Στις 23 Ιουλίου του 1996 τα καθάρματα των ΕΚΑΜ εισέβαλαν στο πλοίο “ΠΗΓΑΣΟΣ” όπου επέβαινε ο Αναρχικός Χριστόφορος Μαρίνος, δολοφονώντας τον εν ψυχρώ. Αργότερα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ κάνανε λόγο για αυτοκτονία, ένα αφήγημα που υιοθέτησαν και κάποιοι “σύντροφοι”.
Για τον Χριστόφορο Μαρίνο μπορούν να μιλήσουν καλύτερα οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που τον γνώρισαν. Εμείς που γνωρίσαμε τον Μαρίνο μέσα από κείμενα, εκδόσεις και αφηγήσεις μπορούμε να πούμε πως Σύντροφοι σαν τον Χριστόφορο Μαρίνο λείπουν από τον αναρχικό αγώνα.
Ο Μαρίνος έζησε όλη του τη ζωή με αξιοπρέπεια, αγωνιζόμενος για τα ιδανικά του, για τα πιστεύω του και για τους συντρόφους του.
Η μνήμη του σπουδαίου αυτού Συντρόφου παραμένει ανεξίτηλη και έχει ξεχωριστή θέση στην αναρχική ιστορία του ελλαδικού χώρου. Όσο και αν κάποιοι “σύντροφοι” προσπάθησαν να διαπράξουν μια δολοφονία χαρακτήρα του Χ. Μαρίνου, (ακόμα και μετά την δολοφονία του από τους μπάτσους) λασπολογώντας, απαξιώνοντας την δράση και το ήθος του, προσπαθώντας να τον απομονώσουν, χρησιμοποιώντας μπολσεβίκικες τακτικές, μέχρι και να τον βγάλουν τρελό, αποδείχτηκαν πολύ μικροί για να το καταφέρουν, ειδικά όσοι χάρηκαν στο άκουσμα της δολοφονίας του.
Όσο υπάρχει μνήμη κανείς σύντροφος και καμία συντρόφισσα δεν χάνετε.
Τιμή για πάντα στον Αναρχικό Χριστόφορο Μαρίνο και σε όλους και όλες τους αμετανόητα “τρελούς” και “τρελές”. Τρέλα ονομάζουν οι δειλοί την αξιοπρέπεια.
Αναρχικό Στέκι Utopia A.D
