Μετά τις αντιδράσεις στο κείμενο που βγάλαμε για την διάρρηξη του Στεκιού, αποφασίσαμε να βγάλουμε άλλο ένα κείμενο και τελευταίο όσον αφορά την υπόθεση και τα σχόλια.
Αναγνωρίζουμε πως ο λόγος που χρησιμοποιήσαμε στο πρώτο κείμενο ήταν σκληρός και επιθετικός και ξεφεύγει κατά πολύ από τον συνηθισμένο δημόσιο λόγο των συλλογικοτήτων. Επιλέξαμε αυτό το λόγο γιατί έτσι μιλάμε στην καθημερινότητα μας και πιστεύουμε πως δεν είμαστε και οι μόνοι. Επίσης θέλαμε να τονίσουμε με αυτόν τον τρόπο την σοβαρότητα των προβλημάτων που προκύπτουν από την συνεύρεση τοξικοεξαρτημένων ατόμων με συντρόφους σε συλλογικότητες και καταλήψεις.
Αν όχι σε όλα, στα περισσότερα στέκια έχουν υπάρξει ανάλογες εμπειρίες με τέτοιου είδους άτομα. Λόγω του ότι η αλληλεγγύη πολλές φορές παρερμηνεύεται στην πράξη με την φιλανθρωπία θεωρούμε ότι πρέπει να γίνεται ξεκάθαρο πως τα στέκια είναι πολιτικοί χώροι και όχι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Στηρίζουμε όλες τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από την εξουσία την οποία πολεμάμε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλα τα άτομα που ανήκουν σε τέτοιες ομάδες έχουν συνείδηση, αντίληψη και αξιοπρέπεια. Με λίγα λόγια ο κάθε άνθρωπος κρίνεται με βάση το ποιόν και τις πράξεις του.
Κάποιοι από εμάς μεγαλώσαμε σε γκετοποιημένες από το κράτος περιοχές της πόλης και μάλιστα την εποχή που τα ναρκωτικά ήταν σε έξαρση (μέσα ’90) και λόγω της άγνοιας και της νεανικής «μαγκιάς» πολλοί φίλοι και γνωστοί έμπλεξαν σε μια κατάσταση από την οποία η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν ξέφυγε ακόμα και σήμερα (όσοι ζουν). Σήμερα εν έτη 2016 ακόμα υπάρχουν νεολαίοι που επιλέγουν τον δρόμο της τοξικοεξάρτησης μόνο που πλέον αυτοί δεν έχουν την δικαιολογία της άγνοιας.
Έτσι λοιπόν βάση των εμπειριών πάνω στο θέμα από παλαιότερους αλλά και από νέους συντρόφους πιστεύουμε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε τους χρήστες ουσιών.
Τοξικοεξαρτημένους θεωρούμε τους χρήστες οι οποίοι δεν χάνουν την αξιοπρέπεια τους, την συνείδηση τους και την αντίληψη τους. Άτομα τα οποία στηρίζουν και είναι συνεπείς σε κινητοποιήσεις και αγώνες και έχουμε βρεθεί πλάι-πλάι σε συγκρούσεις. Άτομα που σέβονται τους πολιτικούς χώρους και αντιλαμβάνονται την δουλειά που γίνεται σε αυτούς και μάλιστα συνεισφέρουν σε αυτούς όσο μπορούν. Ακόμη και σήμερα έχουμε σχέσεις με αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι αξίζουν τον σεβασμό μας.
Πρεζόνια χαρακτηρίζουμε τους χρήστες ουσιών που για να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους έχουν χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και χάριν της ανάγκης τους δεν διστάζουν να προβούν στις πιο εξευτελιστικές πράξεις όπως το να ρουφιανέυουν τον οποιοδήποτε στους μπάτσους ακόμα και «φίλους»  τους με αντάλλαγμα π.χ. συνταγές για χάπια ή λίγη πρέζα, να εγκαταλείπουν φίλους που πίνανε παρέα όταν εκείνοι «έμειναν» με αποτέλεσμα τον θάνατό τους ενώ θα μπορούσαν π.χ. να καλέσουν ένα ασθενοφόρο και να φύγουν για να μην «καρτωθούν», εξαιτίας τέτοιων ατόμων έχουν χαθεί αγαπητά πρόσωπα. Για μας η λέξη πρεζάκιας είναι ο χαρακτηρισμός μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς και νοοτροπίας στην οποία μπορούν να συμπεριληφθούν και άτομα που κάνουν χρήση κάνναβης ή χαπιών. Δυστυχώς η πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων είναι πρεζόνια.
