Κατηγορία: Παιδεία

Οι κατασκηνώσεις είναι γνωστό πως έχουν μια μιλιταριστική δομή και οργάνωση, αυτό βοηθάει τους υπεύθυνους να ελέγχουν τα παιδιά μέσω της πειθαρχίας.

Φέτος και πιο συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2023 μάθαμε πως η κατασκήνωση της Ιεράς Μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής (ΙΜΜΚ) έχει περάσει σε άλλο επίπεδο ξεπερνώντας και τα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων του στρατού.

Το πρόγραμμα στο οποίο υποβάλλονται τα εννιάχρονα και δεκάχρονα παιδιά είναι ένα φονταμενταλιστικό, εθνικιστικό μοντέλο στα πρότυπα της ναζιστικής νεολαίας –την οποία αντέγραψε και η δικτατορία του Μεταξά- .

Τα παιδιά υποχρεώνονται να κάνουν προσευχή πρωί, μεσημέρι, βράδυ, να στέκονται προσοχή στα πρότυπα στρατιωτικού αγήματος παρακολουθώντας την έπαρση και υποστολή της σημαίας και να ουρλιάζουν -σε σημείο που πολλά παιδιά βραχνιάζουν-πολεμικού τύπου συνθήματα εθνικιστικού, θρησκευτικού φανατισμού και φυλετικής ανωτερότητας περιεχομένου. Το ναζιστικό παραλήρημα των συνθημάτων συνεχίζετε ακόμη και μέσα στη θάλασσα όπου τα παιδιά υποτίθεται πως βρίσκονται εκεί για να διασκεδάσουν.

Με βάση τα παραπάνω, προκύπτουν κάποια βασικά ερωτήματα. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας της κατασκήνωσης είναι η επίσημη γραμμή της ΙΜΜΚ;  Αν όχι, έχει γνώση των γεγονότων και απλά εθελοτυφλεί;  Όλα τα παραπάνω είναι εμπνεύσεις φασιστοειδών υπευθύνων οι οποίοι ικανοποιούν τις αρρωστημένες ονειρώξεις τους χρησιμοποιώντας μικρά παιδιά, κάτι το οποίο δεν γνωρίζει η ιεραρχία της ΙΜΜΚ; Οι γονείς και κηδεμόνες των παιδιών, γνωρίζουν τα γεγονότα; Αν ναι, τι γνώμη έχουν;

Διανύουμε μια εποχή φασιστικοποίησης των κοινωνιών όπου κυριαρχούν ο έλεγχος, η επιτήρηση η καταστολή και ο φόβος. Το κράτος φαντάζει παντοδύναμο και αναγκαίο ενώ ως αντίπαλο δέος παρουσιάζετε ο εθνικισμός σε όλες του τις εκφάνσεις, ο οποίος δεν είναι παρά το δεκανίκι του κράτους και του κεφαλαίου. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη τα φασιστοειδή βρίσκουν χώρο για να αναπαράγουν τις πολεμόχαρες αντιλήψεις τους. Για μας ο πόλεμος δεν είναι φυλετικός ούτε θρησκευτικός, είναι μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων και σε αυτών τον πόλεμο δεν υπάρχουν ουδέτερες πλευρές. Μένει να πάρουμε θέση, ανάλογα με τις δυνάμεις του ο καθένας και η κάθε μία και να προστατεύσουμε τα παιδιά από το δηλητήριο που προσπαθούν να τα ποτίσουν.

“Έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα”. Παύλος Σιδηρόπουλος

Αναρχικό Στέκι Utopia A.D

Ακολουθεί video:

Αφίσα που κολλιέται στη πόλη της Κομοτηνής και στις σχολές του ΔΠΘ και κείμενο που μοιράζεται, ενάντια στη παιδεία των αρίστων, τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη καταστολή.

