Από την άνοιξη που άρχισαν οι πρώτες πυρκαγιές, όλα έδειχναν το τι θα επακολουθήσει, ενώ η εμπειρία των περσινών πυρκαγιών υπενθυμίζει και προειδοποιεί για επιφυλακή και οργάνωση. Παρ όλα αυτά η κυβέρνηση της “ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ Α.Ε.” ως καλή κεφαλαιοκρατική αντιπρόσωπος, έβλεπε άλλη μια ευκαιρία εκεί όπου άλλοι έβλεπαν και συνεχίζουν να βλέπουν φλόγες και καταστροφή. Η δοκιμασμένη επιτυχώς συνταγή του δόγματος του σοκ, μετά την κορονοτρομοκρατία και τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, όπου παράλληλα πέρασαν οι ποιο συντηρητικοί, νεοφιλελεύθεροι και καταστροφικοί νόμοι για την κοινωνία και το περιβάλλον, χρησιμοποιείται ξανά από την κυβέρνηση, αυτή τη φορά με τις πυρκαγιές.

Έτσι όλα τα ΜΜΕ άρχισαν να προβάλλουν τις πυρκαγιές και εικόνες ανυπολόγιστης καταστροφής , ρίχνοντας το φταίξιμο στην κλιματική αλλαγή ως την αιτία που τις προκαλεί,  ενώ είναι γνωστό πως κάθε χρόνο γίνονται δεκάδες στοχευμένοι εμπρησμοί σε δασικές περιοχές – φιλέτα για επενδυτικές δραστηριότητες (γιατί δεν γίνεται να φταίει ποτέ η εταιρία-κυβέρνηση).  Όσο λοιπόν ο περισσότερος κόσμος παρακολουθεί η παλεύει σοκαρισμένος με τις πυρκαγιές που καίνε τον ελλαδικό χώρο από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, στο λιμάνι του Λαυρίου συνεχώς καταφθάνουν τα σιδερένια τέρατα που λέγονται ανεμογεννήτριες περιμένοντας το πράσινο φως για να ισοπεδώσουν ότι σώθηκε από τις φωτιές. Δεν είναι τυχαίο πως στις περισσότερες περιοχές που κάηκαν πέρυσι εκκρεμούσαν αιτήσεις για ανεμογεννήτριες. Οι όποιες αντιδράσεις καταστέλλονται αδιακρίτως με το πιο πρόσφατο παράδειγμα στην περιοχή των Αγράφων όπου οι μπάτσοι έπνιγαν στα χημικά την διαδήλωση ενώ παράλληλα τα φορτηγά ανέβαζαν στο βουνό πτερύγια ανεμογεννητριών.

Φυσικά η κυβέρνηση των παιδεραστών έχει πιο σημαντικά πράγματα για να ασχοληθεί όπως συναντήσεις με Σαουδάραβες πρίγκιπες και 3ημεράκια αναψυχής.

Παράλληλα με όλα αυτά τα φασιστικά καθάρματα της κυβέρνησης συνεχίζουν να “θάβουν” τα σκάνδαλα και τις αποφυλακίσεις των βιαστών, παιδεραστών, φασιστών και μπάτσων δολοφόνων. “Θάβουν” την απεργία πείνας από 23/5 του Αναρχικού Γιάννη Μιχαηλίδη, ο οποίος δικαιούται αποφυλάκιση εδώ και πάνω από επτά μήνες, όπου με την  εγκληματική και φασιστική στάση της κυβέρνησης είμαστε πολύ κοντά στο να έχουμε μία κρατική δολοφονία απεργού πείνας μετά από 40 και πλέον χρόνια.  

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση των παιδεραστών ,μετά τη βίαιη καταστολή της πορείας στα Εξάρχεια κατά των βιασμών όπου αστυνομικός τράβηξε όπλο,   βάζει ξανά στο στόχαστρο της καταστολής τις καταλήψεις στα πλαίσια του εξευγενισμού και της ανάπτυξης.  Ξημερώματα της 22 Ιούλη το κράτος εκκένωσε την κατάληψη 111 στην Θεσσαλονίκη. Στη χολιγουντιανή επιχείρηση συμμετείχε πλήθος αστυνομικών δυνάμεων εκκενώνοντας και σφραγίζοντας τον χώρο με θωρακισμένη πόρτα. Την ίδια ημέρα, τοιχοκολλήθηκε στην είσοδο της Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, κρατικό έγγραφο που ενημέρωνε για την επικείμενη εκκένωσή της, η οποία είχε προγραμματιστεί για την Τετάρτη 27 Ιούλη.

