Στάλθηκε στο Inter Arma από τη Σ.Π.Φ. – Πυρήνας Φυλακής:
Μία πρόκληση… Η φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού απ’ τις φυλακές και η επιστροφή του στον ένοπλο αγώνα.
Πολλά ψέματα… Ο τηλεοπτικός μονόλογος που αφηγείται την κατάσταση στις φυλακές με όρους σινεμά. «Τρομοκράτες που κάνουν κουμάντο στην φυλακή…»
«οι Πυρήνες της Φωτιάς που διατάζουν τους δεσμοφύλακες»
«Τρομοκρατικό ρεβεγιόν απόδρασης»
Ο εχθρός… Η κατασκευή μιας φυλακής μέσα στη φυλακή με την κωδική ονομασία «φυλακή υψίστης ασφαλείας τύπου Γ»
Μία αλήθεια… Δεν φτάνουν όλες οι κλειδαριές του κόσμου για να φυλακίσουν την αμετακίνητη απόφασή μας να παραμείνουμε εχθροί της εξουσίας ως το τέλος…
i. Η προπαγάνδα γίνεται πράξη
Τους τελευταίους μήνες οι δημοσιογράφοι ως ιδιοκτήτες της μοναδικής αλήθειας, ακολουθώντας τις εντολές της εξουσίας κατασκεύασαν μία τρομοφοβική ατμόσφαιρα. Ένα τηλεοπτικό σενάριο «αλήθειας» που μιλούσε για «αιμοσταγείς τρομοκράτες» και εμπλουτίστηκε με την προκλητική επικήρυξη των 4 εκατομμυρίων ευρώ προς κάθε επίδοξο ρουφιάνο που θα συνείσφερε στη σύλληψη των καταζητούμενων . Πίσω απ’ την επικοινωνιακή παλίρροια του ψέματος εμφανίστηκε η αλήθεια της καταστολής.
Μετά την προπαγάνδα έρχεται η πράξη…
Η αρχή της αστυνομικής εκστρατείας έγινε με τις δεκάδες εφόδους σε σπίτια συντρόφων και ατόμων του «χώρου». Παράλληλα η τρομοφοβική υστερία είχε ευδοκιμήσει ώστε να δοκιμαστεί η πρόταση για την έναρξη του πρώτου ελληνικού Γκουαντάναμο. Ένα Γκουαντανάμο που αρχικά η εξουσία επιδιώκει να εγκαθιδρυθεί στις φυλακές Δομοκού, έπειτα σε όλες τις φυλακές και μετά να διευρυνθεί παντού στους δρόμους, στις πλατείες, στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων. Γιατί όντως εκεί είνaι ο στόχος.
Ο φασίστας πρώην δικαστής που διοικεί το υπουργείο δικαιοσύνης κινεί ήδη τα νήματα αποσπώντας την συναίνεση ή ακόμα και τα χειροκροτήματα του τηλεοπτικού κοινού.
ii. Η απομόνωση της λήθης
Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας δεν είναι μόνο περισσότερα κάγκελα και παραπανίσιο τσιμέντο που κρύβει τον ήλιο. Δεν είναι μόνο ένα νομοθετικό δηλητήριο που δολοφονεί αργά και σταθερά την ζωή των κρατουμένων.
Είναι ένα πείραμα αμνησίας. Μία επιστημονική διαδικασία για τους αιχμαλώτους να ξεχάσουν και να ξεχαστούν.
Η αύξηση του ορίου των χρόνων φυλακής, η απαγόρευση αδειών, η αισθητηριακή απομόνωση με την απομάκρυνση και τον περιορισμό της ανθρώπινης επικοινωνίας με τα κοντινά μας πρόσωπα θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι υπάρχει ζωή. Μία ζωή που δεν τελειώνει στα τείχη του προαυλίου της φυλακής. Ταυτόχρονα με το θάψιμό μας στους τσιμεντένιους τάφους υψίστης ασφαλείας επιδιώκουν να μας νικήσει η λήθη. Ιδιαίτερα θέλουν να κλειδώσουν την εμπειρία του αντάρτικου πόλης, να την αποσυνδέσουν απ’ την πραγματικότητα και να την διαγράψουν ως ιστορία και ως βίωμα. Ότι ξεχνιέται είναι καταδικασμένο να πεθάνει…
iii. Η εξουσία αγαπά την διαίρεση
Στις 27/03/2014 δολοφονείται ο κρατούμενος Ιλία Καρέλι ο οποίος λίγες μέρες πριν είχε μαχαιρώσει έναν υπαρχιφύλακα.
