Το κράτος πάντα θα εκδικείται όσους αμφισβητούν τη παντοδυναμία του, ειδικά όσους στέκονται αμετανόητοι και δε λυγίζουν στα κρατικά μπουντρούμια, δε φοβούνται πως μπορεί να μείνουν αιχμάλωτοι για όσο περισσότερο μπορεί να τους κρατήσει, να παραβλέψει τους ίδιους του τους νόμους και να τους αφήσει να αργοπεθάνουν ακόμα και όταν διεκδικούν τα αυτονόητα, βάζοντας μπροστά το σώμα τους, την υγεία μέχρι και την ίδια τους τη ζωή με εξαντλητικές απεργίες πείνας και δίψας. Δε διστάζει να βασανίσει ανήλικα παιδιά για να πιέσει τους αμετανόητους γονείς, να στοχοποιήσει συγγενείς και φίλους προφυλακίζοντας τους.
Λίγοι πολιτικοί κρατούμενοι αντέχουν τη πίεση, δύο από αυτούς είναι και οι σύντροφοι της Αναρχικής Οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης. Αυτή τη στιγμή το κράτος αρνήθηκε για τρίτη φορά τη χορήγηση άδειας στον σύντροφο Νίκο Μαζιώτη χρησιμοποιώντας ανυπόστατες δικαιολογίες, καθοδηγώντας και τα “ανεξάρτητα” μέλη της εξεταστικής επιτροπής των αιτημάτων των κρατουμένων.
Τους πρώτους μήνες του 2022 ο Νίκος Μαζιώτης δικαιούται υπ’ όρων αποφυλάκιση, οι συνεχείς αρνήσεις χορήγησης αδειών στον σύντροφο πολύ πιθανών να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για την όσο μεγαλύτερη αιχμαλωσία του συντρόφου κάτι το οποίο θα έχει αντίκτυπο και στην αιχμάλωτη συντρόφισσα Πόλα Ρούπα.
Συνθήματα και προτάγματα όπως ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ πρέπει να περάσουν από τη θεωρία στη πράξη ειδικά όταν μιλάμε για αμετανόητους πολιτικούς κρατούμενους αντάρτες, με ότι μέσω μπορεί ο καθένας και η κάθε μία.
Από τη πλευρά μας επιλέξαμε να στείλουμε κάποια σινιάλα αλληλεγγύης στους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα. Έτσι στη Κομοτηνή αναρτήθηκαν πανό στη Δυτική είσοδο και έξοδο της πόλης (σιδηροδρομική γέφυρα), ενώ πυρήνες μας, σήκωσαν πανό σε Ισπανία (Γρανάδα) και Σουηδία (αρκτικός κύκλος).
Από Τον Αρκτικό Κύκλο Και Την Ισπανία Ως Τις Ελληνικές Φυλακές Η Αλληλεγγύη Δεν Γνωρίζει Σύνορα
Άμεση Χορήγηση Αδειών Στο Μέλος Του Επαναστατικού Αγώνα Νίκο Μαζιώτη
Λευτεριά Στα Μέλη Του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα Και Νίκο Μαζιώτη
Σιγά-σιγά οι μάσκες της υποκρισίας πέφτουν και οι πραγματικοί λόγοι της απόρριψης του αιτήματός μου για χορήγηση άδειας αποκαλύπτονται.
Σύμφωνα με το συμβούλιο της φυλακής που απέρριψε για 3η φορά το αίτημά μου για χορήγηση άδειας, ο λόγος ήταν το ίδιο το κείμενο που είχα δημοσιοποιήσει τον περασμένο Ιούνιο όταν απορρίφθηκε για 2η φορά το αίτημά μου.
Παραθέτω αυτούσιο ολόκληρο το αιτιολογικό της απόφασης του συμβουλίου της φυλακής: “Δεδομένου ότι όπως προκύπτει από πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις και εκπεφρασμένες απόψεις μέσω του διαδικτύου σε δημόσια μέσα ενημέρωσης μέσω των οποίων προτρέπει απροσδιόριστο αριθμό αποδεκτών σε τέλεση αξιόποινων πράξεων και οι οποίες συνεκτιμώνται ως στοιχεία της διαγωγής και της εν γένει προσωπικότητά του, δεν προκύπτει μετά βεβαιότητας η ανυπαρξία κινδύνου τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων (κατά τη διάρκεια της αδείας του) με αφορμή τις εν λόγω τοποθετήσεις. Ως εκ τούτου δεν πιθανολογείται βάσιμα ότι ο αιτών θα κάνει καλή χρήση της άδειάς του. (βλ. έκδ. της από 8/6/21 επιστολή ‘‘Νίκος Μαζιώτης: Να γιατί δεν μου δίνουν τις άδειες που δικαιούμαι”)”. (https://epanastaticosagonas.wordpress.com/2021/06/08)
Πέρα από το απροκάλυπτο ψέμα ότι υπάρχει στο κείμενό μου της 8ης/6/21 προτροπή για τέλεση αξιόποινων πράξεων –πράγμα που αν υπήρχε θα μπορούσε να μου ασκηθεί και ποινική δίωξη– το ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα της απόφασης του συμβουλίου της φυλακής είναι το εξής: Μην εκφράζεις δημόσια τις πολιτικές σου απόψεις, μην ασκείς κριτική στο σύστημα, απαρνήσου την πολιτική σου ταυτότητα και τότε ίσως θα μπορέσεις να πάρεις άδεια. Μια ξεκάθαρη απόπειρα επιβολής πολιτικής λογοκρισίας με ανταλλάγματα από μια υποτιθέμενη ‘‘δημοκρατία’’ που υποτίθεται ότι υπάρχει ελευθερία έκφρασης.