Ως Αναρχικοί/ες και καταληψίες, στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στα συντρόφια της 111 που  για πάνω από 7 χρόνια αγώνων, χαλούσε την κανονικότητα και τον καθωσπρεπισμό του κέντρου της Θεσσαλονίκης. Επίσης στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στην Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου, βάζοντας στην άκρη τις πολιτικές διαφωνίες και το χάσμα αξιακού κώδικα που μας χωρίζει, αναγνωρίζοντας την Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου ως χώρο του κοινού μας αντικρατικού και αντιεξουσιαστικού αγώνα.

Όσο για τους φασίστες που στελεχώνουν τον εγκληματικό κρατικό μηχανισμό ένα έχουμε να πούμε….. ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ

Αναρχικό Στέκι Utopia A.D.

Δεν είναι η ώρα πλέον για δακρύβρεχτες αναλύσεις και για κείμενα διεκδίκησης του αυτονόητου. Ο σύντροφος απεργός πείνας και αιχμάλωτος του εξουσιαστικού συστήματος Γιάννης Μιχαηλίδης έχει ξεπεράσει τα όρια του. Το κράτος από την απεργία πεινας του Δημήτρη Κουφοντίνα θέλησε να στείλει ένα μήνυμα προς τους απεργούς και κινήματα αλληλεγγύης. Θέλουν νεκρό αγωνιστή προς παραδειγματισμό. Για να μην τολμήσει κανένας και καμία από εδώ και πέρα να χρησιμοποιήσει το μέσο της απεργίας πείνας ως μέσο αγώνα και διεκδίκησης για να κερδίσει το οποιοδήποτε αίτημα μπορεί να έχει. Θέλει να σπάσει και να ενταφιάσει τους τελευταίους αγώνες στις φυλακές. Εκτός των τειχών κατάφερε παρά την εξαθλίωση και την οικονομική ανέχεια να εκμηδενίσει τους κοινωνικούς αγώνες. Η ένδεια εξαπλώνεται και δεν κουνιέται φύλλο. Βούτυρο στο ψωμί τους. Η λεηλασία του κεφαλαίου στις ζωές μας συνεχίζεται όπως απάθεια. Στόχος τους είναι και ο τερματισμός της σύνδεσης των αγώνων μεταξύ των κρατουμένων και των πολιτικών κινημάτων αλληλεγγύης. Η επίθεση που δεχόμαστε τα τελευταία δυο χρόνια, από τότε που ξέσπασε η πανδημία του κορονοϊού είναι σφοδρότερη και δεν θα σταματήσει εαν δεν μας αποτελειώσει. Ήδη στο κίνημα τρώμε τις σάρκες μας. Οι κρατιστές το ξέρουν και όπως είπαμε θα το πάνε μέχρι τέλους. Η δυστοπική κοινωνία δεν είναι εικόνα από το μέλλον. Την δυστοπία την ζουμε πλέον καθημερινά. Η αστική δικαιοσύνη ήδη αποφυλακίζει τους ανθρώπους της ακόμη και αν τους έχει καταδικάσει πριν, στέλνει υποθέσεις στο αρχείο και αποκρύπτει σκάνδαλα αφήνοντας αγωνιστές να πεθαίνουν γιατί αγωνίζονται για το αυτονόητο.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ. ΓΙΑΝΝΗ ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ

ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ

antistasi@espiv.net

Το 1995 το κράτος θέλοντας να εξοντώσει τον Χριστόφορο Μαρίνο, τον συλλαμβάνει κατηγορώντας τον για συμμετοχή στην ένοπλη ληστεία στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας και το φόνο του ταμία. Μάλιστα οι συγκατηγορούμενοί του ισχυρίζονται πως εκείνος φταίει για το φόνο, ενώ ένα κομμάτι του “χώρου” προσπαθεί να τον βγάλει ρουφιάνο και άλλοι τρελό. Παρόλα αυτά ο Χριστόφορος Μαρίνος συνεχίζει να αγωνίζεται σαν μοναχικός λύκος και πραγματοποιεί την σκληρότερη απεργία πείνας που έχει γίνει ποτέ στον ελλαδικό χώρο, πέφτοντας τρεις φορές σε κώμα και άλλες τρεις τον επαναφέρουν οι γιατροί. Εν τέλει καταφέρνει και  αποφυλακίζεται με περιοριστικούς όρους.

