Συνωμοσία Πυρήνων τη Φωτιάς, 25η απεργία πείνας – Ή με την Αναρχία, ή με την εξουσία
Έχουν περάσει ήδη 25 μέρες που η μητέρα των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, καθώς και η φίλη του δεύτερου κρατούνται κλειδωμένες στα κελιά της δημοκρατίας.
Έχουν περάσει ήδη 25 μέρες που πραγματοποιούμε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, με την απαίτηση της άμεσης αποφυλάκισής τους.
Έχουν περάσει 25 μέρες και ήδη οκτώ από εμάς βρίσκονται στα νοσοκομεία με οριακή την κατάσταση της υγείας τους.
25 μέρες δεν είναι απλά ένας αριθμός σε ένα ημερολόγιο, είναι το πείραμα της εξέλιξης της καταστολής, με νέες μεθόδους συναισθηματικού εκβιασμού ενάντια στους αιχμάλωτους αναρχικούς αντάρτες πόλης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι καρδινάλιοι της “δικαιοσύνης” στήνουν την Ιερά Εξέταση εναντίον συγγενών αιχμαλώτων ανταρτών πόλης. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, με διώξεις συγγενών που, τελικά, απαλλάχθηκαν στις δικαστικές αίθουσες, αφού πρώτα οδηγήθηκαν ως τρόπαια της αστυνομίας, στο θυσιαστήριο των media και του δημοσιογραφικού κανιβαλισμού. Όμως, είναι η πρώτη φορά που η καταστολή επιτίθεται με τέτοια ένταση εναντίον συγγενών, εξαπολύοντας πογκρόμ. Τρεις συλλήψεις, δύο προφυλακίσεις και μία δικογραφία που παραμένει ανοιχτή.
Οι βελούδινοι νόμοι της δημοκρατίας σε περίοδο αριστερής διαχείρισης της εξουσίας, επέβαλλαν το δικό τους πραξικόπημα, που ούτε η χούντα των στρατιωτικών δεν είχε τολμήσει να εφαρμόσει. Στη δικτατορία των συνταγματαρχών, όταν ένας φυγόδικος – καταζητούμενος εχθρός του καθεστώτος έβρισκε καταφύγιο σε συγγενικό του σπίτι, ούτε οι στρατοδίκες δε διανοούνταν να ασκήσουν δίωξη ή να βάλουν φυλακή τους συγγενείς τους. Σήμερα, όμως, η δημοκρατία αποκαλύπτεται όλο και πιο φασιστική και εκδικητική. Ακόμα και οι ψευδαισθήσεις ελευθερίας, τώρα οπισθοχωρούν. Φοράει το σιδερόφραχτο θώρακα των νόμων, για να διασφαλίσει την τυραννία της. Επιτίθεται με προφυλακίσεις συγγενών, τρομονόμους, κουκουλονόμους, διώξεις ακόμα και για πολιτικά κείμενα, υπερεξουσία δικαστών και αντιτρομοκρατικής, τηλεδίκες με δημοσιογράφους σε ρόλο εισαγγελέα, εφόδους και έρευνες σε σπίτια… Αυτό είναι το φόντο της δημοκρατικής ελευθερίας.
