Τοποθετούμαι για άλλη μια φορά απέναντι απο ένα δικαστήριο το οποίο δεν αποδέχομαι να κρίνει τις επιλογές μου και τη δράση μου. Έχω ήδη δηλώσει τη θέση μου για το κράτος, το κεφάλαιο, την καθεστηκύια τάξη της ανισότητας και της γενικευμένης υποδούλωσης και εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης, τη σταδιακή μετατροπή του πλανήτη σε μια απέραντη φυλακή για κάθε έμβυο ον. Απέναντι στους νόμους που συντηρούν τη δολοφονική τάξη κράτους – κεφαλαίου έχω σταθεί τόσο με το λόγο όσο και με τις πράξεις μου. Προσπάθησα να μείνω συνεπής στη θέση μου απέναντι στον νόμο και την τάξη κάθε φορά που με έσυραν κατηγορούμενο τα όργανα της εφαρμογής του, μη συμμετέχοντας στην υποκριτική διαδικασία της εκάστοτε δίκης που στόχο πάντα έχει την επικύρωση του κρατικού ελέγχου πάνω στη ζωή και την ελευθερία.
Έχω πληρώσει το τίμημα των επιλογών μου περνώντας σχεδόν 8 χρόνια από τη ζωή μου εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, που αποτελούν το κέντρο του κοινωνικού πανοπτικού, το φόβητρο για τη πειθάρχηση της κοινωνίας αλλά και εργαλείο αναπαραγωγής του εγκλήματος με όρους ενσωμάτωσης στην καπιταλιστική σκοτεινή οικονομία. Εκεί που εν ονόματει του Δικαίου οι τοίχοι υποφέρουν από τη γενικευμένη αδικία. Εκεί στη γκρίζα περιοχή του νόμου όπου τσακίζονται κόκκαλα και ψυχές ανθρώπων για να πεταχτούν έπειτα διαλυμένοι ηθικά και οικονομικά και μη έχοντας άλλη επιλογή, να ανατροφοδοτήσουν με την απελπισία τους το τέρας του σωφρονισμού. Παρέχοντας το τέλειο άλλοθι για την δήθεν αναγκαιότητα του νόμου και της κρατικής δόμησης της κοινωνίας. Φυσικά τα αίσχη που αν τυχόν αποκαλυφθούν βαφτίζονται μεμονομένα περιστατικά, στην πραγματικότητα αποτελούν δομικά στοιχεία του συστήματος και γίνονται υπό τον έλεγχο ή επιτήρηση διαφόρων κρατικών αξιωματούχων και λειτουργών, των “διεφθαρμένων” και όσων παθητικά τα ανέχονται μη τυχον κινδυνέψει η θέση ή η καριέρα τους.
Και όλο αυτό για τη δικαστική ελίτ αποτελεί αριθμητική : μετράτε μηχανικά ημέρες, μήνες, χρόνια φυλακής χωρίς καμία συναίσθηση του τι συνεπάγονται οι επιλογές σας. Ή ακόμα χειρότερα, το πόσο χρόνο θα περάσει κανείς στη φυλακή εξαρτάται τις περισσότερες φορές από το τι πιέσεις θα δεχτεί κάποιος δικαστής ή τι θα τον οφελήσει οικονομικά. Αν έχεις την οικονομική επιφάνεια να πληρώσεις αναγνωρισμένο δικηγόρο με τις κατάλληλες διασυνδέσεις και αρκετό ρευστό για λίπανση δεν θα σαπίσεις στη φυλακή σαν τους ταλαίπωρους οικονομικά αδύναμους που πέφτουν στα δύχτια της. Αν είσαι αστυνομικός και πυροβολήσεις έναν πιτσιρικά η ισόβια θα σπάσει. Αν είσαι δεσμοφύλακας και σκοτώσεις κρατούμενο στο ξύλο το πολύ να βγάλεις μερικούς μήνες φυλακή. Αν είσαι αναρχικός, εχθρός του καθεστώτος, δεν θα σου χαριστεί ούτε μέρα. Αυτό το βαθιά ταξικό και άδικο στην ουσία του σύστημα, αποκαλείτε με θράσος Δικαιοσύνη.