Στις 23 Ιουλίου του 1996 ο Χριστόφορος Μαρίνος σπάει τους περιοριστικούς όρους. Καθώς επέστρεφε από την Σέριφο με το πλοίο Πήγασος ( επέβαινε και η γυναίκα του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ) δολοφονείτε στην καμπίνα του μετά από εισβολή των ΕΚΑΜ, οι μπάτσοι κάνουν λόγο για αυτοκτονία, τελικά αποδεικνύεται πως επρόκειτο για άλλη μία κρατική δολοφονία. Η δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου συνέπεσε με τον κηδεία της Αλίκης Βουγιουκλάκη και το γεγονός αποσιωπήθηκε από τα ΜΜΕ καθώς και από μερίδα του ”χώρου”, ενώ παράλληλα κάποιοι υιοθέτησαν την εκδοχή του κράτους περί αυτοκτονίας.

Ο Μαρίνος πέθανε ακριβώς όπως έζησε όλη του τη ζωή, αγωνιζόμενος. Αγωνιζόμενος για τα ιδανικά του, για τα πιστεύω του, για τους συντρόφους του.

Η Αναρχία οφείλει να κρατήσει ανεξίτηλη την μνήμη του σπουδαίου αυτού Συντρόφου και να μην αφήσει ξανά  “συντρόφους” να φερθούν τόσο ποταπά απέναντι σε αξιοπρεπείς Αναρχικούς, λασπολογώντας, απαξιώνοντας την δράση και τον χαρακτήρα τους και αφήνοντάς τους μόνους απέναντι στον εχθρό,. Η ειλικρίνεια είναι επαναστατική ενώ η άποψη χωρίς γνώση των γεγονότων και η συκοφαντία, αντεπαναστατική. 

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ “ΤΡΕΛΟΥΣ”

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΤΙΣΤΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΝΟ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΜΑΡΙΝΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ “ΤΡΕΛΟΥΣ”

“Κι ενώ ο κόσμος χρειάζεται σφαγές όπως λέει ο ποιητής,

εσείς αρκεστήκατε σε σοβαρές αναζητήσεις!

Όλοι σας. Τώρα πια όλοι εσείς, όλοι σας..

Απορίες και συζητήσεις για έναν ”τυχαίο”… πυροβολισμό,

έναν ”τυχαίο”.. πυροβολισμό,

(Ανακουφίστηκατε κιόλας. Μήπως ρουφιάνοι εσείς το επιλέξατε;)

Τώρα πια δεν έχετε τίποτα άλλο από ‘κείνον να πάρετε. Όλα τα έδωσε σε άλλους. Αρκεστήκατε στις κουβέντες όλοι σας, όλοι σας αν το ζήτημα είναι ”τεχνικό”: Όπως αν το τιναγμένο του μυαλό ήταν από τον πυροβολισμό των κυρίαρχων ή από τα αδιέξοδα και την ”τρέλα” που εσείς χτίσατε, εσείς όλοι σας, όλοι σας.

Δεν μπορείτε να πάρετε τίποτα άλλο από ‘κείνον. Όλα τα έδωσε σε άλλους” εσάς σας απέμεινε η ”πολιτική” καταξίωση. Με αυτήν θα μείνετε….

Α/Α από τα δυτικά

που σε στιγμές δύσκολες ο Χριστόφορος βρήκε συντροφικό καταφύγιο

Την Δευτέρα 18/05 παρεμβήκαμε στο δικηγορικό σύλλογο Κομοτηνής με κείμενα αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας από 23/05 Γιάννη Μιχαηλίδη, πετάξαμε τρικάκια στα δικαστήρια, καθώς και στον πεζόδρομο όπου βρίσκονται πολλά δικηγορικά γραφεία. Το απόγευμα της ίδια ημέρα αναρτήσαμε πανό στην πλατεία Ειρήνης και πετάξαμε τρικάκια στην πλατεία και πέριξ αυτής.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