‘’πετώντας αργά πάνω απ’τις στέγες

οι μονάδες καταστολής

πήρανε θέσεις σιωπηλά

στα καλώδια της ΔΕΗ

παρατάχθηκαν αθόρυβα στους διαδρόμους του ΙΚΑ

πιάσαν την έξοδο από τα φροντιστήρια

και το έμπα στα γήπεδα…

έξω από την πόρτα μου παρκάρει επαναληπτικά

μια ατελείωτη κηδεία εκπαιδευμένων αστυνομικών

σπρώχνουν απ’ τη χαραμάδα το φέρετρο μέσα…’’

Κατερίνα Γώγου, Ιδιώνυμο,1980

Αν και τα παραπάνω λόγια μας έρχονται από μια μακρινή δεκαετία, δείχνουν να είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Η κατάσταση που περιγράφεται ωστόσο δείχνει να εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο, που ακόμα και η πιο ασάλευτη φαντασία δεν θα μπορούσε να έχει εκφράσει. Πλέον οι μονάδες καταστολής θα βρίσκονται παντού,θα αυξάνονται και θα αλλάζουν τη μορφή τους. Όσο η παρουσία τους ταυτίζεται με την κανονικότητα τόσο θα κλιμακώνεται και η δυστοπία που ζούμε. Άλλωστε η κρατική εξουσία , από ότα προϋπήρξε ανακάλυψε πως ότι δεν μπορεί να επιβάλει με την πειθώ και τον ορθό λόγο, θα το πράττει δια του φόβου, δια της ‘’επιτήρησης’’ και φυσικά με τη διαστρέβλωση της αλήθειας. Φτάνοντας στο σήμερα παρατηρούμε τις κυβερνήσεις να υιοθετούν το παραπάνω τρίπτυχο με τους πιο έκδηλους τρόπους. Δείχνουν έτοιμες να τα βάλλουν με κάθε τι ελευθεριακό. Από τις τέχνες και τη μουσική μέχρι τις συναναστροφές και τη δράση των ανθρώπων. Με περίσσια αλαζονεία και αυταρχισμό επιδιώκουν την όλο και μεγαλύτερη ανάμειξη τους, στα ζητήματα τηςανθρώπινης ζωής…μέχρι να επιβάλουν τον πολιτισμό και τη καθημερινότητα της υποτέλειας.

Από την πρώτη στιγμή βέβαια γνώριζαν καλά πως για να γίνουν τα παραπάνω θα έπρεπε να ‘’πειθαρχήσει’’ το προπύργιο της ελεύθερης σκέψης και της αντίδρασης. Το μέρος που συνδέθηκε με τους κοινωνικούς αγώνες και τις εξεγέρσεις ανά τον κόσμο όσο κανένα. Αυτό φυσικά δεν είναι άλλο από το πανεπιστήμιο. Ξεκίνησε έτσι από τον Δεκέμβριο του 2020 να συζητιέται η είσοδος των μπάτσων στους χώρους των σχολών. Ευθύς αμέσως τα καλοπληρωμένα μέσα εξαπάτησης άρχισαν…η μάλλον συνέχισαν να συνθέτουν μια εικόνα για τις σχολές που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. ’’Κέντρα ανομίας’’, ‘’εμπόριο ναρκωτικών’’, ’’γιάφκες’’ και τι δεν είχε ο λόγος των βολεμένων που απ ότι φαίνεται δεν έχουν περάσει ούτε έξω από Ελληνικό πανεπιστήμιο. Για μια ακόμη φορά τα πιστά τσιράκια της εξουσίας επιστρατεύονται για να στρώσουν τον δρόμο για την εφαρμογή ενός φασιστικού σχεδίου. Παρουσιάζουν την παρουσία των μπάτσων στις σχόλες ως αναγκαιότητα επιδιώκοντας την κοινωνική νομιμότητα μέσα από τόνους λάσπης και προπαγάνδας. Όλα τα παραπάνω ασφαλώς ξεκινάνε από υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη που κάνουν λόγο για ‘’ανοχύρωτα πανεπιστήμια’’, ‘’μειοψηφίες’’ και ‘’μπαχαλάκηδες’’.

