Αυτοοργανωμένο Μπάρ, ελληνική ΡΟΚ βραδιά, αφιέρωμα στον Νικόλα Άσιμο. Παρασκευή 24/03 και ώρα 22:00 στο Αναρχικό Στέκι Utopia A.D (κατάληψη δίπλα στο αμφιθέατρο παλιάς νομικής). 35 χρόνια χωρίς τον Νικόλα Άσιμο, με τα τραγούδια του είναι ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ.
Το κείμενο αυτό υπάρχει ως σημείωση μέσα στο άρθρο με τίτλο “Κεφάλαιο, Προλεταριάτο και Ιδεολογία”, σελ. 15-20, από το 36σέλιδο περιοδικό Πεζοδρόμιο Νο 7 -Η ανάπτυξη του κεφαλαίου στην Ελλάδα- που εκδόθηκε από τη «Διεθνή Βιβλιοθήκη» το Φεβρουάριο του 1977. Το κείμενο υπογράφεται από “έναν σύντροφο”.
Μέσα στα πλαίσια μιας σημείωσης θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε συνοπτικά τη δράση των “Αναρχικών”. Η ομάδα αυτή, χωρίς να αποτελεί τυπική οργάνωση, λειτούργησε οργανωμένα στα γεγονότα του Νοέμβρη, όπως επίσης και σε μία σειρά άλλων δραστηριοτήτων. Στους κόλπους της περιλαμβανόταν και ο σύντροφος που γράφει αυτές τις γραμμές. Θα περιοριστούμε στην επέμβασή της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι άλλοι “αναρχικοί” δεν λειτούργησαν μεμονωμένα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο.
Ήδη την Τετάρτη το απόγευμα η ομάδα αυτή των συντρόφων χρησιμοποιώντας σπρέι και ξεκολλώντας από τα τρόλεϊ που περνούσαν από την Πατησίων τα διαφημιστικά, έγραψαν (όπως επίσης και στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου) αρκετές δεκάδες συνθήματα.
Η προβολή των συνθημάτων από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης (τηλεόραση) με σκοπό να επισείσουν τον εφιάλτη της κοινωνικής ανατροπής οδήγησε σε αντίθετα από τα προσμενόμενα αποτελέσματα, στο μέτρο που αυτά συντέλεσαν σε μια ριζοσπαστικοποίηση και σε μια απαρχή ξεπεράσματος της ψευδούς αντίθεσης Δημοκρατίας – Δικτατορίας. Αναφέρουμε ορισμένα από τα συνθήματα: “Κοινωνική Επανάσταση”, “Κράτος = καταστολή” ,”Κάτω το Κεφάλαιο”, “Κάτω το Κράτος”, “Κάτω ο Στρατός”, “Μάης 1968”, “Γενική Εξέγερση”, “Κάτω η μισθωτή εργασία”, “Το προλεταριάτο είναι νεκροθάφτης της μισθωτής εργασίας”, “Το προλεταριάτο στο δρόμο”, “Εργατικά Συμβούλια”, “Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα”, “Οι πατριώτες είναι μαλάκες”, “Κάτω η Εξουσία”.
Η πανικόβλητη απόκριση των λακέδων του Κράτους και του Κεφαλαίου στην αγέρωχη επιβεβαίωση των στόχων της Κοινωνικής Επανάστασης, αποκρυσταλλώθηκε για πρώτη φορά στην παράνομη “Πανσπουδαστική” (Ν° 8-Γενάρης-Φλεβάρης 1974). “Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της Αμερικανικής CΙΑ, με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις. Για να μπορέσουν έτσι ν’ απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου από το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα, κατασκευάζοντας
(και με τη βοήθεια των χουντικών μέσων ενημέρωσης) την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης που δεν έχει τη συμπαράσταση του λαού, να ξαναχρησιμοποιήσουν το χιλιοτριμμένο πρόσχημα του επαπειλούμενου κοινωνικού καθεστώτος”.
Και για να το εμφανίσουν ότι: “δεν ήταν παρά οι έξαλλες μηδενιστικές ενέργειες αμετανόητων αναρχικών στασιαστών καταστροφέων”.
