ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ: το άθλιο ¨συναίσθημα¨ της …ανωτερότητας
Μετανάστες, πολιτικοί πρόσφυγες, δηλαδή ΑΝΘΡΩΠΟΙ από άλλη περιοχή του πλανήτη. Κι όμως τους χωρίζουν σε χρώμα δέρματος ή με βάση την περιοχή απ’ όπου προέρχονται. Γιατί αυτός ο τεχνητός διαχωρισμός δίνει την ευκαιρία της επιβολής, της εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της καλλιέργειας αυτού του άθλιου ¨συναισθήματος¨ της ανωτερότητας.
Κι όμως το να είσαι μετανάστης είτε για οικονομικούς λόγους, είτε γιατί αντιπαρατέθηκες με κάποιο τρόπο στην εξουσία σημαίνει πολύ απλά πως βρέθηκες στη δίνη ενός πολέμου που είτε έμμεσα στρέφεται ενάντια σε σένα και τους άλλους καταπιεσμένους. Είτε η προέλευση είναι το Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Σουδάν, την Αφρική… είτε από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Γιατί οι πόλεμοι δε γίνονται μόνο με τις βόμβες αλλά και με τη διάλυση των συνθηκών ζωής, που μια άλλη μορφή εξουσίας είχε επιβάλλει.
Το σύστημα της επιβολής χρειάζεται προφάσεις και άπειρους διαχωρισμούς ώστε να μπορεί το κράτος να δικαιολογεί την ύπαρξη του και να παρουσιάζεται σαν διαμεσολαβητής στις υποτιθέμενες διαφορές που έχουν οι άνθρωποι. Κι όμως αυτές τις ¨διαφορές¨ ανάμεσα στους ανθρώπους τις κατασκεύασε το κράτος. Όρισε τους χώρους όπου θα ¨ζουν¨ οι υπήκοοί του απαγορεύοντας σε υπηκόους άλλων κρατών να περάσουν τα όρια. Έδωσε χαρτιά και διάφορα άχρηστα ονόματα και τίτλους. Άχρηστα για τους ανθρώπους αλλά πολύ χρήσιμα για την εξουσία. Γιατί έτσι δικαιώνει την κυριαρχία της. Η γη κι ότι είναι πάνω σ’ αυτήν γίνεται ιδιοκτησία των κρατούντων. Οι υπόλοιποι πρέπει να έχουν χαρτιά για να επιζήσουν μέσα στο τάδε ή στο δεινά σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης. Σε αντίθετη περίπτωση είναι ¨λαθραίοι¨, ¨παράνομοι¨, ¨επικίνδυνοι¨, κλέφτες των ευκαιριών για ¨απασχόληση¨ που έχουν οι υπήκοοι που χαριστικά και παραπλανητικά τους ονομάζουν ανθρώπους της πόλης (πολίτες). Κι όμως η γη προσφέρει απλόχερα τα αγαθά της που όμως οι έμποροι και οι κερδοσκόποι τα παραχώνουν για να μπορούν να κερδίσουν, για να μπορεί το κράτος να διαιωνίζει την μιζέρια και την εικόνα της ανέχειας κι έτσι να μπορεί να διαχειρίζεται τις ζωές των ανθρώπων. Δείτε πως εξετάζουν εξονυχιστικά τα μαντρόσκυλα του κάθε κράτους τους ανθρώπους που προσπαθούν να μπουν στο άλλο μαντρί. Τα ζώα πρέπει να μετριούνται, να αποδείχνονται πιστά στο αφεντικό έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν και τ’ άλλα αφεντικά που κυριαρχούν ¨στην από κει μεριά¨.
Ας μην αφήσουμε πάντα στο κράτος τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίζει για τις ζωές των ανθρώπων, των αγωνιστών. Να χτίζουμε τις προϋποθέσεις πολύπλευρης έκφρασης της αλληλεγγύης. Αυτός είναι ένας ουσιαστικός τρόπος για να μην περιμένουν οι άνθρωποι την ευσπλαχνία των κρατικών καθαρμάτων. Να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη που δεν θα περιορίζεται σε ένα στεγανό πολιτικό πεδίο και σε στερεότυπες κινήσεις που αφήνουν περιθώρια δικαίωσης του κρατισμού. Έτσι εμείς, οι χθεσινοί μετανάστες να μπορούμε να φτιάχνουμε τα στεγανά, όπου ο κρατισμός δεν θα έχει δικαιοδοσίες και εξουσία. Για αύριο. Τότε που οι κρατούντες για χίλιους δύο λόγους θα προσπαθήσουν να μας ξαναρίξουν στους δρόμους της προσφυγιάς.
