Σε μια κοινωνία που αργοπεθαίνει με το τηλεκοντρόλ στο χέρι μέσα στην μπόχα των ψευδαισθήσεων, η εκτέλεση του Αλέξη λαμβάνεται από κάποιους σαν μια λεπτομέρεια…
Έτσι και αλλιώς ο θάνατος διαφημίζεται παντού και τα κίνητρα ενός μπάτσου (ψυχασθενή, φασίστα ή άριστα εκπαιδευμένου, δεν έχει σημασία) αναγνωρίζονται από μερίδα της κοινωνίας ως νόμιμα. Πολλοί δουλεύουν για να επιτευχθεί αυτή η αθλιότητα. Τα πρότυπα της υγιούς κοινωνίας αναπαράγονται με σταθερούς ρυθμούς σπίτι-σχολείο-δουλειά-γάμος-διασκέδαση.
Σ’ αυτήν την πόλη όπου η ταξική σύνθεση συμπίπτει ως επί των πλείστων με την εθνική σύσταση, μοιάζει περιττό να πούμε ότι ακριβώς όπως το κεφάλαιο έτσι και η εθνική ενότητα έρχεται σε αυτό τον κόσμο βουτηγμένη στο αίμα. Δίπλα στους μαζικούς τάφους της κατανάλωσης και της επιτυχίας με κάθε μέσο πολλοί είναι αυτοί που ακόμα χειροκροτούν την φαρσοκωμωδία που λέγεται πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.
Επίσης αρκετοί είναι αυτοί που αφήνουν τα προσχήματα και προσπαθούν να επιβάλλουν τον εφιάλτη που κουβαλάνε στο νομοταγές μυαλό τους. Όπως έγινε και στις 10/12/2008 όταν ¨αγανακτισμένοι¨ καταστηματάρχες, πατριώτες, εκδότες, νοικοκυραίοι, φασίστες και ευυπόληπτοι πολίτες επιτέθηκαν με τις πλάτες των μπάτσων έξω από το κτήριο της Παλιάς Νομικής για να προστατεύσουν όπως έλεγαν τις περιουσίες τους από τους αναρχικούς που ήρθαν με πούλμαν να καταστρέψουν την πόλη.
Σε όλους αυτούς που ξέρασαν, χωρίς ντροπή και τσίπα την «ανησυχία» τους για τις ζημιές των μαγαζιών που δήθεν θα γινόντουσαν.
Σε όλους αυτούς που τράφηκαν με τέτοιους εμετούς και χόρτασαν.
Σε όλους αυτούς τους αδίστακτους που δεν στάθηκαν ούτε ένα λεπτό να λογαριάσουν που είναι το δίκαιο και που το άδικο.
Σε όλους αυτούς, θα αποδώσουμε αυτό που τους αξίζει, την φρίκη της ίδιας τους της ύπαρξης.
Θα τους θυμίσουμε ότι οι μόνες καταστροφές το μόνο πλιάτσικο που έγινε σε αυτήν την πόλη ήταν εκείνο στις 29/01/1990 όταν οι ίδιοι και οι όμοιοι τους ξέσπασαν πάνω στα μειονοτικά μαγαζιά της πόλης.
ΑΙΣΧΡΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ
UTOPIA A.D.
