Tagged: απεργίας πείνας

ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΣΕ ΕΝΔΕΙΞΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ALFREDO COSPITO

Μας εστάλη:

Περισσότερες από 100 ημέρες μετά την έναρξη της απεργίας πείνας του Alfredo Cospito, εμείς επεκτείνουμε το κάλεσμα σε όλα τα άτομα, τις ομάδες, τις οργανώσεις και συλλογικότητες να συγκαλέσουν στην επικράτειά τους μια κινητοποίηση έξω από τις ιταλικές πρεσβείες για να ασκηθεί πίεση στο ιταλικό κράτος και εκτελεστές του Alfredo.

Ο σύντροφος πεθαίνει επειδή το κράτος θέλει να τον σκοτώσει. Αυτό δεν είναι απλά ένα “ανθρωπιστικό” πρόβλημα, ο αγώνας του συντρόφου είναι ένα κάλεσμα για διεθνή επαναστατική δράση. Η αδιαφορία και η παθητικότητα δεν θα είναι ποτέ σύμμαχοί μας, η αλληλεγγύη θα είναι.

Όπως επίσης εκφράστηκε σε μια επιστολή με μια σφαίρα στο εσωτερικό της στην ιταλική εφημερίδα “Il Tirreno”: “Αν ο Alfredo Cospito πεθάνει, όλοι οι δικαστές είναι στόχος”. Ας δώσουμε στο ιταλικό κράτος να καταλάβει ότι αν ο Alfredo πεθάνει, θα είμαστε ο χειρότερος εχθρός του.

Συντρόφια από τη Χιλή και την Κολομβία θα είναι παρόντες αυτή την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου έξω από τις πρεσβείες τους. Ελπίζουμε ότι αυτή η πρωτοβουλία θα εξαπλωθεί περαιτέρω.

συνέχεια

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ

Το κείμενο μοιράστηκε στην πόλη της Ξάνθης κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης- μικροφωνικής- πορείας την διεθνή ημέρα αλληλεγγύης με τον αναρχικό απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη. Το κάλεσμα ΕΔΩ.

Εάν αποσυνθέσεις το ελληνικό κράτος στο τέλος θα δεις να απομένει βία, καταστολή, ρουσφέτια, διαφθορά και αυθαιρεσία. Τα χαρακτηριστικά αυτά συναποτελούν κάθε μηχανισμό του και αποτελούν γνώρισμα κάθε υπαλλήλου που ‘’μοχθεί’’, για την διατήρηση της κρατικής κυριαρχίας. Έρεισμα της ,αποτελεί η πολιτική της ‘’μηδενικής ανοχής’’ απέναντι σε κάθε μορφή αμφισβήτησης που ευθυγραμμίζεται με τον αγώνα για πάταξη του εσωτερικού εχθρού. Στο τερέν της καταστολής  επιστρατεύονται πάσης φύσεως τακτικές : παρακολουθήσεις, φακελώματα, στοχοποιήσεις, ωμή βία σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας μέχρι δεδαλώδεις ποινικές διώξεις, ,φυλακίσεις και δολοφονίες. Στο πως το κράτος τιμωρεί εμφανίζονται όλα τα αυταρχικά του χαρακτηριστικά. Όμως για όσους/ες επιλέγουν να συνεχίσουν να αγωνίζονται μέσα από τις φυλακές με συνέπεια και αξιοπρέπεια, ενάντια στο σάπιο κρατικό οικοδόμημα, εκείνο θα φορέσει το πιο τυραννικό του προσωπείο εφαρμόζοντας ένα ειδικό καθεστώς εξαίρεσης.

