Tagged: άδεια

6 Ιουνίου 2022

 Από το Φθινόπωρο του 2021 και αφού έγινε η συγχώνευση των ποινών μετά το τέλος των δικαστηρίων μου, προσπαθώ να πάρω άδεια για να βρεθώ για λίγες μέρες μαζί με το παιδί μου ύστερα από πολλά χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα και ενώ έχω ήδη εκτίσει 7 χρόνια στις φυλακές, έχω περάσει από 2 Συμβούλια (οι κρατούμενες/οι δικαιούται να περνούν από συμβούλια για χορήγηση άδειας κάθε 2 μήνες) που και τα δύο μου απέρριψαν το αίτημά μου.

Τη 2η φορά το Συμβούλιο των φυλακών Ελαιώνα που έγινε στις 19/5/2022 μου αρνήθηκε κατά πλειοψηφία (Εισαγγελέας και Διευθυντής) τη χορήγηση άδειας λόγω του βιβλίου που έγραψα, εκδόθηκε και διακινείται –και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας– με τίτλο: Κράτος εναντίον Κομμούνας-Δίκαιο, επαναστάσεις και πολιτικά ‘‘εγκλήματα’’ μέσα στους αιώνες. Πρόκειται για μια ιστορική έρευνα που αφορά στο πολιτικό ‘‘έγκλημα’’ και που έγραψα για να το καταθέσω –όπως και έκανα– στα δικαστήρια όπου δικαζόμουν για τον Επαναστατικό Αγώνα στα πλαίσια της πολιτικής υπεράσπισής μου και της οργάνωσης για την οποία έχω αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Δηλαδή με την απόρριψη της άδειας μου απαγορεύουν να βρεθώ κοντά στο παιδί μου, για λόγους ιδεολογικοπολιτικούς και μόνο. Για πολιτικούς λόγους μου αρνήθηκαν και την πρώτη άδεια (κατά πλειοψηφία Εισαγγελέας και Διευθυντής). Η τότε εισαγγελέας βασίστηκε σε αποσπάσματα κειμένων που έχω δημοσιοποιήσει όσο είμαι κρατούμενη, σε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις, σε ηχητικά δικών αλλά και στην υπερασπιστική ‘‘γραμμή’’ που εξέφρασα στα δικαστήρια, η οποία επίσης είναι δημοσιοποιημένη. Και οι δύο συνεδριάσεις αφορούσαν σε ερωτήσεις για τις ιδεολογικές και πολιτικές μου απόψεις τις οποίες έχω εκφράσει στα δικαστήρια και δημόσια. Συγκεκριμένα οι αποφάσεις αυτές αναφέρουν:

1η απόφαση Αριθμός Απόφασης Συμβουλίου από 20/17/02/2022

Κατόπιν ακρόασης της κρατούμενης, από επιστολές και συνεντεύξεις που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα αλλά και παλαιότερα, σε χρόνο πάντως μετά την κράτησή της, στο διαδίκτυο και ΜΜΕ καταδεικνύεται ότι:

1) Έχει υιοθετήσει πρακτικές και συμπεριφορές και έχει ταυτιστεί με τον αναρχικό χώρο που αναπτύσσει δράση εκτός νομιμότητας, με έντονα στοιχεία βίας, όχι απλά συγκυριακά και στενά συνυφασμένα με τα αδικήματα με τα οποία καταδικάστηκε, αλλά ως στάση ζωής στοιχεία της προσωπικότητάς της, ταυτίζοντας την ύπαρξη της με την οργάνωση και πρεσβεύοντας στην κατάργηση του κράτους και την υπονόμευση θεσμών και δομών βάσει του ‘‘ένοπλου αγώνα’’ και  

2) Επιδιώκει να νομιμοποιήσει και να ενδυναμώσει την έκνομη δράση στην κοινωνία, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει σε τρίτους την απόφαση διάπραξης αξιόποινων πράξεων και ως εκ τούτου εκτιμάται ότι: α) Υπάρχει κίνδυνος τέλεσης, κατά τη διάρκεια της άδειας, νέων εγκλημάτων β) Δεν συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν την προσδοκία ότι η κρατούμενη δεν θα κάνει κακή χρήση της άδειας ενώ γ) Δεν αναμένεται ωφέλεια εκ της χορήγησης αυτής για την προσωπική και μελλοντική εξέλιξή της και ως εκ τούτου το αίτημα τακτικής άδειας απορρίπτεται κατά πλειοψηφία.

