Αρχείο Μήνα Μάρτιος 2021

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στη Πόλα Ρούπα για τα δύο εφετεία του Επαναστατικό Αγώνα

Στα τέλη Σεπτέμβρη του 2020 ξεκίνησε το ένα από τα δύο εφετεία για τον Επαναστατικό Αγώνα, αυτό της επίθεσης της οργάνωσης στη Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), στο παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) όπου η Πόλα Ρούπα είναι η μοναδική κατηγορούμενη. Το άλλο εφετείο ξεκίνησε στις 12/3/2021 που αφορά την απόπειρα απόδρασης του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού, καθώς και δύο απαλλοτριώσεις τραπεζών.

Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται  η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα και κατ επέκταση ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, πέρα της επιχειρησιακής σημασίας είναι και υψίστης συμβολικής σημασίας για τον αναρχικό κίνημα.

Η επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος και στα παραρτήματα της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, την ημέρα μάλιστα που το Ελληνικό κράτος πανηγύριζε την “έξοδο ” από τα μνημόνια και την επιστροφή στις αγορές, αλλά και το ότι ο στόχος ήταν ένα από τα καλύτερα φρουρούμενα κτίρια, απέδειξε πως το κράτος δεν είναι ανίκητο. Επίσης η άποψη της έδρας στο πρωτόδικο δικαστήριο, πως το συγκεκριμένο χτύπημα θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το κράτος αποδεικνύει ακόμη περισσότερο την σημαντικότητα της επίθεσης.

Η παραπάνω επίθεση αφιερώθηκε στο μέλος της οργάνωσης Λάμπρο Φούντα, δείχνοντας έτσι την έμπρακτη μνημόνευση του συντρόφου με τον τρόπο που αξίζει να τιμούμε τους συντρόφους που φεύγουν πολεμώντας, με την συνέχιση του αγώνα. 

Η απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού είναι μια πράξη έμπρακτης αλληλεγγύης, αποφασιστικότητας και επαναστατικής συνέπειας, αλλά και αλληλεγγύης στους κρατουμένους. Όσο για τις δύο απαλλοτριώσεις τραπεζών, έχουν να κάνουν προφανώς με το επιχειρησιακό κομμάτι, τον εξοπλισμό και τα βιοποριστικά των μελών της οργάνωσης δεδομένου ότι βρίσκονταν στην παρανομία. Η προσπάθεια του κράτους να παρουσιάσει τον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ως μια οργάνωση η οποία είχε σχέσεις με άτομα του κοινού ποινικού δικαίου και πως λήστευε τράπεζες, προσπαθώντας έτσι να την αποπολιτικοποιήσει  δεν θα μπορούσε παρά να πέσει στο κενό.

Η εκδικητικότητα του κράτους προς την Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη, εκφράστηκε με τις μεταγωγές των συντρόφων από τις φυλακές Κορυδαλλού σε Δομοκό και Θήβα αντίστοιχα, ενώ η ταλαιπωρία συνεχίζεται για την συντρόφισσα με συνεχείς μεταφορές από φυλακή σε φυλακή για τις δίκες,  συνεχείς απομονώσεις ως μέτρα λόγο κορωνοϊού και με αποκορύφωμα το τροχαίο ατύχημα με την κλούβα των μεταγωγών. Λόγο αυτής της τακτικής από τον κατασταλτικό μηχανισμό η ίδια δήλωσε πως αρνείται να παραβρεθεί στο δικαστήριο, παρά μόνο όταν έρθει η στιγμή των ¨απολογιών¨ όπου και θα παραβρεθεί με τις πολιτικές της τοποθετήσεις.

Κλείνοντας να θυμίσουμε πως ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ από το 2003 όταν και ξεκίνησε την δράση του έχει επιτεθεί σε υπουργεία, σπίτια υπουργών, τράπεζες, αστυνομικά τμήματα, ΜΑΤ, στο χρηματιστήριο, την Αμερικάνικη πρεσβεία και φυσικά την Τράπεζα της Ελλάδος, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Οι σύντροφοι συνέχισαν και συνεχίζουν τον αγώνα ακόμη και μέσα από τη φυλακή με κείμενα-τοποθετήσεις  για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις όπως κάνανε στο παρελθόν με τις επαναστατικές ενέργειες και τις προκηρύξεις που τις ακολουθούσαν ενώ πρόσφατα εκδόθηκε  η μπροσούρα με την πρόταση τους για μία άλλη κοινωνία: ‘‘ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΑΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ’’.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αναρχικό στέκι UTOPIA A.D.

συνέχεια

ΚΟΜΟΤΗΝΗ: ”Εαρινή επίθεση Ενωμένοι στην αντίσταση- Dem dema azadi ye”

Στα πλαίσια του καλέσματος ”Εαρινή επίθεση Ενωμένοι στην αντίσταση- Dem dema azadi ye” για την ημέρα Πολιτικών Κρατουμένων, την Παγκόσμια Ημέρα Δράσης για το Κλίμα και την εβδομάδα για τους πεσόντες, αναρτήσαμε πανό στα κάγκελα της παλιάς νομικής στην στάση των λεωφορείων,  πανό στο δάσος της Νυμφέας και πραγματοποιήσαμε αφισοκόλληση για τον μάρτυρα του ΕΣΔΑ Haukur Hilmarsson ο οποίος “έφυγε” κατά τη διάρκεια των μαχών υπεράσπισης του Αφρίν (Ροζάβα) στις 24 Φεβρουαρίου 2018.

Τιμούμε αυτούς που έχουν πέσει στον αγώνα για ισότητα και αξιοπρέπεια. Ακολουθούμε το παράδειγμά τους κάνοντας πράξη τις αξίες της επανάστασης και συνεχίζουμε να τις ζούμε με τον καθημερινό μας αγώνα.

Δεν ξεχνάμε τα αιχμάλωτα συντρόφια.

Δεν ξεχνάμε τα συντρόφια που “έφυγαν” στις μάχες του αντικρατικού πολέμου.

Ενωμένοι στην αντίσταση- Dem dema azadi ye

συνέχεια

Ιταλία: Τοποθέτηση του Alfredo Cospito στη συζήτηση για των αγώνα ενάντια στα πυρηνικά

Το παρόν κείμενο αποτελεί τοποθέτηση του έγκλειστου αναρχικού Alfredo Cospito στη συζήτηση για τον αγώνα ενάντια στην πυρηνική ενέργεια, η οποία διεξήχθη στα πλαίσια της πρωτοβουλίας “Voi gli date vent’anni, noi gli diamo la parola” (“Εσείς του δίνετε είκοσι χρόνια, εμείς του δίνουμε τον κόσμο”), στο Circolaccio Anarchico, στο Σπολέτο, στις 20 Μάρτη του 2021.

*

Αφού είδα αυτήν την ταινία σχετικά με την τραγωδία στο Τσέρνομπιλ, μου ζητήθηκε να προβώ σε μια τοποθέτηση.

Και τι να πρωτοπώ;

Τα τελευταία εννιά χρόνια της ζωής μου τα πέρασα κλειδαμπαρωμένος σ’ ένα κελί, διότι, παρέα μ’ έναν ακόμη σύντροφό μου, πυροβόλησα έναν απ’ τους σημαντικότερους ιθύνοντες της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία εκείνον τον καιρό. Και το πράξαμε ακριβώς επειδή δε θέλαμε να ξαναδούμε να συμβαίνει εδώ ό,τι είδαμε να συμβαίνει στην ταινία. Αρκετά απλοϊκό ως κίνητρο, όμως έτσι συνέβη.

