Στις 15/06/2011 μετά από πορεία στην Πάτρα,τσακίζεται φασιστοειδές που εντοπίστηκε.Άλλωστε στην Πάτρα οι αντιφασιστικές δράσεις τον καιρό εκείνο ήταν σχεδόν καθημερινές και μαζικές,εκτός από τις μικρές ομάδες των ελιτιστών ”συντρόφων”,οι οποίοι ήταν πιο απασχολημένοι στο να ταξιδεύουν στην Αθήνα,για να σπείρουν τον διχασμό και να δημιουργήσουν εντυπώσεις,στις πλάτες του αντιφασιστικού κινήματος της Πάτρας.
Η δικογραφία είναι ξεκάθαρα στημένη,μιας και αφενός πολλοί σύντροφοι στην Πάτρα είχαν δεχθεί απειλές από μπάτσους-πολλές απο αυτές έγιναν και δικαστικές αποφάσεις.Η φιλοσοφία του πατρινού μπάτσου,με τους γνωστούς-συγγενείς πατριώτες-φασίστες,οι οποίοι ενοχλούνται απο την επιτυχία του αντιφασιστικού λόγου και πράξης στην πόλη τους,στοχοποιεί όποιον βρεθεί μπροστά,ή είναι πιο αδύναμος,λόγω προηγούμενων δικαστικών αποφάσεων και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει.
Η περιγραφή του δήθεν μάρτυρα και του φασίστα,απέχει κατά πολύ από την πραγματική εμφάνιση του συντρόφου τον καιρό εκείνο και έρχεται να επιβεβαιώσει τον πανικό και την προχειρότητα που διακατέχει το πατρινό παρακρατικό ερείπιο,το οποίο μανιωδώς προσπαθεί να ανακάμψει στην πόλη.
Μάταια όμως.
Η Λευτεριά και το πάθος για αυτήν δεν μπορεί πια να βασίζεται στα καπρίτσια του κάθε ένστολου ή μη γουρουνιού.
Δεν μπορεί όμως και να κινδυνεύει απο την εκάστοτε κλίκα,ρεφορμιστών,που δεν διστάζουν να παίξουν μικροπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες ανθρώπων που κινδυνεύουν άμεσα.
Η εμετική προσπάθεια σχολίων στο indymedia,η οποία πίσω από την ανωνυμία,προσέφερε καλομελετημένα ψεύδη,τα οποία σε χέρια ”καλοπροαίρετων” θα μπορούσαν ακόμα και να βοηθήσουν το κράτος και το παρακράτος να ολοκληρώσει το ανήθικο,κακοστημένο παιχνίδι του.
Η κατάπτυστη ανακοίνωση του Σπυριδωνίδη,γνωστού αναρχοπατέρα της Λέλας Κ.37,δεν είναι παρά η επιβεβαίωση των δεσμών διαφόρων προνομιούχων ”αναρχοπατέρων” της Πάτρας με συγκεκριμένα αθηναικά στέκια.Με περίσσια αυταρέσκεια και μίσος,αγνοεί φλέγοντα ζητήματα της Αθήνας και χρησιμοποιώντας την διαδικτυακή αλληλεγγύη,εκλιπαρεί-απαιτεί την πολιτική απομόνωση ενός αντιφασίστα αναρχικού.Αναφέρεται σε συγκεκριμένα γεγονότα που ούτε ο ίδιος καλά-καλά δεν γνωρίζει,ή σκόπιμα αλλοιώνει.Άλλωστε είναι γνωστή η κάθοδος της συγκεκριμένης κλίκας στην ιστορική πλατεία Όλγας,παρέα με συλλογικότητες από άλλες πόλεις,όχι για να πολεμήσουν τον φασισμό,ούτε για να συγκρουστούν με την αστυνομία που βρισκόταν δίπλα τους σε απόσταση αναπνοής,ενώ επιτέθηκαν αποτυχημένα σε 2 συντρόφους και 2 συντρόφισσες,με την χωροταξική κάλυψη των ΜΑΤ.
Μήπως τα παιδάκια που βρίσκονταν τότε εκείνη την ώρα στην πλατεία δεν γουστάρουν τα κουκλοθέατρα και ονομάζονται και αυτά εχθροί του κινήματος?
Μήπως οι μπάτσοι που δεν έκαναν την παραμικρή κίνηση,γνώριζαν και επικροτούσαν την ”παρέμβαση αυτή”,γι αυτό και δεν υπήρξε το παραμικρό ίχνος σύγκρουσης?
Μήπως για ακόμη μια φορά προσπαθούν όχι μόνο να απομονώσουν αλλα και να εξοντώσουν με κάθε τρόπο,όσους αγωνίζονται και δέχονται επιθέσεις από το κράτος και την εξουσία?
Μήπως επιζητούν ξανα,τις ευλογίες της ”καθωσπρέπει” κοινωνίας,η οποία δημιουργεί από πολέμους και ορφανά μέχρι μαφίες,και ξεχνούν τι θα πεί στημένη δικογραφία,φυλάκιση και αλληλεγγύη σε αναρχικούς,χωρίς να επηρεάζονται απο μικροεγωισμούς εφηβικής ηλικίας?
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ-ΔΕΝ ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΝΤΑΙ-ΔΕΝ ΠΑΓΙΔΕΥΟΝΤΑΙ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΣΤΗΜΕΝΕΣ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΑΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΓΟΣΧΟΛΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ Π.
