Αυτοοργανωμένο BAR στις 2 Οκτωβρίου και ώρα 22:00. Στη κατάληψη UTOPIA A.D. (προαύλιο παλιάς νομικής)
Αυτοοργανωμένο BAR στις 2 Οκτωβρίου και ώρα 22:00. Στη κατάληψη UTOPIA A.D. (προαύλιο παλιάς νομικής)
Θεσσαλονίκη Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2021 στις 13.00
Συγκέντρωση- Πορεία Ενάντια Στα Πιστοποιητικά Υγειονομικών Φρονημάτων
Κοινοί αγώνες εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων
ενάντια σε προνόμια, εκβιασμούς και κάθε είδους διαχωρισμό
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ
Όχι στον άμεσο ή έμμεσο υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Αλληλεγγύη σε όσες απολύονται και όσους βγαίνουν σε αναστολή
αρνούμενοι την επιβολή υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων.
Όχι στην επιτήρηση της υγείας και της ζωής μας.
Να αντισταθούμε στην επίθεση κράτους και εταιριών
που διεξάγεται με όχημα την εκστρατεία υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Συνέλευση Ενάντια στο Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης
Πολιτικές Συνελεύσεις Ενάντια στην Κανονικότητα
Ένωση Πράσινων Ελευθεριακών
https://prasinoieleutheriakoi.wordpress.com/
ΠΗΓΗ: kinimatorama
Στην αντιφασιστική συγκέντρωση που καλέσαμε στη μνήμη του Παύλου Φύσσα ανταποκρίθηκαν 25 άτομα. Μοιράστηκαν κείμενα και εφημερίδες Άπατρις και πετάχτηκαν 100ντάδες τρικάκια στη πλατεία αλλά και κατά την επιστροφή μας στη παλιά νομική. Η συγκέντρωση κράτησε περίπου 2 ώρες.
Σεπτέμβριος 2013: Η νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή μετά και τις εκλογές του 2012 έχει ξεκινήσει για πολλούς να θεωρείται ΄΄κανονικότητα΄΄. Παρά το παρελθόν της, οι ψήφοι της ανεβαίνουν κατακόρυφα ενώ το μίσος της διαχέεται διάπλατα στην κοινωνία. Οι ρατσιστικές επιθέσεις διαδέχονται η μια την άλλη, με τα΄΄πογκρόμ΄΄ σε δρόμους, πλατείες και γειτονιές να ξυπνούν εικόνες από ένα ζοφερό παρελθόν. Η μισαλλόδοξη στάση της οργάνωσης αφενός βρίσκει υποστηρικτές σε λαϊκά στρώματα και αφετέρου ξεπλένεται απρόκλητα από Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και κύκλους της εξουσίας. Παράλληλα η ξενοφοβική της πολιτική ‘’απενοχοποιείται’’ μέσα από εκδηλώσεις και γραφεία που επιχειρούν να στήσουν μια νόμιμη βάση-βιτρίνα. Κάπως έτσι η ρατσιστική βια κορυφώνεται, και εξαπλώνεται σε όλη την επικράτεια. Αιγύπτιοι αλιεργάτες στο Πέραμα, μετανάστες μικροπωλητές σε Ραφήνα και Μεσολόγγι είναι μόνο μερικά από τα θύματα των επιθέσεων του ναζιστικού μορφώματος. Φυσικά το δικαστικό σύστημα σιωπά, όπως και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας -πλην του αντιφασιστικού χώρου – ακόμη και σε δολοφονίες όπως του Αλίμ Αμπντούλ Μάναν στα Πατήσια και του Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα.
Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός στο Κερατσίνι έπειτα από επίθεση μελών της Χρυσής Αυγής. Ως φυσικός αυτουργός υποδεικνύεται ο Γιώργος Ρουπακιάς, το μαχαίρι του όμως κουβαλά τα αποτυπώματα όσων ψήφισαν – στήριξαν η σιώπησαν μπροστά στη νεοναζιστική οργάνωση. Την επαύριο της δολοφονίας ξεσπά κύμα αντιδράσεων, η κλεψύδρα για τη Χρυσή Αυγή έχει γυρίσει… όχι όμως για τον φασισμό
Σεπτέμβριος 2021: Το ψοφοδεές κόμμα έχει καταρρεύσει. Τα μέλη του μετά τη δολοφονία απαρνιούνται τη δράση τους. Παράλληλα τα γραφεία τους κλείνουν το ένα μετά το άλλο και η Χρυσή Αυγή τσακίζεται στους ίδιους δρόμους που έσπειρε το μίσος της. Σε μια αναλαμπή, το ίδιο σύστημα που έθρεψε το ναζιστικό μόρφωμα, αποφασίζει να το δικάσει. Προκειμένου να γλιτώσουν τα μέλη του ξεκινούν να δείχνουν με το χέρι και να κλαίγονται, μήπως και πέσουν στα ‘’ελαφρά’’. Στις 7 Οκτωβρίου του 2020 η ηγετική ομάδα της Χ.Α οδηγείται στη φυλακή.
Χιλιάδες κόσμου – δίκαια – πανηγυρίζει την καταδίκη της οργάνωσης έξω από το εφετείο. Πράγματι μιλάμε για ένα ιστορικό γεγονός. Οφείλουμε ωστόσο να κοιτάξουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Όλα όσα έφεραν στο προσκήνιο τη Χρυσή Αυγή , είναι ακόμα γύρω μας. Η κυβέρνηση που καμώνεται πως έκλεισε την οργάνωση στη φυλακή, μέρα με τη μέρα υιοθετεί πρακτικές που μας τη θυμίζουν. Καταπατά ελευθερίες και εξουσιάζει με τρόπο που κάθε απολυταρχικό καθεστώς θα ζήλευε. Την ίδια στιγμή που πανηγυρίζει για το ‘’θεσμικό’’ τσάκισμα της, αποτελεί φωλιά για κάθε ακροδεξιό μυαλό. Έκλεισε δήθεν το μαχαίρι του φασίστα φυλακή και αμόλησε το γκλοπ του μπάτσου για να κάνει τη δουλειά του, δίνοντας συνέχεια σε μια σχέση που κρατά δεκαετίες .Παράλληλα ανέδειξε παρακρατικές οργανώσεις, αφού μετέφερε τις ρατσιστικές επιθέσεις από το κέντρο των πόλεων στα απόμακρα σύνορα του Έβρου και των νησιών.
Το σύστημα γεννά τον φασισμό και αυτό αποδεικνύεται και από την εμφάνιση νέων ακροδεξιών ομάδων. Τις βλέπουμε να κατεβαίνουν στο δρόμο και να κερδίζουν ξανά έδαφος στην κοινωνία είτε σε πατριωτικά συλλαλητήρια, είτε με αφορμή τις συνθήκες της πανδημίας που επικρατούν. Εισχωρούν σε κινητοποιήσεις και τις καπελώνουν αυτή τη φορά χωρίς βεβαρημένες ταμπέλες και άμεσες συνδέσεις με τον φασισμό. Ξεκινούν να συγκροτούνται και μόλις αποκτήσουν δύναμη και κοινωνική νομιμότητα θα αποκαλυφθούν…
Η πολιτική κατάσταση κάνει κύκλους και θα είναι ίδια όσο ο λαός περιμένει την αλλαγή από εκλογές και από σωτήρες, δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες… Η σιωπή μπροστά στο σύστημα και τον φασισμό είναι συνενοχή.
-ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
-ΟΥΤΕ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΟΥΤΕ ΦΥΛΑΚΕΣ… ΜΟΝΟ ΕΝΤΑΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ UTOPIA A.D.
Κάλεσμα σε Αντιφασιστική Συγκέντρωση 18 Σεπτεμβρίου Πλατεία Ειρήνης Κομοτηνή Στις 18:00
8 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά.