Ο Καρέλι ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου από μπάτσους και δεσμοφύλακες. Δεν είναι ο πρώτος ούτε θα είναι ο τελευταίος που αποφυλακίζεται μέσα σε φέρετρο. Απλά η περίπτωση του δεν μπορούσε να κρυφτεί πίσω από δικαιολογίες και ψέματα.
Γιατί όλοι γνωρίζουν πως η φυλακή με τον τρόπο της είναι το βασίλειο του θανάτου. Ο θάνατος διοικεί την φυλακή άλλοτε αργός καθημερινός μέσα απ’ τα ψυχοφάρμακα την πρέζα και τις κενές σελίδες ημερολογίου κι άλλοτε σε μορφή στατιστικής από γραφειοκρατία, έλλειψη ιατρικού προσωπικού και αδιέξοδα σε τέσσερις τοίχους.
Ταυτόχρονα, πλέον ο φόβος διοικεί τις φυλακές έχοντας ως συνεργάτη την διαίρεση. Η τιμωρία των φυλακών υψίστης ασφαλείας διαιρεί τους κρατούμενους. Υπάρχουν οι απείθαρχοι – επικίνδυνοι κρατούμενοι και οι υπάκουοι, οι «οι καλοί», οι πρόθυμοι συνεργάτες των δεσμοφυλάκων και του εισαγγελέα. Αυτό δεν είναι καινούργιο, όμως τώρα είναι επίσημο. Το νομοσχέδιο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας το λέει ξεκάθαρα. Όποιος κρατούμενος βοηθήσει με πληροφορίες για την αποτροπή «τρομοκρατικών πράξεων» ή την σύλληψη «τρομοκρατών» απολαμβάνει πλέον το χάιδεμα του κράτους που εκφράζεται με την αποφυλάκιση του και την ένταξή του σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Το δηλητήριο της καχυποψίας κυλάει πλέον στις φλέβες της φυλακής. Οι ρουφιάνοι αποκτούν νέο κίνητρο αφού το κράτος μπορεί να τους παρασημοφορήσει με την δική του εκδοχή «ελευθερίας». Όμως υπάρχει κάτι ακόμη χειρότερο απ’ την ρουφιανιά. Οι νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας λειτουργούν ως αντι-κίνητρο. Είναι το νέο φόβητρο που παραμονεύει. Το γράμμα του νόμου είναι ξεκάθαρο. Εάν ο εισαγγελέας κρίνει κάποιον κρατούμενο ως «επικίνδυνο», ανεξάρτητα απ’ το «ποινικό του αδίκημα», τότε αυτομάτως αυτός μπορεί να χαρακτηριστεί κρατούμενος τύπου Γ και να μεταφερθεί στις φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Τι σημαίνει αυτό πίσω απ’ τις γραμμές; Ότι ο καθένας που διεκδικεί το ελάχιστο της αξιοπρέπειας μέσα στη φυλακή απ’ την διαμαρτυρία απέναντι στις συνθήκες διαβίωσης μέχρι την εναντίωση στην προσβλητική συμπεριφορά δεσμοφυλάκων, αυτομάτως μπορεί να χαρακτηριστεί ως «πρόβλημα». Τώρα λοιπόν υπάρχει αποθηκευτικός χώρος για όλα τα «ενοχλητικά προβλήματα». Οι αποθήκες αυτές έχουν όνομα… είναι οι φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Έτσι οι διοικητές των φυλακών επιδιώκουν να βουλιάζουν τους κρατούμενους στην αδιαφορία και στην παθητικότητα. Σε αυτό το βούλιαγμα δεν υπάρχει σανίδα σωτηρίας μόνο ψευδαισθήσεις που βρίσκουν καταφύγιο στην σιωπή.
iv. Απ’ την θεωρία στην πράξη
Δεν συμπαθούμε τις αναλύσεις για τις αναλύσεις. Επιθυμία μας είναι να σπάσουμε την επιφάνεια του προβλήματος και να αναζητήσουμε την εξόντωσή του.
