Στα πλαίσια της εβδομάδας δράσεων αλληλεγγύης με τους φυλακισμένους/ες Αναρχικούς και τις Αναρχικές συντρόφισσες και συντρόφους, αναρτήσαμε πανό στη δημοτική βιβλιοθήκη της Κομοτηνής (παλιά πρυτανεία) και πετάξαμε τρικάκια στη κεντρική πλατεία, σε κεντρικά σημεία και σε γειτονιές της πόλης.
Το κράτος πάντα θα εκδικείται όσους αμφισβητούν τη παντοδυναμία του, ειδικά όσους στέκονται αμετανόητοι και δε λυγίζουν στα κρατικά μπουντρούμια, δε φοβούνται πως μπορεί να μείνουν αιχμάλωτοι για όσο περισσότερο μπορεί να τους κρατήσει, να παραβλέψει τους ίδιους του τους νόμους και να τους αφήσει να αργοπεθάνουν ακόμα και όταν διεκδικούν τα αυτονόητα, βάζοντας μπροστά το σώμα τους, την υγεία μέχρι και την ίδια τους τη ζωή με εξαντλητικές απεργίες πείνας και δίψας. Δε διστάζει να βασανίσει ανήλικα παιδιά για να πιέσει τους αμετανόητους γονείς, να στοχοποιήσει συγγενείς και φίλους προφυλακίζοντας τους.
Λίγοι πολιτικοί κρατούμενοι αντέχουν τη πίεση, δύο από αυτούς είναι και οι σύντροφοι της Αναρχικής Οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης. Αυτή τη στιγμή το κράτος αρνήθηκε για τρίτη φορά τη χορήγηση άδειας στον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη χρησιμοποιώντας ανυπόστατες δικαιολογίες, καθοδηγώντας και τα “ανεξάρτητα” μέλη της εξεταστικής επιτροπής των αιτημάτων των κρατουμένων.
Τους πρώτους μήνες του 2022 ο Νίκος Μαζιώτης δικαιούται υπ’ όρων αποφυλάκιση, οι συνεχείς αρνήσεις χορήγησης αδειών στον σύντροφο πολύ πιθανών να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για την όσο μεγαλύτερη αιχμαλωσία του συντρόφου κάτι το οποίο θα έχει αντίκτυπο και στην αιχμάλωτη συντρόφισσα Πόλα Ρούπα.
Συνθήματα και προτάγματα όπως ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ πρέπει να περάσουν από τη θεωρία στη πράξη ειδικά όταν μιλάμε για αμετανόητους πολιτικούς κρατούμενους αντάρτες, με ότι μέσω μπορεί ο καθένας και η κάθε μία.
Από τη πλευρά μας επιλέξαμε να στείλουμε κάποια σινιάλα αλληλεγγύης στους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα. Έτσι στη Κομοτηνή αναρτήθηκαν πανό στη Δυτική είσοδο και έξοδο της πόλης (σιδηροδρομική γέφυρα), ενώ πυρήνες μας, σήκωσαν πανό σε Ισπανία (Γρανάδα) και Σουηδία (αρκτικός κύκλος).
Από Τον Αρκτικό Κύκλο Και Την Ισπανία Ως Τις Ελληνικές Φυλακές Η Αλληλεγγύη Δεν Γνωρίζει Σύνορα
Άμεση Χορήγηση Αδειών Στο Μέλος Του Επαναστατικού Αγώνα Νίκο Μαζιώτη
Λευτεριά Στα Μέλη Του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα Και Νίκο Μαζιώτη
Με αφορμή την δεύτερη απόρριψη του αιτήματος για άδεια του συντρόφου και μέλους του ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ Νίκου Μαζιώτη, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις αλληλεγγύης με ανάρτηση πανό, τρικάκια και μίασμα κειμένων.
Εν όψη της επίσκεψης του Τούρκου Υφυπουργός Εξωτερικών Γιαβούζ Σελίμ Κιράν, στη Κομοτηνή σήμερα Τετάρτη 05/05/2021 αποφασίσαμε να στείλουμε ένα μήνυμα στον εκπρόσωπο του τουρκικού φασιστικού κράτους αλλά και ένα σινιάλο διεθνιστικής αλληλεγγύης στους αντάρτες και τις αντάρτισσες της Ροζάβα (ΒΑ Συρία). Έτσι, το απόγευμα της Τρίτης 04/04/2021 γράφτηκαν συνθήματα στο 1ο μειονοτικό δημοτικό σχολείο όπου είχε προγραμματισμένη επίσκεψη, ενώ το βράδυ κρεμάστηκαν πανό στην είσοδο και έξοδο της πόλης. Μετά το κρέμασμα τον πανό δύο σύντροφοι προσήχθησαν από ασφαλίτες και διας και αφού τους επιβλήθηκε πρόστιμο αφέθηκαν ελεύθεροι (αυτή η υπερβολική κινητοποίηση από την αστυνομία με τρεις μηχανές και ασφαλίτες για δύο πανό αποδεικνύει πως τα δύο κράτη “εχθροί” συνεργάζονται μια χαρά). Τι στιγμή που κάνει αυτό το ταξίδι ο Τούρκος Υφυπουργός Εξωτερικών στη Θράκη και σε μια προσπάθεια δημιουργία εθνικιστικού κλίματος στη μουσουλμανική μειονότητα, οι μάχες του τουρκικού φασιστικού στρατού με τις επαναστατικές δυνάμεις της Ροζάβα συνεχίζονται με της επαναστατική αντεπίθεση να προξενεί το ένα πλήγμα μετά το άλλο στον τουρκικό στρατό και τους συμμάχους του, τις τζιχατιστικές συμμορίες.
