- Καπιταλιστικό σύστημα: η ασύμμετρη απειλή
Σε μια συγκυρία κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο, με την εξάπλωση της φονικής πανδημίας να προσβάλλει και να στερεί από την πρόσβαση στην δημόσια υγεία την ίδια την ανθρώπινη ζωή, επανέρχεται στο προσκήνιο με εμφατικό και κραυγαλέο τρόπο η αναγκαιότητα για την εντατικοποίηση των αγώνων για την ανατροπή του πολιτικό-οικονομικού συστήματος εκμετάλλευσης, του ληστρικά δομημένου καπιταλισμού.
Όταν μετά από λίγο καιρό βρεθεί η ‘‘ίαση’’ με τα εμβόλια και τα σκευάσματα που ετοιμάζουν με φρενήρεις ρυθμούς τα φαρμακοβιομηχανικά συμπλέγματα εταιρειών, ντόπιων ή πολυεθνικών κολοσσών και ‘‘ελεγχτεί’’ σε ένα μικρό ποσοστό η νοσηρότητα ή η θνησιμότητα του πληθυσμού και ίσως πριν κατασκευαστεί ένας άλλος ιός, η καπιταλιστική κρίση θα σαρώσει ό, τι έχει απομείνει (και στις εναπομένουσες ακόμα, μη αστικές καπιταλιστικές κοινωνίες). Το sock και δέος του ταξικού και κοινωνικού πολέμου των προηγούμενων χρόνων που επιβλήθηκε στις κοινωνίες, με κάθε λογής πρόσχημα, θα μοιάζει απλώς σαν ένα μακάβριο αλλοτινό παραμύθι. Το καπιταλιστικό σύστημα, τα κράτη και οι ελίτ που το συναποτελούν, με επώδυνο τρόπο για τις κοινωνίες, θα προσπαθήσουν να επανακτήσουν τα κέρδη τους. Πάντα με τον συνήθη τρόπο που αυτό γίνεται: Με την οριστική ταφόπλακα και την ολοένα και μεγαλύτερη εκμετάλλευση που θα υποστεί η κοινωνική πλειοψηφία. Οι εκμεταλλευόμενοι που ήδη καλούνται –και στον ελλαδικό χώρο– να προσφέρουν τα πάντα. Την ίδια τους τη ζωή στον βωμό της επανάκτησης των κερδών των ισχυρών όπου γης. Η καπιταλιστική κρίση και ύφεση, η μεγαλύτερη στην ανθρώπινη ιστορία, θα πλήξει ανεπανόρθωτα την μισθωτή εργασία. Η ανεργία θα εκτοξευτεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα, το μέγεθος και η ένταση της εκμετάλλευσης θα ενταθεί, οι ταξικοί και κοινωνικοί διαχωρισμοί θα επεκταθούν, η στρατιωτικοποίηση και ο κοινωνικός έλεγχος θα ξεπεράσει τις προβλέψεις και τους στόχους που οι ίδιοι οι κυρίαρχοι είχαν θέσει. Ο φόβος ήδη έχει κατακυριεύσει και κυριαρχήσει στην κοινωνία (με όλους τους επιβαλλόμενους δυνατούς τρόπους μέσω των μμε κλπ). Αυτό όμως είναι ένας επιπρόσθετος λόγος που θα οδηγήσει στον ακόμα μεγαλύτερο κοινωνικό κανιβαλισμό ενώ ο ρατσισμός και η ξενοφοβία θα αυξηθεί. Και τότε ο φασισμός σαν ώριμος από καιρό θα ξαναέρθει στο προσκήνιο πολύ περισσότερο βάρβαρος, καταστροφικότερος κι’ από τον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό που βιώνουμε σήμερα. Το κοινωνικό σώμα ήδη μετατρέπεται σε ένα άτυπο όργανο της τάξης, του ελέγχου και του νόμου και επιδίδεται σε ένα ανηλεές κυνήγι μαγισσών, όμοιο με μια φανερή φασιστική συμμορία/ όχλο, με όλα τα επαχθή χαρακτηριστικά. Ήδη βλέπουμε τέτοια φαινόμενα που θα ενταθούν ακόμα περισσότερο. Είναι χαραχτηριστική η βίαιη επίθεση νέων ανθρώπων με μολότοφ και πέτρες εναντίον ασθενοφόρων γεμάτων με γέροντες που έπασχαν από κορονοϊό και που τους μετέφεραν σε ίδρυμα για να απολυμανθεί το γηροκομείο όπου διέμεναν.