Φέτος συμπληρώνονται 38 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ενώ έχουμε μπει στο 37ο έτος από την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας. Η φετινή χρονιά μας βρίσκει αντιμέτωπους με τις πιο σφοδρές επιθέσεις που εξαπολύει το οικονομικό-πολιτικό σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η κρίση του καπιταλισμού απαιτεί από τα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα να ματώσουν για να μετριαστούν οι ζημιές των κεφαλαιοκρατικών ολιγαρχιών.
Παρατηρούμε τεράστια αύξηση φορολογίας, μειώσεις μισθών , αύξηση ανεργίας και περικοπές σε βασικά κοινωνικά αγαθά.
Η συναίνεση που είχε το σύστημα από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας αρχίζει και χάνεται. Οι κοινωνικές συγκρούσεις είναι συχνές και η οργή εκφράζεται τις περισσότερες φορές με πολύ έντονο τρόπο π.χ. αντιδράσεις στην θέαση πολιτικών πρόσωπων σε δημοσίους χώρους, συγκρούσεις σε απεργιακές συγκεντρώσεις και παρελάσεις.
Το σύστημα μπροστά σε όλα αυτά προσπαθεί να παίξει το παιχνίδι της εθνικής σωτηρίας . Σε αυτό το πλαίσιο συνεργάζονται περισσότερα κόμματα για την δημιουργία καινούριας κυβέρνησης. Την ονομάζουν κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ή ενότητας για να δείξουν ότι υπάρχει ευρεία συναίνεση για την εφαρμογή ακόμα πιο δυσβάστακτων μέτρων. Παρόλα αυτά η συναίνεση ευτυχώς όπως φαίνεται θα παραμείνει στην Βουλή και όχι στην κοινωνία.
Δεν θα σχολιάζαμε καν την αλλαγή κυβέρνησης γιατί όλες οι κυβερνήσεις για μας είναι πάνω κάτω το ίδιο, όποια πρόσωπα και να έχουν, αλλά δυστυχώς υπάρχει ένας θλιβερός συμβολισμός που σημαδεύει την 38η επέτειο του Πολυτεχνείου. Οι ξεπουλημένοι αγωνιστές του 73 όπως ο Μίμης Ανδρουλάκης και άλλοι, μια μέρα πριν την 38ο επέτειο δώσανε ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τραπεζίτη της οποίας υπουργός είναι ο Μάκης Βορίδης, πρώην μεγαλοστέλεχος της νεολαίας ΕΠΕΝ που είχε ιδρύσει ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Αυτό αποτελεί μεγάλη προσβολή για τους αγνούς αντιδικτατορικούς αγωνιστές και για κάθε βασανισμένο και νεκρό από την χούντα.
Σε αυτό το σημείο θέλουμε να σχολιάσουμε την στάση της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Από την μία καταγγέλλει την κυβέρνηση για έκτροπη πολιτεύματος και από την άλλη παραμένει στην Βουλή ενώ οι εκπρόσωποι της παρελαύνουν από τα αστικά ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων και των εφοπλιστών. Παράλληλα το ένα κομμάτι της προσπαθεί να εισχωρήσει σε κάθε κίνημα που ξεκινάει από τα κάτω προσπαθώντας να το ενσωματώσει παίζοντας πολλές φόρες και τον ρόλο του κυματοθραύστη πιο δυναμικών αντιδράσεων. Ενώ το άλλο κομμάτι της καθοδηγούμενο από μια επικίνδυνη ηγεσία έφτασε στο σημείο να περιφρουρήσει ακόμα και την Βουλή.
Εμείς από την πλευρά μας θέλουμε να τονίσουμε ότι δεν περιμέναμε καμιά καπιταλιστική κρίση και καμιά μορφή διακυβέρνησης για να εκφράσουμε την απέχθεια μας σε κάθε σχέση και δομή που βασίζεται στην ιεραρχία και το κέρδος. Ασκούμε εδώ και πολλά χρόνια έμπρακτη κριτική στον πολιτισμό της εμπορευματοποίησης, της ιδιοκτησίας, της αφομοίωσης, της απάθειας, της υποταγής και του φιλοτομαρισμού. Προτείνουμε μια κοινωνική οργάνωση που θα βασίζεται στην ισότητα, την διαφορετικότητα , την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια και προσπαθούμε να το μετουσιώσουμε σε πράξεις τις ιδέες μας. Καλούμε όλους τους ανθρώπους να κάνουνε το ίδιο.
Όπως κάθε αγώνας έτσι και αυτός που στοχεύει στην ανατροπή του συστήματος και στην κοινωνική απελευθέρωση έχει απώλειες. Έχουμε κάθε μέρα στο μυαλό μας τους δεκάδες ελευθεριακούς αντικαθεστωτικούς αγωνιστές (στην πλειοψηφία τους αναρχικούς) που ήρθαν σε απευθείας αντιπαράθεση με το σύστημα και τώρα βρίσκονται έγκλειστοι στα μπουντρούμια της δημοκρατίας. Τους δίνουμε υπόσχεση ότι θα αγωνιζόμαστε συνέχεια , για την Ελευθερία για την Επανάσταση για την Αναρχία.
Τιμή σε όλους τους νεκρούς αγωνιστές που πέσανε για Ελευθερία.
