Αρχείο Μήνα Μάρτιος 2022

Αφίσα που κολλιέται στη πόλη της Κομοτηνής και στις σχολές του ΔΠΘ και κείμενο που μοιράζεται, ενάντια στη παιδεία των αρίστων, τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη καταστολή.

‘’πετώντας αργά πάνω απ’τις στέγες

οι μονάδες καταστολής

πήρανε θέσεις σιωπηλά

στα καλώδια της ΔΕΗ

παρατάχθηκαν αθόρυβα στους διαδρόμους του ΙΚΑ

πιάσαν την έξοδο από τα φροντιστήρια

και το έμπα στα γήπεδα…

έξω από την πόρτα μου παρκάρει επαναληπτικά

μια ατελείωτη κηδεία εκπαιδευμένων αστυνομικών

σπρώχνουν απ’ τη χαραμάδα το φέρετρο μέσα…’’

Κατερίνα Γώγου, Ιδιώνυμο,1980

Αν και τα παραπάνω λόγια μας έρχονται από μια μακρινή δεκαετία, δείχνουν να είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Η κατάσταση που περιγράφεται ωστόσο δείχνει να εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο, που ακόμα και η πιο ασάλευτη φαντασία δεν θα μπορούσε να έχει εκφράσει. Πλέον οι μονάδες καταστολής θα βρίσκονται παντού,θα αυξάνονται και θα αλλάζουν τη μορφή τους. Όσο η παρουσία τους ταυτίζεται με την κανονικότητα τόσο θα κλιμακώνεται και η δυστοπία που ζούμε. Άλλωστε η κρατική εξουσία , από ότα προϋπήρξε ανακάλυψε πως ότι δεν μπορεί να επιβάλει με την πειθώ και τον ορθό λόγο, θα το πράττει δια του φόβου, δια της ‘’επιτήρησης’’ και φυσικά με τη διαστρέβλωση της αλήθειας. Φτάνοντας στο σήμερα παρατηρούμε τις κυβερνήσεις να υιοθετούν το παραπάνω τρίπτυχο με τους πιο έκδηλους τρόπους. Δείχνουν έτοιμες να τα βάλλουν με κάθε τι ελευθεριακό. Από τις τέχνες και τη μουσική μέχρι τις συναναστροφές και τη δράση των ανθρώπων. Με περίσσια αλαζονεία και αυταρχισμό επιδιώκουν την όλο και μεγαλύτερη ανάμειξη τους, στα ζητήματα τηςανθρώπινης ζωής…μέχρι να επιβάλουν τον πολιτισμό και τη καθημερινότητα της υποτέλειας.

Από την πρώτη στιγμή βέβαια γνώριζαν καλά πως για να γίνουν τα παραπάνω θα έπρεπε να ‘’πειθαρχήσει’’ το προπύργιο της ελεύθερης σκέψης και της αντίδρασης. Το μέρος που συνδέθηκε με τους κοινωνικούς αγώνες και τις εξεγέρσεις ανά τον κόσμο όσο κανένα. Αυτό φυσικά δεν είναι άλλο από το πανεπιστήμιο. Ξεκίνησε έτσι από τον Δεκέμβριο του 2020 να συζητιέται η είσοδος των μπάτσων στους χώρους των σχολών. Ευθύς αμέσως τα καλοπληρωμένα μέσα εξαπάτησης άρχισαν…η μάλλον συνέχισαν να συνθέτουν μια εικόνα για τις σχολές που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. ’’Κέντρα ανομίας’’, ‘’εμπόριο ναρκωτικών’’, ’’γιάφκες’’ και τι δεν είχε ο λόγος των βολεμένων που απ ότι φαίνεται δεν έχουν περάσει ούτε έξω από Ελληνικό πανεπιστήμιο. Για μια ακόμη φορά τα πιστά τσιράκια της εξουσίας επιστρατεύονται για να στρώσουν τον δρόμο για την εφαρμογή ενός φασιστικού σχεδίου. Παρουσιάζουν την παρουσία των μπάτσων στις σχόλες ως αναγκαιότητα επιδιώκοντας την κοινωνική νομιμότητα μέσα από τόνους λάσπης και προπαγάνδας. Όλα τα παραπάνω ασφαλώς ξεκινάνε από υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη που κάνουν λόγο για ‘’ανοχύρωτα πανεπιστήμια’’, ‘’μειοψηφίες’’ και ‘’μπαχαλάκηδες’’.