Η καταστολή, λοιπόν, δεν είναι απλώς μια λέξη. Δεν είναι μόνο χειροπέδες, ανακριτές και κλειδωμένες πόρτες φυλακής. Είναι, πάνω απ’όλα, μια κοινωνική σχέση. Είναι μία διαρκής υπόσχεση και εγγύηση της ισορροπίας του τρόμου της εξουσίας. Γι’αυτό λέμε πως η υπόθεση της προφυλάκισης των συγγενών μας δεν είναι απλά και μόνο μία προσωπική υπόθεση. Είναι η διαχείριση του φόβου και του συναισθηματικού εκβιασμού που ξεκινάει από το προσωπικό, για να φτάσει στο συλλογικό. Ο στόχος είναι ένας: η πλήρης απομόνωση και η οριστική εξουδετέρωση της επιλογής του αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Η εξουσία και το σύστημά της γνωρίζει, πλέον, πως οι συλλήψεις και η φυλάκιση αμετανόητων αναρχικών ανταρτών πόλης δεν πρόκειται να μας οδηγήσει σε καμία παράδοση ή ανακωχή. Ακόμα και η φυλακή, μπορεί να γίνει το εργαστήρι σχεδιασμού ανατρεπτικών καταστάσεων για ανθρώπους που η αιχμαλωσία δεν έσβησε τη φλόγα της ελευθερίας από μέσα τους. Άλλο είναι να πιαστείς αιχμάλωτος και άλλο να παραδοθείς. Ο μόνος τρόπος που εφηύρε το σύστημα για να μας εξουδετερώσει, είναι να μας απομονώσει πολιτικά, μέσω δημοσιογραφικής συκοφαντίας, και να μας μετατρέψει ομήρους, όχι μόνο του κράτους, ΑΛΛΑ και των επιλογών μας που, πλέον, έχουν αντίκτυπο στους συγγενείς μας, οδηγώντας τους στη φυλακή.
Αυτή τη στιγμή, ο εκβιασμός της εξουσίας είναι ξεκάθαρος: ή κάνουμε ανακωχή, ή οι συγγενείς μας παραμένουν στη φυλακή. Αυτό είναι το πραγματικό οργανωμένο έγκλημα και οι μαφιόζικες πρακτικές του…
Στο δίλημμα του τρόμου, απαντάμε με το δίλημμα της αξιοπρέπειας και του αγώνα: ή απελευθερώνουν τους συγγενείς μας, ή αντιμετωπίζουν την ανάφλεξη της κοινωνικής ειρήνης με φόντο την απεργία πείνας και τη διαδραστική σχέση αγώνα και επιθέσεων που αυτή δημιουργεί.
Φυσικά, η καταστολή έχει επεκτατική διάθεση, καθώς επιθυμεί ο φόβος να κυριεύσει κάθε πιθανότητα ανατρεπτικής σχέσης και πράξης. Οι προφυλακίσεις των συγγενών μας λειτουργούν ως η εμπροσθοφυλακή του φόβου, με σκοπό τη γενίκευσή του. Δεν είναι τυχαίο ότι στα ανακριτικά γραφεία υπάρχουν και εξετάζονται τα βιβλία των επισκεπτηρίων που έχουμε κάνει στη φυλακή από το 2011… Δεν είναι τυχαίο ότι στα δικαστήρια που γίνονται εναντίον μας, όλοι οι παρευρισκόμενοι, όχι μόνο φακελώνονται, καθώς κρατούνται τα στοιχεία της ταυτότητάς τους, αλλά χαρτογραφούνται (ακόμα και φωτογραφίζονται) από τους αντιτρομοκρατικάριους και τους ασφαλίτες, που βρίσκονται στην αίθουσα. Το μήνυμα, λοιπόν, είναι σαφές: αφού δε δίστασαν να προφυλακίσουν τους συγγενείς μας, τότε, ο κάθε αλληλέγγυος σύντροφος, μπορεί να βρεθεί σιδεροδέσμιος σε ένα ανακριτικό γραφείο γιατί μας βοήθησε οικονομικά, γιατί μας έστειλε ένα γράμμα, γιατί μίλησε μαζί μας… Εδώ είναι το σημείο που συναρμολογείται το παζλ της καταστολής. Ο τρομονόμος περιγράφει ακριβώς αυτήν τη συνθήκη: «Όποιος βοηθάει ηθικά, οικονομικά τρομοκρατική οργάνωση, μπορεί να κατηγορηθεί ως μέλος της». Όσο πιο αόριστη είναι η εξουσία, τόσο πιο απόλυτα κυβερνά… Ο τρομονόμος, λοιπόν, θέλει να καταστείλει κάθε έκφραση αλληλεγγύης. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί ο όρος “ηθική βοήθεια”; Με αυτόν τον τρόπο, μπαίνουν στη μέγγενη της κταστολής τα πάντα. Ηθική βοήθεια είναι ακόμα και η αποστολή βιβλίων σε κρατούμενο ή το μοίρασμα κειμένων του, ή η ανάρτησή τους σε σελίδες αντιπληροφόρησης. Το ίδιο ισχύει και με την οικονομική βοήθεια. Στο στόχαστρο μπορούν να μπουν συλλογικότητες που ενισχύουν οικονομικά τους πολιτικούς κρατούμενους, για τη διαβίωσή τους εντός φυλακής.