               Από τις 23/05 ο Αναρχικός Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκετε σε απεργία πείνας με αίτημα την αποφυλάκιση του την οποία δικαιούται. Μια απεργία πείνας την οποία η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να τη “θάψει”, ενώ τα καθεστωτικά ΜΜΕ κρατούν σιγή ιχθύος. Το κόμπλεξ της κυβέρνησης απέναντι σε όσους και όσες αμφισβητούν τη παντοδυναμία της και στέκονται με αξιοπρέπεια εναντίων της είναι προκλητικά δολοφονικό, την ίδια ώρα που ένας απεργός πείνας παλεύει για το αυτονόητο με κίνδυνο της ζωής του, ο κρατικός μηχανισμός μετά την αποφυλάκιση των ναζί της χρυσής αυγής, αποφυλακίζει τον φασίστα δολοφόνο του Ζακ, Αθανάσιο Χορταριά, τον μπάτσο δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Κορκονέα, βιαστές και παιδεραστές (Δημήτρης Λιγνάδης και Πέτρος Φιλιππίδης), ενώ προστατεύει και καλύπτει τα γρανάζια του, εμπλεκόμενα σε σκάνδαλα (novartis), βιασμούς ανηλίκων (Νίκος Γεωργιάδης) και δολοφονίες όπως για παράδειγμα αυτή του Ιάσονα Λαλαούνη από τον μπάτσου της Ν. Μπακογιάννη μπροστά στη βουλή και των μπάτσων δολοφόνων του Βασίλη Μάγγου και Νίκου Σαμπάνη.

Έτσι, εάν αποσυνθέσεις το ελληνικό κράτος στο τέλος θα δεις να απομένει βία, καταστολή, ρουσφέτια, διαφθορά και αυθαιρεσία. Τα χαρακτηριστικά αυτά συναποτελούν κάθε μηχανισμό του και αποτελούν γνώρισμα κάθε υπαλλήλου που ‘’μοχθεί’’, για την διατήρηση της κρατικής κυριαρχίας. Έρεισμα της ,αποτελεί η πολιτική της ‘’μηδενικής ανοχής’’ απέναντι σε κάθε μορφή αμφισβήτησης που ευθυγραμμίζεται με τον αγώνα για πάταξη του εσωτερικού εχθρού. Στο τερέν της καταστολής  επιστρατεύονται πάσης φύσεως τακτικές : παρακολουθήσεις, φακελώματα, στοχοποιήσεις, ωμή βία σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας μέχρι δεδαλώδεις ποινικές διώξεις, ,φυλακίσεις και δολοφονίες. Στο πως το κράτος τιμωρεί εμφανίζονται όλα τα αυταρχικά του χαρακτηριστικά. Όμως για όσους/ες επιλέγουν να συνεχίσουν να αγωνίζονται μέσα από τις φυλακές με συνέπεια και αξιοπρέπεια, ενάντια στο σάπιο κρατικό οικοδόμημα, εκείνο θα φορέσει το πιο τυραννικό του προσωπείο εφαρμόζοντας ένα ειδικό καθεστώς εξαίρεσης.

Στις 18/07 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο δικηγορικό σύλλογο, με κείμενα αλληλεγγύης ως αναφορά τη μη χορήγηση άδειας στη συντρόφισσα, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας αναρτήσαμε πανό αλληλεγγύης στη κεντρική πλατεία της Κομοτηνής δίπλα στη τραπεζα της Ελλάδος και τα ΚΕΠ.

ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙΓΑΝΕ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΡΑ “ΚΑΙΝΕ” ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΝ

Για τη δικαιοσύνη της ελληνικής δημοκρατίας πραγματικά δεν ξέρουμε τι να πρωτογράψουμε. Αναρίθμητες αυθαιρεσίες, εκδικητικότητα, επιλεκτική εφαρμογή νόμων και κατηγοριών συνθέτουν ένα θεσμό διαφθοράς και ανηθικότητας, από τους πλέον αντιπροσωπευτικούς του ελληνικού κράτους. Κάθε άνθρωπος που αρνείται να αρκεστεί στα αφηγήματα περί ‘’κοινής ασφάλειας’’ και ‘’επικινδυνότητας’’ των αιχμαλώτων της αστικής δικαιοσύνης, ασφαλώς αντιλαμβάνεται τόσο τον επιλεκτικό, όσο και τον εκδικητικό και αυθαίρετο χαρακτήρα της.