Από το 2003 μέχρι σήμερα που στεγαζόμαστε σε χώρο της παλιάς νομικής έχουμε παραδείγματα τοξικοεξαρτημένων που βοηθούσαν στην διαχείριση του χώρου και συμμετείχαν όσο μπορούσαν στις κινητοποιήσεις, αλλά και άπειρα παραδείγματα μέχρι και σήμερα με πρεζόνια που δημιουργούν μόνο προβλήματα και αναγκαζόμαστε πολλές φορές να αναλωνόμαστε με άσχετα από πολιτική θέματα ενώ τρέχουν πιο σοβαρά ζητήματα.
Θεωρούμε ότι τα ναρκωτικά είναι θέμα ταμπού στον αναρχικό χώρο και δεν καλύπτεται με μερικά κείμενα. Καλό θα ήταν να ξεκινήσουν να γίνονται κάποιες σοβαρές προσεγγίσεις με συζητήσεις, εκδηλώσεις και αναλύσεις, έτσι ώστε και η ίδια η συνθήκη της κατανάλωσης ουσιών να γίνει από καλύτερο επίπεδο προσβάσιμη και αντιληπτή ως ένας από τους πιο σημαντικούς μηχανισμούς καταστολής και παθητικότητας.
Κλείνοντας όσο αναφορά τον καταιγισμό αρνητικών σχολίων που δέχτηκε το κείμενο μας, μας κάνει μεγάλη εντύπωση πως λειτουργούν τα αντανακλαστικά κάποιων του «χώρου» για να βγάλουν χολή λες και έχουν ενσωματωμένα τα πληκτρολόγια στα χέρια τους, παραποιούν συνειδητά το νόημα του κειμένου και λειτουργούν προβοκατόρικα με το να πιάνονται και να αναλύουν συγκεκριμένες λέξεις του κειμένου, ενώ κάποιοι δεν διστάζουν να προσθέσουν και δικές τους για να το κάνουν πιο ζουμερό.
Όσο αναφορά τα σχόλια περί εράνου για τα 70ευρώ ας μας τα στείλουν. Εμείς ξέρουμε πως θα τα χρησιμοποιήσουμε για να ”πιάσουν τόπο” (ταμείο πολίτικων κρατουμένων, δικαστικά έξοδα, είδη πρώτης ανάγκης για μετανάστες και πρόσφυγες) και όχι ξοδεύοντας τα π.χ. σε αλκοόλ πάνω σε πολιτικές κουβέντες και κριτικές διοχετεύοντας την επαναστατικότητα μας σε κάποιο καφενείο. Άλλωστε το νόημα δεν ήταν το ποσό που κλάπηκε αλλά η κίνηση (δεν εννοούμε την απαλλοτρίωση που γίνεται συνειδητά π.χ σε τράπεζες, αφεντικά κτλ.). Για όλους που είναι κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του πληκτρολογίου και μας λεν φασίστες, χρυσαυγήτες, ψηφοφόρους του άδωνη, μπάτσους και λοιπούς γλοιώδεις χαρακτηρισμούς, η στάση ζωής μας και οι πράξεις μας δείχνουν το ποιόν μας, για το οποίο μπορούν να μιλήσουν αυτοί που μας ξέρουν ακόμα και όσοι διαφωνούν μαζί μας πολιτικά.
Όσο για αυτά που ακούστηκαν για μαύρες λίστες και ταξικούς εχθρούς από αυτόκλητους αναρχοπατέρες και αναρχομητέρες οι οποίοι απειλούν- προειδοποιούν ακόμα και την ΣΟ του Athens Indymedia για το τι πρέπει να κάνει, αυτοί είναι που έχουν τις φασίζουσες συμπεριφορές και είναι ο πραγματικός εσωτερικός εχθρός της Αναρχίας.
Για αυτούς που θέλουν να μας επιτεθούν προσωπικά ας μας στείλουν e-mail ή σχόλιο στο blog μας για να μην φορτωθούν τα μέσα αντιπληροφόρησης με άχρηστα σχόλια που ξεπερνούν το κουτσομπολιό και δίνουν τροφή σε μπάτσους, φασίστες, ρουφιάνους κτλ. Κάθε είδους κριτική στα πλαίσια του διαλόγου είναι δεκτή.
Αναρχικό Στέκι Utopia. A.D.

Σχετικά με