εξουσίας μπορεί μονάχα να δώσει ένα τέλος στην εποχή των δολοφόνων.
Να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε Μην ξεπουλήσουμε φθηνά το τομάρι μας ρε και ας μη νικήσουμε ποτέ.
ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ UTOPIA A.D.
