Και μετά την φοιτητική ¨εξέγερση¨ τι;
Για τους φοιτητικούς αγώνες (;) που αντιτίθενται στον περίφημο νόμο-πλαίσιο-μπαμπούλα περί ιδιωτικών πανεπιστημίων, 2ν κτλ (καθώς και στο νόμο περί αξιολόγησης, ΙΔΒΕ κτλ) μάλλον έχετε ενημερωθεί ήδη.
Τα ερωτήματα μας δεν σχετίζονται με το δίκιο της αντίθεσης στο νόμο-πλαίσιο, αλλά με το γιατί η ¨εξέγερση¨ περιορίζεται σε αυτή την αντίθεση (με εξαίρεση κάποιες λίγες, ελαφρώς πιο ριζοσπαστικές φωνές, που γρήγορα καταπνίγονται στο όνομα μιας κάλπικης ενότητας).
Το πανεπιστήμιο που θέλουμε δεν είναι εργοστάσιο παραγωγής λοβοτομημένης εργατομάζας. Δεν ζητάμε να γίνουμε καλολαδομένα, αποτελεσματικά γρανάζια σε ένα καπιταλιστικό (ή καλύτερα κανιβαλλιστικό) σύστημα παραγωγής χρήματος, μιζέριας και πλήξης.
Για εμάς το πανεπιστήμιο πρέπει να μορφώνει και όχι να εκπαιδεύει, και αν κάποιος σας πει ότι αυτά τα δύο είναι και το αυτό, καλά κάνετε να αναρωτηθείτε για το ρόλο που παίζει αυτός ο κάποιος. Κατ ’εμάς κάποια θεμιτά αιτήματα προς αυτή την κατεύθυνση είναι τα εξής:
- Απαγκίστρωση του πτυχίου από την αγορά εργασίας, καμία ειδίκευση στο πτυχίο αλλά ειδίκευση κατευθείαν στο χώρο εργασίας
- Μη αναγραφή βαθμού στο πτυχίο και αλλαγή τρόπου αξιολόγησης (πχ εργασίες)
- Πολλαπλά δωρεάν συγγράμματα
- Τακτικές γενικές συνελεύσεις ανά δεκαπενθήμερο στις σχολές ΧΩΡΙΣ ειδικά προνόμια για παρατάξεις σε βάρος των ανεξάρτητων φοιτητών
Πολλοί θα σας πούνε πως όλα αυτά είναι ανέφικτα, εμείς σας λέμε πως ούτε αυτά αρκούν…