Το στοίχημα που τίθεται απέναντι στην επέλαση του φόβου είναι απαιτητικό και απόλυτο. Μπορούμε να αντιστρέψουμε τους όρους και να κάνουμε το φόβο ν’αλλάξει στρατόπεδο. Απέναντι στο φόβο της καταστολής μπορούμε να ορθώσουμε το πείσμα και την απόφαση για επίθεση χωρίς καμία ανακωχή. Η αρχή του δικαστικού πραξικοπήματος που προφυλάκισε του συγγενείς μας, μπορεί να γίνει η αφετηρία μιας επανεκκίνησης ρήξης και μάχης για τη συνολική απελευθέρωση. Η απεργία πείνας είναι ένα ανάχωμα αξιοπρέπειας στην ασφυκτική πολιορκία των νόμων. Η απεργία πείνας λειτουργεί ως πυροκροτητής που μπορεί να πυροδοτήσει ένα αρκετά ανομοιογενές εκρηκτικό μίγμα. Αποτελεί ένα σημείο συνάντησης που, με φόντο την επέλαση του αστυνομικοδικαστικού κράτους, συνδέει τον κόσμο του αγώνα ανεξάρτητα από τις ξεχωριστές αναφορές, τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές του καθένα. Σε καμία περίπτωση δεν προωθούμε μία επίπλαστη «ενότητα» προκρίνοντας τη συλλογική αμνησία των ρήξεων που έχουν υπάρξει. Δεν είναι ένα ψεύτικο «όλοι μαζί», αλλά ένα επιτακτικό «τώρα είναι ώρα για δράση». Η πρόκληση που ρίχτηκε από τον εχθρό με την προφυλάκιση των συγγενών μας, ξεπερνάει τα πρόσωπα, τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες και, γι’αυτό, μπορεί να απελευθερώσει μια τεράστια δυναμική. Τη δυναμική της όξυνσης της αναρχικής διαρκούς επίθεσης ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Εκεί, μέσα στην επίθεση ανακαλύπτει ο καθένας τον εαυτό του και τις επιθυμίες του. Κι αν θέλουμε, αύριο ξαναμαλώνουμε… Σήμερα, όμως, είναι ώρα για αποφάσεις.
Ή με την Αναρχία, ή με την εξουσία
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ 2/3
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΣΠΦ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF,
Πυρήνας Φυλακής
Κείμενο του συντρόφου απεργού πείνας Παναγιώτη Αργυρού (ΣΠΦ)
Σήμερα, 24/3, διανύω την 23η μέρα απεργίας πείνας μέχρι θανάτου, μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους μου της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και την αναρχική συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου, προκειμένου να αφεθούν ελεύθερες η μητέρα των συντρόφων μου Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και η σύζυγος του δεύτερου, οι οποίες έχουν προφυλακιστεί εδώ και τρεις εβδομάδες, με την εντελώς γελοία και ανυπόστατη κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής στην οργάνωσή μας.