Συνέβη στην Νότια Ισπανία και ποτέ πριν δεν είχαμε δει κάτι παρόμοιο. Η επίθεση αυτή θυμίζει περιπτώσεις φασιστών που επιτίθενται ή ευθύνονται για λιντσαρίσματα προσφύγων και μεταναστών που ζουν σε καταυλισμούς ή προβαίνουν σε εμπρησμούς σε στέκια και καταλήψεις του α/α χώρου (περιστατικά που έχουν προφανώς συμβεί και στην χώρα μας). Είναι η ίδια φασιστική/ρατσιστική κοινωνική συμπεριφορά που εκδηλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλον τον πλανήτη: από την Κίνα, την Ιταλία, την Αυστραλία κλπ. Σε αυτά τα περιστατικά ο φοβισμένος όχλος δεν επιτίθεται σε εθνομηδενιστές ‘’αναρχοάπλυτους’’, στα κομμούνια ή σε ‘‘λαθρομετανάστες’’. Επιτίθεται στους γείτονές του, στους ανθρώπους που κατοικούν, ζουν και αναπνέουν στον ίδιο τόπο. Απλώς είναι διαφορετικά τα αίτια όπως ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο κίνδυνος της μετάδοσης ενός ιού που θα τους πλήξει καθώς και η πεποίθησή τους που έχει εδραιωθεί και αναγνωρίζουν στον αποκλεισμό,την απομόνωση ή και το θάνατο με το λιντσάρισμα του ‘‘άλλου’’, ότι θα σωθεί η δικιά τους ζωή. Και σε τέτοιες περιπτώσεις το περίεργο είναι ότι η αστυνομία που είναι αυτή που εφαρμόζει τον κοινωνικό έλεγχο και την καταστολή προς όφελος των αφεντικών της, αναλαμβάνει έναν ”κοινωνικό” ρόλο που έχει γίνει αποδεκτός αυτόν του ειρηνοποιού διαιτητή ανάμεσα σε αυτούς τους φοβικούς/ρατσιστές/‘‘κανίβαλους’’ που επιτίθενται στους πάσχοντες και τους αποκλεισμένους από τις επιταγές της ίδιας της εξουσίας για να τους ”σώσει”. Οι κοινωνίες έχουν προετοιμαστεί και εθιστεί στον φόβο που οι κυρίαρχοι έχουν εμφυσήσει στο συλλογικό ασυνείδητο και ο φόβος, αυτός της επιδημίας εν προκειμένω, καταλαμβάνει μία ξεχωριστή θέση: «είναι ο φόβος του πολέμου όλων, εναντίον όλων». Και ενώ η επιβολή προέρχεται από την εξουσία είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που επιδιώκουν την επιβολή της αυτοαπομόνωσης, της στρατιωτικοποίησης και της πειθαρχίας. Γιατί έχουν εθιστεί από τις ταινίες τρόμου και όχι μόνο ότι «διαφορετικά αν θα μολυνθούν, θα καταλήξουν να γίνουν ζόμπι». Διαλύεται ο κοινωνικός ιστός και τώρα, στην έξαρση της πανδημίας, οι κοινωνίες ξεπέρασαν την αρχική υστερία εναντίον των υπαίτιων Κινέζων μιας και ο κορωνοϊός εξαπλώνεται παντού. Καμιά κοινωνία δεν μένει αλώβητη. Όλοι είμαστε εν δυνάμει νοσούντες. Δεν είναι μόνο ‘‘οι παρίες, οι πρόσφυγες, οι άπλυτοι ή οι περιθωριοποιημένοι’’. Μέσα στον πανικό τον φόβο και την υστερία που βρίσκεται η κοινωνία, ένα είναι βέβαιο, ότι τα μέτρα δεν παίρνονται ούτε πρόσκαιρα, ούτε για το ‘‘κοινό καλό’’. Έρχονται για να μείνουν. Η ζωή και οι κοινωνίες, αν δεν αντιδράσουμε, ποτέ δεν θα είναι πλέον –όχι απλά όπως ήταν–, αλλά ούτε καν όπως και εμείς οι ίδιοι υποψιαζόμαστε ότι θα συμβεί. Μια ελεγχόμενη ολοκληρωτική φυλακή μέσα στις πόλεις που ζούμε, στα σπίτια που κατοικούμε. Το επερχόμενο φρικιαστικό παραμύθι ‘‘ζωής’’ δεν θα θυμίζει τίποτα από τα συνθήματα που με άνεση βροντοφωνάζουμε στους δρόμους ή επινοούμε πολλές φορές για να ανταποκρίνονται στην ‘‘δική’’ μας ιδεολογικοπολιτική αλήθεια και τον μικρόκοσμό μας. Οι συνέπειες που θα προκύψουν από την λαίλαπα αυτή –όπως άλλωστε και από την παρούσα φονική επιδημία– θα πλήξει τους από κάτω, τη δικιά μας κοινωνική τάξη. Όσους/ες βρίσκονται στο ‘‘περιθώριο’’ των μεγαλουπόλεων. Τους μετανάστες όπου γης. Τους απόκληρους που για μια μπουκιά ψωμί περιφέρονται από τόπο σε τόπο. Τους έγκλειστους των προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών, τους φτωχοδιάβολους που βρίσκονται στα αστυνομικά τμήματα, τις/τους κρατούμενες/ους στις φυλακές.