Πίσω στο 1981, ακριβώς πριν από 40 χρόνια, στην καρδιά αυτού που παρέμεινε από την πρώην Βρετανική Αυτοκρατορία, Μια αδίστακτη κυβερνήτης με το όνομα Μαργαρίτα Θάτσερ εισήγαγε την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτή η ιδεολογία επρόκειτο να γίνει η νέα θεολογία του ύστερου καπιταλισμού και να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά πρώτα θα καθιστούσε σαφές πόσο σκληρή μπορούσε να γίνει σε όλους όσους θα επιδίωκαν να την αμφισβητήσουν. Τα νεκρά σώματα 10 Ιρλανδών κρατουμένων απεργών πείνας, μεταξύ των οποίων ο πιο διάσημος Bobby Sands, ήταν η βιτρίνα ενός συστήματος που αγνοούσε τους δικούς του νόμους χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ελλάδα
Σήμερα ζούμε και πάλι την ίδια ιστορία, όπου μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση αρνείται τα νόμιμα δικαιώματα ενός φυλακισμένου που στο παρελθόν πολέμησε αυτό το άδικο σύστημα. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μεγάλος άνθρωπος τώρα πια, μέλος της Επαναστατικής Ένοπλης Οργάνωσης 17 Νοέμβρη και φυλακισμένος από το 2001, βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου μετά από μια απεργία πείνας 53 ημερών και δίψας 7 ημερών. Οι πιθανότητες είναι ότι θα πεθάνει στα επόμενα 24 ώρα. Μοναδικό του αίτημα να μεταφερθεί στο κελί της φυλακής που χτίστηκε γι’ αυτόν και όπου έχει περάσει 19 χρόνια εκεί εκτίοντας την ποινή του.
Τουρκία
Όχι μακριά από την Ελλάδα, στις φυλακές του τουρκικού κράτους και του φασιστικού καθεστώτος ΑΚΡ-ΜΗΡ του δικτάτορα Ερντογάν, εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι, μέλη του ΡΚΚ και του PAJK, βρίσκονται σε απεργία πείνας από τον Νοέμβριο του 2020. Στόχος τους είναι να σταματήσει το καθεστώς απομόνωσης του Abdullah Öcalan και να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησής τους σε αυτά τα κελιά κολαστήρια.
Εν μέσω μιας πανδημίας που αμφισβητεί παγκοσμίως όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που κερδήθηκαν τον περασμένο αιώνα με πόνο και αίμα, αντιμετωπίζουμε έναν τεράστιο αγώνα. Η πρόκλησή μας, αν μη τι άλλο, είναι να μην απελπιζόμαστε και να συνεχίσουμε τον αγώνα υπό συνθήκες φουτουριστικού ολοκληρωτισμού, λογοκρισίας, βίας, πολέμου, φτώχειας και τρέλας.
Ο κοντινός θάνατος του Δημήτρη Κουφοντίνα θα ήταν μεγάλη απώλεια για την επαναστατική αντίσταση. Αλλά, είναι η θέληση του Δημήτρη Κουφοντίνα και η αποφασιστικότητα που κουβαλάει, και που πολλοί άλλοι σύντροφοι έχουν κουβαλήσει στο παρελθόν, που είναι πηγή αντοχής και δύναμης για εμάς, και που μας την επιμονή στο να είμαστε άνθρωποι και να αντιστεκόμαστε. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του μέχρι σήμερα ο Δημήτρης έμεινε πιστός στην αντιιμπεριαλιστική του πολιτική και αγωνίζεται για μια ελεύθερη, απελευθερωμένη κοινωνία. Η αντίστασή του ενσαρκώνει το ίδιο επαναστατικό πνεύμα που παρατηρήθηκε στις απεργίες πείνας του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος το 2019 και οι δύο είναι λαμπερά φώτα στο ποτάμι του Δημοκρατικού αγώνα που πάντα πολέμησε τις επιθέσεις του κρατικού πολιτισμού και της καπιταλιστικής νεωτερικότητας. Τιμούμε τον Δημήτρη για την διορατικότητά του και τη δια βίου επαναστατική του δέσμευση και πειθαρχία. Όπως και οι Μάρτυρες του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, γνωρίζει ότι η αντίσταση είναι ζωή και αγαπά τη ζωή τόσο πολύ που είναι πρόθυμος να πεθάνει γι’ αυτή.
Καλούμε όλους να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα, ποτέ δεν είναι αργά!