Την Τρίτη, 17/3, μετά από λιποθυμικό επεισόδιο, μεταφέρομαι εσπευσμένα στο νοσοκομείο κρατουμένων του Κορυδαλλού, απ’όπου μου εκδίδουν άμεσα εξιτήριο για εξωτερικό νοσκομείο, λόγω της άσχημης κατάστασης της υγείας μου. Μεταφέρομαι στο Αττικό Νοσοκομείο με ΕΚΑΒ, όπου, μετά από επίμονη άρνησή μου να μου χορηγηθεί ορός, οι γιατροί υπογράφουν εξιτήριο, για να επιστρέψω στο νοσοκομείο κρατουμένων. Ύστερα από εισαγγελική παραγγελία να υποχρεωτική νοσηλεία, ξαναμεταφέρομαι την ίδια μέρα στο Αττικό, όπου και νοσηλεύομαι ως σήμερα. Να τονίσω ότι η εισαγγελική εντολή που προφανώς έχουν δώσει οι υπεύθυνοι εισαγγελείς των φυλακών Κορυδαλλού, περιλαμβάνει την υποχρεωτική μου σίτηση, σε περίπτωση που χάσω τις αισθήσεις μου, ή μετά από άρνησή μου να δεχτώ τη θεραπεία με ορό, προκειμένου να εκβιάσουν τους γιατρούς να προσπεράσουν την απόφασή μου να συνεχίσω την απεργία πείνας μέχρι θανάτου και να με υποβάλλουν στο βασανιστήριο της υποχρεωτικής σίτησης. Οι γιατροί, προς τιμήν τους, μέχρι στιγμής έχουν σεβαστεί την επιλογή μου και δεν έχουν αποπειραθεί να εκτελέσουν την εισαγγελική εντολή.
ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ ΑΠΟΛΥΤΑ με πλήρη συνείδηση και 100% προσωπική ευθύνη ότι η απεργία πείνας θα συνεχιστεί, έως ότου ικανοποιηθεί το αίτημά μας. Απαλάσσω από κάθε ευθύνη τους γιατρούς του ΑΤΤΙΚΟΥ, για οτιδήποτε μου συμβεί από την απεργία πείνας και καθιστώ εξ’ολοκλήρου υπεύθυνους για οποιαδήποτε άσχημη έκβαση της υγείας μου, τους ηθικούς αυτουργούς της προφυλάκισης των συγγενών μας, καθώς και τους πολιτικούς τους προϊστάμενους (κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α., Υπουργείο Δικαιοσύνης), οι οποίοι νίπτους τας χείρας τους, ως Πόντιοι Πιλάτοι, σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου που εξελίσσεται.
Τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους. Ή θα νικήσουμε, ή η αριστερή κυβέρνηση θα μετρήσει τους πρώτους νεκρούς απεργούς πείνας στην Ευρώπη, μετά από τουλάχιστον 40 χρόνια.
Αλληλεγγύη σε όλους τους απεργούς πείνας από 2/3, που διεκδικούν:
α) κατάργηση των 187/187Α,
β) κατάργηση του κουκουλονόμου,
γ) κατάργηση των νομοθετικών ρυθμίσεων που αφορούν τη λήψη και αξιοποίηση DNA από τις διωκτικές αρχές,
δ) κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’,
ε) απελευθέρωση του πολυτραυματία Σάββα Ξηρού.
Ήττα είναι η παραίτηση
Πραγματικός θάνατος είναι η συνθηκολόγηση
Αξιοπρέπεια μέχρι το τέλος
Παναγιώτης Αργυρού,
μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF
Ενημέρωση για τους συντρόφους – απεργούς πείνας Παναγιώτη Αργυρού και Φοίβο Χαρίση
Σύμφωνα με ιατρικό ανακοινωθέν που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, οι σύντροφοι απεργοί πείνας Παναγιώτης Αργυρού και Φοίβος Χαρίσης, οι οποίοι νοσηλεύονται στο Αττικό νοσοκομείο Αθηνών, έχουν απωλέσει το 16,8% του αρχικού σωματικού τους βάρους και παρουσιάζουν χαμηλές τιμές σακχάρου και υψηλή τιμή ουρικού οξέος.