Υπάρχει όντως έκτακτη ανάγκη. Μόνο που ο φονικός ιός και όλα όσα ακούμε και βλέπουμε να διαδραματίζονται είναι το παρελκόμενα ενός οικονομικοπολιτικού συστήματος που είναι η μεγαλύτερη ασύμμετρη απειλή για την φύση, την ανθρωπότητα, την ίδια τη ζωή. Είναι ο μεγαλύτερος θανατηφόρος ιός και είναι αυτός που εξαπολύεται στο διηνεκές από την κυριαρχία. Αυτόν καλούμαστε να πολεμήσουμε με όλα τα μέσα, αυτόν πρέπει να ανατρέψουμε, απ’ αυτόν πρέπει να απαλλαγούμε. Το επόμενο χρονικό διάστημα να μην ξαναγυρίσουμε στην κανονικότητα μιας ζωής ανελεύθερης, στείρας από αγώνες και στοχοθεσία. Να μην γίνουμε οπαδοί μιας παραιτημένης–φοβικής καθημερινότητας, αυτής που μας επιφυλάσσουν, μιας λειψής και υπό αίρεση ‘‘ζωής’’.
Οι επιπτώσεις από την νέα αυτή κατάσταση της έκτακτης ανάγκης που ήδη βιώνουμε καθώς και τα επεισόδια από την νέα καπιταλιστική κρίση με τις επιπτώσεις που δεν έχουμε δει ακόμα στο απόγειό τους, δεν είναι προ των πυλών. Είναι ήδη εδώ. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι το κόστος από τις ζημιές των οικονομικών ελίτ / κεφαλαίου, καλούμαστε, όπως πάντα συμβαίνει, εμείς να πληρώσουμε. Η δικιά μας αβεβαιότητα και ο φόβος της επιβίωσης είναι αμελητέα μπροστά στον φόβο και την ανασφάλεια που δημιουργείται στους καπιτα”ληστές”, παγκόσμια. Φοβούνται ότι από τις επιπτώσεις της επιδημίας θα επέλθει η οικονομική κατάρρευση των εταιρειών-κολοσσών τους, ή η ολική και μη αναστρέψιμη κατάρρευση των οικονομιών χωρών. Φοβούνται το ίδιο το σύστημά τους. Τρέμουν καθώς γνωρίζουν ότι η υπέρμετρη αύξηση της κρίσης χρέους παγκόσμια, εγκλωβίζει ασφυκτικά το ίδιο το σύστημα και ότι η ύφεση από την καπιταλιστική κρίση είναι τέτοιας μάλιστα έντασης και βάθους που δεν προοιωνίζεται να υπάρξει διέξοδος.