Με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που κήρυξαν τα κράτη σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη στο όνομα του “πολέμου ενάντια στον αόρατο εχθρό”, αξιοποίησαν όλη τη συσσωρευμένη εμπειρία διαχείρισης πληθυσμού με υγειονομικό πρόσημο, που έχει παραχθεί ιστορικά. Οι καραντίνες, που εφαρμόστηκαν στο μεσαίωνα για την αντιμετώπιση επιδημιών, όπως η πανώλη επανήλθαν τον 19 ο αιώνα για την αντιμετώπιση επιδημιών όπως η χολέρα. Έτσι, την τελευταία δεκαετία του 19 ου αιώνα, και ενώ τα αρμόδια κρατικά επιτελεία ενδυνάμωναν τις προσπάθειες συντονισμού τους μέσα από διεθνή συνέδρια υγιεινής, τα οποία πραγματοποιούνταν σχεδόν κάθε δέκα χρόνια, αναπτύχθηκε η σκέψη για μια αντικατάσταση των παραδοσιακών μηχανισμών υγειονομικού ελέγχου, όπως η καραντίνα. Η σκέψη αφορούσε μια “έξυπνη” τρόπον τινά καραντίνα, που θα ρύθμιζε συνάμα και την οικονομική δραστηριότητα, και σε αυτό το πλαίσιο τέθηκε για πρώτη φορά η ιδέα των “υγειονομικών διαβατηρίων”.1 Ήταν μια εποχή, που οι μέθοδοι ελέγχου των μετακινήσεων του πληθυσμού έθεταν τις βάσεις, πάνω στις οποίες ανέπτυσσαν κοινή δράση οι εξουσίες μεταξύ τους· καθορίζοντας ταυτόχρονα και το πλαίσιο με το οποίο συγκροτούνται οι επιμέρους κρατικοί μηχανισμοί στο εσωτερικό τους. Στις μέρες μας, φαίνεται να συντελείται μια αντίστοιχη διαδικασία ανασυγκρότησης των επιμέρους κρατικών οντοτήτων, σε μια πολυεπίπεδη και ριζική διαδικασία αναδιάρθρωσης (τουλάχιστον) στον δυτικό κόσμο· κι όταν το κράτος μετασχηματίζεται, οι υγειονομικές περιφράξεις είναι αναγκαίες. Και σε αυτή τη διαδικασία, τα “υγειονομικά διαβατήρια” λειτουργούν ως συστήματα, με τα οποία καταγράφεται η κοινωνική κινητικότητα, με τα οποία κατασκευάζονται νέες ταυτότητες, κατηγοριοποιήσεις και διαχωρισμοί και με τα οποία εν τέλει παράγονται νέες μορφές υποκειμενικότητας και νομιμοφροσύνης.
Έχοντας πάρει φόρα από την εμπέδωση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, σύσσωμες οι εξουσίες του δυτικού κόσμου φαίνονται αποφασισμένες να εκμεταλλευτούν την παρακαταθήκη απ’ την επιβολή ιστορικά αδιανόητων απαγορεύσεων στους πληθυσμούς, οι οποίοι τείνουν να εξοικειωθούν με την ιδέα ότι πρέπει να δίνουν λογαριασμό στο κράτος για κάθε τους κίνηση. Το ότι σε αυτή τη φάση οι εξουσίες έχουνε σαν όχημα τον εκβιασμό του έμμεσου ή δια νόμου υποχρεωτικού εμβολιασμού –μάλιστα με προϊόντα βιοτεχνολογίας, και παρά τα ποικίλα φιάσκο των εμβολιαστικών εκστρατειών του παρελθόντος, όπως το 1976 ή το 2009– 2 δείχνει όχι μόνο πολιτικό ρίσκο αλλά και θράσος. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του γεγονότος είναι ότι μπορεί να κατέχουν την πρωτοβουλία κινήσεων, η κατάσταση όμως συνολικά εξακολουθεί να παραμένει ρευστή.