Ας δούμε όμως τι προβλέπει αυτό το περιβόητο νομοσχέδιο που θα ‘’σώσει’’ την ελληνική παιδεία. Αρχικά προβλέπεται η τοποθέτηση τουρνικέ και ελεγκτών- μπάτσων στις εισόδους. Βασική προυπόθεση είναι και η ύπαρξη κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης στους χώρους του πανεπιστημίου, όλα θα ελέγχονται από διαμορφωμένους χώρους που θα στεγάζονται οι μπάτσοι και κανείς/καμία δεν θα ξεφεύγει από το άγρυπνο μάτι του νόμου. Οι ‘’παραβάτες’’ θα τιμωρούνται με αυστηρές ποινές και πειθαρχικά. Έτσι το πανεπιστήμιο θα απολέσει τον ελευθεριακό – ριζοσπαστικό και ακαδημαικό του χαρακτήρα και θα μετατραπεί σε ένα ακόμη σωφρονιστικό ίδρυμα. Το μόνο που θα λείπει θα είναι οι τέσσερις πύργοι στις γωνίες του προαυλίου…

Το Σάββατο 5/2/2022 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική στη παλιά νομική απέναντι στη λέσχη σίτισης. Επί δύο ώρες μοιράστηκαν στη λέσχη και στον πεζόδρομο, εκατοντάδες κείμενα και πετάχτικαν εκατοντάδες τρικάκια, ενώ κρεμάσαμε και δύο πανό κατά της ΟΠΠΙ. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε.

‘’πετώντας αργά πάνω απ’τις στέγες

οι μονάδες καταστολής

πήρανε θέσεις σιωπηλά

στα καλώδια της ΔΕΗ

παρατάχθηκαν αθόρυβα στους διαδρόμους του ΙΚΑ

πιάσαν την έξοδο από τα φροντιστήρια

και το έμπα στα γήπεδα…

έξω από την πόρτα μου παρκάρει επαναληπτικά

μια ατελείωτη κηδεία εκπαιδευμένων αστυνομικών

σπρώχνουν απ’ τη χαραμάδα το φέρετρο μέσα…’’

Κατερίνα Γώγου, Ιδιώνυμο,1980

Αν και τα παραπάνω λόγια μας έρχονται από μια μακρινή δεκαετία, δείχνουν να είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Η κατάσταση που περιγράφεται ωστόσο δείχνει να εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο, που ακόμα και η πιο ασάλευτη φαντασία δεν θα μπορούσε να έχει εκφράσει. Πλέον οι μονάδες καταστολής θα βρίσκονται παντού,θα αυξάνονται και θα αλλάζουν τη μορφή τους. Όσο η παρουσία τους ταυτίζεται με την κανονικότητα τόσο θα κλιμακώνεται και η δυστοπία που ζούμε. Άλλωστε η κρατική εξουσία , από ότα προϋπήρξε ανακάλυψε πως ότι δεν μπορεί να επιβάλει με την πειθώ και τον ορθό λόγο, θα το πράττει δια του φόβου, δια της ‘’επιτήρησης’’ και φυσικά με τη διαστρέβλωση της αλήθειας. Φτάνοντας στο σήμερα παρατηρούμε τις κυβερνήσεις να υιοθετούν το παραπάνω τρίπτυχο με τους πιο έκδηλους τρόπους. Δείχνουν έτοιμες να τα βάλλουν με κάθε τι ελευθεριακό. Από τις τέχνες και τη μουσική μέχρι τις συναναστροφές και τη δράση των ανθρώπων. Με περίσσια αλαζονεία και αυταρχισμό επιδιώκουν την όλο και μεγαλύτερη ανάμειξη τους, στα ζητήματα τηςανθρώπινης ζωής…μέχρι να επιβάλουν τον πολιτισμό και τη καθημερινότητα της υποτέλειας.