Ο κορονοϊός θα μπορούσε βέβαια να είναι για την καπιταλιστική ελίτ μια τέτοια ευκαιρία, μια κάποια διέξοδος, αν βέβαια κρατούσαν την επιδημία υπό τον έλεγχό τους! Ούτε καν οι τρόποι* αντιμετώπισης και ρευστότητας στην οποία έχουν επιδοθεί τελευταία οι κυβερνήσεις –υποτίθεται για το καλό των κοινωνιών– θα επιλύσουν το ζήτημα. Γνωρίζουν πως δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον φονικό ιό άμεσα έτσι ώστε να τρενάρουν και να ανακόψουν την παγκόσμια οικονομική -μη αναστρέψιμη- ύφεση. Και είναι οι ίδιοι οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις/υπηρέτες τους, αυτοί που με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολούθησαν διέλυσαν ακόμα και τις τελευταίες εναπομείνασες δημόσιες υπηρεσίες π.χ. στην υγεία, κοινωνική πρόνοια και υπηρεσίες, στην εκπαίδευση κλπ, σε όλες τις δυτικές ”δημοκρατίες”. Αυτές για τις οποίες τώρα κόπτονται και διοχετεύουν εν μέσω υγειονομικής κρίσης, πακτωλό χρημάτων (με δανεικά και ευρωομόλογα που πάλι οι κοινωνίες θα πληρώσουν, όταν περάσει… και αυτή η κρίση…). Είναι οι ίδιοι που ρίχνουν χρήματα για να αντιμετωπίσουν και να σώσουν ό, τι σώζεται από την διάλυση που οι ίδιοι επέφεραν (*Η στροφή προς τον κεϋνσιανισμό που επιχειρείται είναι γνωστό ότι δοκιμάστηκε στα χρόνια μετά τη Μεγάλη Ύφεση του 1929. Υποστήριζε ότι, αν οι κυβερνήσεις δεν λάμβαναν μέτρα για να σταθεροποιήσουν τις οικονομίες της αγοράς σε μια κατάσταση πλήρους απασχόλησης, το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα των αγορών θα χανόταν, αφήνοντας έτσι ελεύθερο πολιτικό χώρο σε ακραία στοιχεία που θα προσφέρονταν να επιλύσουν το οικονομικό πρόβλημα καταργώντας τις αγορές, την ειρήνη και την ελευθερία. Ο ίδιος ο Κεϋνς πίστευε ότι, παρ’ όλα τα μειονεκτήματά του, ο καπιταλισμός αποτελούσε το καλύτερο οικονομικό σύστημα που έχει υπάρξει. Υποστήριζε θερμά ότι η «ριζική αβεβαιότητα» είναι υπεύθυνη για την αστάθεια των οικονομιών και παρεμποδίζει τη γοργή ανάρρωσή τους από τις αιφνίδιες διαταραχές όπως είναι οι έκτακτες ανάγκες που προκαλούνται από φυσικές καταστροφές-σεισμούς, πλημμύρες, πανδημίες κλπ).
Αν αποτιμήσει ή αναλύσει κάποιος τις κινήσεις που οι κυβερνήσεις τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό έδαφος κάνουν με το να διαθέτουν επιπρόσθετα κονδύλια στο δημόσιο σύστημα υγείας των χωρών τους, αυτό το οποίο οι ίδιοι διέλυσαν, ή την ποσοτική χαλάρωση που αποφάσισε η ΕΚΤ προς χώρες όπως η Ελλάδα, ή την μείωση των πλεονασμάτων –παρά τις αντιρρήσεις των Γερμανών–, επιβεβαιώνεται ο φόβος των καπιτα‘‘ληστών’’ ότι υπάρχει μια ανεξέλεγκτη δομική/συστημική κρίση που το ίδιο το σύστημά τους δεν μπορεί να ξεπεράσει. Επομένως, όσο και αν φοβόμαστε ή υπακούουμε άκριτα στις προσταγές τους (όχι μόνο στη παρούσα συγκυρία αλλά γενικότερα) και ειδικότερα τώρα για ‘‘την κοινωνική και την ατομική ευθύνη’’ και πειθαρχία που οφείλουμε να έχουμε, υποτίθεται για να προστατευτούμε από την πανδημία, όσο και αν φοβόμαστε σκύβοντας το κεφάλι σαν ‘‘έτοιμοι από καιρό για την σφαγή’’ μας, όλα σφοδρά και βίαια θα αλλάξουν ανεπιστρεπτί προς το χειρότερο. Ακόμα χειρότερα*. (*Γιατί όπως και σε άλλες χώρες που έχουν διαλυθεί τα πάντα, στη χώρα μας με τις ιδιαιτερότητες που προέκυψαν και με την κρίση χρέους, τα ’’μνημόνια’’ και τις δανειακές συμβάσεις, πέρα των υπόλοιπων δεινών που επέφεραν στην κοινωνική πλειοψηφία, υποθήκευσαν όλη τη δημόσια περιουσία στους δανειστές και πλέον δεν έχει απομείνει τίποταόρθιο. Δεν μας ανήκει ούτε το νερό ούτε και ο αέρας που αναπνέουμε).