Θυμίζουμε πως και οι 2 σύντροφοι έχουν υποστεί μεταβολική οξέωση, πράγμα που καθιστά την κατάσταση της υγείας τους ιδιαίτερα κρίσιμη.
ccf
Κείμενο των συντρόφων – απεργών πείνας Μιχάλη Νικολόπουλου και Δαμιανού Μπολάνο από το νοσοκομείο Ευαγγελισμός
Τετάρτη 25 Μάρτη και ενώ βρισκόμαστε στην 24η μέρα απεργίας πείνας, και η σωματική μας κατάσταση και υγεία χειροτερεύει, μεταφερόμαστε εσπευσμένα για νοσηλεία στο νοσοκομείου του Ευαγγελισμού. Εκεί από την πρώτη εξέταση από την παθολογική κλινική, και την πλήρη φροντίδα των γιατρών του νοσοκομείου, μας ‘’παραδίδουν’’ οι στην εξωτερική φρουρά των φυλακών Κορυδαλλού. Και εκεί με τον επικεφαλής της βάρδιας (τα στοιχεία θα δημοσιοποιηθούν μελλοντικά) ξεκινάει μια σειρά ενοχλήσεων σε μορφή καψονιού, με σκοπό να θίξει την ψυχολογία μας και να ξεφτιλίσει τις προσωπικότητές μας, μάταια φυσικά.
Η ιστορία ξεκινάει με το που έρχονται συγγενείς μας για να μας επισκεφτούν λίγα λεπτά και τους απαγορεύτηκε. Εδώ να τονίσουμε ότι ήδη υπήρχε διαβεβαίωση από το συμβούλιο και την εισαγγελία της φυλακής, ότι τόσο οι συγγενείς όσο και προσωπικοί μας ιατροί να μας επισκέπτονται καθημερινά κανονικά σαν ασθενείς. Αυτό φυσικά ήταν μόνο η αρχή. Εν συνεχεία του ζητήθηκε να μας φέρουν από το κυλικείο μπουκάλια νερό κάτι που το αρνήθηκε. Και όμως αυτό όσο τραγικό και αν ακούγεται ήταν πραγματικότητα. Ο ύψιστος σουρεαλισμός. Η παράνοια φαινόταν και από την απάντησή του: ’’Νερό δεν γίνεται, κάνα καφέ ίσως’’. Τόσο παράνοια που μέχρι και εμείς αποστομωθήκαμε. Και το κερασάκι στην τούρτα. Ενώ αναμέναμε για κάποιες εξετάσεις όταν ήρθαν οι γιατροί για να μεταβούμε στο ακτινολογικό είδαμε τον επικεφαλής της εξωτερικής φρουράς να φέρνει μαζί του ένα αναπηρικό καρότσι και να θέλει να μας δέσει σε αυτό! Του αναφέραμε ότι μπορούμε να πάμε περπατώντας κανονικά με χειροπέδες όπως ήρθαμε. Κατευθείαν και με ύφος καπεταναίου ανέφερε ότι χειροπέδες μόνο πισθάγκωνα (σε απεργό πείνας 24 μέρες!) ή δεμένος σε καρότσι. Ενώ του αναφέραμε κοφτά ότι αυτό δεν γίνεται και ότι βρισκόμαστε στην 24η μέρα απεργίας πείνας και να δεθούμε πισθάγκωνα είναι αφόρητο, γυρνάει στο γιατρό και λέει ‘’δεν θέλουνε να κάνουν εξέταση’’. Απαντάμε στον γιατρό ότι προφανώς και θέλουμε την εξέταση, απλώς να μας μετακινήσουν ‘’ανθρώπινα’’ με χειροπέδες μπροστά, για να πεταχτεί και να πει ‘’δεν είστε άνθρωποι, αλλά κρατούμενοι’’. Εκεί είναι που τα όρια μας ξεπεράστηκαν και δέχτηκε λεκτική επίθεση με τόνους ύβρεων από εμάς, και απομακρύνθηκε διώχνοντας τον γιατρό και λέγοντάς του πάλι ‘’δεν θέλουν εξέταση’’.
