Μετά της εκλογές της 17 Ιουνίου και την ενδυνάμωση της ακροδεξιάς: “Ανεξάρτητοι Έλληνες ‘’, και της ναζιστικής οργάνωσης χρυσή αυγή η οποία βοηθήθηκε από το κλίμα τρομοκρατίας που δημιούργησαν τα ΜΜΕ και διάφοροι πράκτορες της αστυνομίας με απανωτά ρεπορτάζ με εγκληματικότητα που αφορούσε μόνο μετανάστες και φήμες για δήθεν βιασμούς, και δήθεν σωτήριες πράξεις των “παιδιών” της χρυσής αυγής αντίστοιχα , έχουμε ως αποτέλεσμα να χαίρουν κοινωνικής αποδοχής , πράξεις ρατσιστικής βιας και ρατσιστικών συμπεριφορών γενικότερα.
Σαν αντιβαρο του ελληνικού εθνικισμού λίγο μετά τις εκλογές έρχεται η επίσημη επίσκεψη της φασιστικής συμμορίας των γκρίζων λύκων στην Θράκη
Θεωρούμε οτι τέτοιου είδους κινήσεις έχουν σκοπό να τονίσουν τον εθνικισμό στους λαούς της Θράκης με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο απ τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας τα οποία πηγάζουν από το οικονομικό σύστημα του κέρδους και το ποιο σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού το οποίο δεν κοιτάει εθνικότητες χρώματα και θρησκείες «γιατί οι πολυεθνικές δεν έχουν πατρίδα»
Ακολουθεί ένα παλαιότερο κείμενο μας το οποίο πιστεύουμε πως είναι επίκαιρο.
ΑΥΤΟOΡΓΑΝΩΣΗ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.
Στην περιοχή της Δυτικής Θράκης υπάρχει μια ιδιαιτερότητα που αφόρα τον πληθυσμό της καθώς το ένα τρίτο περίπου αποτελείται από Μουσουλμάνους και τα δύο τρίτα από Χριστιανούς. Όμως υπάρχει και ένας άλλος τεχνητός διαχωρισμός αφού το μεγαλύτερο ποσοστό μουσουλμάνων έχει εμποτιστεί με Τουρκική εθνική συνείδηση ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Χριστιανών έχει εμποτιστεί με Ελληνική εθνική συνείδηση. Αυτές τις ιδιομορφίες εκμεταλλεύτηκαν κατά καιρούς Ελλάδα και Τουρκία καθώς και παρακρατικά φασιστοειδή και των δυο πλευρών για να παίξουν τα παιχνίδια τους στην περιοχή, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ελεγχόμενες μάζες από Τούρκους-μουσουλμάνους και Έλληνες-Χριστιανούς ενεργοποιώντας τες όποτε κρίνεται αναγκαίο. Για παράδειγμα κάποιες φορές με επιτυχία το Τουρκικό Προξενείο κατόρθωσε να κατευθύνει κοπάδια μουσουλμάνων ψηφοφόρων προς τα ‘κει που επιθυμούσε κατά την διάρκεια εκλογών. Ενώ το Ελληνικό κράτος με την βοήθεια παρακρατικών κατόρθωσε να οργανώσει το αντί-Μουσουλμανικό πογκρόμ στις 29.1.1990, με αποτέλεσμα την καταστροφή καταστημάτων και την τρομοκράτηση του μουσουλμανικού πληθυσμού, ενώ παρόμοια γεγονότα μικρότερης κλίμακας συνέβησαν και τον Αύγουστο του 1996. Επίσης , στις 11-12-2008 μετά τα γεγονότα της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Ελληνικό κράτος προσπάθησε να δημιουργήσει μια “πολιτοφυλακή” συνεργαζόμενο με παρακρατικούς και Ελληνοχριστιανούς μαγαζάτορες με σκοπό την παρεμπόδιση των κινητοποιήσεων της φοιτητικής νεολαίας.
Επιπλέον, υπάρχουν και πιο πρόσφατα γεγονότα όπως
1) Η εμφάνιση της σημαίας “αυτονομίας” της Δυτικής Θράκης σε εκδηλώσεις λιγοστών μουσουλμάνων, σημαία που έχει πάνω την ημισέληνο και με προφανή το αίτημα να γίνει η Δυτική Θράκη προτεκτοράτο της Τουρκίας. Το περιστατικό φυσικά διογκώθηκε από τις φασιστοφυλλάδες της περιοχής.
