Φέτος συμπληρώθηκαν 36 χρόνια από την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας και την επανίδρυση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι αναφορές των εξουσιαστών στους αντιδικτατορικούς αγώνες εντάσσονται στην προσπάθεια να αναγάγουν την “δημοκρατία” ως το ιδανικό πολίτευμα, εγγύηση για την εξασφάλιση της “κοινωνικής ομαλότητας” , προσπαθώντας να διαιωνίσουν το εκφοβιστικό δίλλημα του 1974, Καραμανλής ή Τανκς; Προβάλλοντας μονό δυο επιλογές και συγκρίνοντας την “δημοκρατία” με κάτι ακόμα πιο βάναυσο.
Τι σημαίνει όμως “κοινωνική ομαλότητα” στην μεταπολιτευτική περίοδο;
1) Για τα παιδιά και τους εφήβους σημαίνει ελάχιστος ελεύθερος χρόνος για παιχνίδι και κοινωνικές σχέσεις. Με ένα σχολείο που οι περισσότερες γνώσεις που προσφέρει είναι άχρηστες και παραλλαγμένες. Με καθηγητές που παραδίδουν μια προκαθορισμένη υλη με μονόλογο χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης από τους διδασκόμενους . Με οικονομικά αδύναμους μαθητές να έχουν λιγότερες πιθανότητες να εξελιχτούν.
2)Για αυτούς που ενηλικιώνονται σημαίνει μια σχολή που θέλει να βγάζει ρομποτάκια χρήσιμα για τον καπιταλιστικό τρόπο παράγωγης αφήνοντας τους σπουδαστές πνευματικά στάσιμους.
3)Σημαίνει μια στρατιωτική θητεία του εξευτελισμού και της ταπείνωσης.
4)Σημαίνει μισθωτή σκλαβιά, από το σπίτι στην δουλειά και από την δουλειά στο σπίτι, ενώ είναι υπαρκτό το δίλλημα σκλάβος ή άνεργος;
5)Σημαίνει φυλακίσεις καταπίεση και βασανιστήρια για τους αντικαθεστωτικούς αγωνιστές αλλά και για αυτούς που καταφεύγουν σε «παράνομες» πράξεις εξαιτίας της κοινωνικής ανισότητας που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα.
6)Σημαίνει τεράστια κέρδη για τράπεζες, πολυεθνικές και άλλες μεγαλοεπιχειρήσεις.
7)Σημαίνει απεριόριστα προνόμια και εξουσίες για πολιτικούς άρχοντες.
Δυστυχώς το οικονομικοπολιτικό σύστημα έχει καταφέρει να διατηρήσει αυτήν την κατάσταση με την συναίνεση ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας, αφού έχει βρει ένα πολύ πιο έξυπνο όπλο σε σύγκριση με τα άρματα μάχης της δικτατορίας. Φυσικά εννοούμε τα ΜΜΕ που έχουν τους εξής ρόλους.
1) Τρομοκρατούν τις μάζες με διογκωμένους η φανταστικούς κινδύνους ωθώντας τες να αναζητούν βοήθεια από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και κατά συνέπεια από το ίδιο το σύστημα.
2)Προβάλλουν μόνο καθεστωτικές ή εναλλακτικές απόψεις που δεν θέτουν σε κίνδυνο το σύστημα.
3)Αποκρύπτουν η παραλλάσουν την πραγματικότητα.
4)Συμβάλουν στην παθητικοποίηση των μαζών. Με διαφημίσεις, reality και συνεχείς συζητήσεις πολιτικών, φτιάχνουν παθητικούς καταναλωτές, τηλεθεατές και ψηφοφόρους.
5)Προβάλλουν μονό την αντιβία των αντιστεκόμενων και όχι την κατά πολύ πιο ισχυρή βία του συστήματος άμεση ή έμμεση.
6)Προωθούν την ρουφιανιά μέσω επικηρύξεων για καταζητούμενους σαν κάτι φυσιολογικό και ηθικά ορθό.
Γενικότερα θα λέγαμε ότι έχουν την δυνατότητα να διαμορφώνουν συνειδήσεις.