Είναι γεγονός πως η Δημοκρατία είναι μια σιδερένια γροθιά μέσα σε βελούδινο γάντι. Τώρα που το βελούδο έχει κουρελιαστεί μένει μόνο το σίδερο. Συνολικά η εξουσία έχει ξεμείνει από οικονομικές υποσχέσεις και το μόνο που της απομένει είναι οι απειλές και η τιμωρία. Στα απομεινάρια του καταναλωτικού παραδείσου και της μικροαστικής ευτυχίας της μικροϊδιοκτησίας και της κατοχής αντικειμένων, ανατέλει το Κόμμα του Νόμου και της Τάξης. Η εξουσία λέει «όσους δεν μπορώ να ξεγελάσω, τουλάχιστον θα τους φοβίσω…» Ο φόβος λοιπόν κυβερνά. Η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς έχουμε ξεκαθαρίσει τις προθέσεις μας. Στον τρόμο απαντάς με τρόμο. Ο μόνος τρόπος να διώξουμε τον φόβο και την τυραννία του, είναι να τον μεταφέρουμε στην αυλή του εχθρού. Ο αναρχικός ένοπλος αγώνας μέσα από αυτόνομους πυρήνες συγγένειας που άλλοτε συναντιούνται στο άτυπο δίκτυο της FAI και άλλοτε όχι, είναι η δικιά μας απάντηση στην εξουσία.
Φυσικά για εμάς που ζούμε στη χώρα της αιχμαλωσίας οι επιλογές είναι λίγες και συχνά κλειδωμένες. Όμως στη δυσκολία κρύβεται και η ομορφιά του αγώνα.
Μέχρι να δημιουργήσουμε “τη δικιά μας μερα” συχνά βρισκόμαστε σε ενδιάμεση κατάσταση κινητοποιήσεων. Όπως και σήμερα, που την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, πραγματοποιείται κινητοποίηση σχεδόν σε όλες τις φυλακές τύπου της ελλάδας ενάντια στο φασιστικό νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου Γ. (με άρνηση μεσημεριανού κλειδώματος, συγκεντρώσεις κρατουμένων και συνθήματα στα προαύλια, αποχή συσσιτίου κ. ά.)
Γνωρίζουμε τις αντιφάσεις που υπάρχουν στις κινητοποιήσεις των φυλακών. Για να το πούμε απλά για εμάς ακόμα και μία χρυσή φυλακή είναι πάντα φυλακή. Αυτό που θέλουμε δεν είναι η βελτίωση των συνθηκών της φυλακής, αλλά η καταστροφή της ίδιας της φυλακής. Σίγουρα λοιπόν δεν μας γεμίζουν οι ενδιάμεσοι αγώνες, ούτε περιέχουν την ένταση του μίσους που τρέφουμε ενάντια στις φυλακές. Όμως, σε συνθήκες αιχμαλωσίας, ακόμα και αυτές οι μικρές στιγμές υποτυπώδους αποσταθεροποίησης της ομαλής λειτουργίας του σωφρονιστικού συστήματος, είναι ίσως κάποιες απαραίτητες ανάσες που κρατάνε ζωντανή την υπόσχεση πως «η μέρα μας θα έρθει…».
v. για την…Νεα Ατλαντίδα
Καθημερινά γνωρίζουμε πως δεκάδες πράξεις ανυποταξίας συναντιούνται επιθυμώντας να γκρεμίσουν τον κόσμο της εξουσίας. Μέσα απ’ τα συντρίμμια του κράτους και της κοινωνίας του μπορεί να αναδυθεί μία νέα αχαρτογράφητη περιοχή, όχι με γεωγραφικούς όρους, αλλά με απεριόριστη ελευθερία. Σε αυτήν την νέα Ατλαντίδα δεν θα υπάρχει ούτε ένα εκατοστό εδάφους για φυλακές και δήμιους. Σήμερα απ’ τις φυλακές της ελλάδας στέλνουμε δύναμη και αλληλεγγύη στα φυλακισμένα αδέρφια σε όλο τον κόσμο. Ξεχωριστά όμως θέλουμε να αναφερθούμε στον Nicola και τον Alfredo (αιχμάλωτους για δράση της FAI) στην ειδική πτέρυγα των ιταλικών φυλακών που η αλληλογραφία τους λογοκρίνεται και τα κείμενα τους κατάσχονται απ’ την αστυνομία… σκέψης.
Σύντροφοι είμαστε πάντα δίπλα σας…
Η ΔΡΑΣΗ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ
ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς FAI/IRF
Πυρήνας φυλακής
Φυλακές Κορυδαλλού
03/04/2014