Παρακάτω μας διαβεβαιώνει ότι: “τα συνθήματά μας: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, 20% για τη Παιδεία, Κάτω η χούντα, Έξω οι αμερικάνοι, Εργάτες Αγρότες Φοιτητές, Όλοι Ενωμένοι, Λαϊκή κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία έπνιξαν τις ψευτοεπαναστατικές κραυγές της ΚΥΠ και των χαφιέδων της που αιφνιδιαστικά είχαν προβάλει με πανώ και με την τραμπουκική κατάληψη δύο μεγάφωνων, συνθήματα όπως: Κάτω το Κράτος, Κάτω η Εξουσία, Μάης τού ‘68, καί είχαν πρωτοστατήσει σε κάποιες ανεδαφικές εκκλήσεις για άμεση λαϊκή επανάσταση και άμεση γενική απεργία”.
Η εξοικείωση με τη λέξη “χαφιές” των συντακτών του παραπάνω κειμένου δεν είναι καθόλου τυχαία. Πηγάζει από τη φύση του επαγγέλματός τους. Ήδη σήμερα, είναι έμμισθοι χαφιέδες της μπρεζνιεφικής γραφειοκρατίας και αύριο επίδοξοι αυθεντικοί χαφιέδες της “σοσιαλιστικής” Ασφάλειας κάποιας ελληνικής “Λαϊκής Δημοκρατίας”. Αλλά για να μην τους αδικήσουμε θα πρέπει να πούμε ότι θα είναι χαφιέδες και Ασφαλίτες αλλιώτικοι απ’ τους άλλους. Πράγματι, πάνω από τα ανακριτικά τους γραφεία, μέσα στις φυλακές και τα ψυχιατρεία τους μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μέσα στα εργοστασιακά τους κάτεργα… πάνω στα πηλίκια και τα γαλόνια τους θα υπάρχουν σφυροδρέπανα, και όχι “αντιδραστικά” εμβλήματα.
Η λάσπη όσο πρόστυχη κι αν είναι, δεν μας σοκάρει. Είναι η προσφιλής μέθοδος όλων των λακέδων του κεφαλαίου και του κράτους. Δεν θα πρέπει λοιπόν, όλα τα παραπάνω να εκληφθούν σαν διαμαρτυρία εναντίον των λασπολόγων. Η λογική της Διαμαρτυρίας εντάσσεται μέσα στη λογική του Μαρτυρολογίου – λογική προσφιλής στην ελληνική αριστερά του κεφαλαίου και όχι στην κοινωνική επανάσταση.
Ένα ακόμη δείγμα των μεθόδων τους -το υπενθυμίζουμε για όσους θέλουν να έχουν αδύνατη μνήμη- μας δώσανε και στην περίπτωση του παραπάνω κειμένου, που το παρουσιάσανε σαν ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου για να δεχθούν λίγο αργότερα μία διάψευση υπογραμμένη από 17 μέλη της Σ.Ε. που μεταδόθηκε τα τέλη του Απρίλη του 74 από τη “Ντώυτσε Βέλλε”: “…Δεν λάβαμε μέρος στη σύνταξη ή υπογραφή καμιάς παρόμοιας ανακοίνωσης, και φυσικά ούτε της παραπάνω… Η επίκληση του ονόματος της Σ.Ε. για την κάλυψη και προβολή ορισμένων γνωμών και θέσεων, ανεξάρτητα απ’ την οποιαδήποτε κριτική που θα μπορούσε ν’ ασκήσει κανείς για το περιεχόμενό τους είναι τουλάχιστον απαράδεκτη…”
Ανάλογη στάση με το ΚΚΕ (έξ.) υιοθέτησε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ (έσ.) Μ. Δρακόπουλος δηλώνοντας ότι: “Σκοτεινές δυνάμεις εργάζονται για να εμποδίσουν την επάνοδο στη δημοκρατική ομαλότητα και οργανώνουν προκλήσεις για να δικαιολογήσουν την επιβολή στρατοκρατικών μέτρων.” Αργότερα η αρχική θέση αποσιωπήθηκε και εμφανίστηκε διαφοροποιημένη επίσημα στο “Σχέδιο θέσεων του γραφείου της Κ.Ε. του ΚΚΕ (έσ.)” πού δημοσιεύτηκε στο “Ριζοσπάστη Μαχητή” (Ν° 65-Μάρτης 1974): “Μέσα στα γεγονότα επεκράτησε για ένα ορισμένο διάστημα σύγχυση από τα λαθεμένα συνθήματα που έριξε μια μικρή μειοψηφία από στοιχεία διαφόρων αριστερίστικων τάσεων -συνθήματα σεκταριστικά και λαθεμένα (κοινωνική επανάσταση-κάτω το κεφάλαιο-κάτω η εξουσία) και δεσμεύτηκε ύστερα στο σύνθημα ‘τώρα ή ποτέ!’…”