Η συγκεκριμένη ενημέρωση δεν είναι μια ‘’στείρα καταγγελία’’, αλλά μια γνωστοποίηση των γεγονότων που συνέβησαν εδώ. Οι απαντήσεις όλων μας, όλου του κόσμου του αγώνα, δεν θα είναι νομικές καταγγελίες, αλλά αναρχική δράση μέσα από την ‘’σφαίρα’’ του αναρχικού αγώνα. Για αυτό όπως είπαμε με την πρώτη ευκαιρία θα θέσουμε και επώνυμα τα στοιχεία αυτού του βασανιστή.
Μέχρι την νίκη
Μιχάλης Νικολόπουλος
Δαμιανός Μπολάνο
μέλη της Σ.Π.Φ./FAI
νοσοκομείο Ευαγγελισμός 26/3/2013
ΚΑΨΟΝΙΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
Τετάρτη 25 Μάρτη και ενώ βρισκόμαστε στην 24η μέρα απεργίας πείνας, και η σωματική μας κατάσταση και υγεία χειροτερεύει, μεταφερόμαστε εσπευσμένα για νοσηλεία στο νοσοκομείου του Ευαγγελισμού. Εκεί από την πρώτη εξέταση από την παθολογική κλινική, και την πλήρη φροντίδα των γιατρών του νοσοκομείου, μας ‘’παραδίδουν’’ οι στην εξωτερική φρουρά των φυλακών Κορυδαλλού. Και εκεί με τον επικεφαλής της βάρδιας (τα στοιχεία θα δημοσιοποιηθούν μελλοντικά) ξεκινάει μια σειρά ενοχλήσεων σε μορφή καψονιού, με σκοπό να θίξει την ψυχολογία μας και να ξεφτιλίσει τις προσωπικότητές μας, μάταια φυσικά.
Η ιστορία ξεκινάει με το που έρχονται συγγενείς μας για να μας επισκεφτούν λίγα λεπτά και τους απαγορεύτηκε. Εδώ να τονίσουμε ότι ήδη υπήρχε διαβεβαίωση από το συμβούλιο και την εισαγγελία της φυλακής, ότι τόσο οι συγγενείς όσο και προσωπικοί μας ιατροί να μας επισκέπτονται καθημερινά κανονικά σαν ασθενείς. Αυτό φυσικά ήταν μόνο η αρχή. Εν συνεχεία του ζητήθηκε να μας φέρουν από το κυλικείο μπουκάλια νερό κάτι που το αρνήθηκε. Και όμως αυτό όσο τραγικό και αν ακούγεται ήταν πραγματικότητα. Ο ύψιστος σουρεαλισμός. Η παράνοια φαινόταν και από την απάντησή του: ’’Νερό δεν γίνεται, κάνα καφέ ίσως’’. Τόσο παράνοια που μέχρι και εμείς αποστομωθήκαμε. Και το κερασάκι στην τούρτα. Ενώ αναμέναμε για κάποιες εξετάσεις όταν ήρθαν οι γιατροί για να μεταβούμε στο ακτινολογικό είδαμε τον επικεφαλής της εξωτερικής φρουράς να φέρνει μαζί του ένα αναπηρικό καρότσι και να θέλει να μας δέσει σε αυτό! Του αναφέραμε ότι μπορούμε να πάμε περπατώντας κανονικά με χειροπέδες όπως ήρθαμε. Κατευθείαν και με ύφος καπεταναίου ανέφερε ότι χειροπέδες μόνο πισθάγκωνα (σε απεργό πείνας 24 μέρες!) ή δεμένος σε καρότσι. Ενώ του αναφέραμε κοφτά ότι αυτό δεν γίνεται και ότι βρισκόμαστε στην 24η μέρα απεργίας πείνας και να δεθούμε πισθάγκωνα είναι αφόρητο, γυρνάει στο γιατρό και λέει ‘’δεν θέλουνε να κάνουν εξέταση’’. Απαντάμε στον γιατρό ότι προφανώς και θέλουμε την εξέταση, απλώς να μας μετακινήσουν ‘’ανθρώπινα’’ με χειροπέδες μπροστά, για να πεταχτεί και να πει ‘’δεν είστε άνθρωποι, αλλά κρατούμενοι’’. Εκεί είναι που τα όρια μας ξεπεράστηκαν και δέχτηκε λεκτική επίθεση με τόνους ύβρεων από εμάς, και απομακρύνθηκε διώχνοντας τον γιατρό και λέγοντάς του πάλι ‘’δεν θέλουν εξέταση’’.
