Ο Σπύρος Στρατούλης ξεκίνισε απεργία πείνας από τις 11/11 διεκδικώντας με αυτό τον τρόπο την απαλλαγή του από τις αστήριχτες και στημένες κατηγορίες που του αποδίδονται και την άμεση επαναχορήγηση των αδειών τις οποίες λάμβανε κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο Σπύρος Στρατούλης βρίσκεται 22 χρόνια έγκλειστος στα μπουντρούμια της δημοκρατίας. Τώρα τον χρεώνουν νέες κατηγορίες για συμμετοχή σε μία δήθεν εγκληματική οργάνωση (στέκια Θεσσαλονίκης ) και σωματική βλάβη τρίτων, στη Θεσσαλονίκη, το έτος 2012. Μετά από τηλεφωνικές υποκλοπές, στοχοποιήθηκαν συλλογικότητες του αναρχικού χώρου και μεταξύ άλλων αξιοποιήθηκε « ποινικά » προς δημιουργία εντυπώσεων, η επικοινωνία του με συντρόφους και πρόσωπα που έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους στους αγώνες των φυλακισμένων. Το κράτος χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη δίωξη ως αφορμή για να παγώσει τις άδειες εξόδου από τη φυλακή που έπαιρνε κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια, παρόλο που ο εισαγγελέας δε ζήτησε καν την προφυλάκισή του. Επίσης, η συνθήκη αυτή επηρεάζει την επικείμενη κατά τα άλλα αποφυλάκισή του, παρατείνοντας την ομηρία του για 3,5 επιπλέον χρόνια.
Η απεργία πείνας είναι ένα εξοντωτικό / καταστροφικό για τον κάθε αγωνιστή μέσω πίεσης με ανεπανόρθωτες ζημιές για την υγεία του. Στηρίζουμε τον αγώνα του Σπύρου Στρατούλη για ελευθερίες που ούτως ή άλλως δικαιούται. Παρόλα αυτά η λογική των αδειών είναι άκρως προβληματική. Οι άδειες υπηρετούν μονάχα την εξουσία καθώς λειτουργούν ως μηχανισμός εκβιασμού. Συγκεκριμένα, σε μια κατάσταση που σου έχουν πάρει τα πάντα η άδεια ή οποιοδήποτε ‘’δικαίωμα’’ είναι σαν να σου πετάνε ψίχουλα και με αυτά να σε εκβιάζουν ώστε να μην αντιδράς σε τίποτα υπο τον φόβο να στα αφαιρέσουν και αυτά. Η ελευθερία δεν είναι κατι διαπραγματεύσιμο και σίγουρα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται απο το δικαϊκό σύστημα που μόνο σωφρονιστικά δεν λειτουργεί αλλά ως τιμωρός. Άλλωστε, ποιος ορίζει ποιά συμπεριφορά χρήζει σωφρονισμού; Ίσως είναι καιρός οι αλληλέγγυοι έξω από τα κελιά να βρούμε τρόπους εξάντλησης του κράτους πριν γεμίσουμε με αγωνιστές με κατεστραμμένα ζωτικά όργανα και να μην περιμένουμε να περνάνε 10αδες μέρες για να εντατικοποιηθούν οι κινήσεις αλληλεγγύης όποιες και αν είναι αυτές.
Η πραγματική ελευθερία θα υπάρξει όταν γκρεμιστεί και η τελευταία φυλακή.
Αναρχικό Στέκι UtopiaA.D. blog: utopia-ad.org
7/1/2014 Ιατρική ανακοίνωση
Ο κος Σπυρίδωνας Στρατούλης, 41 ετών, κρατούμενος στη φυλακή της Λάρισας διανύει την 58η ημέρα απεργίας πείνας. Έχει συνολικά απωλέσει σύμφωνα με τα στοιχεία που τηρούνται στο ιατρείο του σωφρονιστικού καταστήματος 17 Kgr σωματικού βάρους, που αντιστοιχεί σε 19% του σωματικού βάρους που είχε όταν ξεκίνησε την αποχή από την σίτιση.
Αναφέρει έντονη καταβολή, αδυναμία, νευρικότητα-ευερεθιστότητα, επεισόδια τρόμου των άκρων, θάμβος όρασης και επίμονη δυσκοιλιότητα. Παρουσιάζει συχνά υπογλυκαιμικά επεισόδια και επίμονη ταχυκαρδία με σημαντική επιδείνωση στην όρθια θέση. Με βάση τα παραπάνω εισήχθη χθες 6/1/2014 στην Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας.
Όπως και στις προηγούμενες εισαγωγές του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας δε μου επετράπη όχι μόνο να τον εξετάσω αλλά ούτε καν να μιλήσω μαζί του. Έχω επισημάνει και σε προηγούμενη ανακοίνωση ότι ο αποκλεισμός από τη θεραπευτική ομάδα ενός ιατρού που έχει δημιουργήσει σχέση εμπιστοσύνης με τον απεργό πείνας είναι αντιδεοντολογικός και επηρεάζει τη συνεργασία και τις αποφάσεις του και δημιουργεί επιπλέον κινδύνους για την πορεία της υγείας του.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας (6/1/2014) και υπό άγνωστες σε μένα συνθήκες ο κος Στρατούλης ανέλαβε και πάλι ο ίδιος την ευθύνη της διακοπής της νοσηλείας του και επιστροφής του στη φυλακή.
Η εκτίμησή μου είναι ότι η συνέχιση της απεργίας πείνας από τον κο Στρατούλη λόγω της εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας και της ακραίας απώλειας βάρους εγκυμονεί πλέον πολύ μεγάλο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών και μη αναστρέψιμων βλαβών στην υγεία του ή αιφνιδίου θανάτου.
Δημήτριος Μπαμπαλής Παθολόγος Επιμελητής Β’ ΕΣΥ