Την Τετάρτη το βράδυ γύρω στις 11, οι σύντροφοι αυτοί (μαζί με λίγους άλλους), ωθούμενοι από την ανάγκη της δημιουργίας ενός πόλου συσπείρωσης έξω από τις αξιοθρήνητες φοιτητικές συνελεύσεις που είναι από παράδοση τόποι χειραγώγησης, πολιτικής μανούβρας και εκτόνωσης των οποιονδήποτε ανατρεπτικών διαθέσεων, πήραν την πρωτοβουλία για μια συνέλευση των εργαζομένων και γενικότερα των μη-φοιτητών που βρισκόντουσαν στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αφού βρήκανε μια αίθουσα στο κτίριο Γκίνη και φτιάξανε το ηλεκτρικό και το μικρόφωνο, άρχισαν να καλούν τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος στη συνέλευση.
(περισσότερα…)
Κάλεσμα σε πορεία για την επέτειο του πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη. Προσυγκέντρωση στην παλιά νομική ώρα 18:00
Έχουμε πόλεμο με κράτος, μπάτσους, αφεντικά και εθνίκια.
«… Και δεν θέλω αυτούς τους ανθρώπους της καπιταλιστικής τάξης που είναι καλοί στο να κρατούν χρήματα στην τράπεζα, καλοί και καλοί, όταν έρχεται στο κεφάλι τους, παίρνουν αυτούς τους φτωχούς και τους χτυπούν για να πεθάνουν στο πόλεμος! Δεν το θέλουμε αυτό. Δεν μας ταιριάζει. Ο πόλεμος δεν μας ταιριάζει. Και με ποιο δικαίωμα να σκοτωθούμε ο ένας τον άλλον; Δούλεψα με Γερμανούς συντρόφους, με αντιμετώπισαν σαν αδερφό. Και γιατί έπρεπε να τους σκοτώσω; (Nicola Sacco)
«… Σε όλη μου τη ζωή δεν έχω κλέψει ποτέ, δεν έχω σκοτώσει. Δεν έχω χύσει ποτέ ανθρώπινο αίμα, εγώ. Αγωνίστηκα για να εξαλείψω το έγκλημα, πρώτα απ’ όλα, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και αν υπάρχει ένας λόγος που είμαι εδώ, είναι αυτός και κανένας άλλος. Μια πρόταση, μια πρόταση, κύριε Κάτσμαν, μου έρχεται πάντα στο μυαλό: «Εσείς, κύριε Βανζέτι, ήρθατε εδώ στην πόλη Μπενγκόντι για να πλουτίσετε». Μια φράση που μου δίνει χαρά. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ να εμπλουτίσω. Δεν είναι αυτός ο λόγος που υποφέρω και πληρώνω. Υποφέρω και πληρώνω για ένα σφάλμα που πραγματικά έχω διαπράξει. Υποφέρω και πληρώνω γιατί είμαι αναρχικός …. και εγώ ήλιος αναρχικός! Επειδή είμαι Ιταλός … και είμαι Ιταλός. Αλλά είμαι τόσο πεπεισμένος ότι έχω δίκιο ότι αν είχατε τη δύναμη να με σκοτώσετε δύο φορές και μπορούσα να ξαναγεννηθώ δύο φορές, θα ζούσα ξανά για να κάνω ακριβώς τα ίδια πράγματα που έκανα. [μετά από ένα μικρό διάλειμμα] Nicola Sacco … ο σύντροφός μου Nicola! Ναι, ίσως είναι καλύτερα να μιλήσω από εκείνον. Αλλά πόσες φορές, πόσες φορές, κοιτάζοντάς τον, σκεπτόμενος αυτόν, αυτόν τον άνθρωπο που τον θεωρείς κλέφτη και δολοφόνο