Η συγκεκριμένη ενημέρωση δεν είναι μια ‘’στείρα καταγγελία’’, αλλά μια γνωστοποίηση των γεγονότων που συνέβησαν εδώ. Οι απαντήσεις όλων μας, όλου του κόσμου του αγώνα, δεν θα είναι νομικές καταγγελίες, αλλά αναρχική δράση μέσα από την ‘’σφαίρα’’ του αναρχικού αγώνα. Για αυτό όπως είπαμε με την πρώτη ευκαιρία θα θέσουμε και επώνυμα τα στοιχεία αυτού του βασανιστή.
Μέχρι την νίκη
Μιχάλης Νικολόπουλος
Δαμιανός Μπολάνο
μέλη της Σ.Π.Φ./FAI
νοσοκομείο Ευαγγελισμός 26/3/2015
Απεργός πείνας στις κλειστές αγροτικές φυλακές Τίρυνθας
Ονομάζομαι Γιώργος Ιγγλέσης,είμαι 35 χρονών και κρατούμαι στις κλειστές αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας με ποινή κάθειρξης 7 χρόνια για κλοπή.Αν και συγκαταλέγομαι στους ποινικούς κρατούμενους,στηρίζω τις αναρχικές ιδέες και πράξεις εδώ και χρόνια,επομένως ο αγώνας που έχουν ξεκινήσει από τις 2/3 δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι δε θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο και αμέτοχο.Γνωστοποιώ πως από τις 3/3 συμμετέχω και εγώ στην απεργία πείνας στηρίζοντας όλα τα αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων:
Την κατάργηση του άρθρου 187 και 187Α, (τρομονόμων),την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»),την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ,την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού ώστε να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται,την κατάργηση της βίαιης λήψης DNA,την πρόσβαση κι ανάλυση του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του κατηγορούμενου,την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων,την άμεση απελευθέρωση των συγγενών της Σ.Π.Φ.
Δεν παρακαλάμε,δεν προσκυνάμε,διεκδικούμε και νικάμε.
Δύναμη σε όλους τους απεργούς πείνας.
Γιώργος Ιγγλέσης
Κλειστές Aγροτικές Φυλακές Τίρυνθας.
Ενημέρωση για την κατάσταση της υγείας του. Απ’όσο γνωρίζουμε έχει χάσει 12 κιλά,έχει ζαλάδες και δέκατα,χθες επιχείρησαν να τον μεταφέρουνε στο νοσοκομείο και αρνήθηκε και τον ΄΄προειδοποιούνε΄΄ πως αν δε σταματήσει,με εισαγγελική απόφαση θα του χορηγήσουνε τροφή.
το κείμενο της του Χαρίση Φοίβου καταγγελίας:
«Σήμερα 20/3 και ενώ διανύω την 19η μέρα απεργίας πείνας οδηγήθηκα μετά από τρίωρη παραμονή μου στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, στο Τζάνειο με την ασφυκτική συνοδεία ΕΟΜ και ΕΚΑΜ. Η μεταγωγή μου σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο κρίθηκε απαραίτητη καθώς στη σημερινή εξέταση ο προσωπικός μου ιατρός Σακκάς Σπυρίδωνας διέγνωσε χαμηλές τιμές σακχάρου (59 συγκεκριμένα), έντονη καταβολή, ζαλάδες συν του ότι έχω χάσει 9.3 κιλά που ισοδυναμεί με το 12.8% του σωματικού μου βάρους.
