Αρχείο Μήνα Αύγουστος 2015

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ 2/9 Ημέρα Αλληλεγγύης

(προσδιορίστηκε το συμβούλιο εφετών που θα κρίνει την παράταση ή μη της προφυλάκισης της Εύης Στατήρη στις 3 Σεπτεμβρίου)
Στις 2 Μαρτίου η Εύη Στατήρη μαζί με την Αθηνά Τσάκαλου προφυλακίστηκαν με την κατηγορία της συμμετοχής σε «τρομοκρατική» οργάνωση, εν μέσω διαπόμπευσης από τα ΜΜΕ. Είχε προηγηθεί η αποκάλυψη του σχεδίου απόδρασης της ΣΠΦ. Ταυτόχρονα με την προφυλάκιση της μητέρας του Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου καθώς και της συντρόφισσας του δεύτερου, η ΣΠΦ και η Αγγελική Σπυροπούλου ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα την άμεση αποφυλάκισή τους. Μετά από 31 μέρες απεργίας πείνας και με κάποιους απεργούς στα όρια του θανάτου φάνηκε να υποχωρεί η νέα αριστερή διαχείριση και να ικανοποιεί τα αιτήματά τους περνώντας σχετική τροπολογία. Επί της ουσίας φρόντισε η ίδια η τροπολογία να τεθεί πρακτικά ανενεργή με την προσθήκη της μαγικής λέξης «δύναται» λύνοντας έτσι τα χέρια της αντιτρομοκρατικής και δικαστικής εξουσίας να πράττουν κατά το δοκούν. Γι αυτό και η Αθηνά Τσάκαλου παραμένει εξόριστη στη Σαλαμίνα χωρίς την αναγκαία νοσοκομειακή περίθαλψη και χωρίς τη δυνατότητα να επισκεφθεί τα παιδιά της λόγω των περιοριστικών όρων που της έχουν επιβληθεί ενώ η Εύη παραμένει προφυλακισμένη μετά από πέντε αιτήσεις που προσκρούουν στην άρνηση του ειδικού εφέτη ανακριτή Νικόπουλου καθώς και στα δικαστικά συμβούλια των Πόγκα και Μπαζάκη. Ο Νικόπουλος, η Πόγκα, η Μπαζάκη αλλά και μια σειρά «υπηρέτες» της δικαιοσύνης αποτελούν την αιχμή του δόρατος της επίθεσης του κράτους, μέσω της δικαστικής εξουσίας στις ένοπλες οργανώσεις και ειδικά στα μέλη τους που βρίσκονται αιχμάλωτοι αυτού του πολέμου. Η ομηρία της Αθηνάς Τσάκαλου αλλά και της Εύης Στατήρη ένα στόχο έχουν, να υποχρεώσουν τα μέλη της ΣΠΦ να σκύψουν το κεφάλι, να μην επιχειρήσουν να βαδίσουν στους δρόμους της ελευθερίας, να συμβιβαστούν στον εγκλεισμό, να γίνουν «πειθαρχημένοι» κρατούμενοι, να αποτελέσουν το παράδειγμα για το τι μπορεί να συμβεί σε όποιον αγωνιστεί ή παραβεί τα όρια της αστικής νομιμότητας και παραμείνει ασυμβίβαστος. Συγχρόνως είναι σαφές μήνυμα στους αλληλέγγυους, ειδικά σε όσους επιλέγουν την έμπρακτη αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές, ότι η πόρτα της φυλακής εύκολα μπορεί να ανοίξει και για αυτούς. (περισσότερα…)

συνέχεια

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ Η ΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΗΣ ΣΤΙΣ 3 ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Στις 3 του Σεπτέμβρη θα γίνει η εξέταση της παράτασης ή μη της προφυλάκισής μου καθώς συμπληρώνεται το εξάμηνο που βρίσκομαι στη φυλακή.

Ο απολογισμός μου μέχρι στιγμής είναι 5 απορρίψεις στο αίτημά μου για αποφυλάκιση. Η δικογραφία της υπόθεσης έχει κλείσει και μέσα σ’ αυτόν τον τεράστιο όγκο των σελίδων που την συνθέτουν δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εναντίον μου που να δικαιολογεί την κατηγορία της ένταξή μου στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Δε θέλω όμως να επικεντρωθώ σε νομικούς όρους γιατί οι νόμοι κόβονται και ράβονται στα μέτρα της εξουσίας. Έτσι η περίφημη τροπολογία Παρασκευόπουλου που κερδήθηκε μετά από την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων και υποτίθεται ότι θα καταργούσε την ποινικοποίηση των προσωπικών και συγγενικών σχέσεων παραμένει ανενεργή. Αυτό που έχει αξία να γίνει κατανοητό σε όλους μας είναι ότι η δίωξή μου είναι η προσθήκη ενός ακόμα βέλους στη φαρέτρα της κυριαρχίας . Η ποινικοποίηση των συγγενικών σχέσεων είναι η αρχή του φασισμού. Είναι η προσφιλής μέθοδος όλων των απολυταρχικών καθεστώτων που μαζί με τους πολιτικούς τους αντιπάλους στοχοποιούν και τις οικογένειές τους. Στα χρόνια μετά τον εμφύλιο και στη δικτατορία χιλιάδες οικογένειες πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος κυνηγήθηκαν , εξορίστηκαν και εξοντώθηκαν.