Κατά την Κοιν. Λειτουργό έπρεπε να χορηγηθεί η άδεια γιατί κατά την εκτίμησή της συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής διότι η κρατούμενη δεν θα κάνει κακή χρήση ενώ, δεν υπάρχει κίνδυνος τέλεσης κατά τη διάρκεια της άδειας, νέων εγκλημάτων.

Αλεξάνδρα Μουσούρη ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ                                       

Γιώργος Μακρής ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

Π. Καρακατσάνη ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ

Ελαιώνας Θήβας 17/2/2022

2η απόφαση: Αριθμός Απόφασης Συμβουλίου από 54α/19/05/2022                     

Μετά από διεξοδική συζήτηση κατά την οποία προέκυψε ότι η κρατούμενη αρνείται τον κρατικό έλεγχο, τον οποίο θεωρεί έκφανση κρατικής βίας, όπως επίσης κάθε εξουσία και λειτουργία του κράτους τη θεωρεί κρατική βία, η οποία δύσκολα ανατρέπεται (κατά τους ισχυρισμούς της) με ειρηνικό τρόπο, και αφορίζει τη σύγχρονη δομή του κρατικού μηχανισμού, ενώ μόλις στις 15/4/22 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «ΚΡΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ» στο οποίο grosso modo πρεσβεύει ότι «το κράτος επιτέθηκε με βία στους ελευθεριακούς κοινωνικούς χώρους και πέταξε (εννοεί πάταξε) με βία τις κοινωνικές οντότητες», κρίνεται ότι υφίσταται κίνδυνος τέλεσης νέων εγκλημάτων κατά τη διάρκεια της άδειάς της και κατά την στάθμιση των συμφερόντων ή και αγαθών που διακινδυνεύονται δεν κρίνεται ότι η κατάδικη θα τύχει ωφέλειας σπουδαιότερης από τον κίνδυνο που υφίσταται να τελεστούν νέα εγκλήματα από την κατάδικη.

Κατά την μειοψηφούσα άποψη της κοινωνικής λειτουργού έπρεπε να χορηγηθεί η άδεια καθώς κατά την κρίση της …(παραλείπεται η άποψή της) 

Το κράτος πάντα θα εκδικείται  όσους αμφισβητούν τη παντοδυναμία του, ειδικά όσους στέκονται αμετανόητοι και δε λυγίζουν στα κρατικά μπουντρούμια, δε φοβούνται πως μπορεί να μείνουν αιχμάλωτοι για όσο περισσότερο μπορεί να τους κρατήσει, να παραβλέψει τους ίδιους του τους νόμους και να τους αφήσει να αργοπεθάνουν ακόμα και όταν διεκδικούν τα αυτονόητα, βάζοντας μπροστά το σώμα τους, την υγεία μέχρι και την ίδια τους τη ζωή με εξαντλητικές απεργίες πείνας και δίψας. Δε διστάζει να βασανίσει ανήλικα παιδιά για να πιέσει τους αμετανόητους γονείς, να στοχοποιήσει συγγενείς και φίλους προφυλακίζοντας τους.

Λίγοι πολιτικοί κρατούμενοι αντέχουν τη πίεση, δύο από αυτούς είναι και οι σύντροφοι της Αναρχικής Οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης. Αυτή τη στιγμή το κράτος αρνήθηκε για τρίτη φορά τη χορήγηση άδειας στον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη χρησιμοποιώντας ανυπόστατες δικαιολογίες, καθοδηγώντας και τα “ανεξάρτητα” μέλη της εξεταστικής επιτροπής των αιτημάτων των κρατουμένων.

Τους πρώτους μήνες του 2022 ο Νίκος Μαζιώτης δικαιούται υπ’ όρων αποφυλάκιση, οι συνεχείς αρνήσεις χορήγησης αδειών στον σύντροφο πολύ πιθανών να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για την όσο μεγαλύτερη αιχμαλωσία του συντρόφου κάτι το οποίο θα έχει αντίκτυπο και στην αιχμάλωτη συντρόφισσα Πόλα Ρούπα.

Συνθήματα και προτάγματα όπως ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ πρέπει να περάσουν από τη θεωρία στη πράξη ειδικά όταν μιλάμε για αμετανόητους πολιτικούς κρατούμενους αντάρτες, με ότι μέσω μπορεί ο καθένας και η κάθε μία.