Άξιζε όμως;

Θά ‘θελα να πιστεύω πως η δράση μας, παρότι μεμονωμένη, είχε μια κάποια βαρύτητα. Το μόνο βέβαιο είναι πως δράσεις τέτοιου είδους είναι απολύτως μη απορροφήσιμες απ’ το σύστημα, και επ’ ουδενί δε θα μπορούσαν να είναι. Μπορούν να τις δαιμονοποιήσουν, ποτέ όμως να τις απορροφήσουν, πόσο μάλλον να τις ακυρώσουν, εφόσον τέτοιες δράσεις αφήνουν στην εξουσία ένα τελεσίγραφο, και, απ’ τη δική μου οπτική, αυτό είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για να ρισκάρω τα πάντα, τη λευτεριά μου, ακόμα και τη ζωή μου.

Ναι λοιπόν! Στο τέλος της μέρας, άξιζε.

Δε θέλαμε να τον σκοτώσουμε, θέλαμε μόνο να τον τραυματίσουμε, ορθώνοντας ένα απροσπέλαστο τείχος απέναντι στον τεχνολογικό και δολοφονικό κυνισμό των αδίστακτων επιστημόνων και πολιτικών: “Πέραν του ότι δε θα μπορείς να περπατήσεις, δε θα ξαναφέρεις την πυρηνική ενέργεια πίσω στην Ιταλία, ειδάλλως θα σε αντιμετωπίσουμε με όλα μας τα μέσα”.

Εννιά χρόνια πριν, όταν προβήκαμε στο χτύπημά μας, η πιθανότητα επιστροφής της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία φαινόταν έντονα να αναδύεται ξανά. Μόλις είχε συμβεί η Φουκουσίμα, και στη χώρα “μας”, χρόνια επί χρόνων αγώνα ενάντια στην πυρηνική ενέργεια φάνταζαν να κινδυνεύουν να εξαλειφθούν, γεγονός που συνέβαινε σ’ ένα πέπλο απόλυτης σιωπής. Τότε, όπως ακόμη και σήμερα, η Ιταλία, μέσω της Ansaldo Nucleare, συνεισφέρει στην κατασκευή πυρηνικών εγκαταστάσεων σε χώρες όπως η Ρουμανία και η Αλβανία. Λίγο πριν τη δράση μας, ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια της κατασκευής μίας εξ αυτών των εγκαταστάσεων σκότωσε δύο εργάτες. Κανείς στην Ιταλία δε μιλούσε γι’ αυτό, εκτός από ‘κείνους τους ουτοπιστές οικολόγους και αναρχικούς, οι οποίοι αντίκριζαν τον φόβο της επιστροφής των σταθμών πυρηνικής ενέργειας στα μέρη “μας”, ενώ πολλά κόμματα στήριζαν αυτήν την εφιαλτική προοπτική. Σαφέστατα, δεν έχω αυταπάτες πως η δράση μας εμπόδισε την επιστροφή της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία, μα γυρίσαμε λίγο φόβο στο στρατόπεδό τους. Αυτή, λοιπόν, ήταν η συνεισφορά μας, αν και περιορισμένη, και αυτό είχε τη βαρύτητά του · και δε θαρρώ πως ήταν κάτι τόσο αμελητέο όσο θέλανε να μας κάνουν να πιστεύουμε.

Σήμερα, η ιταλική κυβέρνηση πρέπει αναγκαστικά να “αποκομίσει” πυρηνικά απόβλητα από τις παλιές εγκαταστάσεις πυρηνικής ενέργειας που τέθηκαν εκτός λειτουργίας, πετώντας 78.000 κυβικά μέτρα ραδιενεργών αποβλήτων κάτω απ’ το χαλάκι στο Πεδεμόντιο, στη Σαρδηνία, στην Τοσκάνη, στο Λάτσιο, στην Απουλία, στην Μπαζιλικάτα και στη Σικελία. Το παρουσιάζουν ως “αποκομιδή” χαμηλού επιπέδου ραδιοενεργών αποβλήτων, προϊόντων των εργοστασίων και λοιπών ιατροφαρμακευτικών αποβλήτων, όμως, στην πραγματικότητα, προσπαθούν κάτω απ’ το τραπέζι να περάσουν την “αποκομιδή” πολύ πιο επικίνδυνων ραδιενεργών αποβλήτων από τις παλιές πυρηνικές εγκαταστάσεις.

Ας γίνω σαφής, η λύση δε θα μπορούσε να είναι το να πετάξουμε τα απόβλητα εκτός Ιταλίας, όπως ίσως έχει ήδη γίνει στο παρελθόν στην Αφρική, χρησιμοποιώντας φτωχότερες χώρες ως χωματερές για τα πυρηνικά μας κόπρανα. Ένα “οικολογικό” κίνημα το οποίο επί της ουσίας πιέζει προς μια τέτοια κατεύθυνση, είναι ένα αστικό κίνημα, στα πλαίσια ενός άθλιου “οικολογισμού”. Όσοι αντιτίθενται στις δομές απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων επειδή υποτιμάται η αξία της ιδιοκτησίας τους, ποτέ δε θά ‘χουν την εμπιστοσύνη μου. Είναι αυτό το είδος ανθρώπων που έφεραν τις πιο χονδροειδείς πολιτικές στο κίνημα NO TAV (ενάντια στον Σιδηρόδρομο Υψηλής Ταχύτητας). Πάντα έτοιμοι να ξεπουλήσουν αγώνες, να τραβήξουν διαχωριστικές γραμμές από δράσεις. Δε θα κάνουμε επίκληση σε δαύτα τα ξεκάθαρα αστικά ένστικτα, ούτε θα μπορέσουμε να εθελοτυφλούμε όταν δημάρχοι, τοπικά ιδρύματα τέτοιων χωρών, απαιτούν αποζημιώσεις ή κλαψουρίζουν για την περιουσία τους, τις επιχειρήσεις τους, τις οικονομικές τους απώλειες. Το να έρθουμε ξανά σε επαφή με τέτοιους τύπους θα ήταν καταστροφικό. Ένα αρχαίο εβραϊκό ρητό λέει: “Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που μπορεί να σκοντάψει δυο φορές στην ίδια πέτρα”. Ας προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη · είκοσι χρόνια αγώνα ενάντια στο TAV θά ‘πρεπε να μας έχουν διδάξει κάποια πράγματα.

Θα ήταν ηλίθιο και μη προωθητικό από πλευράς μας να γυρεύουμε “λύσεις”, καταπραϋντικά για να καταστήσουμε την τεχνολογία πιο βιώσιμη, πιο “οικολογική”. Είμαστε ενάντια στις δομές απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων, όσο είμαστε ενάντια και στις ανεμογεννήτριες – ημίμετρα δεν υπάρχουν στο πεδίο αυτό. Η μόνη πραγματική και απόλυτη λύση για τα πυρηνικά απόβλητα είναι να πολεμήσουμε με κάθε μέσο ώστε τα πυρηνικά εργοστάσια να κλείσουν παντού. Δεν μπορούμε να παρακάμπτουμε το θέμα αυτό, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Ο πλανήτης πεθαίνει, μόνο ένα πράγμα μπορούμε να κάνουμε: Να καταστρέψουμε εκ των έσω την τεχνολογική και καπιταλιστική κοινωνία στην οποία μας επιβάλλεται να ζούμε. Είναι αχρείαστο το να προσπαθούμε να ξεφύγουμε, είναι υποκριτικό το να χτίσουμε έναν μικρό παράδεισο επί γης, καθώς έτσι, ακόμα κι αν δε θέλουμε, γινόμαστε συνένοχοι · είναι εγκληματικό να αναζητούμε αναλγητικά, να ξεγελάμε τους εαυτούς μας πως η τεχνολογία μπορεί να καταστεί “οικολογική”. Δεν είναι ο αριθμός συμμετεχόντων σε μια διαδήλωση που θα φέρει αποτελέσματα, αλλά η ισχύς και η ριζοσπαστικότητα των ενεργειών μας. Τούτη είναι μια απ’ τις ιδιαιτερότητές μας, και ως αναρχικές κι αναρχικοί στοχεύουμε στα ποιοτικά χαρακτηριστικά · όχι τόσο στην ποσότητα των ανθρώπων πίσω από ένα πανό, αλλά στην ποιότητα των δράσεων και των ζωών μας. Ο κόσμος ενδέχεται να έρθει, αλλά αυτό εξαρτάται από τη συνέπεια και την ειλικρίνεια των σκοπών μας, καθώς επίσης και από την επαναστατική μας διαδικασία. Το πρώτο εμπόδιο που θα συναντήσουμε εδώ είναι πάντα το ίδιο: ο αστικός, πολιτικά απαθής οικολογισμός.

Με αυτό, δε θέλω να υποστηρίξω πως πρέπει να αυτοαπομονωθούμε, σίγουρα παλεύουμε στο πλευρό των ανθρώπων που πλήττονται άμεσα από δαύτα τα πυρηνικά απόβλητα, συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις έξω στον δρόμο, όμως δε θυσιάζουμε τις ιδέες μας στον βωμό του “ρεαλισμού”, του συμβιβασμού. Φροντίζουμε διαρκώς να έχουμε κριτικό πνεύμα ως προς το ποιους έχουμε με το πλευρό μας και, πάνω απ’ όλα, δεν περιορίζουμε τις δράσεις μας στο όνομα μιας υποτιθέμενης έλλειψης κατανόησης από μερίδα του κόσμου.

Ας συμμετέχουμε σε συνελεύσεις (αν υπάρχουν), αλλά ας μη λησμονούμε τον πραγματικό μας σκοπό, την καταστροφή της τεχνολογικής κοινωνίας, την οικοδόμηση μιας κοινωνίας δίχως κράτος.

Ας έχουμε επίσης κατά νου πως, με το να δρούμε και πέραν απ’ τις αποφάσεις των συνελεύσεων, δεν πλήττουμε το συλλογικό σώμα του αγώνα, απλώς εκφράζουμε τη θέση μας ως αναρχικοί/ές.

Ας μην αποστασιοποιούμαστε -στο όνομα ενός κοινού αγώνα- από τις βίαιες ενέργειες που θα συμβούν, αν συμβούν, ακόμη κι αν δεν τις επικροτούμε πλήρως. Ας αποκηρύξουμε τα επίπλαστα προνόμια (ανέσεις) που μας “παρέχει” αυτή η σαπισμένη κοινωνία, ας επιδείξουμε συνέπεια.

Θεωρώ πως αυτά είναι τα λίγα μαθήματα που έχουν να μας προσφέρουν οι “κοινωνικοί” οικολογικοί αγώνες των τελευταίων δεκαετιών.

Ίσως αναδύεται στον ορίζοντα μια νέα ευκαιρία, μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Είμαι ακράδαντα πεπεισμένος πως θα αρκούσε απλώς να μην επαναλάβουμε τα συνήθη λάθη, αν θέλουμε να δούμε απροσδόκητα αποτελέσματα.

Θα μπορούσε κανείς να συνοψίσει τούτον τον μονόλογο σε μια πολύ απλή ιδέα: “πολυμορφία δράσεων χωρίς προκαταλήψεις και οριοθετήσεις”.

Ας βάλουμε ένα τέρμα στην παράνοια σχετικά με τις πρωτοπορίες, με το θέαμα των δράσεων · ας δρα καθείς όπως επιθυμεί, ας εναρμονιστούν τα πάντα σε μια “ολότητα” και, πάνω απ’ όλα, ας αποστασιοποιηθούμε απ’ τους διαχωρισμούς.

Ίσως βγήκα λίγο “εκτός θέματος”, όμως πιστεύω πως ανάμεσά σας θα υπάρχουν αναρχικές κι αναρχικοί. Η τοποθέτηση αυτή προέρχεται από έναν αναρχικό, και πιότερο απ’ όλους απευθύνεται στις αναρχικές και τους αναρχικούς, όμως ευελπιστώ να έγινε κατανοητή και από όλους και όλες τις υπόλοιπες, ακόμη κι αν εκπροσωπεί μιαν αρκετά “συγκεκριμένη” αντίληψη.

Το μόνο βέβαιο είναι πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα επηρεάζουν τους πάντες, τη ζωή όλων.

Θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω σ’ αυτή τη συζήτηση μαζί σας εκεί, όμως, για λόγους ανωτέρας βίας, αυτό είναι αδύνατο για ‘μένα.

Αναρχικούς κι επαναστατικούς χαιρετισμούς,

Alfredo Cospito
Φυλακές Ferrara

Το κείμενο στα αγγλικά σε μορφή PDF

Πηγή: Malacoda

Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok

συνέχεια

Ιστορικές διαστρεβλώσεις για την Ελληνική Επανάσταση του 1821-1829

24/3/2021

Η καθεστωτική αφήγηση της ιστορίας πάντα εμπεριέχει ψεύδη, ανακρίβειες και διαστρεβλώσεις. Και η Ελληνική Επανάσταση του 1821-1829 δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση σε αυτό. Πέρα από την απόκρυψη των κοινωνικοταξικών χαρακτηριστικών της Ελληνικής Επανάστασης και των εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων που έγιναν κατά τη διάρκειά της, πέρα από την απατηλή εικόνα ότι όλοι οι Έλληνες ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης ξεσηκώθηκαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ενώ οι πρόκριτοι-προεστοί, κοτζαμπάσηδες και η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν την ήθελαν, πέρα από το ότι ακόμα και η ημερομηνία έναρξής της στις 25 Μαρτίου είναι ψευδής όπως και η ύψωση της σημαίας και της ευλογίας των όπλων στην Αγία Λαύρα είναι επίσης ψευδής, υπάρχει ακόμα μια μεγαλύτερη διαστρέβλωση. Ότι στόχος της Ελληνικής Επανάστασης ήταν η δημιουργία ενός συγκεντρωτικού έθνους-κράτους. Όμως η Φιλική Εταιρία που προετοίμασε την Επανάσταση. δεν μίλησε ποτέ για την ίδρυση ενός έθνους-κράτους και δεν είχε συγκεκριμένο και σαφές πολιτικό πρόγραμμα. Όπως έχουν αποδείξει οι ιστορικές πηγές επιδίωκε την επανάσταση όλων των χριστιανικών λαών της Βαλκανικής και όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και των Σέρβων, των Βουλγάρων, των Βλάχων, των Αρβανιτών, ένας στόχος δηλαδή που δεν συνάδει με τη δημιουργία ενός ομογενοποιημένου έθνους-κράτους. Γι’ αυτό και η έναρξη της Επανάστασης στη Μολδοβλαχία προηγήθηκε από την επανάσταση στη Πελοπόννησο. Ακόμα και ο Ρήγας Φεραίος μιλούσε για ένα κράτος-ομοσπονδία που θα περιλαμβάνει όλους τους λαούς της Βαλκανικής συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των Τούρκων. Η έννοια του συγκεντρωτικού κράτους ήταν άγνωστη στους Έλληνες της εποχής όπως και στους λαούς της Βαλκανικής και ο εθνικισμός ως η πολιτική ιδεολογία ενός ομογενοποιημένου εθνικά ή θρησκευτικά έθνους-κράτους δεν υπήρχε ακόμα. Η απελευθέρωση των Ελλήνων από τα δεσμά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν είχε στόχο τη δημιουργία ενός συγκεντρωτικού κρατικού μηχανισμού κατά τα πρότυπα των τότε μεγάλων δυνάμεων αλλά την απελευθέρωση των κοινοτήτων από την οθωμανική εξουσία η οποία άλλωστε ήταν αλλότρια.

Ο θεσμός των κοινοτήτων υπήρχε στον ελλαδικό χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των υπόδουλων Ελλήνων. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία πέρα από την είσπραξη φόρων και την υποχρέωση κάποιων κοινοτήτων να προσφέρουν έμψυχο δυναμικό στις ένοπλες δυνάμεις, άφηνε ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας και αυτοδιοίκησης στις κοινότητες. Πολλές κοινότητες απολάμβαναν ειδικά προνόμια. Οι ελληνικές κοινότητες διέθεταν το δικό του εθιμικό δίκαιο, είχαν στην αρμοδιότητά τους την απονομή της δικαιοσύνης και απέφευγαν στο μέτρο του δυνατού την ανάμειξη των Τούρκων, διέθεταν τη δική τους γη (κοινοτική), χρηματοδοτούσαν εγγειοβελτιωτικά έργα για τη βελτίωση της αγροτικής παραγωγής, έφτιαχναν δρόμους, γέφυρες ενώ δημιουργούσαν και συνεταιρισμούς με τα έσοδα να πηγαίνουν στο κοινοτικό ταμείο. Τα περισσότερα έργα τα χρηματοδοτούσαν οι εύποροι της κοινότητας ενώ οι φτωχοί ήταν απαλλαγμένοι από τους φόρους προς τον κατακτητή ενώ υπήρχε πρόνοια για τους άπορους να σιτίζονται από την κοινότητα σε περιόδους φτώχειας και καταστροφών της παραγωγής. Φυσικά οι κοινότητες δεν ήταν αταξικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Την εξουσία πολλές φορές την είχαν οι προεστοί-πρόκριτοι και ο κλήρος. Όμως αντίπαλο δέος στη πάλη των τάξεων μέσα στις κοινότητες ήταν η κλεφτουριά, δηλαδή οι παράνομοι αντάρτες της εποχής που αντιδρούσαν στην καταπίεση και τις αυθαιρεσίες τόσο των οθωμανικών αρχών όσο και των προκρίτων και των κοτζαμπάσηδων. Η κλεφτουριά ήταν ένας θεσμός άτυπος που πήγαζε μέσα από τις κοινότητες και αποτελούσε τη δύναμη κρούσης όλων των επαναστατικών κινημάτων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίες όσο και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821-1829. Άλλωστε οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της Επανάστασης προέρχονταν από τη κλεφτουριά και τους αρματολούς, δηλαδή από ανθρώπους που προέρχονταν από τις κατώτερες λαϊκές τάξεις, χωρικούς, αγρότες, κτηνοτρόφους κλπ. Από την εποχή του πρώτου κυβερνήτη του Καποδίστρια, τους Βαυαρούς και την οθωνική μοναρχία που επιβλήθηκαν από τις προστάτιδες δυνάμεις μετά τη δολοφονία Καποδίστρια, το ελληνικό κράτος ήρθε σε σύγκρουση με τις κοινότητες αφού προσπάθησε να δομήσει ένα μηχανισμό με συγκεντρωτικά χαρακτηριστικά επιβάλλοντας δυσβάστακτους φόρους, που πολλές φορές ήταν πιο βαρύς από την εποχή της τουρκοκρατίας, μετέτρεψε τη κοινοτική γη σε εθνική-κρατική και σταδιακά σφετερίστηκε οποιεσδήποτε εξουσίες και αρμοδιότητες είχαν οι κοινότητες και επέβαλε το κρατικό δίκαιο. Τέτοιες διαδικασίες συγκεντροποίησης της εξουσίας είχαν ήδη συντελεστεί στη Ευρώπη, στη Γαλλία, την Αγγλία και αλλού. Όμως αυτή η διαδικασία στην Ελλάδα, στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια μεταξύ 1833-1848 συνάντησε την ένοπλη αντίσταση πολλών κοινοτήτων στην Πελοπόννησο, Μεσσηνία, Αρκαδία, Μάνη, Αιτωλοακαρνανία. Οι πρώτες μετεπαναστατικές εξεγέρσεις εκείνης της εποχής στις οποίες συμμετείχαν πολλοί παλιοί οπλαρχηγοί, καπετάνιοι και αγωνιστές του ’21, είναι η απόδειξη ότι άλλος ήταν ο στόχος του λαού και των απλών αγωνιστών της Επανάστασης του 1821 και άλλο το αποτέλεσμα, δηλαδή η ίδρυση ενός συγκεντρωτικού κράτους που στράφηκε ενάντια σε αυτούς που μάτωσαν για να διώξουν του Οθωμανούς.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα του κεφαλαίου ‘‘Eπαναστατικά κινήματα και εξεγέρσεις στην Ελλάδα μετά την Επανάσταση του 1821’’ όπου αναφέρονται κάποιες από αυτές τις εξεγέρσεις οι οποίες στην πραγματικότητα αποτελούσαν τη σύγκρουση μεταξύ του νεοσύστατου συγκεντρωτικού ελληνικού κράτους μετά το 1830 με τις κοινότητες. Το συγκεκριμένο κεφάλαιο αποτελεί μέρος ενός βιβλίου* που θα εκδοθεί σύντομα με τίτλο:

«ΚΡΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ» – Δίκαιο, επαναστάσεις και πολιτικά εγκλήματα δια μέσω των αιώνων που έγραψε η συντρόφισσα μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και αφορά την διαχρονική ιστορική διαμάχη μεταξύ Κράτους και Κοινότητας, μεταξύ του φυσικού και εθιμικού δικαίου των κοινοτήτων με το συγκεντρωτικό κρατικό δίκαιο που τελικά υπερίσχυσε. Αναπόφευκτο θα ήταν μια τέτοια έκδοση να κάνει μια ευρεία ιστορική αναφορά στο κοινοτισμό, τις ελεύθερες μεσαιωνικές πόλεις, τη Επανάσταση των Χωρικών στη Γερμανία, στο δίκαιο της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας, σε αντιπαραβολή με το ρωμαϊκό δίκαιο, πρόγονο του σημερινού κρατικού δικαίου, στη Γαλλική Επανάσταση του 1789-1794, τις επαναστάσεις του 1830 και 1848 επίσης στη Γαλλία που αποτελούν την απαρχή του εργατικού επαναστατικού κινήματος και τη Παρισινή Κομμούνα του 1871.

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

Μικρό απόσπασμα με υπότιτλο ‘‘Εξεγέρσεις και επαναστάσεις 1833- 1847’’:

………………………‘‘Ο ελλαδικός χώρος ήταν γεμάτος με κοινότητες που διατηρούνταν καθ’ όλη τη μακρά χρονική περίοδο της τουρκοκρατίας με τα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά τους (στην διοίκηση, την οικονομία, τη δημοσιονομική διαχείριση, την εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη) ενώ οι επιρροές από τις δυτικές χώρες και τις προσπάθειές τους να αστικοποιήσουν τα καθεστώτα εξουσίας, δεν έφταναν ως εδώ. Μόνο περιορισμένος αριθμός αστών είχε ταξιδέψει στην Ευρώπη και είχε επηρεαστεί από τις τάσεις του πολιτικο-οικονομικού φιλελευθερισμού, χωρίς όμως να υπάρξει ποτέ η δυνατότητα δημιουργίας μιας ισχυρής πολιτικής τάσης στην μετεπαναστατική κατάσταση. Οι κυρίαρχες πολιτικές τάσεις αποκρυσταλλώνονταν σε κόμματα με κατευθύνσεις που επιζητούσαν την προστασία από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (γαλλικό, αγγλικό, ρωσικό κόμμα), δεν είχαν άλλο σταθερό προσανατολισμό πέρα από την αναζήτηση ξένης κηδεμονίας ενώ κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που να δίνουν και την κατεύθυνση στην πολιτικό-κοινωνική οργάνωση των απελευθερωμένων περιοχών, δεν υπήρχε. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στην χώρα ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι η δε κοινοτική οργάνωση της ζωής είχε τόσο βαθιές ρίζες που καθιστούσε καχύποπτους και αρνητικούς τους κατοίκους απέναντι σε απόπειρες αφαίρεσης των αυτονομιών από αυτές. Οι κοινότητες παρά το κλειστό και ιεραρχικό σύστημα τοπικής διοίκησης αλλά και την αυταρχική παρουσία των κοτζαμπάσηδων, πολλοί από τους οποίους εναντιώνονταν στην προοπτική της απελευθέρωσης από την τουρκική κυριαρχία φοβούμενοι την απώλεια των οικονομικών-πολιτικών προνομίων τους, διατηρούσαν για αιώνες τις κοινοτικές σχέσεις της αλληλεγγύης αποκλείοντας έτσι τη δημιουργία μεγάλων ταξικών διαχωρισμών. Η απελευθέρωση για το λαό σήμαινε την απελευθέρωση από εξουσίες και οικονομικά βάρη που του επιβάλλονταν επί τουρκοκρατίας, ενώ δεν υπήρχε στις λαϊκές συνειδήσεις κάποια κατεύθυνση για το πώς όφειλαν να συνδεθούν πολιτικά οι ελεύθερες περιοχές. Δεν εκδηλώθηκε κάποια άρνηση στη σύσταση του κράτους ενώ ήδη ο εμφύλιος που ακολούθησε τον απελευθερωτικό αγώνα, ο οποίος διεξαγόταν για τη διαχείριση της εξουσίας, είχε αφήσει μια ‘‘πικρή γεύση’’ για το ‘‘τίμημα’’ της λευτεριάς. Πολεμιστές όπως ο Κολοκοτρώνης ήταν ήδη στη φυλακή ενώ άλλοι αγωνιστές συμμετείχαν στην βαυαρική εξουσία, όπως ο Κανάρης στο πολεμικό ναυτικό, γεγονότα που δημιουργούσαν απογοήτευση, η οποία γινόταν ακόμα μεγαλύτερη με την απουσία οποιασδήποτε ελπιδοφόρας κοινωνικοπολιτικής προοπτικής. Το βαυαρικό ήταν ένα ξενόφερτο καθεστώς που είχε την αποστολή της δημιουργίας ενός κράτους συγκεντρωτικού, το οποίο θα αφαιρούσε εξουσίες από τις κοινότητες, θα καταργούσε αυτονομίες και παράλληλα θα γέμιζε τα κρατικά ταμεία για τις ανάγκες οργάνωσης και αναπαραγωγής της κρατικής μηχανής και κυρίως, θα αποπλήρωνε τα χρέη προς τις ‘‘προστάτιδες’’ δυνάμεις, γεγονός που επιχειρήθηκε με την εφαρμογή ενός σκληρού φορολογικού συστήματος. Αυτοί ήταν οι βασικοί λόγοι για να ξεσηκωθούν οι χωρικοί ανά την Ελλάδα (η οποία τότε έφτανε μέχρι τη Στερεά) και να εκδηλωθούν πολλές μικρές και μεγάλες εξεγέρσεις, αλλά και επαναστατικές απόπειρες ανατροπής του καθεστώτος, στις περισσότερες από τις οποίες πρωτοστατούσαν αγωνιστές και οπλαρχηγοί του ’21 που ήταν δυσαρεστημένοι για τον αποκλεισμό τους από τη διοίκηση, αλλά και την άγρια φοροεπιδρομή που διεξαγόταν στη χώρα. Στον πυρήνα της μεγάλης και μακράς σύγκρουσης που εκδηλώθηκε με εξεγέρσεις από το 1833-1848, ήταν η μεγάλη οικονομική πίεση που ασκούσε το κράτος πάνω στους αγροτικούς πληθυσμούς, αλλά και στους ανθρώπους των πόλεων μέσω της φορολογίας. Η επαναφορά της δεκάτης επί των παραγόμενων αγροτικών προϊόντων ήταν λόγος εξέγερσης καθώς επιβαλλόταν σε όλες τις καλλιέργειες (σιτηρά, οπωροφόρα, ακόμα και στα λούπινα όπως είχε καταγραφεί), αφού απομυζούσε το παραγόμενο προϊόν των αγροτών, δεν λάμβανε υπ’ όψιν τις κακές συγκυρίες (π.χ. καιρικές συνθήκες) που κατέστρεφαν τις σοδειές και δημιουργούσε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Όμως η δεκάτη δεν ήταν ο μόνος φόρος που επιβαλλόταν από το κράτος, καθώς φόροι επιβάλλονταν στα καυσόξυλα, τα βοσκοτόπια κλπ. Αυτοί οι φόροι όχι απλώς αφαιρούσαν πόρους από τις κοινότητες, αλλά ανέτρεπαν το ισχύον καθεστώς στην κοινοτική γη την οποία το κράτος ανάγοντάς την σε εθνική και απαιτώντας στην ουσία ενοίκιο για τη χρήση της ως βοσκότοπους από τους χωρικούς ή φόρο για την ξυλεία, πραγματοποιούσε μια βίαιη παρέμβαση διαρρηγνύοντας τους δεσμούς και τη σχέση των ανθρώπων με τη γη. Εξάλλου, η απελευθέρωση από την οθωμανική κυριαρχία για την οποία είχαν αγωνιστεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ήταν αιτία για μια ακλόνητη τάση ελευθερίας από κάθε ζυγό και για την αποστροφή τους προς κάθε νέα προσπάθεια καταπίεσης. Το δε ελληνικό κράτος στο οποίο ηγούνταν οι Βαυαροί, ήταν από μόνο του μια αλλότρια δύναμη και αντιμετωπιζόταν ως ένας ακόμα ξένος κατακτητής. Επίσης, πολλοί από αυτούς που απάρτιζαν τον κρατικό μηχανισμό, δεν είχαν συμμετάσχει ενεργά στον αγώνα, συνεπώς δεν θεωρούνταν άξιοι να λάβουν κυβερνητική θέση. Αντιθέτως, μεγάλος ήταν ο σεβασμός προς τους μαχητές κατά την επανάσταση και τους οπλαρχηγούς, οι οποίοι έχοντας μείνει εκτός διοίκησης, είχαν οι ίδιοι μεγάλη δυσαρέσκεια που σε συνδυασμό με τις οικονομικές πολιτικές εκμετάλλευσης της υπαίθρου, κατέληγαν οι ίδιοι να ηγούνται εξεγέρσεων και επαναστάσεων κατά τα χρόνια μετά την τουρκοκρατία. Για την έκρηξη των εξεγέρσεων ήταν σημαντικός ο τρόπος που μεθοδευόταν η είσπραξη των φόρων, διαδικασία την οποία ενοικίαζαν τοπικοί άρχοντες αντί αντιτίμου από τις εισπράξεις. Η μέθοδος αυτή έφερνε σε σύγκρουση τους φοροεισπράκτορες με τις τοπικές κοινωνίες, καθώς προχωρούσαν σε πλήθος αυθαιρεσιών ενώ συχνά κατέληγαν να δέχονται βαριές, βίαιες επιθέσεις ακόμα και να εκτελούνται από τους εξαγριωμένους χωρικούς κατά τις επιθέσεις αυτές.’’…………..

*ολόκληρο το βιβλίο έχει κατατεθεί ως ιστορικό ντοκουμέντο στις πολιτικές δίκες (εφετεία του Επαναστατικού Αγώνα) με την μορφή ενστάσεων από την Πόλα Ρούπα και εμπεριέχει ιστορικά στοιχεία που αφορούν το πολιτικό ”έγκλημα”, το δικαίωμα στην αντίσταση, στην εξέγερση και την επανάσταση.

ΠΗΓΗ: https://mpalothia.net

συνέχεια

Κοντοζυγώνει Απρίλης κι όμως το ημερολόγιο επιμένει να δείχνει το ‘67

Αναρχική Συλλογικότητα Μασόβκα – Κοντοζυγώνει Απρίλης κι όμως το ημερολόγιο επιμένει να δείχνει το ‘67

Ξεκινάμε κάπως ανορθόδοξα την παρούσα ανακοίνωση μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό. Συγκρατούμε την οργή μας και παραθέτουμε τα γεγονότα όπως εκείνα χρονικά εξελίχθηκαν.

Την επομένη της μεγάλης συγκέντρωσης ενάντια στην αστυνομοκρατία που έλαβε χώρα στη Νέα Σμύρνη, απάγεται ο σύντροφός μας Α.Π. εκτός του χώρου όπου πραγματοποιήσαμε την τελευταία συνέλευσή μας στα νότια προάστια. Επί 7 ώρες δεν μπορούσαμε να εξακριβώσουμε τι του συνέβη και κάθε αναζήτηση ήταν άκαρπη. Η ΓΑΔΑ διέψευδε κατηγορηματικά στη δικηγόρο μας ότι βρίσκεται στα χέρια της άνθρωπος με τα εν λόγω στοιχεία. Η παρουσία πλειάδας ασφαλιτών και άλλων παράξενων φιγούρων περιμετρικά του χώρου της συνέλευσης, μας οδηγούσε σε ένα συμπέρασμα. Ο σύντροφός μας ήταν στα χέρια της αντιτρομοκρατικής, κάτι που είχε συμβεί ξανά πριν ένα μήνα, μετά τη δράση στο πολιτικό γραφείο του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, όταν συνελήφθη μαζί με ένα ακόμα σύντροφό μας. Τότε με τη συνδρομή της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας βρέθηκε στα χέρια της κρατικής ασφάλειας.

Εν συνεχεία και καθώς η πλήρη απομόνωσή του συνεχιζόταν (ούτε καν η δικηγόρος δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του) πληροφορούμαστε από δημοσιογραφικά φερέφωνα της αντιτρομοκρατικής ότι κατηγορείται με 4 κακουργήματα (και όλα τα συνήθη συναφή πλημμελήματα που φορτώνονται σε ανάλογες περιπτώσεις) για την επίθεση και τον ξυλοδαρμό του άνδρα της ομάδας ΔΡΑΣΗ. Μαθαίνουμε επίσης ότι το κατηγορητήριο βασίζεται σε υποκλαπείσα συνομιλία από το κινητό τηλέφωνο του συντρόφου το οποίο τελεί επισήμως -όπως αναφέρεται στη δικογραφία- υπό παρακολούθηση από τον Ιανουάριο του 2021 για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Εκ των υστέρων στα πλαίσια των βασανισμών και της ανάκρισης μάθαμε ότι διακινήθηκαν φωτογραφίες του συντρόφου που είχαν τραβηχτεί από μυστικές υπηρεσίες από το καλοκαίρι του 2020.

Περισσότερες πληροφορίες για τη στοχοποίηση του συγκεκριμένου συντρόφου μπορούν να βρεθούν στην προηγούμενη ανακοίνωσή μας: https://athens.indymedia.org/post/1611274/)

Από την πρώτη στιγμή δηλώνουμε δημόσια και κατηγορηματικά ότι δεν έλαβε μέρος στη συγκεκριμένη επίθεση. Ότι δεν υπάρχει κανένα πλάνο, ούτε πρόκειται να βρεθεί, το οποίο να πιστοποιεί ότι ο σύντροφός μας βρέθηκε έστω κοντά στο συμβάν. Ήμασταν σίγουροι για τα λεγόμενά μας γιατί ήμασταν μαζί του. Γνωρίζαμε ότι αφού δεν έχουν πλάνα, θα έψαχναν το στίγμα από το κινητό του τηλέφωνο, οπότε αυτό θα πιστοποιούσε τα λεγόμενά μας. Στον ανακριτή η κατηγορία περί της συμμετοχής σε απόπειρα ανθρωποκτονίας τελικά εκπίπτει από το κατηγορητήριο. Παρέμειναν τα υπόλοιπα 3 κακουργήματα (έκρηξη με κίνδυνο της ζωής, κατοχή εκρηκτικών και κατασκευή εκρηκτικών υλών) και αποφασίζεται η μη προφυλάκισή του ελλείψει στοιχείων. Ορίζεται χρηματική εγγύηση, η παρουσία του τρεις φορές το μήνα σε αστυνομικό τμήμα και η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

Η πιο δυσάρεστη έκπληξη για εμάς δεν ήταν η καινούρια σκευωρία που άρχισε να κατεδαφίζεται εν τη γενέσει της, αλλά όταν αντικρίσαμε το τι του είχαν προξενήσει οι βασανιστές του Χρυσοχοΐδη. Χτυπημένος κυριολεκτικά σε όλο του το σώμα, βασανισμένος επί 8άωρου δια χειρός πολλών και διαφορετικών δημίων, τσακισμένος από τους ανθρωποβασανιστές, μας περιέγραψε τις σκηνές φρίκης που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Παραθέτουμε στο σημείο το link από τη ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στο The Press Project ώστε να ακουστεί μέρος των φρικαλεοτήτων:

https://www.mixcloud.com/widget/iframe/?feed=%2F%2Fwww.mixcloud.com%2FTPPRadio%2Ffaram-aris%2F&hide_cover=1&hide_tracklist=1

Αμέσως μετά την δημοσιοποίηση των εφιαλτικών στιγμών που βίωσε στο τετραήμερο εντός του κολαστηρίου της ΓΑΔΑ, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δια μέσου της ΕΛ.ΑΣ εκδίδει ανακοίνωση με την οποία κατηγορεί τον Α.Π. ως συκοφάντη και παράλληλα καλεί την εφημερίδα των Συντακτών να ανακαλέσει το πρωτοσέλιδο που αφιέρωσε στην συγκεκριμένη υπόθεση, παραθέτοντας την ανακοίνωση διάψευσης σε αντίστοιχο εξώφυλλο και με τον αντίστοιχο χώρο. Βέβαια η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ αναφέρεται σε κάποιον Δημήτρη Π., αυτό όμως είναι ένα ασήμαντο λάθος μπροστά στα ψεύδη που υπερασπίζεται. Την αμέσως επόμενη μέρα ο σύντροφός μας δέχεται κλήση από το τμήμα εσωτερικών υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ για να δώσει κατάθεση. Άρα μία μέρα μετά την διάψευση τον όσων περιέγραψε δημόσια από την ΕΛ.ΑΣ, η ΕΛ.ΑΣ. ξεκινά επίσημα η διερεύνηση των καταγγελιών του. Ακολούθως 22 αστυνομικοί (άγνωστη η ιδιότητά τους) που υπηρετούν στη ΓΑΔΑ στέλνουν εξώδικο στο Documento και στην Εφημερίδα Συντακτών. Τραγελαφική κατάσταση!