Αυτοί που καταφέρνουν να διατηρήσουν την συνείδηση τους όχι μόνο αναλλοίωτη αλλά και μαχητική, ερχόμενοι σε απευθείας αντιπαράθεση με το σύστημα, στοχεύοντας στην πλήρη ανατροπή του, χρήζουν ειδικής μεταχείρισης από το κράτος. Από την μια τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τις ανατρεπτικές ομάδες (συνήθως αναρχικούς) ‘’ως νεαρούς βάνδαλους που καταστρέφουν” για να α-πολιτικοποιήσουν τις πράξεις τους ενώ από την άλλη οι δικαστικές και οι διωκτικές αρχές τις χαρακτηρίζουν ως τρομοκρατικές έτσι ώστε σε περίπτωση σύλληψης τους οι ποινές φυλάκισης να είναι εξοντωτικές. Για παράδειγμα μια φθορά ενώ είναι πλημμέλημα, η ίδια φθορά από μια ομάδα σε μια διαδήλωση θεωρείται τρομοκρατία και η υπόθεση εκδικάζεται με πιο αυστηρή νομοθεσία. Μετά τις συλλήψεις ακολουθεί φακέλωμα συγγενών και φίλων στα πλαίσια της προσπάθειας χαρτογράφησης πυρήνων αντίστασης που θεωρούνται επικίνδυνοι. Αυτή την στιγμή είναι φυλακισμένοι ή φυγόδικοι πάνω από 40 αντικαθεστωτικοί αγωνιστές τους οποίους θεωρούμε πολιτικούς κρατούμενους/φυγόδικους και ζητάμε την νομιμοποίηση των δράσεων και των ιδεών τους από την κοινωνία.
Ο πανικός του συστήματος φαίνεται και από το γεγονός ότι ο νόμος που αφορά την τρομοκρατία γνωστός και ως τρομονόμος τροποποιήθηκε μέσα στο κατακαλόκαιρο στις 26 Αύγουστου του 2010 σε μια μονό συνεδρίαση. Όπως επίσης είναι κωμικοτραγικό ότι με βάση αυτόν τον νόμο διώκονται ως τρομοκράτες 11 ανήλικοι μαθητές από την Λάρισα που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008. Η απειλή της διαρκούς ταξικής πάλης μπορεί συχνά να έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία ενός περισσότερο συγκεντρωτικού κράτους ικανού να αντιδρά με τρόπο στρατηγικό και να έχει την πρωτοβουλία για την εισαγωγή νομοθετικών μεταρρυθμίσεων.
Από την δικιά μας οπτική η αντίσταση και η προσπάθεια ανατροπής της δικτατορίας ήταν καθήκον κάθε αξιοπρεπή ανθρώπου που ήθελε να ζει ελευθέρα. Φυσικά για μας οι λόγοι για αντίσταση και ανατροπή δεν έχουν εκλείψει, αφού και η «δημοκρατία» είναι ένα εξουσιαστικό καθεστώς που τείνει να γίνει ολοκληρωτικό. Καλούμε όσους έχουν διάθεση να αγωνιστούν για την ανατροπή του συστήματος της ιεραρχίας και του κέρδους να φτιάξουν τις δικές τους αντι-ιεραρχικές ομάδες στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές τους με γνώμονα την αλληλεγγύη την αλληλοβοήθεια την συνδιαμόρφωση.
ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ:
1. Ενώ έως τώρα τιμωρούνταν «όποιος συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα (οργάνωση) και επιδιώκει τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων», το «και» αντικαταστάθηκε με «που». Έτσι, εξαλείφεται το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου και αντικαθίσταται με το αντικειμενικό συλλογικό στοιχείο. Είναι αδιάφορο αν ο διωκόμενος ήθελε να διαπράξει ή διέπραξε κακουργήματα. Αρκεί που το ήθελε η οργάνωση. Το ελληνικό σύστημα δικαίου δεν περιλάμβανε μέχρι τώρα τον αντικειμενικό δόλο. Πλέον, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας εισάγεται και αυτός.
