«Ακόμα και αν οι φυλακές μετατραπούνε από αποθήκες ανθρώπων σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, ακόμα και αν οι καθημερινοί ξυλοδαρμοί κρατουμένων αντικατασταθούν με ύπουλες συμβάσεις και αφομοιωθούν από σωφρονιστικές πολιτικές ενταγμένες στα πρότυπα των ¨ανθρωπίνων δικαιωμάτων¨, ακόμα και αν τα ¨λευκά¨ κελιά γίνουν ¨ροζ¨, ακόμα και αν η ηρωίνη παραχωρήσει τη θέση της στη μεθαδόνη, θα παραμείνουμε παντοτινοί εχθροί κάθε οικοδομήματος που μας στερεί την ελευθερία…»
Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ, Γ.ΒΟΥΤΣΗΣ-ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ, Π.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
Οι φυλακές δεν ήταν ποτέ χώροι αναμόρφωσης και σωφρονισμού. Ήταν, από το μεσαίωνα όταν και συνελήφθη η ιδέα αυτού που σήμερα ξέρουμε ως ¨φυλακή¨, και είναι χώροι εγκλεισμού και τρομοκρατίας. Δημιουργήθηκαν για να λαδώνουν τα γρανάζια της εξουσίας μέσω του εκφοβισμού της ¨μάζας¨ και της βίαιης καταστολής όσων παρεκκλίνουν απ’ αυτήν, των ¨εγκληματιών¨. Γι’ αυτό ακριβώς και σήμερα που το καθήκον του εκφοβισμού το έχουν πλέον αναλάβει τα ΜΜΕ, οι μπάτσοι, οι ρουφιανοκάμερες, τα κόμματα και οι ¨καλοθελητές¨ χαφιέδες, οι φυλακές απομακρύνονται από τις πόλεις, όπου πλέον δεν χρειάζεται η φυσική τους παρουσία σαν φόβητρο, ώστε να διευκολυνθεί η 2η λειτουργία τους. Δηλαδή η καταστολή (και όπου χρειάζεται, η εξόντωση) των εγκλείστων και η δημιουργία συγχρώνος μιας ψεύτικης αίσθησης ελευθερίας στους ¨έξω¨, μιας αίσθησης ότι ο εγκλεισμός δεν είναι μέρος της δικιάς τους πραγματικότητας, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Γιατί οι φυλακισμένοι με τους ¨ελεύθερους¨ πολίτες, τελικά, δεν διαφέρουν και πολύ, αφού σ’ αυτή την κοινωνία ο οποιοσδήποτε είναι εν δυνάμει ¨εγκληματίας¨.
Η ουσία της φυλακής παραμένει ίδια, το ίδιο απάνθρωπη με πριν. Μια υποθετική φυλακή με πραγματικό σκοπό την αναμόρφωση και επανένταξη των κρατουμένων σε ένα υποθετικό κράτος πρόνοιας είναι αδύνατο να υπάρξει σε μια κοινωνία σαν αυτή που ζούμε. Γιατί μια κοινωνία ιεραρχικά δομημένη, γεμάτη ανισότητες και με κυρίαρχο τρόπο κάθε μέρους της το κέρδος (όχι κατ’ ανάγκη οικονομικό, αλλά και συναισθηματικό, ¨ηθικό¨ κτλ) έχει ως φυσικό επακόλουθο την παραγωγή ανταγωνιστικότητας, φθόνου και βίας, που όταν αυτά δεν εξυπηρετούν τους έχοντες, την εξουσία, όποιοι και να ‘ναι αυτοί (κράτος, εταιρείες, εκκλησία κτλ) ονομάζονται ¨εγκληματικότητα¨. Συνεπώς η καταπολέμηση της ¨εγκληματικότητας¨ δεν χρειάζεται φυλακές και εγκλεισμό, αλλά τον αγώνα για μια δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία. Έναν αγώνα στον οποίο οι φυλακές στέκονται εμπόδιο, έναν αγώνα που δεν μπορεί παρά να περάσει πάνω από τα συντρίμμια όλων των φυλακών…
ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ Η ΕΜΦΑΤΙΚΗ
ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΗΝ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ
ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
UTOPIA A.D. – ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΗΡΩΩΝ – ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ