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και οι συν αυτώ βιάστηκαν να διαψεύσουν πριν ερευνήσουν. Βιάστηκαν γιατί γνώριζαν από πρώτο χέρι για τα βασανιστήρια. Είναι μαζί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη οι ηθικοί αυτουργοί των όσων αποτρόπαιων έλαβαν χώρα στην γενική αστυνομική διεύθυνση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχουν δώσει το πράσινο φως. Και σε αυτούς τους δύο θα στοχεύσουμε. Δεν θα τους επιτρέψουμε να δημιουργήσουν το ελληνικό Γκουαντάναμο. Αν ο μακροπρόθεσμος αγώνας μας διεξάγεται για μια διαφορετική κοινωνία ελευθερίας & αλληλεγγύης, χωρίς κράτος και εξουσία, το άμεσο καθήκον μας δεν είναι άλλο από την αποπομπή του Χρυσοχοΐδη από το υπουργείο του και τη πάλη με όλη μας τη δύναμη ενάντια στην άθλια εγκληματική συμμορία της Νέας Δημοκρατίας, ώστε να τους ξεφορτωθούμε το γρηγορότερο. Όσο τους αφήνουμε να συνεχίζουν ανενόχλητοι την επίθεση στην κοινωνία, τόσο θα αναζητούμε εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που διαφέρει η επταετία από το σημερινό καθεστώς. Και οι λεπτομέρειες θα γίνουν τόσο δυσδιάκριτες που θα’χουν δίκιο όσοι επικαλούνται ότι «Τόση δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη χούντα». Δεν είναι όμως χούντα, οφείλουμε γρήγορα να κατανοήσουμε ότι είναι μία εκδοχή της αστικής δημοκρατίας δια χειρός της ακροδεξιάς διαχείρισης της ΝΔ στο σύγχρονο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Ο σύντροφός μας αμέσως μετά την κράτησή του επισκέφτηκε ένα δημόσιο νοσοκομείο ώστε να εξεταστεί και να λάβει επίσημο πόρισμα των τραυματισμών που έφερε. Παράλληλα, έχουμε στην κατοχή μας πληθώρα φωτογραφιών που μαρτυρά την αστυνομική βαρβαρότητα, παρότι πέρασαν 4 μέρες πριν τον πάρουμε στα χέρια μας. Οι βασανιστές γνωρίζουν με ακρίβεια και ανατριχιαστική λεπτομέρεια τον τρόπο με τον οποίο ασκούν τις μεθόδους τους. Πάντοτε την πρώτη μέρα της σύλληψης, ώστε να επουλωθούν κατά τρόπο τινά τα τραύματα. Μονάχα που τη συγκεκριμένη φορά ο χρόνος δεν εξαφάνισε εξ’ολοκλήρου τα σημάδια. Είναι στο δικό του χέρι το που και πότε θα αποκαλύψει τις πληγές του.

Ο τρόπος που θα κινηθεί ο σύντροφός μας από εδώ και πέρα θα εκτιμηθεί από τον ίδιο. Ως συλλογικότητα θα του σταθούμε δίπλα ό,τι κι αν επιλέξει. Ανάμεσα σε όλες τις άλλες επιλογές, υπάρχει και εκείνη της δικαστικής οδού. Γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι το μονοπάτι αυτό είναι καταδικασμένο να έχει ένα προορισμό: Την αθώωση των βασανιστών. Τι αξία θα έχει για ένα αστικό δικαστήριο η καταγγελία ενός αναρχικού ενάντια στην «αντι»τρομοκρατική υπηρεσία; Τι πειστήριο αναρωτιόμαστε να αποτελούν αρκετές φωτογραφίες ενός πληγωμένου κορμιού και ένα επίσημο ιατρικό πόρισμα απέναντι στην ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ; Επίσης, τίθεται το ηθικό του πράγματος, δηλαδή κατά πόσο ένας αναρχικός θα νομιμοποιήσει ως διαδικαστικό θεσμό την δικαστική εξουσία, ξεκινώντας ένα νομικό μαραθώνιο το τέλος του οποίου είναι γνωστό πριν την έναρξή του.

Πριν ξεκινήσουμε όμως τα ατέρμονα ιδεολογικά λογύδρια, ας αναλογιστούμε ότι η συγκεκριμένη υπόθεση έχει πολλές προεκτάσεις. Αν η τυπική έστω μήνυση κατά των αγνώστων κουκουλοφόρων βασανιστών που είχαν υπηρεσία το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (απόγευμα 10/3 – ξημερώματα 11/3), αποτελέσει ασπίδα για τον σύντροφο, καλώς να προχωρήσει. Τίποτα δεν προεξοφλεί ότι δεν θα ακολουθήσει μία τρίτη απαγωγή του από τους ίδιους βασανιστές. Τίποτα δεν προεξοφλεί ότι αυτή τη φορά δεν θα είναι ακόμα πιο αφιονισμένοι, ειδικά μετά την γνωστοποίηση των όσων έπραξαν. Τίποτα δεν προεξοφλεί ότι ο σύντροφός μας δεν θα «πάθει» ένα ατύχημα, διόλου τυχαίως σκηνοθετημένο από τις μυστικές υπηρεσίες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που καταγγέλλονται βασανισμοί. Ας παλέψουμε όμως για να είναι η τελευταία. Ας διαδοθεί παντού ότι οι συλληφθέντες/είσες της Νέας Σμύρνης ξυλοκοπήθηκαν άγρια. Και δύο από αυτούς, ο σύντροφός μας και ο προφυλακισμένος Ο.Μ., βασανίστηκαν ανηλεώς για ένα ολόκληρο 8ωρο. Ας διαδοθεί ότι το κράτος «δικαίου» διαθέτει χώρο βασανιστηρίων που ονομάζεται ΓΑΔΑ. Κανένας σύντροφος και καμία συντρόφισσα να μην ταξιδέψει ξανά στη Μεταξική περίοδο. Το πρώτο και καίριο μέλημά μας αυτή τη στιγμή είναι να προστατέψουμε το σύντροφό μας, να αποφυλακιστεί ο Ο.Μ. και να διαδοθούν όλα τα αίσχη που διαδραματίστηκαν στα κρατικά μπουντρούμια.

Έχουμε να κάνουμε με το απόλυτο παρακράτος. Βρισκόμαστε ως συλλογικότητα στο στόχαστρο μιας υπηρεσίας που δεν λογοδοτεί πουθενά παρά μόνο στα πιο υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Μιας υπηρεσίας που για λόγους «εθνικής ασφάλειας», καμία πληροφορία δεν βγαίνει προς τα έξω. Που δρα, εμφανίζεται και εξαφανίζεται στο απόλυτο σκοτάδι. Έχουμε απέναντί μας κουκουλοφόρους με εθνόσημο, αδίστακτους, θρασύδειλους, διψασμένους για αίμα. Απήγαγαν δύο πολίτες εξαιτίας μίας συνομιλίας, χωρίς να έχουν κατηγορηθεί για κάτι, τους έβαλαν κουκούλα, τους τσάκισαν στο ξύλο, τους βασάνισαν μεθοδικά, ψυχολογικά και σωματικά, ενώ στον Α.Π. άνοιξαν το παράθυρο και τον προέτρεψαν να πέσει στο κενό αν επιθυμούσε. Συνεχίστε έτσι κανίβαλοι της «αντι»τρομοκρατικής και αν τυχόν συμβεί το μοιραίο, δηλαδή αν κάποιος ή κάποια στο μέλλον προτιμήσει το θάνατο από τα βασανιστήρια, τότε να δείτε τι θα συμβεί πρωτίστως στους πολιτικούς σας καθοδηγητές και μετέπειτα σε εσάς τους ίδιους. Κάπως, κάπου, κάποτε, θα λογοδοτήσετε στην κοινωνία.

Για τον σύντροφο και φίλο μας Ο.Μ.

Θα θέλαμε να απευθυνθούμε στα καθεστωτικά μέσα που δίχως ντροπή αναπαραγάγουν ό,τι τους πασάρουν οι κρατικές υπηρεσίες. Ξεπερνούμε το ερώτημα «πως είναι δυνατόν να αναπαράγονται στα Μ.Μ.Ε. συνομιλίες που δεν εμπεριέχονται στη δικογραφία;» και εστιάζουμε στο σημαντικό. Ο Α.Π. μετά τη διάρκεια των συγκρούσεων τηλεφωνεί στον αδερφικό του φίλο Ο.Μ. Σχεδόν πανικοβλημένος ο Ο.Μ. από την περιρρέουσα φημολογία ότι ένας άνδρας της ομάδας ΔΡΑΣΗ έχει χάσει τη ζωή του, αναφέρει στον Ά.Π. : «Τους σκοτώσαμε. Μάλλον ένας από τους δύο πέθανε». Χρησιμοποιώντας ένας άνθρωπος τον πληθυντικό («Τους σκοτώσαμε») απευθύνθηκε σαφώς στο σύνολο των διαδηλωτών, μέρος του οποίο υπήρξε ο ίδιος, ο Α.Π. και όλοι/ες όσοι/ες συμμετείχαν στην πορεία. Είναι σα να αναφέρει κάποιος τηλεφωνικά για ένα ποδοσφαιρικό αγώνα «Σας κερδίσαμε σήμερα». Δεν σημαίνει ότι έβαλε αυτός το γκολ. Φοβισμένος και τρομοκρατημένος από όλα όσα συνέβαιναν, δίχως να έχει οπτική επαφή με την επίθεση στην ομάδα ΔΡΑΣΗ, αναφέρει λανθασμένα ότι είναι 2 οι αστυνομικοί που εγκαταλείφτηκαν από τους συναδέλφους τους και μεταφέρει στον Α.Π. ό,τι άκουγε δεξιά και αριστερά.