και τον οποίο θα σκοτώσεις… Όταν τα κόκκαλά του, κύριε Thayer, δεν θα είναι παρά σκόνη , και τα ονόματά σας, τα ιδρύματά σας θα είναι μόνο η ανάμνηση ενός παρελθόντος -καταραμένου-, το όνομά του, το όνομα του Nicola Sacco, θα είναι ακόμα ζωντανό στις καρδιές των ανθρώπων. [στον Σάκο] Πρέπει να τους ευχαριστήσουμε. Χωρίς αυτούς θα είχαμε πεθάνει σαν δύο φτωχοί εκμεταλλευόμενοι, ένας καλός τσαγκάρης, ένας καλός ιχθυοπώλης, και ποτέ σε όλη μας τη ζωή δεν θα μπορούσαμε να ελπίζουμε να κάνουμε τόσα πολλά υπέρ της ανεκτικότητας, της δικαιοσύνης, της κατανόησης μεταξύ των ανθρώπων. Δώσατε νόημα στη ζωή δύο εκμεταλλευόμενων φτωχών! (Bartolomeo Vanzetti)
Το 1995 το κράτος θέλοντας να εξοντώσει τον Χριστόφορο Μαρίνο, τον συλλαμβάνει κατηγορώντας τον για συμμετοχή στην ένοπλη ληστεία στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας και το φόνο του ταμία. Μάλιστα οι συγκατηγορούμενοί του ισχυρίζονται πως εκείνος φταίει για το φόνο, ενώ ένα κομμάτι του “χώρου” προσπαθεί να τον βγάλει ρουφιάνο και άλλοι τρελό. Παρόλα αυτά ο Χριστόφορος Μαρίνος συνεχίζει να αγωνίζεται σαν μοναχικός λύκος και πραγματοποιεί την σκληρότερη απεργία πείνας που έχει γίνει ποτέ στον ελλαδικό χώρο, πέφτοντας τρεις φορές σε κώμα και άλλες τρεις τον επαναφέρουν οι γιατροί. Εν τέλει καταφέρνει και αποφυλακίζεται με περιοριστικούς όρους.
Στις 23 Ιουλίου του 1996 ο Χριστόφορος Μαρίνος σπάει τους περιοριστικούς όρους. Καθώς επέστρεφε από την Σέριφο με το πλοίο Πήγασος ( επέβαινε και η γυναίκα του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ) δολοφονείτε στην καμπίνα του μετά από εισβολή των ΕΚΑΜ, οι μπάτσοι κάνουν λόγο για αυτοκτονία, τελικά αποδεικνύεται πως επρόκειτο για άλλη μία κρατική δολοφονία. Η δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου συνέπεσε με τον κηδεία της Αλίκης Βουγιουκλάκη και το γεγονός αποσιωπήθηκε από τα ΜΜΕ καθώς και από μερίδα του ”χώρου”, ενώ παράλληλα κάποιοι υιοθέτησαν την εκδοχή του κράτους περί αυτοκτονίας.
Ο Μαρίνος πέθανε ακριβώς όπως έζησε όλη του τη ζωή, αγωνιζόμενος. Αγωνιζόμενος για τα ιδανικά του, για τα πιστεύω του, για τους συντρόφους του.
Η Αναρχία οφείλει να κρατήσει ανεξίτηλη την μνήμη του σπουδαίου αυτού Συντρόφου και να μην αφήσει ξανά “συντρόφους” να φερθούν τόσο ποταπά απέναντι σε αξιοπρεπείς Αναρχικούς, λασπολογώντας, απαξιώνοντας την δράση και τον χαρακτήρα τους και αφήνοντάς τους μόνους απέναντι στον εχθρό,. Η ειλικρίνεια είναι επαναστατική ενώ η άποψη χωρίς γνώση των γεγονότων και η συκοφαντία, αντεπαναστατική.
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ “ΤΡΕΛΟΥΣ”
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΤΙΣΤΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΝΟ
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ “ΤΡΕΛΟΥΣ”
“Κι ενώ ο κόσμος χρειάζεται σφαγές όπως λέει ο ποιητής,
εσείς αρκεστήκατε σε σοβαρές αναζητήσεις!