Από τη πλευρά μας επιλέξαμε να στείλουμε κάποια σινιάλα αλληλεγγύης στους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα. Έτσι στη Κομοτηνή αναρτήθηκαν πανό στη Δυτική είσοδο και έξοδο της πόλης (σιδηροδρομική γέφυρα), ενώ πυρήνες μας, σήκωσαν πανό σε Ισπανία (Γρανάδα) και Σουηδία (αρκτικός κύκλος).

Από Τον Αρκτικό Κύκλο Και Την Ισπανία Ως Τις Ελληνικές Φυλακές Η Αλληλεγγύη Δεν Γνωρίζει Σύνορα

Άμεση Χορήγηση Αδειών Στο Μέλος Του Επαναστατικού Αγώνα Νίκο Μαζιώτη

Λευτεριά Στα Μέλη Του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα Και Νίκο Μαζιώτη

Νοέμβρης 2021 Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D.

25/10/2021

Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης αν και πληροί όλες τις προϋποθέσεις και βρίσκεται ήδη σε καθεστώς χορήγησης τακτικής άδειας σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους από τον περασμένο Μάρτιο του 2021, το καθεστώς εξαίρεσης που βιώνει είναι απροκάλυπτα εκδικητικό.

Στις 22/10 για 3η συνεχόμενη φορά, το συμβούλιο των φυλακών Δομοκού απέρριψε το αίτημα του συντρόφου Ν. Μαζιώτη για χορήγηση άδειας για πολιτικούς και φρονηματικούς λόγους.

Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα –και με πολύμορφη δράση για πάνω από τρεις δεκαετίες μέσα στον αναρχικό χώρο– υπόκειται στo ιδιαίτερο  αυτό καθεστώς εξαίρεσης λόγω της συνεπούς και αδιάλειπτα αγωνιστικής πολιτικής του στάσης  ως συνειδητά δηλωμένος εχθρός της δημοκρατίας τους. Όλα αυτά τα χρόνια ως αιχμάλωτος του κράτους αλλά και μέσα στα δικαστήρια του εχθρού υπερασπίζεται όπως και η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, αδιαπραγμάτευτα τις επιλογές αγώνα και τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, για τις οποίες πολιτικές  επιλογές και τη δράση του βρίσκεται για τουλάχιστον 9 χρόνια στη φυλακή.

Υπερασπίζεται –υπερασπιζόμαστε– τον ίδιο τον Αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση των αφεντικών, ενάντια στις κρατικές δολοφονίες, όπως την εν ψυχρώ εκτέλεση (μια από τις αναρίθμητες κρατικές δολοφονίες) μόλις προχθες, ενός φτωχοδιάβολου 18χρoνου ρομά στο Πέραμα από ένστολους δολοφόνους ‘‘υπερασπιστές του νόμου και της τάξης’’. Υπερασπίζεται –υπερασπιζόμαστε– τον Αγώνα συνολικά ενάντια στη δυστοπία, την κοινωνική και ταξική καταπίεση. Υπερασπίζεται –υπερασπιζόμαστε– τη κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου, το δίκιο και την αναγκαιότητα του ανατρεπτικού ένοπλου αντικαθεστωτικού-αντικρατικού αγώνα για τη Κοινωνική Επανάσταση, για μια ακρατική-αταξική κοινωνική οργάνωση Ισότητας και πολιτικής Ελευθερίας, για την ίδια τη ΖΩΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ο Νίκος Μαζιώτης δικαιούται ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ χωρίς εξαίρεση όπως όλοι οι κρατούμενοι/ες αυτή την ανάσα ελευθερίας που καταχτήθηκε μέσα από αιματηρούς αγώνες στα μπουντρούμια της δημοκρατίας τους. Δικαιούται ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ μια ολιγοήμερη άδεια, πριν από την αίτηση συγχώνευσης των ποινών του και την υπό όρους αποφυλάκισή του. Και η άδεια αυτή που για 3η φορά του στέρησαν θα είναι το προοίμιο της αποφυλάκισής του, καθώς τους πρώτους μήνες του 2022 και ενώ θα έχει ήδη εκτίσει τα 3/5 της ποινής του, δικαιούται να αποφυλακιστεί, δικαιούται να είναι ελεύθερος. Είναι όμως η πρώτη φορά από το 2010 και μετά που απορρίπτεται το αίτημα για χορήγηση άδειας σε πολιτικό κρατούμενο που εκτίει 20ετή ποινή και ο οποίος μάλιστα πληροί όλες τις προϋποθέσεις για αυτή.

Η ‘‘μη διαλεκτική, μη τακτίκιστικη και αμετανόητη στάση του’’, αποτυπώνεται στο ‘‘αιτιολογικό’’ της απόρριψης του αιτήματός του από το συμβούλιο της φυλακής Δομοκού καθώς και σε όλα όσα ο ίδιος ο Ν. Μαζιώτης δημοσιοποίησε μόλις σήμερα, σχετικά με το διάλογο που ακολούθησε ανάμεσα στον εισαγγελέα που προΐστατο και τον ίδιο το σύντροφο. Και είναι όχι μόνο σαφές αλλά κραυγαλέο ότι επί της ουσίας του ζητούν να σωπάσει, να αποκηρύξει, να μετανοήσει για τις επιλογές του, για τον ίδιο τον Αγώνα. Και ενώ τις δύο προηγούμενες φορές οι αιτιάσεις του συμβουλίου της φυλακής για την απόρριψη της χορήγησης άδειας, ήταν καθαρά προσχηματικές, αποδεικνύεται ότι ο πραγματικός και μοναδικός λόγος, εντέλει, της απόρριψης χορήγησης άδειας ήταν και είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται στη φυλακή: Για την επαναστατική του δράση μέσα από τις γραμμές της ένοπλης οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και η συνεπής πολιτική του στάση όλα αυτά τα χρόνια.

Και αυτό θέλουν οι μηχανισμοί  να συνθλίψουν: Την στάση του, την αγωνιστικότητά του, να τον λογοκρίνουν πολιτικά, να σιωπήσει, να αποκηρύξει τις επιλογές του.                  

Γνωρίζουμε εδώ και αρκετό καιρό ότι με διάφορα προσχήματα ΘΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ, και ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ (πάνω ακόμα και από το όριο αναστολής των 3/5 που ορίζει ο νόμος τους). Γνωρίζουμε ότι το μεν κράτος γενικότερα, στη δε συγκεκριμένη συγκυρία ειδικότερα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ότι θα εκδικηθεί με κάθε τρόπο έναν δυναμικό πολιτικό αντίπαλο σαν το Νίκο Μαζιώτη, έναν αναρχικό σύντροφο με σαφή αντικαθεστωτική δράση, έναν ένοπλο αντάρτη και ότι κάποια στιγμή απροκάλυπτα πλέον θα του ζητoύσαν  «δήλωση μετάνοιας». Γνωρίζουμε, όπως επίσης γνωρίζει το ίδιο το καθεστώς και οι μηχανισμοί του, ότι Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΓΙΖΕΙ, ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ότι όπως και ο ίδιος κατηγορηματικά δηλώνει σε δημοσιοποιημένο κείμενό του, ότι δεν κάνει ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ & ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ

ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Αλληλέγγυες/οι στον Επαναστατικό Αγώνα

Να σταματήσει άμεσα η εκδικητική απόρριψη χορήγησης άδειας στο Νίκο Μαζιώτη

   Η άρνηση χορήγησης άδειας στον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη για δεύτερη φορά είναι μια πράξη πολιτικής εκδίκησης και μόνο, αφού κανένας νομικός ή σωφρονιστικός κανόνας δεν τη δικαιολογεί. Η επίκληση πειθαρχικών από την εισαγγελέα της φυλακής που έχουν λήξει πριν από ένα και πλέον χρόνο, και που είχαν γίνει πριν από 4 χρόνια παραβιάζει και τον ίδιο τον σωφρονιστικό κώδικα που προβλέπει την παραγραφή των πειθαρχικών από τη στιγμή που παύει η ισχύς τους και συνεπώς, δεν προβλέπεται η χρησιμοποίησή τους ως αιτιολόγηση μιας τέτοιας απόφασης. Ακόμα και για τη χορήγηση της υφ’ όρον αποφυλάκισης κρατουμένων, σύμφωνα με το νέο ποινικό κώδικα, η επίκληση και μόνο πειθαρχικού παραπτώματος κατά την έκτιση της ποινής δεν αρκεί για τη μη χορήγησή της (άρθρο 106 παρ.1 Π.Κ).                                                                                            