Εκεί που νομίζεις ωστόσο πως δεν υπάρχει κάτι ακόμη για να γραφτεί πάντα οι εκπρόσωποι της θα ξεπερνούν όχι μόνο τους εαυτούς τους, αλλά και τη θεωρητική ‘’πρόοδο’’ που ευαγγελίζονται όσοι/ες στήνουν πολιτικές ατζέντες επάνω στο δικαστικό σύστημα. Η τάση τους λοιπόν για πρωτοτυπία στην αυθαιρεσία, ανοίγει νομικά ‘’παραθυράκια’’, σκαρφίζεται προφάσεις και κατηγορίες ανυπόστατες που μοναδικό στόχο έχουν να ‘’παραδειγματίσουν’’ όσους/ες βρίσκονται εκτός των τειχών και να γονατίσουν όσες/όσους βρίσκονται εντός. Για κακή τους τύχη όμως τα σχέδια τους θα βρίσκουν τείχος σε ανθρώπους, που ταυτίζονται με τις ιδέες που ακολουθούν, όχι απλά συγκυριακά… αλλά ως στάση ζωής.

Αντιμέτωπη με το καθεστώς νομικής αυθαιρεσίας βρίσκεται και η συντρόφισσα, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα. Από το Φθινόπωρο του 2021, έχοντας εκτίσει ήδη 7 χρόνια στις φυλακές, επιζητά άδεια την οποία δικαιούται, προκειμένου να βρεθεί κοντά στο παιδί της. Το αίτημα της έχει διαδοχικά απορριφθεί με τις αιτιάσεις να επιβεβαιώνουν όσα έχουν προλεχθεί. Η πρώτη αρνητική απόφαση στηρίχτηκε στην ακρόαση επιστολών και συνεντεύξεων όπου η συντρόφισσα έχει παραχωρήσει το διάστημα που βρίσκεται κρατούμενη. Με πρόσχημα τις τοποθετήσεις της , κατά τις οποίες ακυρώνει τον όποιο επαναπροσδιορισμό της πολιτικής της στάσης, είδε το αίτημα της να απορρίπτεται. Η αστική δικαιοσύνη λοιπόν αφού δικάσει παρακολουθεί και με την πρώτη ευκαιρία ‘’καταδικάζει’’ εκ νέου, ακόμη και αν για ‘’στοιχεία’’ διαθέτει απόψεις και τη δημόσια έκφραση τους.

Στην πρώτη απόφαση σύμφωνα με την εισαγγελέα πρωτοδικών Αλεξάνδρα Μουσουρή και τον διευθυντή φυλακών Γιώργο Μακρή ΄΄καταδεικνύεται΄΄ πως η συντρόφισσα ‘’Επιδιώκει να νομιμοποιήσει και να ενδυναμώσει την έκνομη δράση στην κοινωνία, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει σε τρίτους την απόφαση διάπραξης αξιόποινων πράξεων’’. Κάπου εδώ αναπόφευκτα το μυαλό μας πλημμυρίζει με τις εικόνες που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να εκτυλίσσονται σε αυτήν την ‘’κοινωνία’’: Πάνοπλοι μπάτσοι εισβάλουν στην καθημερινότητα μας, βρίζουν και χτυπούν έχοντας πάντοτε υπόψιν πως όποιος/α υψώσει ανάστημα μπορεί να βρεθεί με τον μισό ποινικό κώδικα στην πλάτη. Τα όργανα της τάξης βρίσκονται στο απυρόβλητο από την πλευρά της δικαιοσύνης κάτι που επιβεβαιώνεται σε αναρίθμητες περιπτώσεις, από τον θάνατο του Βασίλειου Μάγγου μέχρι τους θανάτους των Νίκο Σαμπάνη και Ιάσονα Λαλαούνη. Τα παραπάνω καθιστούν οφθαλμοφανές πως για το δικαστικό σύστημα ο όρος ‘’αξιόποινες πράξεις’’ αποτελεί μια εύπλαστη μεταβλητή που δεν σε αφορά αν μάχεσαι για την διατήρηση του κρατικού μηχανισμού.

Δεδομένο επίσης θεωρείται πως με την στάση της, η αστική δικαιοσύνη δεν παίζει απλώς με το περιεχόμενο των όρων ‘’έκνομη δράση’’ και ‘’αξιόποινες πράξεις’’. Με την πολιτική της οδηγεί σε αυτές όχι μόνο τα ένστολα και ανακυκλώσιμα καθίκια της αλλά και πάσης φύσεως εθελόδουλους πολίτες. Από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αποτελεί η κατάσταση στον Έβρο. ‘’Αγανακτισμένοι’’ μικροαστοί επιδίδονται σε ‘’safari’’ μεταναστών, χτυπούν και κλέβουν έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους, πως τα θύματα τους, εάν τους καταγγείλουν, θα βρεθούν με ένα σωρό κατηγορίες ίσως και σε διαδικασία επαναπροώθησης.