Αυτή η φράση που απεύθυνε στο φίλο του Α.Π. -ο οποίος είχε παγιδευμένο κινητό- χωρίς να στοιχειοθετεί τη συμμετοχή του, χωρίς να αναζητηθούν αποδείξεις, στάθηκε ικανή να τον προφυλακίσει.

Αφού λοιπόν ο διάλογος μεταφέρεται δημόσια από τους δημοσιογράφους της κρατικής ασφάλειας, τους ρωτάμε: Είστε που είστε ρουφιάνοι, γιατί αλλοιώνετε τον υποκλαπέν διάλογο; Γιατί φροντίσατε να παρέμβετε ακόμα και σε κλεμμένους διαλόγους; Γιατί ηθελημένα και με δόλο αποκρύπτετε την άμεση απάντηση του συντρόφους μας προς τον Ο.Μ.;

Τους διακινητές του ψευδούς διαλόγου και όσους έφτιαξαν την σκευωρία, τους προκαλούμε ξανά δημόσια, όπως πράξαμε και όταν φωνάζαμε ότι για τον Α.Π. δεν υπήρχαν πλάνα ή αποδείξεις πως συμμετείχε στην επίθεση εναντίον του αστυνομικού της ομάδας ΔΡΑΣΗ, να μας πουν αν υπάρχει ή όχι η ακόλουθη απάντηση.

Απάντησε, λοιπόν, ο Α.Π. αμέσως μετά «Εσύ μην ανησυχείς, αφού σε είδα, δεν έκανες κάτι….»

Είναι έτσι ή όχι δημοσιογραφικοί ρουφιάνοι;. Μήπως η φράση κόπηκε πριν λάβετε το διάλογο από τις κρατικές υπηρεσίες ή η συγκεκριμένη απάντηση χαλούσε το νόημα και την εξαιρέσατε; Ένας άνθρωπος βρίσκεται στη φυλακή από όλα τα ψέματα και τις βρώμικες μεθόδους που μεταχειρίζεστε.

Ως Μασόβκα θα υπερασπιστούμε τον αναρχικό φίλο μας Ο.Μ. σα να ήταν μέλος μας. Θα καλύψουμε τα δικαστικά του έξοδα και θα αγωνιστούμε για την αποφυλάκισή του. Θα δώσουμε αγώνα να ακουστεί σε όλη την κοινωνία η σκευωρία που στήθηκε.

Στους βασανιστές δεν έχουμε να απευθύνουμε ούτε λέξη. Ανήκουμε σε τελείως διαφορετικούς κόσμους. Αναρωτιόμαστε σιωπηλά: Δεν βρέθηκε ούτε ένας ανάμεσά σας σε διάρκεια 8 ωρών βασανισμού που να πει «Φτάνει, έως εδώ.»; Τι είδους άνθρωποι είστε; Πως είναι δυνατόν να απευθύνεστε σε μία 18χρονη κοπέλα λέγοντάς της «Πουτάνα εδώ θα φτύσεις όλο το αίμα σου». Πως μπορέσατε να την χτυπήσετε αλύπητα; Στο βίντεο που τραβήχτηκε για τον τραυματισμένο συνάδελφό σας φαίνονται καθαρά διαδηλωτές με ανοιχτά χέρια να έχουν κάνει κύκλο γύρω του και να τον προστατεύουν από εκείνους που ενδεχομένως ήθελαν να συνεχίσουν την επίθεση. Γι’αυτό άλλωστε τα τραύματά του ήταν ελαφρά. Και αυτό έγινε εν μέσω σκληρών συγκρούσεων που τα πνεύματα είναι οξυμένα, όχι σε γραφεία ανάκρισης με ηρεμία και μεθοδικότητα. Πόσο διαφέρουν οι κόσμοι μας… Και πάλι όμως, δεν γίνεται να δεχτούμε ότι δεν βρέθηκε ΕΝΑΣ αστυνομικός να σταματήσει τη θηριωδία. Ακόμα και αν μας χωρίζει ιδεολογική άβυσσος, αρνούμαστε να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι όλοι όσοι είχαν βάρδια εκείνο το βράδυ στη ΓΑΔΑ είναι βασανιστές. Δεν είσαι βασανιστής μόνο όταν χτυπάς εσύ ο ίδιος, αλλά και όταν βλέπεις και δεν αντιδράς. Όταν ακούς τα ουρλιαχτά και κλείνεις τα αυτιά σου.

Αν νομίζετε ότι με βασανιστήρια και τρομοκρατία θα κάμψετε το φρόνημα του αγωνιζόμενου λαού, είστε οικτρά γελασμένοι. Η κυβέρνηση καταφεύγει εκεί ως το τελευταίο μέσο επιβίωσης. Ως την ύστατη σανίδα σωτηρίας σε μια προσπάθεια κατευνασμού των πνευμάτων μέσω της τρομοκράτησης. Ακόμα όμως και μερίδα συντηρητικών ανθρώπων ή φιλελεύθερων, δικών σας υποστηρικτών και ψηφοφόρων, μάλλον θα σας γυρίσει τη πλάτη όταν μάθει ότι είμαστε στο 2021 και όμως στις κρατικές γιάφκες γίνονται βασανιστήρια. Και θα κάνουμε ότι περνά από τα χέρι μας, με τις πενιχρές δυνάμεις μας απέναντι στο δικό σας στρατό παραπληροφόρησης, να το μάθουν.

Ο,τιδήποτε συμβεί εις το εξής στη σωματική ακεραιότητα των συντρόφων μας Α.Π. και του Ο.Μ. θα έχει ως ηθικούς αυτουργούς τους Κυριάκο Μητσοτάκη και Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και εκεί θα απευθυνθούμε. Ασπίδα τους πια δεν είναι ούτε η Μασόβκα, ούτε το αναρχικό κίνημα, είναι όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, μια ολόκληρη κοινωνία που σαστισμένη αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.

Κανείς μόνος, καμία μόνη στα χέρια του κράτους.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και θα νικήσουμε!

Άμεση αποφυλάκιση του αναρχικού Ο.Μ. και των 2 ακόμα προφυλακισθέντων.

Αλληλεγγύη σε όλους/ες τους/τις συλληφθέντες, βασανισθέντες και προφυλακισμένους για το φιάσκο της Ελληνικής Αστυνομίας στη Νέα Σμύρνη.

Οργάνωση και αγώνας ενάντια στο κράτος.

Αναρχική Συλλογικότητα Μασόβκα

Αρχική δημοσίευση 21/03/2021 στο Μασόβκα

συνέχεια

Τιμούμε αυτούς που έχουν πέσει στον αγώνα

Τιμούμε αυτούς που έχουν πέσει στον αγώνα για ισότητα και αξιοπρέπεια. Ακολουθούμε το παράδειγμά τους κάνοντας πράξη τις αξίες της επανάστασης και συνεχίζουμε να τις ζούμε με τον καθημερινό μας αγώνα.

RiseUp4Rojava Greece

συνέχεια