2) Η βεβήλωση μουσουλμανικού νεκροταφείου από αγνώστους. Ενώ στο ίδιο νεκροταφείο γράφονταν κατά καιρούς συνθήματα εθνικιστικού περιεχομένου. Με την σημείωση ότι μετά την βεβήλωση ακολούθησε πορεία προς το Τούρκικο Προξενείο από μικρή μερίδα μουσουλμάνων, αφήνοντας μας υποψίες προβοκάτσιας.
3) Την αναγραφή σε πολλά σημεία της πόλης της Κομοτηνής του απλοϊκού λαϊκίστικου συνθήματος “ΕΞΩ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ’’ από την ναζιστική παρακρατική οργάνωση Χρυσή Αυγή, που προσπαθεί να ενεργοποιήσει καταχωνιασμένα εθνικιστικά μίση και να προσηλυτίσει νεολαία, με απώτερο σκοπό την πλύση εγκεφάλου με ηλιθιότητες περί ανωτερότητας της λευκής φυλής.
Φυσικά, σκόπιμα παραγνωρίζεται το γεγονός ότι το Τουρκικό Προξενείο όχι μόνο βρίσκεται στην Κομοτηνή με την ανοχή του Ελληνικού Κράτους, αλλά και το ότι το Ελληνικό κράτος με τις πολιτικές του το ισχυροποίησε αφάνταστα, ωθώντας τον Μουσουλμανικό πληθυσμό να στραφεί προς αυτό ζητώντας προστασία. Από το 1955 μέχρι το 1992 ως αντίποινα για το Πογκρόμ του Τούρκικου Κράτους κατά των Χριστιανών της Κωνσταντινούπολης, το Ελληνικό Κράτος στερούσε από το Μουσουλμανικό πληθυσμό της Δυτικής Θράκης μέχρι και τα βασικά που απαιτούνταν για την επιβίωση.
Μερικά από τα αντίποινα ήταν τα εξής:
1) Μονομερείς απαλλοτριώσεις καλλιεργήσιμης γης για δημόσια έργα με αποτέλεσμα την στέρηση πόρων ζωής για αγροτικούς πληθυσμούς.
2) Άρνηση χορήγησης επαγγελματικών αδειών
3) Απαγόρευση αγοραπωλησίας ακινήτων, επισκευής σπιτιών και τζαμιών, απόκτησης άδειας αυτοκινήτων και τρακτέρ, ανοίγματος καφενείων και μαγαζιών ηλεκτρικών ειδών.
4) Διάφορες διοικητικές “παρενοχλήσεις”, με πιο ακραία την αφαίρεση ιθαγένειας σύμφωνα με το άρθρο 19 του κώδικα ιθαγένειας (Ν. 3370/55) που στην ουσία παραβίαζε μέχρι και το άρθρο περί ισότητας του συντάγματος της Ελλάδας.
Ενώ Ελλάδα, Τουρκία και φασίστες προσπαθούν να χωρίσουν του κατοίκους της Θράκης σε δυο στρατόπεδα, η Ελληνική και Τουρκική Οικονομική ελίτ συνεργάζονται άψογα. Τα κέρδη της θυγατρικής της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος με την ονομασία Finansbank είναι περισσότερα στην αγορά της Τουρκίας των 76 εκατομμυρίων κατοίκων παρά στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων. Παρομοίως η Ζiraat Bankasi, που είναι η αγροτική τράπεζα της Τουρκίας, έχει υποκατάστημα στην Κομοτηνή και έχει δείξει ενδιαφέρον για την εξαγορά κάποιας Ελληνικής τράπεζας. Ακόμη υπάρχουν πολλές συνεργασίες και ετοιμάζονται καινούριες στους τομείς του τουρισμού, των κατασκευών, των τροφίμων, της ναυτιλίας ,των μεταφορών και της ενέργειας. Και το πιο τραγικό; Eνώ Τουρκία και Ελλάδα είναι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ είναι και από τους μεγαλύτερους αγοραστές πολεμικού εξοπλισμού στον κόσμο επικαλούμενοι την μεταξύ τους “έχθρα”, με την Ελλάδα να κατέχει την 5η θέση παγκοσμίως ενισχύοντας έτσι και το Διεθνές Κεφάλαιο.
Την ίδια στιγμή στην Δυτική Θράκη η ανεργία και η πτώση του βιοτικού επιπέδου δεν κοιτάει ούτε θρησκείες ούτε εθνικές συνειδήσεις. Δεν θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλο μας. Εμείς δεν είμαστε υποστηρικτές κάποιου θρησκευτικού δόγματος, επειδή θεωρούμε ότι οι θρησκείες είναι επινοήματα του ανθρωπινού νου και δεν έχουμε εθνική συνείδηση γιατί πιστεύουμε ότι τα έθνη είναι πλαστές ενότητες που επιβλήθηκαν με διαφόρους τρόπους από τους κυριάρχους για να εξουσιάζουν ευκολότερα, παρόλα αυτά δεν θέλουμε με το ζόρι να αλλάξουμε τα πιστεύω των άλλων. Καλούμε, όμως, τον πληθυσμό της Δυτικής Θράκης να μην παρασυρθεί από τα εθνικιστικά παιχνίδια και να βάλει τον αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία πάνω από θρησκείες και εθνικισμούς.
Το Κράτος μαζί με το διεθνές και ντόπιο Κεφάλαιο κλιμακώνει τις επιθέσεις εναντίων των ήδη καταπιεζόμενων ανθρώπων και είναι καιρός να δοθεί μια δυναμική απάντηση. Σας καλούμε να απαγκιστρωθείτε από τα κόμματα και να δημιουργήσετε τις δικές σας αυτόνομες ομάδες αντίστασης και αντεπίθεσης, στους χώρους εργασίας σας και στις γειτονιές σας. Σας καλούμε να αγωνιστείτε για το χτίσιμο κοινωνιών αλληλεγγύης που βασίζονται σε ανεξάρτητες προσωπικότητες που η μία θα σέβεται την ιδιαιτερότητα της άλλης και όχι κοινωνιών μίσους απoτελούμενες από εν δυνάμει υποκινούμενες μάζες λοβοτομημένων ζόμπι.
“Η εμφάνιση της σημαίας “αυτονομίας” της Δυτικής Θράκης”
Η σημαία των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, η “ψευτοσημαία” όπως την ονομάζετε, δεν είναι μία σημαία ενός μελλοντικού υποθετικού κράτους. Είναι η σημαία ενός κράτους που υπήρχε στο παρελθόν.
H Αυτόνομη Κυβέρνηση της Δυτικής Θράκης (τουρ. Batı Trakya Bağımsız Hükümeti) ήταν ένα μικρό, προσωρινό κράτος που ιδρύθηκε στην Δυτική Θράκη από τις 31 Αυγούστου έως τις 25 Οκτωβρίου του 1913. Η επίσημη ονομασία της ήταν αρχικά Προσωρινή Κυβέρνηση Δυτικής Θράκης (Οθωμανική Τουρκική غربی تراقیا حكومت موقتهسی – τουρ. Garbi Trakya Hükûmet-i Muvakkatesi) και αργότερα Αυτόνομη Κυβέρνηση Δυτικής Θράκης (Οθωμανική Τουρκική غربی تراقیا حكومت مستقلهسی – τουρ. Garbi Trakya Hükûmet-i Müstakilesi), η οποία προτιμήθηκε για να αποφευχθεί τυχόν σύγχυση ή ανασφάλεια στον πληθυσμό. Το κράτος περιλάμβανε όλη την Δυτική Θράκη, από τον Έβρο μέχρι τον Νέστο ποταμό, συμπεριλαμβανομένης της βουλγαρικής Ροδόπης στα βόρεια και στα νότια έφτανε στο Αιγαίο Πέλαγος. Η συνολική έκταση του ξεπερνούσε τα 8.600 χλμ². Ο πληθυσμός του κρατιδίου ήταν 500.000 εκ των οποίων το 50% (250.000) ήταν Έλληνες και οι υπόλοιποι ήταν Τούρκοι, Πομάκοι, Τσιγγάνοι, Αρμένιοι, Εβραίοι και λίγοι Βούλγαροι[1], αν και κατά άλλες εκτιμήσεις οι μουσουλμάνοι έφταναν το 75%[2].