Στέκομαι λοιπόν απέναντι στην αυτοαποκαλούμενη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, που με αντιμετώπισε ως εχθρό. Εως και την προηγούμενη σύλληψη μου επέλεγα να μείνω σιωπηλός σε σχέση με τις κατηγορίες που με βάραιναν ποινικά με αποτέλεσμα να καταδικαστώ ακόμα και για πράγματα που δεν έχω κάνει. Εν προκειμένω όμως η απαγωγή της συντρόφου μου και ο παρατεταμένος εγκλεισμός της στη φυλακή αποτελεί έναν μόνιμο εκβιασμό προς τη θέση και τη στάση μου. Πλέον δεν έχω να υπολογίζω μόνο τις συνέπεις της κάθε επιλογής μου σε εμένα προσωπικά, αλλά και τι αντανάκλαση θα έχει στην ποινική της μεταχείρηση. Συνειδητοποιώντας ότι βρίσκομα απέναντι σε ένα κράτος – απαγωγέα, που κρατά στη φυλακή τη σύντροφο μου για να εκδικηθεί και να εκβιάσει εμένα, δεν έχω άλλη επιλογή από το να ξεκαθαρίζω διαρκώς ποιά είναι η μοναδική εμπλοκή της στην υπόθεση, όσο και αν δεν έχω καμία διάθεση να δίνω εξηγήσεις για τις πράξεις μου, τη ζωή μου ή τις σχέσεις μου σε κάποιο θεσμικό όργανο του κράτους.
Γι αυτό δήλωσα από τη πρώτη στιγμή στην ανακριτική διαδικασία, ότι η συντροφός μου δεν έχει καμία ανάμειξη στις ληστείες και τις κλοπές που μου χρεώνονται, ενώ τα όπλα που βρέθηκαν πάνω μου και δίπλα μου ήταν δικά μου και υπό τον αποκλειστικό μου ελεγχό. Οι 2 κοπέλες που κάθονταν στα μπροστινά καθίσματα δεν είχαν καν οπτική επαφή καθώς βρίσκονταν σε τσάντες κλεισμένες με φερμουάρ.Ωστόσο ότι και να είπα, το δήθεν δόγμα της δικαιοσύνης περί απόδειξης ενοχής και όχι αθωότητας, δεν ίσχυσε στη δική μας περίπτωση. Παρά τα σοβαρά προβλήματα της ίδιας και της μητέρας της, προφυλακίστηκε και παραμένει εως και τώρα στη φυλακή, καθώς ασκήθηκαν πιέσεις για τη συμμόρφωση των ανεξάρτητων κατά τα άλλα δικαστικών αρχών με τις εντολές του βαθέως κράτους. Η μιντιακή προπαγάνδα είχε ήδη δείξει τον δρόμο με τα χονδροειδή ψέμματα της, όπως πχ το σπίτι της Δήμητρας που βαφτίστηκε γιάφκα παρότι δεν βρέθηκε τίποτα παράνομο εντός του.
Στο σημείο αυτό θα ξεκινήσω μια σύντομη εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν στη σύλληψη μας ώστε να διαφανεί ξεκάθαρα ότι το αφήγημα της αστυνομίας περί εγκληματικής οργάνωσης δεν έχει καμία σχέση με τη πραγματικότητα. Καθώς η θέση μου είναι να μην συνεργάζομαι με την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές, δεν προτίθεμαι να δώσω πληροφορίες σε σχέση με τη δική μου δράση και τις ενέργειες για τις οποίες κατηγορούμαι ατομικά. Θα μιλήσω αποκλειστικά για το γεγονός της σύλληψης που είναι και το μοναδικό που με συνδέει ποινικά με τις 2 κοπέλες.
Αυτό που προσβλητικά μου χρεώνετε, μια υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση με ιεραρχικούς ρόλους, της οποίας μάλιστα είμαι διευθυντής, είναι κάτι που αντιτίθεται στις αξίες μου, τις αναρχικές σχέσεις που προσπαθώ να προωθήσω και στον τρόπο που λειτουργώ ως άνθρωπος.
(περισσότερα…)
