Γ. Τσάκαλος – Για τον αγώνα της Εύης
Εδώ και 7 μήνες η σύντροφός μου Εύη Στατήρη βρίσκεται φυλακισμένη στα κελιά της δημοκρατίας. Το μοναδικό της «αδίκημα» είναι η προσωπική σχέση της μαζί μου. Παράλληλα η μητέρα μου Α. Τσάκαλου βρίσκεται εξόριστη στο νησί της Σαλαμίνας με απόφαση της δικαστικής χούντας.
Εδώ και 7 μήνες η εξουσία πειραματίζεται διευρύνοντας τον κύκλο της καταστολής ενάντια σε φιλικά και συγγενικά πρόσωπα των πολιτικών κρατουμένων. Σκοπός τους είναι η διάχυση του φόβου στον κόσμο της αλληλεγγύης και η επιβολή ενός ιδιότυπου καθεστώτος καραντίνας στους αιχμάλωτους αντάρτες πόλης. Η εξουσία επιδιώκει μέσω της ποινικοποίησης των συγγενικών-φιλικών σχέσεων να ακρωτηριάσει κάθε δεσμό αλληλεγγύης που διαπερνά τα τείχη των φυλακών και τροφοδοτεί τον αγώνα για ελευθερία. Αυτή τη στιγμή η αστυνομικο-δικαστική μηχανή της εξουσίας δοκιμάζει τις αντοχές του δικού μας κόσμου, που δεν έχει μάθει να σκύβει το κεφάλι και σφυγμομετρεί τις αντιδράσεις του. Κάθε βήμα δικιάς μας οπισθοχώρησης είναι κερδισμένο έδαφος για τον ολοκληρωτισμό του κρατικού κτήνους.
Ο φόβος έχει επεκτατικές τάσεις…Ότι δοκιμάζει σήμερα εναντίον των πολιτικών κρατουμένων, αν δεν σφαγιαστεί στη γέννηση του θα αναπτυχθεί σαν πανούκλα χτυπώντας τον καθένα και τη καθεμία που θέλει να ζήσει εξεγερμένα δίχως διαταγές και διοικητές της ζωής του. Είναι πολλά αυτά που θέλω να πω, όμως τέτοιες στιγμές οι πράξεις μιλάνε καλύτερα απ’ τα λόγια. Από τις 14 Σεπτέμβρη η Εύη έχει ξεκινήσει απεργία πείνα διεκδικώντας την απελευθέρωσή της. Από τις 14 Σεπτέμβρη βρίσκομαι δίπλα της, όπως στέκεται και αυτή δίπλα μου τα τελευταία χρόνια, κάνοντας και εγώ απεργία πείνας παρά των κάθετη διαφωνία των γιατρών λόγω του μικρού χρονικού διαστήματος από την λήξη της προηγούμενης που συμμετείχα. Το μοναδικό μου αίτημα είναι η απελευθέρωση της Εύης. Η δικιά μου απεργία πείνας είναι πλέον το μόνο μου όπλο ως φυλακισμένος για να σταθώ αλληλέγγυος με την Εύη. Είναι κομμάτι της πολύμορφης αλληλεγγύης που έχει ήδη αρχίσει να εκφράζεται σε όλη την Ελλάδα από τον χώρο του αγώνα και της αναρχίας. Για αυτό δεν χρειάζεται να αποπροσανατολιστεί η αιχμή του αγώνα της απελευθέρωσης της Εύης με αναφορές στη δικιά μου απεργία πείνας και στο πρόσωπό μου. Όπως είπα και πριν η δικιά μου απεργία πείνας είναι ο δικός μου τρόπος να δηλώσω παρών στις κινήσεις του αλληλέγγυου κόσμου. Είναι η συνεισφορά μου στις δράσεις αλληλεγγύης που επιταχύνονται για να εκτροχιάσουν μέσω της αναρχίας την ιστορία που όσο γράφεται απ’ τους νόμους, τους δικαστές, τους μπάτσους και την εξουσία ποτέ δεν την αναγνωρίσαμε ως δικιά μας.
Ο αγώνας για την απελευθέρωση της Εύης και της παύσης των διώξεων των συγγενικών – φιλικών προσώπων των πολιτικών κρατουμένων ας γίνει ο πυροκροτητής για την επανεκκίνηση της αναρχικής επίθεσης, της ανάκτησης των δρόμων, της ανάφλεξης των οδοφραγμάτων, της όξυνσης των επιθυμιών, του αντάρτικου πόλης, του στοιχήματος της συνολικής απελευθέρωσης.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΣΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ
«Κι αν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλον, τότε είμαστε ήδη νεκροί»
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Τσάκαλος Γεράσιμος μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς
πηγή : Athens Indymedia
Η πορεία αριθμούσε συνολικά περίπου 70 άτομα χωρισμένη σε δυο μπλοκ του α/α και των φοιτητικών συλλόγων. Φωνάχτηκαν συνθήματα κατά του ερντογάν, των μπάτσων, των φασιστών και υπέρ των φυλακισμένων. Καθόλη την διάρκεια της πορείας υπήρχε δυνατός παλμός, πετάχτηκαν εκατοντάδες τρικάκια για τον Α. Γρηγορόπουλο, Σεμπάστιαν Οβερσλουήχ και για τους Απεργούς Πείνας Ν. Μαζιώτη-Π. Ρούπα, επίσης γραφτηκαν συνθήματα και στενσιλ για μαύρο Δεκέμβρη. Η πορεία ξεκίνησε από την παλιά νομική όπου κρεμάστηκε πανό για κινητοποιήσεις στις φυλακές και αφου πέρασε από τους κεντρικότερους δρόμους, τα δικαστηρια και το προξενείο, οπου το φυλόυσαν οι μπάτσοι, κατέληξε στη κεντρική πλατεία της πόλης με κρέμασμα πανό για τους Απεργούς Πείνας Ν. Μαζιώτη-Π. Ρούπα.