Αφορμή για την προσπάθεια αυτονόμησης της Δυτικής Θράκης στάθηκε η υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου σύμφωνα με την οποία η Δυτική Θράκη θα γινόταν μέρος της Βουλγαρίας. Η απελπισία σε αυτή την προοπτική οδήγησε μερίδα Ελλήνων και Μουσουλμάνων να επαναστατήσουν διεκδικώντας την αυτονόμηση της περιοχής τους. Ζητήθηκε μάλιστα βοήθεια από την Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η πρώτη δεν μπόρεσε να βοηθήσει καθώς είχε υπογράψει την Συνθήκη ενώ η δεύτερη, η οποία δεν είχε κληθεί στο Βουκουρέστι, προσέφερε βοήθεια στέλνοντας αντάρτικες ομάδες και στρατιώτες μεταμφιεσμένους σε χωρικούς να καταλάβουν την Κομοτηνή και την Ξάνθη, το οποίο και πέτυχαν. Προκειμένου να ξεκινήσουν επίσημες συζητήσεις για την αυτονόμηση της Δυτικής Θράκης στάλθηκε αντιπροσωπεία Ελλήνων, Εβραίων, Μουσουλμάνων και Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, όπου μαζί με τον Γάλλο πρέσβη έφτιαξαν καταστατικό χάρτη αυτονόμησης, σύμφωνα με τον οποίο η Δυτική Θράκη θα χωριζόταν σε τρία μέρη, εκ των οποίων στα δύο θα ήταν Έλληνας πρόεδρος και στο ένα Μουσουλμάνος.
Η Μεγάλη Βρετανία, η Αυστρία και η Ρωσία αρνήθηκαν όμως να συζητήσουν το θέμα ασκώντας πιέσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία να αποσύρει την υποστήριξή της από τους αυτονομιστές. Η Πύλη απέσυρε την υποστήριξή της προκαλώντας την αγανάκτηση των αυτονομιστών, οι οποίο κήρυξαν την αυτονομία της Δυτικής Θράκης αγνοώντας τις συμβουλές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας περί του αντιθέτου. Η Ελλάδα αμέσως μετά την κήρυξη της αυτονομίας προσφέρθηκε να ενισχύσει την πρωτοβουλία, η υποστήριξη όμως δεν κράτησε πολύ καθώς μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης μεταξύ Βουλγαρίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία αναγνώριζε τα σύνορα και την Δυτική Θράκη ως βουλγαρική δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια βοήθειας.
Η σημαία του κράτους αυτού ήταν αυτή https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/ce/Flag_of_TRWT.svg
Τα σύνορα αυτού του κράτους ήταν αυτά https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4f/Provisional_Government_of_Western_Thrace.png
1) Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος (2004). Ιστορία της Μείζονος Θράκης, από την πρώιμη Οθωμανοκρατία μέχρι τις μέρες μας. Θεσσαλονίκη: Εκδοτικός Οίκος Αντώνιου Σταμούλη, σελ. 282. ISBN960-8353-45-9.
2) Katrin Boeckh Von den Balkankriegen zum Ersten Weltkrieg — Kleinstaatenpolitik und ethnische Selbstbestimmung am Balkan, München 1996, ISBN 3-486-56173-1, S. 77: Boeckh übernimmt die Zahlen einer türkischen Statistik von 1910 und gibt an, dass diese Zahlen in etwa den Zahlen einer griechischen Statistik von 1912 entsprechen. Die Statistiken übernimmt sie aus den Seiten 31f. aus Dimitri Pentzopoulos The Balkan Exchange of Minorities
3) Λένα Διβάνη (2000). Η εδαφική ολοκλήρωση της Ελλάδας (1830 – 1947). Αθήνα: Καστανιώτης, σελ. 584-587. ISBN 978-960-03-2902-5.