Στο κείμενο της 8ης/6/2021 παρέθετα τους πραγματικούς λόγους της απόρριψης του αιτήματός μου για χορήγηση άδειας. Και αυτοί είναι η ίδια η φύση των υποθέσεων για τις οποίες βρίσκομαι στη φυλακή για 9 σχεδόν χρόνια. Δηλαδή, η δράση μου στον Επαναστατικό Αγώνα, το ότι ανέλαβα την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στον Επαναστατικό Αγώνα, η υπεράσπιση της δράσης της οργάνωσης, το ότι παραμένω πολιτικά συνεπής όλα αυτά τα χρόνια, το ότι δεν αναθεωρήσαμε εγώ και η συντρόφισσα Ρούπα, δεν κάναμε πίσω. Ότι συνεχίζουμε να πιστεύουμε τα ίδια πράγματα, στο δίκιο του Αγώνα μας, στο δίκιο του Επαναστατικού Αγώνα.
Χθες 30 Ιουνίου ’21 στο τρομοδικείο των φυλακών Κορυδαλλού (Β΄ 5μελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας) ο εισαγγελέας έκανε την πρότασή του για τους δικαζόμενους στο εφετείο της 5ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα για την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο που επιχείρησε το μέλος της οργάνωσης Πόλα Ρούπα για την απελευθέρωση του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων από τη φυλακή. Στην ίδια υπόθεση εντάσσονται και 2 απαλλοτριώσεις τραπεζών (Πειραιώς και Εθνική).
Ο εισαγγελέας με ύφος απαξιωτικό και προσβλητικό κατά τη διάρκεια της 4ωρης αγόρευσής του έκανε την πρότασή του για τις κατηγορίες. Πριν όμως από αυτό, έκανε αξιολογικές κρίσεις με σαφές αντιδραστικό πολιτικό περιεχόμενο σχετικά με τους ποινικούς κώδικες τόσο αυτόν που σήμερα ισχύει όσο και με τον προηγούμενο. Ειδικότερα εκθείαζε τους κώδικες για τα άρθρα εκείνα που έχουν αυστηροποιηθεί οι ποινές, αλλά κατακεραύνωσε το νομοθέτη για τα ελάχιστα σημεία που τροποποιήθηκαν προς το ευμενέστερο το 2019, καθώς σύμφωνα με την άποψή του είναι απαράδεκτα ενώ τροποποιήθηκαν σαφώς σε λάθος κατεύθυνση. Συνεχίζοντας την προσβλητική και απαράδεκτη αγόρευσή του, αποκαλούσε τον Επαναστατικό Αγώνα και τη δράση του (παρ’ όλο που δεν χρησιμοποίησε τον όρο τρομοκρατία όπως έκανε άλλη κατηγορούμενη στην υπόθεση αυτή σε προγενέστερο στάδιο κατά τη διάρκεια της απολογίας της), ότι ο ‘‘λεγόμενος και καλά, Επαναστατικός Αγώνας’’ και η Πόλα Ρούπα συγκεκριμένα, πίσω από τις βαθυστόχαστες αναλύσεις σκοπό και στόχο είχε και έχει την δικαιολόγηση και μόνο, των έκνομων πράξεών της σε μια οργανωμένη δημοκρατικά πολιτεία με κανόνες δικαίου που οφείλουν όλοι να σέβονται. Και ότι η ίδια και ο Επαναστατικός Αγώνας προέβαιναν διαρκώς σε παράνομες πράξεις και σε κάθε περίπτωση υπερέβαιναν τα όριά τους ενώ στρέφονταν ενάντια στη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Και μάλιστα, όλα αυτά τα χρόνια με μυθεύματα προσπαθούσε τόσο η ίδια όσο και ο ”λεγόμενος δήθεν Επαναστατικός Αγώνας” να δημιουργήσουν άλλοθι για τις πράξεις τους. Μια στάση ακριβώς ίδια σαν αυτή που τηρούν οι βιαστές και οι κάθε λογής δολοφόνοι! Δηλαδή ποιά; Να δημιουργούν προσχηματικά άλλοθι, παρουσιάζοντας τις πράξεις τους ως αναγκαίες δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα, με το να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη και τα δικαστήρια από τις πραγματικά απεχθείς και απαξιωτικές τους πράξεις! Η μόνη διαφορά εδώ για τη Πόλα Ρούπα είναι ότι τις δικές της έκνομες και εγκληματικές πράξεις, τις βαπτίζει ‘‘επαναστατικές’’ και πράξεις για τη συνέχιση τον αγώνα! Ενώ δεν παρέλυψε να αναλύσει λέξη προς λέξη το κείμενο με το οποίο ανέλαβε η Πόλα Ρούπα την πολιτική ευθύνη της απαλλοτρίωσης της τράπεζας Πειραιώς (στο νοσοκομείο Σωτηρία) και να παρουσιάσει την άποψή του, υποστηρίζοντας ότι μέσα από αυτό εξάγεται σαφέστατα, το συμπέρασμα ότι η ίδια απειλεί ευθέως τη κοινωνία με ένα όπλο στο χέρι και ότι την επόμενη φορά που κάποιος θα βρεθεί αντιμέτωπος με ληστεία και σταθεί εχθρικά απέναντι ”στον αγώνα τον δήθεν επαναστατικό”, είναι αυτή που θα σηκώσει το όπλο για να τον σκοτώσει!
