Αφισοκόλληση για τον Σπύρο Δραβίλα.
…όπως και ο Σπύρος Δραβίλας…
Για τον οποίο βέβαια, φόβος για την ενδεχόμενη συμπεριφορά των δεσμοφυλάκων σε βάρος του δεν αρμόζει! Κανένα βρωμόχερο των ανθρωποφυλάκων δε θα μπορούσε να τον αγγίξει χωρίς να συνυπολογίσει το κόστος.
Για ποιό λόγο λοιπόν ο Σπύρος έκρινε οτι έπρεπε να στρέψει το όπλο στον εαυτό του;
Γιατί ο πάντα χαμογελαστός Σπύρος, το παιδί που τιμούσε τις φιλίες του και τις υποσχέσεις του, καταθέτοντας πάντα ως εχέγγυο τον δυναμισμό του, ο φίλος που αντιμετώπιζε με γενναιότητα τους κινδύνους που διέτρεχε η ζωή και η ελευθερία του ως παράνομος, γνώριζε τί τον περίμενε.
Το είχε γευτεί απο την ηλικία των 21 ετών όταν πρωτοήρθε σε επαφή με την σκληρή πραγματικότητα του εγκλεισμού. Έκτοτε, με αρκετά χρόνια στην πλάτη του ως κρατούμενος, δραπέτης και φυγόδικος μέχρι την ηλικία των 34 ετών απέρριψε συνειδητά την επί μακρόν στέρηση της ελευθερίας του.
Αρνήθηκε όπως λίγοι μπορούν, να δει τον εαυτό του να περπατά ξανά στους άθλιους διαδρόμους και τα κελιά των σωφρονιστικών κολαστηρίων, αφήνοντας και τα τελευταία χρόνια μια ασυνθηκολόγητης νιότης στα σύγχρονα κάτεργα.
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΔΡΑΒΙΛΑ
Για μας ο Σπύρος δεν είναι ούτε ο “καρφάκιας”, ούτε ο “ελικοπτεράκιας” αλλά ο Σπύρος ο “κρα”, το αλάνι απο τον Ταύρο, ο γελαστός και ατρόμητος, ο καλόψυχος φίλος…
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ- ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
Απόσπασμα από: Σύντροφοι και φίλοι του Σ. Δραβίλα, Γ.Τσιρώνη, Σ.Χριστοδούλου
(ηχογραφιμένη συνομιλία με τον Σ. Δραβίλα 1/3/2013 Καμάρα Θεσ/ωικη)