Με τη χρησιμοποίηση ενός υγειονομικού οχήματος ως μοχλού πίεσης, οι δυτικές εξουσίες αναδιαμορφώνουν ριζικά τους όρους με τους οποίους συγκροτούνται οι πολιτικές κοινότητες. Στη γέννηση των δυτικών φιλελεύθερων δημοκρατιών καθορίστηκε ως προϋπόθεση του να είσαι άνθρωπος, το να είσαι πολίτης. Η παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων όρισε τη σύναψη ενός κοινωνικού συμβολαίου κι έκτοτε η ιδιότητα του πολίτη επεκτάθηκε πολιτικά και κοινωνικά. Στα σημερινά δυτικά καθεστώτα φιλελεύθερων δημοκρατιών η ιδιότητα του πολίτη συνδέεται με βιολογικούς όρους και καθοδηγητική αρχή των πολιτικών κοινοτήτων γίνεται η συμμόρφωση με υγειονομικές υποδείξεις και πρωτόκολλα, η εν-σωμάτωση προληπτικών ιατρικών πράξεων. Προκειμένου όμως να νομιμοποιηθούν ιδεολογικά οι νέες, υγειονομικού τύπου, περιφράξεις και ταξικότητες, που προϋποθέτουν μια βίαιη χάραξη του ορίου μεταξύ των συμφερόντων του ατόμου και των συμφερόντων της κοινότητας, είναι αναγκαία μια επίκληση στο ανθρωπιστικό πρόσχημα της φροντίδας της κοινότητας, επίκληση που εργαλειακά στοχεύει στην απόσπαση συναινέσεων και στην κατασκευή μηχανισμών ενοχοποίησης για τα κομμάτια του πληθυσμού που δεν πειθαρχούν.3
Είναι τέτοια η αντιστροφή των όρων στην κυρίαρχη προπαγανδιστική φαρέτρα, που η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης διαστρέφεται ολοκληρωτικά προκειμένου να σηματοδοτήσει πρακτικές κοινωνικού αυτοματισμού, στιγματισμού και κανιβαλισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, τα δυτικά κράτη με τη βοήθεια όλου του επίσημου ή ανεπίσημου επιτελείου τους (των ειδικών τους, των δημοσιογράφων και των λοιπών διαμεσολαβητικών μηχανισμών από τη βιομηχανία της κουλτούρας και του εμπορεύματος, που θεωρούν ότι κερδίζουν “πηγαίνοντας με το ρεύμα”) επιχειρούν να αποφασίσουν με ποιους όρους θα έχει αξία η ζωή, αναπαράγοντας δυναμικά τη δυνατότητά τους να θεσπίζουν νέα κριτήρια για την πρόσβαση των ατόμων στις ποικίλες κοινωνικές υπηρεσίες και για τη συμμετοχή τους στην δημόσια ζωή.
Τα “υγειονομικά διαβατήρια” όντας συνέχεια των εξευτελιστικών βεβαιώσεων μετακίνησης και sms κι έχοντας την πρόθεση να λειτουργήσουν ως συστήματα χορήγησης αδειών για ένα πλήθος δραστηριοτήτων, που έχουν να κάνουν με την κοινωνική ζωή των ανθρώπων, αποτελούν μια de facto έκφραση της εξουσίας, που πιστοποιεί την ικανότητα της ιδιότητας του πολίτη – όπως άλλωστε και κάθε διαβατήριο. Αποτελούν δηλαδή το απόλυτο έγγραφο της νέας ιατρικής αστυνομίας, με βάση το οποίο διαμορφώνονται νέες ζώνες αποκλεισμού και νέες ζώνες ευνοϊκής μεταχείρισης. Κατασκευάζονται έτσι νέα μέτρα εξαρτήσεων κι ελέγχου του πληθυσμού κι άρα παράγονται νέοι τύποι νομιμότητας.