   Όπως και να έχει όμως, όποια αιτιολόγηση και αν επικαλείται το συμβούλιο της φυλακής για τον σύντροφο Ν. Μαζιώτη, είναι δεδομένο πως πρόκειται για μια απόφαση με πολιτικό υπόβαθρο που εκκινείται από την εικόνα που παρουσιάζει η εκτελεστική εξουσία και τις κατά καιρούς δημόσιες παρεμβάσεις εκπροσώπων της για εμάς και ειδικά για τον σύντροφο. Χαρακτηριστική είναι η δημόσια δήλωση του τέως υπουργού ‘‘Προστασίας του Πολίτη’’ Β. Κικίλια ο οποίος προχώρησε την άνοιξη του 2019 σε ωμή δημόσια παρέμβαση για την δικαστική απόφαση του εφετείου που εκδίκαζε την επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα στο κτίριο της ΤτΕ (ΕΚΤ) και του ΔΝΤ, για το γεγονός ότι δε καταδικάστηκε ο σύντροφος σε ισόβια κάθειρξη όπως έγινε πρωτοδίκως και για την προοπτική ότι θα αποφυλακιζόταν.. ‘‘μετά από… δύο χρόνια’’. Δεν μπορούμε παρά να δούμε ως κίνηση συμμόρφωσης του συμβουλίου, και ειδικά της εισαγγελέως προς την κυβερνητική επιθυμία, την άρνηση για δεύτερη φορά χορήγησης άδειας στον Ν. Μαζιώτη. Και μάλιστα, όταν ο ίδιος έχει παραμείνει στη φυλακή 8, 5 χρόνια έχοντας υπερβεί εδώ και καιρό το όριο της καθαρής κράτησης για τις ποινές που του έχουν επιβληθεί με βάση το νέο ποινικό κώδικα (6 χρόνια και 8 μήνες) ενώ τον Ιανουάριο του 2022 και αφού έχει εκτίσει 9 χρόνια στη φυλακή, θα έχει συμπληρώσει τα προβλεπόμενα 3/5 της συνολικής ποινής κράτησης με οποιονδήποτε τρόπο (πρόκειται για τον συνυπολογισμό που σήμερα προβλέπεται στην περίπτωσή μας, στα 12 χρόνια). Στον σωφρονιστικό κώδικα πριν τις πρόσφατες αλλαγές προβλεπόταν χορήγηση άδειας σε κρατούμενους εφόσον είχαν εκτίσει το 1/5 της ποινής τους. Δηλαδή στα 20 χρόνια κατά συγχώνευση που είναι η ποινή του συντρόφου (και η δική μου), το δικαίωμα άδειας ίσχυε για τα 4 έτη φυλάκισης. Δηλαδή, για τον Μαζιώτη, τεσσεράμισι χρόνια πριν (!).

   Με βάση τον παλιό ποινικό κώδικα που ανώτερη ποινή ήταν τα 25 έτη, το δικαίωμά του αυτό θα ίσχυε στα 5 έτη παραμονής στη φυλακή, δηλαδή πριν 3,5 χρόνια. Η αλλαγή του ορίου στο οποίο επιτρέπεται να χορηγηθεί άδεια από το 1/5 στα 3/10 που έκανε αυτή η κυβέρνηση με τις τροποποιήσεις (προς το αυστηρότερο, πάντα) του σωφρονιστικού κώδικα, προβλέπει για την περίπτωση του συντρόφου, δικαίωμα άδειας στα 6 έτη, δηλαδή πριν 2,5 χρόνια. Δεδομένου όμως ότι εκκρεμούσαν αποφάσεις δικαστηρίων (σε ένα απ’ αυτά αθωώθηκε), δεν είχε την δυνατότητα να αιτηθεί άδεια νωρίτερα. Τι ακριβώς ζητάνε από τον σύντροφο; Γιατί παραβιάζουν σε τέτοιο βαθμό ένα τέτοιο δικαίωμά του και μάλιστα, ενώ έχει υπερβεί κατά πολύ ακόμα και το αυστηρότερο πλαίσιο χορήγησης άδειας που είναι το ισχύον και ενώ τελειώνει συνολικά την ποινή του σε λίγους μήνες;             