Στο πόλεμό τους απαντάμε με πόλεμο. Πολεμάμε για να ανατρέψουμε το σύστημά τους. Μόνο έτσι μπορούμε να ονειρευόμαστε ότι θα δομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, μια κοινωνία ελευθερίας και αλληλεγγύης. Το ξεπέρασμα του κράτους και του καπιταλισμού δεν μπορεί να γίνει ούτε με τα κείμενά μας ούτε με ευχολόγια, παρά μόνο με γενικευμένο αγώνα με όλα τα μέσα για την επαναστατική προοπτική.
Αλληλεγγύη σε όσους/ες δέχονται ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα, σε όσους/ες δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια, με επισφαλείς συνθήκες, χωρίς μέτρα προστασίας και με τη δαμόκλεια σπάθη της απόλυσης να επικρέμεται σαν απειλή. Στο επόμενο διάστημα υπό το βάρος της κρίσης και με αφορμή την πανδημία ήδη εξάγγειλαν την εκ περιτροπής εργασία, μέχρι να γίνει πραγματικότητα αυτό που πριν χρόνια είχε γραφτεί για το τέλος της εργασίας. Τα αφεντικά το επόμενο διάστημα προετοιμάζονται να δώσουν ψίχουλα, μισό και κουτσουρεμένο μεροκάματο αφού θα έχουν ήδη λάβει προκαταβολικά κάποιες ‘‘πρόνοιες’’ σαν στήριξη και φορολογικές χάρες.
Αλληλεγγύη σε όσους/όσες είναι στην πρώτη γραμμή, γιατρούς νοσηλευτικό προσωπικό που δουλεύει νυχθημερόν στα δημόσια νοσοκομεία χωρίς να τους παρέχονται τα αναγκαία μέτρα αυτοπροστασίας. Τους υπενθυμίζουμε πως οι κυρίαρχοι αποτελούν την πιο θανατηφόρα και ασύμμετρη απειλή. Και ότι πρέπει να βρεθούμε στην ‘‘ίδια όχθη’’ σε έναν Αγώνα για την ίδια τη ζωή, για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.
Τα αφεντικά είναι ταξικοί εχθροί μας. Τώρα, πριν και μετά από κάθε ασύμμετρη απειλή. Πάντα και παντού.
Ούτε σοσιαλδημοκρατία ούτε νεοφιλελευθερισμός. Ούτε κρατισμός ούτε δημοκρατία.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
2) Ενημέρωση για την αποσυμφόρηση των φυλακών:
Στη μερική αποσυμφόρηση των φυλακών για “ελαφροποινίτες”, υπερήλικες αλλά και όσους έχουν λίγο χρόνο (12 μήνες) για την αποφυλάκισή τους λόγω των νέων συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί από τον συνωστισμό εξαιτίας του φόβου εξάπλωσης του κορονοϊού, προχωρεί η κυβέρνηση με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που συντάσσει η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής, προκειμένου να μειωθεί ο αριθμός των κρατουμένων που αυτή τη στιγμή αγγίζει τις 12.500. Συγκεκριμένα, αποφυλακίζονται όλοι οι κρατούμενοι που έχουν υπόλοιπο ένα χρόνο, στον πραγματικό χρόνο έκτισης της συνολικής ποινής τους, αλλά και όσοι κρατούμενοι έχουν καταδικαστεί σε φυλάκιση μέχρι 5 χρόνια και κάθειρξη 5 έτη (δηλαδή και για κακούργημα με αυτή την ποινή) εφόσον όμως θα έχουν εκτίσει το 1/20 της ποινής για σχεδόν όλα τα αδικήματα: π.χ. οικονομικά-φορολογικά, κλοπές, ελαφρά ναρκωτικά κλπ. Αποφυλακίζονται επίσης όλοι οι κρατούμενοι άνω των 65 ετών για ανάλογα αδικήματα και ποινές, εφόσον έχουν εκτίσει το 1/30 της ποινής τους. Επί της ουσίας δηλαδή οι λεγόμενοι “ελαφροποινίτες” θα αποφυλακιστούν σχεδόν όλοι. Τα μέτρα θα νομοθετηθούν με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία αναμένεται να εκδοθεί τις επόμενες ώρες (ή μέρες) και θα έχουν ισχύ για τρεις μήνες. Εξαιρέσεις θα υπάρχουν και θα αφορούν τους καταδικασμένους για τα λεγόμενα ειδεχθή εγκλήματα. Δηλαδή εξαιρούνται