Κατά την παραμονή μου στο Τζάνειο όλες οι εξετάσεις γινόντουσαν με ασφυκτική παρουσία μπάτσων, ένα γεγονός που διόλου δεν εκνεύριζε τους ιατρούς οι οποίοι έδειχναν πολύ εξοικειωμένοι με αυτό. Αξίζει να τονιστεί ότι ενώ σε δύο εξετάσεις οι μπάτσοι ήταν διατεθειμένοι να μου λύσουν τις χειροπέδες δεν τους άφησαν οι ιατροί, με αποτέλεσμα να με εξετάζουν σιδεροδέσμιο. Μετά το πέρας όλων των εξετάσεων και ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε φορείο με χειροπέδες και τέσσερις μπάτσους πάνω απ’ το κεφάλι μου ήρθε μία ιατρός η οποία χωρίς να με ρωτήσει άρχισε να μου κάνει ένεση ζαχαρόνερου στον φλεβοκαθετήρα που μου είχαν βάλει για να μου πάρουν αίμα. Όταν αντιλήφθηκα τι γινόταν (διότι στην αρχή είχα κλειστά τα μάτια μου) τη σταμάτησα βγάζοντας μόνος μου την ένεση ρωτώντας την έντονα γιατί το κάνει αυτό χωρίς να με ρωτήσει ξεκαθαρίζοντας της παράλληλα πως η απεργία πείνας που πραγματοποιώ είναι συνειδητή μου επιλογή και θέλω εγώ να ελέγχω την εκάστοτε φθορά του σώματος μου. Μετά από ένα μικρό διάλογο η ιατρός μου ξεκαθάρισε ορθά κοφτά πως σαν κρατούμενος και ασθενής θα κάνω ότι μου λένε οι ιατροί και όχι ότι θέλω εγώ και αποχώρησε. Μετά από δέκα λεπτά ο διευθυντής της παθολογικής κλινικής Δρίμης Στυλιανός μου ξεκαθάρισε πως εφόσον δεν δέχομαι ορό δεν δύναται να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Στα επιχειρήματα μου πως η φροντίδα ενός απεργού στο νοσοκομείο δεν είναι να δέχεται ορό αλλά οι καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τη φυλακή και ο άμεσος έλεγχος στα ζωτικά του όργανα, μου επανέλαβε πως δεν υπάρχει περίπτωση να νοσηλευτώ χωρίς να λάβω ορό. Τέλος όταν μετά την άρνηση μου να τον λάβω, και στην ερώτηση μου αν παίρνει την ευθύνη να με γυρίσει στη φυλακή με το σάκχαρο μου στα όρια του υπογλυκαιμικού σοκ, μου απάντησε πως την αναλαμβάνει και μάλιστα πως αυτός υπόγραψε τις εξετάσεις μου για να γυρίσω στη φυλακή.
Οι εκάστοτε ιατροί πρέπει να μάθουν να υψώνουν το ανάστημα τους και να μη λειτουργούν ως υφιστάμενοι των μπάτσων όταν ο ασθενής τυγχάνει να είναι κρατούμενος. Η απεργία πείνας είναι μία συνειδητή πολιτική επιλογή αντίστασης. Μία επιλογή που έγινε γνωρίζοντας τα ρίσκα από πριν. Το ιατρικό προσωπικό λοιπόν αντί να λειτουργεί κατασταλτικά ως άλλος δεσμοφύλακας οφείλει να είναι δίπλα στον ασθενή παρέχοντας του (σε συνεννόηση με αυτόν) την απαραίτητη φροντίδα. Από τη μεριά μου συνεχίζω χωρίς καμία διάθεση οπισθοχώρησης την απεργία πείνας με τα αιτήματα του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων.
– Κατάργηση των τρομονόμων 187 και 187Α
– Κατάργηση του κουκουλονόμου
– Οριοθέτηση στη χρήση του DNA ως αποδεικτικού μέσου
– Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’
– Την απελευθέρωση του πολυτραυματία αντάρτη Σάββα Ξηρού για να λάβει τη νοσηλεία που του αρμόζει.
Για κάθε μέρα που περνάει και επιβαρύνεται η υγεία μας άμεσα υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα ο υπουργός δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος.
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Χαρίσης Φοίβος
