Αρχείο Μήνα Ιούλιος 2013

«Αυτά από μένα για σένα, Ω Δημοκρατία, για να σε υπηρετήσω κυρά μου!

Για σένα, για σένα κελαηδώ αυτά τα τραγούδια»

– Walt Whitman, ‘For You O Democracy’

του συντρόφου Γ.Σ.

Ο (όψιμος υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ) Σλάβοϊ Ζίζεκ σε ένα παλιότερο κείμενό του είχε διερωτηθεί κατά πόσον η δημοκρατία, λαμβάνοντας υπόψη τις χρήσεις που τις επιφυλάχτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, έχει γίνει ένας όρος άχρηστος που ίσως θα έπρεπε να αφεθεί στον «εχθρό» να τoν κάνει ό,τι θέλει. Η ερώτηση του Ζίζεκ δια-τυπώθηκε σε μια ιστορική συγκυρία όπου η δημοκρατία ήταν το απόλυτο φετίχ. Πολύ παραπάνω από το να δηλώνει μια μορφή διακυβέρνησης, η Δημοκρατία ήταν ο δρόμος που όλα τα κράτη οφείλουν να διαβούν και ο προορισμός που πρέπει να φτάσουν, μια θέση που ουσιαστικά εξύψωνε τη δημοκρατία πάνω από την ιστορία (παρόλο που παραγόταν ιστορικά μέσω της διαδικασίας του «εκδημοκρατισμού») άρα και υπεράνω κάθε κριτικής. Φυσικά αναγνωρίζονταν «ατέλειες» στα υπάρχοντα δημοκρατικά πολιτεύματα, αλλά η Δημοκρατία καθαυτή δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί παρά επί κινδύνου οπισθοδρόμησης σε κάποιον τύπο ολοκληρωτισμού· ο μόνος ορθός δρόμος ήταν η σταδιακή βελτίωση, ένα εξελικτικό σχήμα με το οποίο ο κυρίαρχος λόγος δεν πρόβαλε μόνο την εικόνα του στο μέλλον αλλά συγχρόνως αποκήρυσσε και τις επαναστατικές «υπερβολές» του παρελθόντος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, επίσης, απονομιμοποιείτο οποιαδήποτε πρακτική δεν ενσωματωνόταν στο θεσμικό δίκτυο των φιλελεύθερων δημοκρατιών και επομένως νομιμοποιούνταν στρατιωτικο-αστυνομικές επεμβάσεις σε περιπτώσεις όπου η δημοκρατική τάξη, της οποίας ο ορίζοντας είχε γίνει παγκόσμιος, απειλείτο. (περισσότερα…)

Όπως ενημερώνει η Σίσσυ Βωβού, μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές, «πέθανε χθες από καρδιά η κρατούμενη Αναστασία Μπενικσή, 37 χρόνων, στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου κρατείτο στην απομόνωση κατηγορούμενη για υποθέσεις ναρκωτικών».

«Η Αναστασία είχε διαγνωστεί με πρόβλημα καρδιάς πριν 15 ημέρες, οπότε μεταφέρθηκε μετά από μια κρίση στο νοσοκομείο. Σύντομα την επανέφεραν στην απομόνωσή της, γιατί, υποθέτουμε, “δεν χρειαζόταν περαιτέρω θεραπεία”», τονίζει η Σ. Βωβού και προσθέτει:

«Στις 15 Απριλίου είχε αυτοκτονήσει στις ίδιες φυλακές η Μαρία Θεοδωράκη, που κρεμάστηκε στο κελί της (βλ. www.fylosykis.gr). Η Αναστασία, λίγες ώρες νωρίτερα είχε επίσης κάνει απόπειρα, αλλά, τότε, το προσωπικό την πρόλαβε. Χθες πέθανε από «φυσιολογικά αίτια», όπως φανταζόμαστε ότι θα γραφτεί στο πιστοποιητικό θανάτου, στο οποίο όμως δεν θα αναφέρεται πόσες γυναίκες πεθαίνουν ή αυτοκτονούν στις φυλακές της κρίσης, στις φυλακές που δεν ξέρουμε καν αν ήταν καλύτερες προ κρίσης. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι εκτός από τη Μαρία Θεοδωράκη που αναφέρουμε, πέθανε επίσης από «φυσιολογικά αίτια» (καρδιά) η Αθανασία Τζιούρα πριν δύο μήνες περίπου, σε ηλικία 53 ετών, στην ίδια πτέρυγα.

Πόσο «φυσιολογικά» μπορεί να είναι τα αίτια που οδηγούν στο θάνατο τόσες γυναίκες που δεν είναι σε ηλικία αποδημίας, έστω κι αν έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας, που όπως ξέρουμε εντείνεται στο έπακρο στις συνθήκες κράτησης;

Να μην παραλείψουμε ότι στις φυλακές αυτές τις μέρες η θερμοκρασία ανεβαίνει ακόμα και πάνω από τους 38 βαθμούς, και δεν υπάρχει κλιματισμός. Πόσο να αντέξει μια ευπαθής καρδιά σ’ αυτές τις συνθήκες;

Είναι συνεπώς σωστότερο να μιλάμε για «φυσιολογικά αίτια» ή για συνθήκες εξόντωσης γι’ αυτές τις «νεκρές ψυχές»;

Αναδημοσίευση απο το: omniatv.com

(περισσότερα…)

(περισσότερα…)