όλες/όλοι οι καταδικασμένοι π. χ. για εγκλήματα κατά του πολιτεύματος, υποθέσεις τρομοκρατίας, ανθρωποκτονίες, βιασμούς κλπ. Για να μη χρειαστεί η σύγκληση δικαστικών συμβουλίων λόγω των μέτρων αναστολής στα δικαστήρια, προβλέπεται πως η αποφυλάκιση θα γίνει με διάταξη του αρμόδιου εισαγγελέα. Παρ’όλα αυτά και ενώ είχαν απαγορευτεί όλες οι μεταγωγές κρατουμένων οι ”αρμόδιοι” προχώρησαν σε επιλεκτικές μεταγωγές κρατουμένων με πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις των πολιτικών κρατουμένων Ρούπα και Μαζιώτη που απήχθησαν αιφνιδιαστικά και με εξαιρετικά βίαιο τρόπο χωρίς να τους επιτραπεί να πάρουν έστω και κάποια από τα προσωπικά τους είδη. Η δε Πόλα Ρούπα παραμένει έγκλειστη σε ειδικό θάλαμο χωρίς να έχει μεταφερθεί σε πτέρυγα και χωρίς επίσης τα στοιχειώδη προσωπικά αντικείμενά της που βρίσκονται στον Κορυδαλλό και δεν τις αποδίδονται μέχρι στιγμής. Και από ότι πληροφορηθήκαμε θα παραμείνει απομονωμένη στον ειδικό θάλαμο στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα –Θήβας επιπλέον μια εβδομάδα ακόμα. Χωρίς δικαίωμα προαυλισμού, καμία επαφή με άλλες κρατούμενες, κάποιες από τις οποίες ενημέρωσαν τη δημοσιογράφο Μπενέα ότι δήθεν έχει νοσήσει όπως ψευδώς διέρρεαν θεσμικοί παράγοντες τόσο της φυλακής όσο και του υπουργείου. Η προσπάθειά τους να την απομονώσουν εντάσσεται στο πλαίσιο της κρατικής διαχείρισης της απόλυτης σιωπής και της αποφυγής των αγώνων που διατάραξαν έστω και για λίγες στιγμές την πειθαρχία της φυλακής. Πολύ περισσότερο που στο τελευταίο κείμενο των κρατουμένων γυναικών από τις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού πρότειναν όχι μόνο την ευρεία αποσυμφόρηση των φυλακών –που τελικά έστω και σε μικρή και υπό προϋποθέσεις κλίμακα θα κάνουν τις επόμενες ώρες– αλλά γιατί ‘‘τόλμησαν’’ να καλέσουν όλους/όλες τους/τις κρατούμενους/ες της χώρας σε κινητοποιήσεις. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν από όλες τις πτέρυγες των αντρικών φυλακών Κορυδαλλού και συνυπέγραψαν 857 κρατούμενοι. Δεν προχώρησαν όμως σε κάποια στάση ή ενέργεια γιατί από ότι πληροφορηθήκαμε επικαλέστηκαν ‘‘ότι η τωρινή κυβέρνηση δεν είναι όπως ήταν η κυβέρνηση του Σύριζα’’ (μια κίνηση που άφησε ακάλυπτες τις γυναίκες κρατούμενες στην κινητοποίηση που ξεκίνησαν και με μια 65χρόνη κρατούμενη να μεταφέρεται στον Ελαιώνα ενώ περίμενε την αποφυλάκισή της, και με την πολιτική κρατούμενη μέλος του Ε.Α Πόλα Ρούπα βιαίως να την οδηγούν στην κλούβα των μεταγωγών). Επίσης, έβγαλαν κείμενο οι κρατούμενοι από την ΚΑΥΦ-Κορυδαλλού υιοθετώντας ανάμεσα στα δικά τους αιτήματα όλα τα αιτήματα από τις γυναικείες. Όπως επίσης και από τις φυλακές της Λάρισας που εξέδωσαν κείμενο με τα σχετικά αιτήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι προσπάθησαν να σπάσουν ένα αγωνιστικό κλίμα που είχε αρχίσει να διαφαίνεται ότι αρχίζει. Η πειθαρχία, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο κοινωνικός έλεγχος, ο νόμος και η τάξη είναι άλλωστε οι βασικές προϋποθέσεις για να συνεχιστεί ο αδιάλειπτος κοινωνικός και ταξικός πόλεμος που οι κοινωνίες βιώνουν με σαφή ιδεολογικο-πολιτικό τρόπο εντός και εκτός των τειχών. Και αυτό έπρεπε να μην διασαλευτεί.
28/03/2020 Α/Α από τα δυτικά
ΠΗΓΗ: https://mpalothia.net