Αντιμέτωπος με αυτό το καθεστώς εξαίρεσης βρίσκεται και ο σύντροφος Γιάννης Μιχαιλίδης που από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στον πολύμορφο αναρχικό αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Συνεπής στα επαναστατικά ιδεώδη δεν έσκυψε το κεφάλι, αρνούμενος την συνθηκολόγηση και την ανακωχή παρά τα 11 χρόνια που πέρασε έγκλειστος η κυνηγημένος από το καθεστώς. Οι εκδικητικές αυθαιρεσίες σε βάρος του είναι αναρίθμητες και ξεκινούν με την ενοχοποίηση σχέσης αλληλεγγύης με  καταζητούμενους αναρχικούς. Σε μια τακτική που δείχνει να παγιώνεται το κράτος εκδίδει εντάλματα σύλληψης με μοναδικό στοιχείο τις κοινωνικές σχέσεις. Αρνούμενος να γίνει έρμαιο στα χέρια τους, επιλέγει τον δρόμο της παρανομίας. Το 2013 μαζί με τους συντρόφους του θα απαλλοτριώσουν τα πλούτη των καταπιεστών πραγματοποιώντας στοχευμένη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης. Έπειτα από τη σύλληψη τους, άπαντες θα γίνουν μάρτυρες του βασανισμού τους, καθώς το υπουργείο δημόσιας τάξης και χαφιεδισμού θα προβεί στην δημόσια διαπόμπευση.     

Ξεκινά έτσι η περίοδος του εγκλεισμού του, κατά την οποία θα κορυφώνονται οι ειδικές μεταχειρίσεις. Ο σύντροφος θα έρχεται αντιμέτωπος με νέες κατηγορίες, που δίχως στοιχεία θα παρατείνουν την κράτηση του εως την εκδίκαση της υπόθεσης του Βελβεντού. Η εφευρετικότητα της αστικής δικαιοσύνης θα του φορτώσει και άλλες κατηγορίες που περιλαμβάνουν από απόπειρα ανθρωποκτονίας χωρίς όπλα (!)  μέχρι την καταδίκη του ως ‘’ατομικός’’ τρομοκράτης, μια καταδίκη πρωτοφανή στα ελληνικά δικαστικά χρονικά. Ακόμη και ενώ φοιτά στο Γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθηνών θα στερείται συνεχώς του δικαιώματος του στην εκπαίδευση με πρακτικές που οδηγούν μέχρι και στις μεταγωγές του μακριά από το ίδρυμα που φοιτά

   Αντιμέτωπος με ένα συνεχές καθεστώς εξαίρεσης λοιπόν, έπειτα από 8,5 χρόνια εγκλεισμού και χωρίς να εκκρεμούν ποινικές διώξεις η πειθαρχικά εις βάρος του, δικαιούται την υφ’ όρων απόλυση  από τις 29 Δεκεμβρίου 2021. Παρ΄ όλα αυτά οι αιτήσεις αποφυλάκισης απορρίφθηκαν διαδοχικά με πρόσχημα πως “δεν πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις αποφυλάκισης, καθώς συντρέχει κίνδυνος τέλεσης νέων αδικημάτων”. Πλέον λοιπόν βρίσκεται κρατούμενος όχι για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που οι δικαστές φαντάζονται ότι θα κάνει. Δεν μπορεί να γίνει ποιο ξεκάθαρο πως το να θεωρείσαι ύποπτος για κάτι είναι αρκετό για την αστική δικαιοσύνη για να σε κρατάει αιχμάλωτο επ’ αόριστον.

Φτάνοντας στο σήμερα έπειτα από 5 μήνες προληπτικής κράτησης και αφού έχει εξαντλήσει όλα τα άλλα πιθανά μέσα, προκειμένου να διεκδικήσει την ελευθερία του, ο σύντροφος επέλεξε το έσχατο μέσο αγώνα: αυτό της απεργίας πείνας. Από τις 23/5 δίνει αυτόν τον δύσκολο αγώνα για την ελευθερία του και δεν μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αμετανόητο σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη. Ας γίνει ο αγώνας του, αγώνας για την ελευθερία όλων μας

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ,

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ…

…ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΒΕΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ

Αναρχικό στέκι UTOPIA A.D.