Το συμβούλιο των φυλακών Δομοκού πριν από λίγες ημέρες για δεύτερη συνεχή φορά, απέρριψε το αίτημα του συντρόφου Ν. Μαζιώτη για χορήγηση άδειας που σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους δικαιούται και ήδη θα έπρεπε να έχει μπει σε καθεστώς χορήγησης τακτικής άδειας. Η κυριαρχία εξάλλου έχει επιβάλλει καθεστώς εξαίρεσης, απομόνωσης και συνεχούς ομηρίας στους αιχμαλώτους επαναστάτες που αμφισβητούν το μονοπώλιο της κρατικής βίας και με τον αγώνα τους επιτέθηκαν ευθέως σε δομές του ίδιου του συστήματος εξουσίας για την ανατροπή/καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου.

Ο Ν. Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα όπως και η Πόλα Ρούπα παρά τη μακροχρόνια φυλάκισή τους για τη πολιτική τους δράση ουδέποτε έπαψαν να υποστηρίζουν τις πολιτικές επιλογές τους μέσα στη φυλακή, μέσα από τα κείμενά τους και κυρίως, στις πολύχρονες δίκες τους μέσα στα δικαστήρια του εχθρού με πολιτική αξιοπρέπεια και περηφάνια. Παρά το γεγονός ότι στα εφετεία τους για την ΤτΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, έσπασαν τα ισόβια και οι δύο σύντροφοι (τον Aπρίλη του 2021 η Πόλα Ρούπα και το Μάη του 2019 ο Νίκος Μαζιώτης) εξακολουθούν και αγωνίζονται καταδεικνύοντας μέσα στα τρομοδικεία του Κορυδαλλού, ότι η επαναστατική δράση της οργάνωσής τους δεν είναι «τρομοκρατία», ότι η δράση τους είναι δίκαιος πολιτικός αγώνας, ότι είναι πολιτικοί αντίπαλοι του ίδιου του καθεστώτος.

Λίγες ώρες μετά το σπάσιμο των ισοβίων και για τους δύο αγωνιστές, έβλεπαν το φως της δημοσιότητας σε MME σχόλια τύπου: «Σύντομα άδεια, αργότερα αποφυλάκιση; Περίπου 2 χρόνια πριν αποκτήσει δικαίωμα να αποφυλακιστεί φαίνεται πως βρίσκεται ο Νίκος Μαζιώτης». Ή «το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πιο σύντομα, με βάση τις ισχύουσες διατάξεις θα αποκτήσει δικαίωμα να αιτηθεί άδεια από τις φυλακές…..» (στο dikastiko. gr στις 7/7/2019). Το ίδιο συνέβη όταν έσπασε και η Πόλα Ρούπα στο εφετείο της για την επίθεση στη TτE (EKT)-ΔNT, τα ισόβια: «Έσπασαν τα ισόβια της Ρούπα λόγω του νέου Ποινικού Κώδικα» (χωρίς ωστόσο εδώ να γίνεται αναφορά σε ενδεχόμενη άδειά της).

Τέτοιου είδους άρθρα και ειδήσεις έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, τη στιγμή που γνωρίζουν ότι οι κώδικες που ισχύουν προβλέπουν ότι σε κάθε περίπτωση, οι ποινές πολλαπλής κάθειρξης, εφόσον σε αυτές δεν περιλαμβάνεται ποινή ισοβίων, θα συγχωνεύονται στα είκοσι χρόνια και με βάση τις διατάξεις για την έκτιση της ποινής, ο κρατούμενος μπορεί να αποφυλακιστεί εφόσον έχει εκτίσει τα δύο πέμπτα της κράτησης. Γνωρίζουν επίσης, ότι σε κάθε περίπτωση ο σύντροφος Μαζιώτης δικαιούται άδεια, την μοναδική αυτή ανάσα ελευθερίας που όλοι/ες οι κρατούμενοι/ες δικαιούνται. Ακριβώς γι’ αυτό, και καθόλου τυχαία, κυβερνητικά στελέχη πρώτης γραμμής όπως π.χ. ο Κικίλιας, τωρινός υπουργός υγείας και πρώην υπουργός δημόσιας τάξης όταν συνελήφθη τραυματισμένος στο Μοναστηράκι το 2014 ο σύντροφος, δήλωνε έκπληκτος: «ότι το σπάσιμο των ισοβίων του Μαζιώτη σηματοδοτεί ότι σε λίγο καιρό από σήμερα μπορεί να βγει με άδεια!». Η δήλωσή του ήταν ευθεία ‘‘οδηγία και εντολή προς ναυτιλλομένους’’ έτσι ώστε όταν αιτηθεί άδεια ο Μαζιώτης, το αρμόδιο συμβούλιο, εκ των προτέρων, εντέλλεται να πράξει τα ‘‘δέοντα’’. Και αυτό έγινε!