2. Ως «τρομοκρατική» οργάνωση ορίζεται πλέον και αυτή που συγκροτείται για να διαπράξει πλημμελήματα (π.χ. παρακώλυση συγκοινωνιών, διακεκριμένη φθορά κ.ά.). Ετσι, οι συλληφθέντες μιας μαχητικής πορείας, στους οποίους κατά κανόνα αποδίδονται τέτοια αδικήματα, μπορούν κάλλιστα να δικαστούν ως «τρομοκράτες». Απλώς, τους επιφυλάσσεται μικρότερη ποινή σε σχέση με όσους διαπράττουν κακουργήματα. Το ίδιο ισχύει και για όποιον κατηγορηθεί ότι «διευθύνει» τέτοια ομάδα. Δικάζεται κι αυτός σαν «αρχηγός», αλλά με μειωμένη ποινή (ο «διευθύνων» ομάδα που συστήθηκε για να διαπράξει κακουργήματα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 10 ετών).
3. Ο κύκλος των μελών μιας οργάνωσης διευρύνεται και με τους. συμπαθούντες, οι οποίοι παρέχουν «κάθε είδος περιουσιακά στοιχεία, υλικά ή άυλα, κινητά ή ακίνητα ή κάθε είδους χρηματοοικονομικά μέσα». Η ποινή και γι’ αυτούς είναι κάθειρξη μέχρι 10 χρόνια. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο διευρύνεται ο κύκλος και πόση αυθαιρεσία χωράει εν προκειμένω, αν αναλογιστούμε ότι «τρομοκρατικές» έχουν χαρακτηριστεί όλες οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις (π.χ. οι οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης), υπέρ των οποίων αναπτύσσονται κινήσεις αλληλεγγύης. Συλλογή τροφίμων ή ρούχων για την Παλαιστίνη μπορεί να χαρακτηριστεί παροχή υλικής βοήθειας στην «τρομοκρατία»! Μάλιστα, ο νέος νόμος διευκρινίζει ρητά ότι αυτή η κατηγορία απευθύνεται «ανεξάρτητα από τη διάπραξη οποιουδήποτε εγκλήματος από τα αναγραφόμενα στην παρ. 1»!
4. Εισάγεται πλέον, δίπλα στη συμμετοχή σε «δομημένη οργάνωση», το αδίκημα της απειλής: «Οποιος απειλεί σοβαρά με την τέλεση του κατά την παρ. 1 εγκλήματος και έτσι προκαλεί τρόμο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών». Τα όρια της αυθαιρεσίας εκτείνονται πλέον στο άπειρο, καθώς ευθέως διώκεται το φρόνημα.
5. «Ασορτί» με τις προηγούμενες τροποποιήσεις του τρομονόμου και για να κατοχυρωθεί καλύτερα η διεύρυνση του κύκλου των «υπόπτων», έρχεται η κατάργηση της διάταξης που έλεγε ότι «δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη. η τέλεση ενός ή περισσότερων από τα εγκλήματα των προηγούμενων παραγράφων, αν εκδηλώνεται ως προσπάθεια εγκαθίδρυσης δημοκρατικού πολιτεύματος ή διαφύλαξης ή αποκατάστασης αυτού ή ως δράση υπέρ της ελευθερίας. ή αποσκοπεί στην άσκηση θεμελιώδους ατομικής, πολιτικής ή συνδικαλιστικής ελευθερίας ή άλλου δικαιώματος».
6. Τέλος, για τη διευκόλυνση της ρουφιανιάς και των στημένων κατηγορητηρίων, καταργήθηκε η υποχρέωση του δικαστηρίου να αποκαλύπτει το όνομα του «ανώνυμου» μάρτυρα, αν το ζητήσει κάποιος από τους διάδικους. Πλέον, το δικαστήριο θα αποφαίνεται, «αιτιολογημένα», αν θα αποκαλύψει το όνομα ή όχι.
Τέλος, πρέπει να επισημανθεί ότι η κύρωση της σύμβασης του Παλέρμο προδικάζει τη λήψη και άλλων κατασταλτικών μέτρων, όπως π.χ. η σκλήρυνση του καθεστώτος