Όλοι σας. Τώρα πια όλοι εσείς, όλοι σας..
Απορίες και συζητήσεις για έναν ”τυχαίο”… πυροβολισμό,
έναν ”τυχαίο”.. πυροβολισμό,
(Ανακουφίστηκατε κιόλας. Μήπως ρουφιάνοι εσείς το επιλέξατε;)
Τώρα πια δεν έχετε τίποτα άλλο από ‘κείνον να πάρετε. Όλα τα έδωσε σε άλλους. Αρκεστήκατε στις κουβέντες όλοι σας, όλοι σας αν το ζήτημα είναι ”τεχνικό”: Όπως αν το τιναγμένο του μυαλό ήταν από τον πυροβολισμό των κυρίαρχων ή από τα αδιέξοδα και την ”τρέλα” που εσείς χτίσατε, εσείς όλοι σας, όλοι σας.
Δεν μπορείτε να πάρετε τίποτα άλλο από ‘κείνον. Όλα τα έδωσε σε άλλους” εσάς σας απέμεινε η ”πολιτική” καταξίωση. Με αυτήν θα μείνετε….
Α/Α από τα δυτικά
που σε στιγμές δύσκολες ο Χριστόφορος βρήκε συντροφικό καταφύγιο
11/3/2022
Πριν 12 χρόνια, ο αναρχικός Σύντροφος Λάμπρος Φούντας, ένοπλος αντάρτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, δολοφονήθηκε από τους μισθοφόρους του καθεστώτος, τους μπάτσους Χάσκη Ανδρέα και Κουμαράκη Θεόδωρο στη Δάφνη, ξημερώματα της 10ης/3/2010.
Ο Σύντροφος Λάμπρος Φούντας με το όπλο στο χέρι έπεσε μαχόμενος σε προ-παρασκευαστική ενέργεια της Οργάνωσης προετοιμάζοντας το επόμενο χτύπημα σε οικονομικούς και πολιτικούς στόχους, άμεσα σχετιζόμενους με την επιβολή των μνημονίων και του ολοκληρωτικού συστήματος οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.
Ο ένοπλος αντάρτης Λάμπρος Φούντας έπεσε στον Αγώνα για την Αναρχία και την Κοινωνική Επανάσταση, για να γίνει η οικονομική κρίση ευκαιρία για την καθεστωτική ανατροπή, ευκαιρία για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κράτους και του κεφαλαίου.
Ένα μήνα μετά τη δολοφονία του συντρόφου Λάμπρου, οι σύντροφοι Ν. Μαζιώτης και Π. Ρούπα συλλαμβάνονται και αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στον Επαναστατικό Αγώνα. Δικάζονται και φυλακίζονται, ενώ μετά την παρέλευση του 18μηνου, αποφυλακίζονται και περνάνε στην ‘‘παρανομία’’ συνεχίζοντας τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα.
Στις 10/4/2014 ο Επαναστατικός Αγώνας πραγματοποιεί βομβιστική ενέργεια ενάντια στην Τράπεζα της Ελλάδας – Παράρτημα της ΕΚΤ – και το γραφείο του ΔΝΤ στην Αθήνα, ενέργεια την οποία αφιερώνουν στον σύντροφο Λάμπρο. Η επίθεση αυτή αναλήφθηκε ως «Κομάντο Λάμπρος Φούντας». 12 χρόνια μετά, οι σύντροφοι του Επαναστατικού Αγώνα βρίσκονται ακόμα στη φυλακή. Και στα πέτρινα αυτά χρόνια της φυλάκισής τους οι σύντροφοι Μαζιώτης και Ρούπα στέκονται όρθιοι, περήφανοι, αξιοπρεπείς, τιμώντας στο ακέραιο τον Λάμπρο, τον ίδιο τον Αγώνα, τον Επαναστατικό Αγώνα.
Όσα χρόνια και αν περάσουν, ο σύντροφος Λάμπρος –ιδιαίτερα σήμερα, στους χαλεπούς και δύσκολους καιρούς– είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για τη συνέχιση του αγώνα και την επαναστατική προοπτική.
