Η εκπαίδευση σας είναι φυλακή.

Ο όρος εκπαίδευση στην παραπάνω πρόταση θα μπορούσε να παραπέμπει σε ζώα τα οποία καταναγκαστικά μαθαίνουν νούμερα που θα εκτελούν για όλη τους σχεδόν την ζωή σε τσίρκο. Και αυτό που βιώνουν τα προαναφερομενα ζώα δεν απέχει πολύ από αυτό που βιώνει ένας άνθρωπος στην σύγχρονη κοινωνία.
Το σχολείο από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι ένα εργοστάσιο παράγωγης υπηκόων. Εκεί άλλωστε γίνονται μερικές από τις πρώτες επαφές του ανθρώπου με την ιεραρχία, την ομοιομορφία, την πειθαρχεία και την τιμωρία. Είναι χαρακτηριστική εξάλλου η θέση του εδράνου του εκπαιδευτή σε θέση που του δίνει την δυνατότητα να επιτηρεί ,ενώ παράλληλα του προσδίδει ανωτερότητα αλλά και μια αίσθηση παντογνωσίας . Συμπεριφορές ή ακόμα και θέματα εμφάνισης που δεν είναι ανεκτά ή ξεφεύγουν από την κανονικότητα τιμωρούνται. Η διδακτέα ύλη είναι προκαθορισμένη και οι “αλήθειες” της δεν χωρούν αμφισβήτησης πράγμα που σκοτώνει την κριτική σκέψη και την δυνατότητα περαιτέρω διερεύνησης.
Το περιβάλλον στο σχολειό είναι ανταγωνιστικό αφού υπάρχει βαθμολογία ανάμεσα στους μαθητές διαχωρίζοντας τους σε καλούς και κακούς. Η κορύφωση της ανταγωνιστικότητας έρχεται με τις εισαγωγικές εξετάσεις στις σχολές όπου εκεί ο διαχωρισμός απλά αλλάζει σε επιτυχημένους και αποτυχημένους.
Από κει και πέρα ο ρόλος των ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι να προετοιμάζουν τους φοιτητές για να γίνουν χρήσιμα γρανάζια της καπιταλιστικής παραγωγής ή να ακολουθήσουν ατομική καριέρα μέσα στην κοινωνία ζούγκλα του ανταγωνισμού .
Μάλιστα η συσσώρευση αχρήστων γνώσεων και η εξειδίκευση οδήγησαν στο να είναι πολύ συχνό φαινόμενο πια, ένας άνθρωπος να είναι π.χ. πολύ καλός προγραμματιστής πληροφορικής αλλά να μην ξέρει τα βασικά για την καλλιέργεια της γης, για μερικές απαραίτητες οικιακές εργασίες , να μην διαθέτει απλές τεχνικές ή κατασκευαστικές γνώσεις και να παραμένει πνευματικά στάσιμος στα υπόλοιπα πεδία.
Παρόλα αυτά το πιο μελανό σημείο αρκετών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και ακαδημαϊκών είναι ότι λειτουργούν μέσω ερευνητικών προγραμμάτων υπέρ των εταιριών και όχι υπέρ των κοινωνικών αναγκών. Δεν είναι λίγοι οι πανεπιστημιακοί που κάνουν έρευνες για πολυεθνικές ή για την πολεμική βιομηχανία έναντι μεγάλων χρηματικών ποσών συμβάλλοντας έμμεσα στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην καταστροφή του περιβάλλοντος.

Κανένα νομοσχέδιο για την παιδεία. Ζήτω η ελευθερία.

Η ψήφιση του νέου νόμου-πλαισίου της Διαμαντοπούλου για τη παιδεία αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πόσο εύκολα μια δημοκρατική ολιγαρχία περνά υπογεἰως αποφάσεις σε νεκρές περιόδους, όπου μεγάλο μέρος της κοινωνίας απέχει, καλώς ή κακώς, από τα “κοινά”. Ωστόσο ακόμα κι όταν η κοινωνία είναι στους δρόμους και αντιστέκεται η εξουσία στέλνει το στρατό κατοχής (ΜΑΤ) να φιμώσει τον κόσμο καταστέλλοντας κάθε είδους αντίδραση . Παρόμοια είναι και η στάση των φοιτητών, οι οποίοι αποτελούν μέρος της κοινωνίας, εφόσον μοναδικό τους άγχος είναι η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης, λες και επρόκειτο για την ιδανική.

Ούτε κρατική ούτε ιδιωτική αυτό-οργανωμένη μάθηση ελευθεριακή.

Θεωρούμε ότι για να αναπτυχτεί ελεύθερα η προσωπικότητα κάποιου ανθρώπου , θα αρκούσε να ανακαλύψει μόνος του πιο φάσμα γνώσεων τον ενδιαφέρει για να διερευνήσει περισσότερο. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αφού πρώτα του έχουν διδαχτεί κάποιες βασικές γνώσεις όπως γραφή, ανάγνωση, μαθηματικά που είναι απαραίτητες γιατί αποτελούν κώδικες επικοινωνίας με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Από ‘κει και πέρα η ανάγκη για περαιτέρω μάθηση οδηγεί στην αυτό-οργάνωση με την μέθοδο ανταλλαγής γνώσεων μεταξύ των ανθρώπων , εναλλαγής δηλαδή του ρόλου διδάσκοντα διδασκόμενου. Μ΄ αυτόν τον τρόπο εξαλείφεται ο ανταγωνισμός και εξυψώνεται το συνεργατικό συλλογικό πνεύμα.
Παρόλα αυτά ενώ υπάρχουν πυρήνες ελευθεριακής μάθησης στην σημερινή κοινωνία όσο υπάρχει το παρών πολιτικό οικονομικό σύστημα, η κρατική και η ιδιωτική παιδεία θα είναι κυρίαρχες. Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να επιλέξουμε αν τις γνώσεις μας θα τις πιστοποιεί το κράτος ή ο ιδιώτης με την μορφή πτυχίου, μας ενδιαφέρει να ανατρέψουμε το παρών οικονομικό πολιτικό σύστημα και να αυτοργανώσουμε όλους τους τομείς της ζωής μας από την παραγωγή μέχρι την παιδεία. Μας ενδιαφέρει να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας.

 

Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΑΤΟΜΙΚΑ,ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ

-ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΠ΄ΑΟΡΙΣΤΟΝ