8/6/2021

Συμπληρώνω ήδη 8,5 χρόνια στη φυλακή για τη δράση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Έχω καταδικαστεί για όλες τις επιθέσεις της οργάνωσης σε 137 χρόνια συνολικά, από τα οποία ο νέος Π. Κ ορίζει ότι εκτιτέα είναι τα 20. Σύμφωνα με το ‘‘σωφρονιστικό’’ κώδικα, ακόμα και με τις τελευταίες τροποποιήσεις που έκανε η κυβέρνηση τον περασμένο Νοέμβριο όταν αύξησε τα όρια χορήγησης αδειών για τους καταδικασθέντες από 10 έτη ποινής και άνω –από το 1/5 της ποινής όπως ίσχυε μέχρι τότε, στα 3/10– δικαιούμαι της χορήγησης ολιγοήμερης άδειας αφού αντί για 6 χρόνια που χρειάζεται κάποιος που έχει 20 έτη κάθειρξη, έχω συμπληρώσει 8,5 χρόνια. Θα πρέπει να επισημάνω επίσης ότι έχω εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής μου μέχρι το όριο του να δικαιούμαι να αποφυλακιστώ με αναστολή υπό περιοριστικούς όρους στα 3/5 της ποινής όπως ορίζει ο νόμος εδώ και δεκαετίες. Όπως μάλιστα με έχει πληροφορήσει η ίδια η γραμματεία του Κ. Κ. Δομοκού όπου κρατούμαι, τους πρώτους μήνες του 2022 συμπληρώνω τα 3/5 της ποινής μου. Δηλαδή τα 12 χρόνια μικτά των 20 ετών κάθειρξης τα οποία θα περιλαμβάνουν τότε πάνω από 9 χρόνια παραμονής μου στις φυλακές συν 3 χρόνια ημέρες εργασίας ευεργετικού υπολογισμού στην έκτιση της ποινής μου.

Η χορήγηση ολιγοήμερης άδειας στους κρατούμενους, η οποία έχει νομοθετηθεί μετά από αγώνες των κρατουμένων, είναι ουσιαστικά ένα μεταβατικό στάδιο προετοιμασίας των κρατουμένων από το καθεστώς του εγκλεισμού προς το καθεστώς ελευθερίας με περιοριστικούς όρους λόγω της αναστολής έκτισης των υπολοίπων 2/5 της ποινής.

Παρά το γεγονός ότι έχω όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της τακτικής άδειας όπως το ότι έχω εκτίσει πολύ παραπάνω από το όριο που ορίζει ο νόμος (έχω εκτίσει καθαρά πάνω από τα 2/5 της ποινής), δεν εκκρεμεί καμία ποινική διαδικασία εναντίον μου και δεν έχω σε ισχύ πειθαρχικά παραπτώματα, το συμβούλιο της φυλακής έχει ήδη απορρίψει 2 φορές το αίτημά μου για χορήγηση ολιγοήμερης άδειας. Η αιτιολογία την πρώτη φορά έχει το χαρακτήρα ‘‘προφητείας’’, καθώς εκτιμάται ‘‘ότι υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της αιτούμενης άδειας, νέων εγκλημάτων, ενώ συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν τη προσδοκία ότι υπάρχει κίνδυνος φυγής και κακής χρήσης της αιτούμενης άδειάς του’’. Πίσω από αυτές τις αόριστες και αυθαίρετες υποθέσεις και εκτιμήσεις, ο πραγματικός λόγος της απόρριψης της χορήγησης τακτικής άδειας είναι η ίδια η ουσία της υπόθεσης για την οποία βρίσκομαι στη φυλακή. Δηλαδή το γεγονός ότι είμαι καταδικασμένος για ένοπλη επαναστατική δράση, για δράση αντάρτικου πόλης. Η επίκληση πειθαρχικών παραπτωμάτων τη δεύτερη φορά που έχω κάνει στο παρελθόν στη φυλακή, συγκεκριμένα το 2017 και τα οποία έχουν λήξει, αλλά και η παραβίαση των περιοριστικών όρων του 2012, πριν από 9 χρόνια όπως είπε η εισαγγελέας του 2ου συμβουλίου που πέρασα πρόσφατα, δηλαδή η παραβίαση των περιοριστικών μέτρων όταν είχαμε αποφυλακιστεί μετά τη παρέλευση του 18μήνου, είναι εντελώς προσχηματική. Επιπλέον η επίκληση των πειθαρχικών έρχεται σε αντίθεση και με το άρθρο 69 παρ. 4 του σωφρονιστικού κώδικα που αναφέρει ότι οι πειθαρχικές ποινές διαγράφονται από το ατομικό δελτίο πειθαρχικού ελέγχου του κρατούμενου και δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν για τη χορήγηση τακτικής άδειας για απόλυση υπ’ όρους εφόσον έχουν παρέλθει 2 έτη ή 1 έτος ή 6μηνο από την επιβολή τους ανάλογα με το είδος της πειθαρχικής ποινής. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι είμαι εχθρός του καθεστώτος, του κράτους και του κεφαλαίου και ότι έχω καταδικαστεί για ένοπλη επαναστατική δράση.