Οι αντανακλάσεις του παρελθόντος στο σήμερα προλογίζουν την κυριαρχία του φόβου. Παράλληλα με την προφυλάκισή μου επειδή είμαι σύζυγος του πολιτικού κρατούμενου της ΣΠΦ Γεράσιμου Τσάκαλου η δικαστική εξουσία εγκαινίασε και νέους τόπους εξορίας.

(περισσότερα…)

συνέχεια

Εβδομάδα μνήμης (17-24/ 08) στον Sebastian Oversluij Seguel

PICT0029

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συντρόφων από την Χιλή για μια εβδομάδα μνήμης στον Sebastian Oversluij Seguel πετάξαμε 100αδες τρικάκια στο κέντρο της πόλης (Κομοτηνή), κρεμάσαμε πανό στον πεζόδρομο του πανεπιστημίου (ιστορίας εθνολογίας και φιλολογίας παρευξείνιων χωρών) και ζωγραφίσαμε ένα graffiti μνήμης με το πρόσωπό του Sebastian

PICT0041 (περισσότερα…)

συνέχεια

“Πέρα από το δίκαιο και το άδικο” από τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

images4

«Δεν πιστεύω στο δίκαιο. Η ζωή, μια συνισταμένη ανεξέλεγκτων δυνάμεων, άγνωστων κι απερίγραπτων, απορρίπτει την ανθρώπινη επινόηση της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη γεννήθηκε τη στιγμή που χάσαμε τον έλεγχο πάνω στη ζωή μας. Πράγματι, η ανθρωπότητα αρχικά δεν είχε ανάγκη το δίκαιο. Ζούσε ελεύθερη κι αυτό ήταν όλο. Σήμερα, αντίθετα, υπάρχουν χιλιάδες δίκαια: χάνεται έτσι και η παραμικρή υπόσταση δικαίου. Ξέρω ότι ζω κι ότι επιθυμώ να ζήσω. Είναι δύσκολο να πραγματώσω αυτήν την επιθυμία μου, σ έναν κόσμο που ο καθένας θέλει ότι κι εγώ. Η απομονωμένη κατάφασή μου είναι το πιο σοβαρό έγκλημα. Οι νόμοι και η ηθική, συναγωνιζόμενοι με υποτιμούν και με καθυποτάσσουν. Ο καλός Χριστούλης θριαμβεύει. Είμαστε ελεύθεροι να προσευχόμαστε, να παρακαλάμε, να καταριόμαστε αλλά όχι να τολμάμε. Η δειλία, που καλλιέργησε ο χριστιανισμός και η ακόλουθη ηθική έχουν πάντα μια καλή δικαιολογία για την χαμέρπεια, την φτώχεια και την αυταπάρνηση… Η ευυπόληπτη και ταπεινή κοινωνία απ την άλλη, γαγγραινιασμένη σ όλο της το κορμί δεν χορταίνει να με περιορίζει, να μ εξευτελίζει για το καλό μου. Με σκοτώνει αργά – αργά. Δεν δέχομαι το δίκιο της. Δίκαιο είναι ότι μου στερεί. Πόσο ζηλεύω τον ωραίο Bonnot: il me faut vivre ma vie (πρέπει να ζήσω τη ζωή μου: από τη γνωστή «απολογία» του γάλλου ιλλεγκαλιστή Ζιλ Μπονό)».

Bruno Filippi

(Ιταλός αναρχομηδενιστής που κατηγορήθηκε για αρκετές ένοπλες επιθέσεις και σκοτώθηκε από βόμβα που κουβαλούσε ο ίδιος, στις 7 Σεπτεμβρίου του 1919, κατά την απόπειρά του να την τοποθετήσει στη «Λέσχη των Ευγενών» – στρατηγείο των πλουσιότερων Ιταλών επιχειρηματιών)

Πέρα από το δίκαιο και το άδικο…

Για την Αναρχία

Τα πιο σημαντικά και όμορφα πράγματα λέγονται με τον πιο απλό τρόπο. Όμως, σήμερα, η πραγματικότητα της ζωής μας κάθε άλλο παρά απλή είναι. Έτσι, συχνά παρατηρούμε ότι, όσο πιο πολύπλοκη (και συνάμα πληκτική) γλώσσα χρησιμοποιούν οι “ειδικοί” του πολιτικού λόγου και οι αλχημιστές της “επαναστατικής” ρητορείας, τόσο πιο αυθαίρετες υπεραπλουστεύσεις κάνουν. Οι θεωρητικοί “επαναστάτες” ερμηνεύουν τον κόσμο με την τυραννία των “αυτονόητων αληθειών” τους. Ολόκληρη η ρητορική τους ακαμψία και ο ξύλινος λόγος τους, που νανουρίζει με τους ακλόνητους δογματισμούς του, καταλήγει να μεταφέρει την “κοινωνική επανάσταση” σε μια απλουστευμένη εκδοχή παραμυθιού της αιώνιας μάχης του “καλού” λαού με το “κακό” κράτος, του “δίκαιου” με το “άδικο”. (περισσότερα…)

συνέχεια