Δείτε και αυτό:
Η ‘ΕΚΔΟΣΗ “ΜΟΥΧΤΑΡΙΕΤ” ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (1913)
http://www.cangelaris.com/gr_exmuh.htm
.,.,.,..*.,.,.,.,
Γκιουμουλτζίνας Δημοκρατία (1913) (νεοελληνική εποχή)
Garbi Trakya Hükümet -i Muvakattesi (1913), Προσωρινή Kυβέρνηση Δυτικής Θράκης (1913)
ΠOΛITIKH IΣTOPIA – XPONOΛOΓIO: Ως συνέπεια του δεύτερου Bαλκανικού Πολέμου (βουλγαρικές στρατιωτικές ήττες) και με έμμεση ελληνοοθωμανική παρέμβαση εκδηλώθηκε στη Δυτική Θράκη επαναστατικό κίνημα εναντίον της βουλγαρικής κυριαρχίας. Tο κίνημα εκδηλώθηκε στα βόρεια τμήματα του παλαιού Σαντζακίου Γκιουμουλτζίνας, στον Kαζά Oρτάκιοϊ και στον πρώην Kαζά Kίρτζαλι (που σήμερα ανήκουν στη Bουλγαρία), δηλαδή στις περιοχές Kοσούκαβακ (Kosukavak, σημ. Krumovgrad), Mαστανλή (Mastanli, Mestanli, σημ. Momcilgrad) και Kίρτζαλι (Kircali, σημ. Kardjali) μεταξύ 16 και 19 Aυγούστου 1913. Oι κινηματίες κατέλαβαν την Γκιουμουλτζίνα (Kομοτηνή) στις 31 Aυγούστου και την Ξάνθη την 1η Σεπτεμβρίου 1913. Aμέσως μετά, ίδρυσαν με κέντρο την Γκιουμουλτζίνα την Προσωρινή Kυβέρνηση Δυτικής Θράκης (Garbi Trakya Hükümet -i Muvakkatesi). H Kυβέρνηση αυτή ήλεγχε όλόκληρο σχεδόν το παλαιό Σαντζάκι της Γκιουμουλτζίνας και από τις 2 Oκτωβρίου και το λιμάνι του Δεδέαγατς (σημ. Aλεξανδρούπολη). H βουλγαροοθωμανική Συνθήκη της Kωνσταντινούπολης που μεσολάβησε εν τω μεταξύ (29 Σεπτεμβρίου 1913), άφησε ακάλυπτους τους κινηματίες από την πλευρά της οθωμανικής Kυβέρνησης, η οποία αποδέχθηκε την παράδοση της περιοχής στο βουλγαρικό στρατό ως τις 25 Oκτωβρίου. Tελικά η κατάληψη της Δυτικής Θράκης από τις βουλγαρικές αρχές ολοκληρώθηκε στις 30 Oκτωβρίου 1913. Kατά τη σύντομη διακυβέρνηση της περιοχής από τις αρχές της “Δημοκρατίας της Γκιουμουλτζίνας”, φαίνεται ότι διατηρήθηκε στις περιοχές που ήλεγχε το παλαιό (1878 – 1912) οθωμανικό διοικητικό σύστημα και στους Kαζάδες Kοσούκαβακ, Ξάνθης, Δαρί Δερέ, Eγρί Δερέ και, Oρτάκιοϊ διορίστηκαν “Προσωρινοί Kυβερνητικοί Διοικητές” (Muvakkat Hulkumet Reisleri), ενώ στο Δεδέαγατς (Aλεξανδρούπολη) έλληνας Δήμαρχος. Σε έγγραφα της εποχής γίνεται λόγος επί παραδείγματι για “Λιβά (Σαντζάκι) Γκιουμουλτζίνας” (Liva -i Gumulcine) Kατ’ άλλες πληροφορίες, η περιοχή διαιρέθηκε σε τρεις τομείς (ίσως πρόκειται για Σαντζάκια (Λιβάδες) : Γκιουμουλτζίνας, Δεδέαγατς και Σουφλίου – συνόρων. Στις δύο τελευταίες – πάντα κατά τις ίδιες πληροφορίες – υπήρχαν έλληνες διοικητές.
Συγγραφέας: Παρασκευάς Kονόρτας
http://www.xanthi.ilsp.gr/thraki/history/his.asp?perioxhid=N0143