Από την πρώτη στιγμή βέβαια γνώριζαν καλά πως για να γίνουν τα παραπάνω θα έπρεπε να ‘’πειθαρχήσει’’ το προπύργιο της ελεύθερης σκέψης και της αντίδρασης. Το μέρος που συνδέθηκε με τους κοινωνικούς αγώνες και τις εξεγέρσεις ανά τον κόσμο όσο κανένα. Αυτό φυσικά δεν είναι άλλο από το πανεπιστήμιο. Ξεκίνησε έτσι από τον Δεκέμβριο του 2020 να συζητιέται η είσοδος των μπάτσων στους χώρους των σχολών. Ευθύς αμέσως τα καλοπληρωμένα μέσα εξαπάτησης άρχισαν…η μάλλον συνέχισαν να συνθέτουν μια εικόνα για τις σχολές που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. ’’Κέντρα ανομίας’’, ‘’εμπόριο ναρκωτικών’’, ’’γιάφκες’’ και τι δεν είχε ο λόγος των βολεμένων που απ ότι φαίνεται δεν έχουν περάσει ούτε έξω από Ελληνικό πανεπιστήμιο. Για μια ακόμη φορά τα πιστά τσιράκια της εξουσίας επιστρατεύονται για να στρώσουν τον δρόμο για την εφαρμογή ενός φασιστικού σχεδίου. Παρουσιάζουν την παρουσία των μπάτσων στις σχόλες ως αναγκαιότητα επιδιώκοντας την κοινωνική νομιμότητα μέσα από τόνους λάσπης και προπαγάνδας. Όλα τα παραπάνω ασφαλώς ξεκινάνε από υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη που κάνουν λόγο για ‘’ανοχύρωτα πανεπιστήμια’’, ‘’μειοψηφίες’’ και ‘’μπαχαλάκηδες’’.

Ας δούμε όμως τι προβλέπει αυτό το περιβόητο νομοσχέδιο που θα ‘’σώσει’’ την ελληνική παιδεία. Αρχικά προβλέπεται η τοποθέτηση τουρνικέ και ελεγκτών- μπάτσων στις εισόδους. Βασική προυπόθεση είναι και η ύπαρξη κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης στους χώρους του πανεπιστημίου, όλα θα ελέγχονται από διαμορφωμένους χώρους που θα στεγάζονται οι μπάτσοι και κανείς/καμία δεν θα ξεφεύγει από το άγρυπνο μάτι του νόμου. Οι ‘’παραβάτες’’ θα τιμωρούνται με αυστηρές ποινές και πειθαρχικά. Έτσι το πανεπιστήμιο θα απολέσει τον ελευθεριακό – ριζοσπαστικό και ακαδημαικό του χαρακτήρα και θα μετατραπεί σε ένα ακόμη σωφρονιστικό ίδρυμα. Το μόνο που θα λείπει θα είναι οι τέσσερις πύργοι στις γωνίες του προαυλίου…

Στην εκστρατεία κοινωνικής νομιμοποίησης για το έκτρωμα που ετοιμάζει η κυβέρνηση έρχεται να προστεθεί και η τελευταία δήλωση Θεωδορικάτου, με την έναρξη της εκπαίδευσης των πρώτων Ο.Π.Π.Ι στην Κομοτηνή. Σύμφωνα με τον ίδιο, θα είναι όλοι πτυχιούχοι Α.Ε.Ι που έχουν ταλαιπωρηθεί κατά τα φοιτητικά τους χρόνια από τους ‘’μπαχαλάκηδες’’. Η δήλωση αυτή, από μόνη της υποβαθμίζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα καθώς τα πανεπιστήμια γίνονται φυτώρια μπάτσων και λοιπών κρατικών υπαλλήλων αντί να προάγουν την επιστημονικότητα και τη μόρφωση. Η υποβάθμιση βέβαια έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα,όταν η κυβέρνηση εξίσωνε τα πτυχία των δημόσιων σχολών με εκείνα των κολεγίων υπηρετώντας τις ορέξεις επιχειρηματικών κύκλων από το σινάφι της. Συνεχίστηκε με το έκτρωμα Κεραμέως για τις πανελλαδικες και την ψήφιση του Ν+2, που επιβεβαίωσαν πως σε μια ‘’φιλελεύθερη δημοκρατία’’ η παιδεία είναι προνόμιο των λίγων και εκλεκτών αρίστων.