Ο Σύντροφος Λάμπρος επέλεξε να ζήσει, να ‘‘σταθεί’’ και να πολεμήσει από τη μεριά των καταπιεσμένων, ως επαναστάτης, μαχόμενος με το όπλο στο χέρι στον δύσκολο αλλά αναγκαίο αγώνα για την ανατροπή του κράτους, τον αγώνα ενάντια στον καπιταλιστικό σύστημα, τον αγώνα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, τον αγώνα για μια εξισωτική κοινωνία δίχως κοινωνικούς και ταξικούς διαχωρισμούς, φτώχεια, εκμετάλλευση, φονικούς πολέμους.
Ο Σύντροφος Λάμπρος Φούντας σήκωσε ψηλά τη σημαία του επαναστατικού αγώνα, της επαναστατικής αναρχικής παράδοσης που συνδέει το ιστορικό νήμα από τους Κομμουνάρους του Παρισιού, τον Μάχνο, τους Ναρόντνικους, τον Ντουρρούτι και τον Σαμπατέ, τους Χιλιανούς και τους Λευκορώσους αναρχικούς με τον Χίλμαρσον (“Spark”- Sahin Huseini) και τον Λορέντζο Ορσέττι (Orso, Tekoser) τους διεθνιστές αναρχικούς που έπεσαν με το όπλο στο χέρι για την Επανάσταση στη Ροζάβα – Β.Συρία, και τόσους άλλους αναρχικούς μαχητές από τα πέρατα του κόσμου μέχρι την Ελλάδα, τον Χρήστο Κασσίμη, τον Χρήστο Τσουτσουβή, τον Χριστόφορο Μαρίνο ως τα φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη που δεν ”καλύφθηκαν” πίσω από την κρατική καταστολή και αναμετρήθηκαν στα ίσια με το καθεστώς μέχρι και τον Θάνο Χατζηαγγέλου που ανέλαβε σήμερα, 10 του Μάρτη, την ευθύνη για τη συμμετοχή του στην οργάνωση Αναρχική Δράση, που βρέθηκαν όπως και ο Λάμπρος Φούντας, συνειδητά, απ’ τη σωστή μεριά της Ιστορίας.
Ο Λάμπρος Φούντας δεν κιότεψε, δεν κρύφτηκε στα στενά της Δάφνης, έπεσε ως μαχητής του Επαναστατικού Αγώνα. Πολέμησε μην αντέχοντας το μοιρολόι του δούλου, τον αναθεωρητισμό και την υποταγή. Κι όπως λέει και ένας ποιητής του καιρού μας:
”[….] Εμείς τα όνειρά μας δεν τα αφήσαμε – Δεν απουσιάσαμε – Δεν χωριστήκαμε – Κι ας ήμασταν λίγοι στην αρχή – Δεν φοβηθήκαμε [….] Τολμήσαμε τη μεγάλη Έφοδο για την ελευθερία – Εμφανιστήκαμε από τη σκοπιά της Πράξης – Δεν κρυφθήκαμε στο λόγο της ύλης – Ανοίξαμε τους δικούς μας δρόμους στην ιστορία – Ελευθερώσαμε τον άνθρωπο από τον ίσκιο του – Το μαύρο σπόρο μάς τον πήραν έως και οι άγγελοι και οι δαίμονες -Τον πήγαν μέχρι την κόλαση – Μέχρι τον παράδεισο – Έως εκεί που οι δούλοι του θεού έβαψαν με το αίμα των εξουσιαστών το γαλάζιο του ουρανού” (M.Σ)
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
Αλληλεγγύη στους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα
Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη – Δύναμη ως τη λευτεριά.
Αλληλέγγυοι-ες στον Επαναστατικό Αγώνα
ΠΗΓΗ: ΕΔΩ
Αλληλεγγύη / Εκδηλώσεις / Καταστολή / Πορείες
ΚΟΜΟΤΗΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 16/03/2023 BLACK BLOCK
19 Μαρτίου 2023
Αλληλεγγύη / Αφίσες / Διεθνή / Καταστολή / Φυλακές
ΚΟΜΟΤΗΝΗ: Τιμή για πάντα στον Λάμπρο Φούντα, Λευτεριά στον Alredo Cospito
15 Μαρτίου 2023
Αφίσες / Εκδηλώσεις / Καταλήψεις - Ελεύθεροι χώροι / Καταστολή / Περιβάλλον - Ζώα
3 Δεκ, 2022