Ας δούμε όμως τι προβλέπει αυτό το περιβόητο νομοσχέδιο που θα ‘’σώσει’’ την ελληνική παιδεία. Αρχικά προβλέπεται η τοποθέτηση τουρνικέ και ελεγκτών- μπάτσων στις εισόδους. Βασική προυπόθεση είναι και η ύπαρξη κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης στους χώρους του πανεπιστημίου, όλα θα ελέγχονται από διαμορφωμένους χώρους που θα στεγάζονται οι μπάτσοι και κανείς/καμία δεν θα ξεφεύγει από το άγρυπνο μάτι του νόμου. Οι ‘’παραβάτες’’ θα τιμωρούνται με αυστηρές ποινές και πειθαρχικά. Έτσι το πανεπιστήμιο θα απολέσει τον ελευθεριακό – ριζοσπαστικό και ακαδημαικό του χαρακτήρα και θα μετατραπεί σε ένα ακόμη σωφρονιστικό ίδρυμα. Το μόνο που θα λείπει θα είναι οι τέσσερις πύργοι στις γωνίες του προαυλίου…

Εβδομαδιαίο πρόγραμμα ανοίγματος.

Τρίτη 18:00 Γυναικείο καφενείο.

Τετάρτη 12:00

Πέμπτη 18:00

Πολιτικό καφενείο, δανειστική βιβλιοθήκη, Bazaar βιβλίου και κουτί ενίσχυσης πολιτικών κρατουμένων, είδη ενίσχυσης του ταξιδιού των Ζαπατίστας στην Ευρώπη.

11/3/2022

   Πριν 12 χρόνια, ο αναρχικός Σύντροφος Λάμπρος Φούντας, ένοπλος αντάρτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, δολοφονήθηκε από τους μισθοφόρους του καθεστώτος, τους μπάτσους Χάσκη Ανδρέα και Κουμαράκη Θεόδωρο στη Δάφνη, ξημερώματα της 10ης/3/2010.

  Ο Σύντροφος Λάμπρος Φούντας με το όπλο στο χέρι έπεσε μαχόμενος σε προ-παρασκευαστική ενέργεια της Οργάνωσης προετοιμάζοντας το επόμενο χτύπημα σε οικονομικούς και πολιτικούς στόχους, άμεσα σχετιζόμενους με την επιβολή των μνημονίων και του ολοκληρωτικού συστήματος οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.

  Ο ένοπλος αντάρτης Λάμπρος Φούντας έπεσε στον Αγώνα για την Αναρχία και την Κοινωνική Επανάσταση, για να γίνει η οικονομική κρίση ευκαιρία για την καθεστωτική ανατροπή, ευκαιρία για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κράτους και του κεφαλαίου.

   Ένα μήνα μετά τη δολοφονία του συντρόφου Λάμπρου, οι σύντροφοι Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα συλλαμβάνονται και αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στον Επαναστατικό Αγώνα. Δικάζονται και φυλακίζονται, ενώ μετά την παρέλευση του 18μηνου, αποφυλακίζονται και περνάνε στην ‘‘παρανομία’’ συνεχίζοντας τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα.

   Στις 10/4/2014 ο Επαναστατικός Αγώνας πραγματοποιεί βομβιστική ενέργεια ενάντια στην Τράπεζα της Ελλάδας – Παράρτημα της ΕΚΤ – και το γραφείο του ΔΝΤ στην Αθήνα, ενέργεια την οποία αφιερώνουν στον σύντροφο Λάμπρο. Η επίθεση αυτή αναλήφθηκε ως «Κομάντο Λάμπρος Φούντας». 12 χρόνια μετά, οι σύντροφοι του Επαναστατικού Αγώνα βρίσκονται ακόμα στη φυλακή. Και στα πέτρινα αυτά χρόνια της φυλάκισής τους οι σύντροφοι Μαζιώτης και Ρούπα στέκονται όρθιοι, περήφανοι, αξιοπρεπείς, τιμώντας στο ακέραιο τον Λάμπρο, τον ίδιο τον Αγώνα, τον Επαναστατικό Αγώνα.