Το γεγονός ότι έχω υπερασπιστεί στα κρατικά δικαστήρια τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα από το 2011 μέχρι σήμερα, ότι έχω αναλάβει τη πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στον Επαναστατικό Αγώνα σε όλες τις δίκες –και τις 5– εναντίον της οργάνωσης, το ότι εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος για το δίκιο του αγώνα μας, για το δίκιο να επαναστατούμε και να εξεγειρόμαστε εναντίον ενός άδικου και εγκληματικού καθεστώτος όπως το κράτος και το κεφάλαιο, αυτό καταλαβαίνω ότι είναι ακόμα πιο επιβαρυντικό για τα συμβούλιο της φυλακής. Φαντάζομαι ότι είναι ακόμα πιο επιβαρυντικό το γεγονός ότι σπάσαμε τους περιοριστικούς όρους πριν από 9 (!) χρόνια όπως είπε η εισαγγελέας του 2oυ συμβουλίου και δεν παραδοθήκαμε στο τέλος της πρώτης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα για να μπούμε ‘‘εθελοντικά’’ στη φυλακή αλλά συνεχίσαμε τη δράση εναντίον των εγκληματικών και αντικοινωνικών πολιτικών των μνημονίων με την επίθεση εναντίον των μισητών για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θεσμών, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, δύο εκ των τριών θεσμών που επέβαλαν τα μνημόνια. Όμως για όλα αυτά, για όλη τη δράση μας, έχουμε δικαστεί και καταδικαστεί τελεσίδικα σε βαριές καταδίκες. Όμως αυτό δεν τους έφτανε. Ο εγκληματικός κρατικός μηχανισμός για να μας αντιμετωπίσει κατέφυγε σε παράνομα και ειδεχθή μέσα όταν μετά τη σύλληψη της συντρόφισσας Ρούπα στις 5 Γενάρη 2017 απήγαγε τον 6, 5 ετών τότε γιό μας ενώ θα μπορούσαν να τον παραλάβουν οι συγγενείς μας και τον έκλεισε στο ψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου Παίδων όπου φρουρούνταν από αστυνομικούς με προφανή σκοπό να το στείλει σε ίδρυμα και να διαρρήξει τη γονεϊκή σχέση μας μαζί του. Γι’ αυτό το έγκλημα στο οποίο υπεύθυνοι ήταν κυρίως στελέχη της κρατικής ‘‘δικαιοσύνης’’ αλλά και η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον υπουργό ‘‘δικαιοσύνης’’ Κοντονή να βγαίνει δημόσια και να υπερασπίζεται την απεχθή και εγκληματική μεταχείριση του γιου μας, επικαλούμενοι μάλιστα ένα άρθρο που χρησιμοποιείται για κακοποιητές γονείς για να μας αφαιρέσουν την επιμέλεια του γιου μας. Όμως αυτό που επικαλέστηκαν αργότερα για να μας αφαιρέσουν οριστικά τη γονική μέριμνα ήταν ότι έχουμε καταδικαστεί για τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, δηλαδή ότι είμαστε πολιτικοί αντίπαλοί τους.