συνέχεια

ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ ΑΠΟ TO ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Ξημερώματα Κυριακής στις 2 π.μ. μεταφέρθηκα από την εξωτερική φρουρά της φυλακής στο νοσοκομείο Άγ. Παύλος λόγω υπογλυκαιμικού σοκ. Οι γιατροί εκεί διέγνωσαν την αναγκαιότητα της μεταφοράς μου σε εξωτερικό νοσοκομείο. Επέστρεψα στη φυλακή και το πρωί της Κυριακής μετά την επίσκεψη των γιατρών Σ. Σακκά και Ο. Κοσμοπούλου, οι γιατροί της φυλακής συνέταξαν επειγόντως παραπεμπτικό νοσηλείας μου. Τ ο μεσημέρι μεταφέρθηκα στο Γενικό Κρατικό Νικαίας. Κατά την εισαγωγή μου αρνήθηκα να μου χορηγήσουν οποιονδήποτε άλλον ορό εκτός από ορό με νερό και αλάτι εξ’ αιτίας της έντονης υπότασης που παρουσίασα και ανησύχησε τους γιατρούς. Σήμερα Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου αφαίρεσα και αυτόν τον ορό νερού και αλατιού.Την ίδια ώρα που χιλιάδες άνθρωποι παίρνουν το δρόμο για τη δουλειά τους, χιλιάδες βιώνουν τα αδιέξοδα της οικονομικής τυραννίας, χιλιάδες μαθητές, φοιτητές πηγαίνουν στις σχολές και τα σχολεία τους και η ζωή κυλάει όπως πάντα, συνεχίζω την απεργία πείνας ενάντια στον βελούδινο φασισμό της δημοκρατίας που φυλακίζει ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενείς πολιτικών κρατουμένων, μόνο και μόνο επειδή αντιστέκονται στο φόβο, στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση.Η αίτηση αποφυλάκισής μου έχει ήδη κατατεθεί εδώ και είκοσι μέρες στο δικαστικό συμβούλιο που θα κρίνει πόσο κοστολογεί την αξία της ανθρώπινης ζωής απέναντι σε πλαστές κατηγορίες που εξυπηρετούν τα σχέδια και τα συμφέροντα της εξουσίας. Η κλεψύδρα του χρόνου έχει ήδη αρχίσει να τρέχει… Ένα σύστημα που αναγκάζει ανθρώπους να βάζουν τη ζωή τους μέσω της απεργίας πείνας, ως ενέχυρο για την ελευθερία τους είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει… Ο αγώνας συνεχίζεται…

Εύη Στατήρη
15η μέρα απεργίας πείνας

συνέχεια

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – ΟΛΑ Η ΤΙΠΟΤΑ

Πριν λίγες μέρες, συνεδρίασαν τα συμβούλια για την αποφυλάκιση της μητέρας των Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, καθώς και της φίλης του δεύτερου. Οι αλλεπάλληλες αναβολές που προηγήθηκαν, έφτασαν αρκετούς συντρόφους της Συνωμοσίας σε οριακό σημείο μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο Μιχάλης δύο φορές κινδύνεψε να υποστεί ανακοπή καρδιάς, καθώς οι παλμοί του έπεσαν στους 20-25/λεπτό (!!!), η Όλγα έχει φτάσει τα 40 κιλά, ο Παναγιώτης έχει ήδη επιβαρυμένη υγεία, λόγω προηγούμενων εγχειρήσεων στο κεφάλι, ο Γιώργος Π. έχει σοβαρά προβλήματα βραδυκαρδίας και πίεσης (μεγάλη 5, μικρή 3) και όλοι οι σύντροφοι έχουνε χάσει 15-20% του σωματικού τους βάρους.

Τελικά, το πρώτο συμβούλιο (κατά πλειοψηφία) αποφάσισε την αποφυλάκιση της μητέρας, με σιδερένιους περιοριστικούς όρους (10.000 ευρώ εγγύηση, παρουσία τρεις φορές το μήνα στο ΑΤ, απαγόρευση εξόδου απ’ τη χώρα και απαγόρευση εξόδου από το νησί της Σαλαμίνας που διέμενε, με αποτέλεσμα, ουσιαστικά, να της απαγορεύουν με αυτόν τον τρόπο τα επισκεπτήρια με τα φυλακισμένα παιδιά της). Το δεύτερο συμβούλιο απέρριψε την αίτητη αποφυλάκισης της φίλης του Γεράσιμου Τσάκαλου, κρατώντας την αιχμάλωτη της εκδικητικής δικαστικής ομηρίας. (περισσότερα…)

συνέχεια