Μέσω μάλιστα του συστήματος ποινών κι ανταμοιβών/κινήτρων/ προνομίων (που παραπέμπει είτε στο σύστημα κοινωνικής αξιολόγησης και βαθμολόγησης των πολιτών, που εφαρμόζεται στην Κίνα εδώ και περίπου μια δεκαετία, είτε στα συστήματα πιστοληπτικής αξιολόγησης κι ανταποδοτικού οφέλους που εφαρμόζονται σε δυτικούς καπιταλιστικούς οργανισμούς όπως τράπεζες κι ασφαλιστικές εταιρείες), τα “υγειονομικά διαβατήρια” φαίνεται να έχουν μια επιπρόσθετη πολιτική λειτουργία. Καθώς επιχειρείται με όλα τα μέσα –οικονομικά, ηθικά, νομικά, κτλ.– ο καθορισμός της συμπεριφοράς του πληθυσμού ανάλογα με το βαθμό συμμόρφωσής του προς το κράτος (και την εκάστοτε αφήγησή του), τείνει να μετατοπίζεται το πεδίο που ορίζει τι είναι νόμιμο και τι είναι παράνομο. Η νομιμοφροσύνη παράγεται άμεσα από την κρατική εξουσία, πριμοδοτώντας συμπεριφορές που πρέπει διαρκώς να ικανοποιούν, να υποτάσσονται πλήρως και να μην αμφισβητούν το κράτος και την επιβολή του, επί των ζωών των υπηκόων του.
Αν μη τι άλλο, ζούμε σε ενδιαφέροντα διδακτικούς καιρούς…
Την Τρίτη 31/08 αποχαιρετίσαμε τον αγωνιστή Γιάννη Καρυπίδη στο τελευταίο του ταξίδι ο οποίος “έφυγε” την Πέμπτη 26/08. Γνωρίσαμε τον Γιάννη πριν περίπου 15 χρόνια όταν πρόθυμος όπως πάντα και αλληλέγγυος μας βοήθησε στην υλοποίηση μιας εκδήλωσης κατά των χρυσωρυχείων και κατά του αγωγού Μπουργκάζ- Αλεξανδρούπολης. Από τότε, βρεθήκαμε πολλές φορές πλάι- πλάι σε πολλές κινητοποιήσεις. Πάντα θετικός και δυναμικός έδινε θάρρος στους γύρω του με την στάση και τον χαρακτήρα του.
Ανιδιοτελής, αλληλέγγυος και αξιοπρεπής αγωνιστής, όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ.
Ο Γιάννης Καρυπίδης εκτός από τους τοπικούς αγώνες κατά του χρυσού και τα ντοκιμαντέρ που γύρισε και συμμετείχε, έκανε πράξη την μαχητική αλληλεγγύη, όταν το 2008 (Free Gaza Movement) μαζί με τους συντρόφους του σπάσανε τον ναυτικό αποκλεισμό 41 χρόνων που επέβαλε το Ισραήλ στον λαό της Παλαιστίνης χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Το ίδιο επιχειρήθηκε εκ νέου το 2010 (ένα καράβι για τη Γάζα) όπου όμως συνελήφθη μαζί με το υπόλοιπο πλήρωμα και βασανίστηκε από τις Ισραηλινές αρχές. Να θυμίσουμε πως το αποτέλεσμα της ισραηλινής επίθεσης στον στολίσκο της ελευθερίας ήταν 9 νεκροί και δεκάδες τραυματίες.
Καλό Ταξίδι Σύντροφε
Συνέντευξη Γιάννη Καρυπίδη για την ταινία Άπληστον Κέρδος ΕΔΩ
Της γης το χρυσάφι (2006) ΕΔΩ
Άπληστον Κέρδος / Greedy Profit (2013) ΕΔΩ
Γάζα ερχόμαστε – sub. ITA – Gaza … arriviamo … ΕΔΩ