   Όσα χρόνια και αν περάσουν, ο σύντροφος Λάμπρος –ιδιαίτερα σήμερα, στους χαλεπούς και δύσκολους καιρούς– είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για τη συνέχιση του αγώνα και την επαναστατική προοπτική.

    Ο Σύντροφος Λάμπρος επέλεξε να ζήσει, να ‘‘σταθεί’’ και να πολεμήσει από τη μεριά των καταπιεσμένων, ως επαναστάτης, μαχόμενος με το όπλο στο χέρι στον δύσκολο αλλά αναγκαίο αγώνα για την ανατροπή του κράτους, τον αγώνα ενάντια στον καπιταλιστικό σύστημα, τον αγώνα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, τον αγώνα για μια εξισωτική κοινωνία δίχως κοινωνικούς και ταξικούς διαχωρισμούς, φτώχεια, εκμετάλλευση, φονικούς πολέμους.

    Ο Σύντροφος Λάμπρος Φούντας σήκωσε ψηλά τη σημαία του επαναστατικού αγώνα, της επαναστατικής αναρχικής παράδοσης που συνδέει το ιστορικό νήμα από τους Κομμουνάρους του Παρισιού, τον Μάχνο, τους Ναρόντνικους, τον Ντουρρούτι και τον Σαμπατέ, τους Χιλιανούς και τους Λευκορώσους αναρχικούς με τον Χίλμαρσον (“Spark”- Sahin Huseini) και τον Λορέντζο Ορσέττι (Orso, Tekoser) τους διεθνιστές αναρχικούς που έπεσαν με το όπλο στο χέρι για την Επανάσταση στη Ροζάβα – Β.Συρία, και τόσους άλλους αναρχικούς μαχητές από τα πέρατα του κόσμου μέχρι την Ελλάδα, τον Χρήστο Κασσίμη, τον Χρήστο Τσουτσουβή, τον Χριστόφορο Μαρίνο ως τα φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη που δεν ”καλύφθηκαν” πίσω από την κρατική καταστολή και αναμετρήθηκαν στα ίσια με το καθεστώς μέχρι και τον Θάνο Χατζηαγγέλου που ανέλαβε σήμερα, 10 του Μάρτη, την ευθύνη για τη συμμετοχή του στην οργάνωση Αναρχική Δράση, που βρέθηκαν όπως και ο Λάμπρος Φούντας, συνειδητά, απ’ τη σωστή μεριά της Ιστορίας.

   Ο Λάμπρος Φούντας δεν κιότεψε, δεν κρύφτηκε στα στενά της Δάφνης, έπεσε ως μαχητής του Επαναστατικού Αγώνα. Πολέμησε μην αντέχοντας το μοιρολόι του δούλου, τον αναθεωρητισμό και την υποταγή. Κι όπως λέει και ένας ποιητής του καιρού μας:

”[….] Εμείς τα όνειρά μας δεν τα αφήσαμε – Δεν απουσιάσαμε – Δεν χωριστήκαμε – Κι ας ήμασταν λίγοι στην αρχή – Δεν φοβηθήκαμε [….] Τολμήσαμε τη μεγάλη Έφοδο για την ελευθερία – Εμφανιστήκαμε από τη σκοπιά της Πράξης – Δεν κρυφθήκαμε στο λόγο της ύλης – Ανοίξαμε τους δικούς μας δρόμους στην ιστορία – Ελευθερώσαμε τον άνθρωπο από τον ίσκιο του – Το μαύρο σπόρο μάς τον πήραν έως και οι άγγελοι και οι δαίμονες -Τον πήγαν μέχρι την κόλαση – Μέχρι τον παράδεισο – Έως εκεί που οι δούλοι του θεού έβαψαν με το αίμα των εξουσιαστών το γαλάζιο του ουρανού” (M.Σ)

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

Αλληλεγγύη στους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα

Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη – Δύναμη ως τη λευτεριά.

Αλληλέγγυοι-ες στον Επαναστατικό Αγώνα

ΠΗΓΗ: ΕΔΩ