Η ελεεινή του επιχειρηματολογία να συγκρίνει βιαστές και στυγνούς δολοφόνους με πολιτικούς κρατούμενους όπως η Πόλα Ρούπα ξεπέρασε κάθε όριο ακόμα και αυτό της δικαιοδοσίας του ενώ είναι πρωτοφανές στα δικαστικά χρονικά. Και παράλληλα, όλα αυτά συμβαίνουν για μια ακόμα φορά, σε μια άδεια από αλληλέγγυους δικαστική αίθουσα. Όπως είναι φυσικό, αναμενόμενη ήταν και η έντονη αντίδραση της Πόλας Ρούπα. Στην επόμενη συνεδρίαση στις 6/7 στις 9:00, θα τοποθετηθεί η συντρόφισσα όχι μόνο για την εισαγγελική πρόταση αλλά και για όσα απαξιωτικά και προσβλητικά είπε ο εισαγγελέας.
Στη συνέχεια, ο ίδιος επιτέθηκε με προσβλητικές αναφορές σε συνήγορο ότι δήθεν παίρνει και αυτή εντολές καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, από το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα! Μετά από 4 ώρες αγόρευσης για όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, κατέληξε λίγο πριν τελειώσει η δίκη, στις προτάσεις του.
Ένοχη η Πόλα Ρούπα για την κύρια υπόθεση. Αυτή, της απόπειρας κατάληψης αεροσκάφους με χρήση βίας και για τη διατάραξη ασφάλειας αεροπλοΐας σύμφωνα με το άρθρο 291 του Π. Κ του 2019 (η απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του πιλότου, έχει ήδη καταπέσει στο πρωτόδικο) και με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του 187Α. Στη πρότασή του υπήρξε διαφοροποίηση ως προς το σκέλος ότι η κατάληψη αεροσκάφους αφορούσε ιδιωτικό μισθωμένο μέσο μεταφοράς και όχι αεροπορικό μέσο με άλλους επιβάτες. Ένοχη για απόπειρα ελευθέρωσης κρατουμένων κατά συρροή. Ένοχη κατά συναυτουργία και κατά συρροή για κατασκευή, χρήση και κατοχή εκρηκτικών, όπλων και λοιπού πολεμικού υλικού για τον εξοπλισμό ”τρομοκρατικής” οργάνωσης με σκοπό την τέλεση ”τρομοκρατικών” ενεργειών, σύμφωνα με τον ισχύοντα 187Α. Ένοχη για κλοπή 3 αυτοκινήτων. Ένοχη για εμπρησμό 1 οχήματος διαφυγής. Ένοχη -κατά συναυτουργία και κατά συρροή για κοινή ληστεία στην εθνική τράπεζα στη Μαλεσίνα και ένοχη για την ληστεία της τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία. Η πρότασή του αφορά σε κοινές ληστείες και όχι με τον 187 Α. Γιατί κατά τον εισαγγελέα δεν ισχύει ο ισχυρισμός της Πόλας Ρούπα ότι οι «απαλλοτριώσεις ήταν στα πλαίσια προπαρασκευαστικών ενεργειών για την απόπειρα απόδρασης. Ένοχη για παράνομη και κατά συρροή πλαστογραφία δημοσίων εγγράφων (ταυτότητες και πινακίδες αυτοκινήτων). Ένοχη για την άρνηση υποβολής σήμανσης. Τέλος οι αξιολογικές του κρίσεις για την Πόλα Ρούπα και παρά το γεγονός ότι υπάρχει δεδικασμένο και απαλλαγή από τη διεύθυνση ‘‘τρομοκρατικής’’ οργάνωσης, συνεχίστηκαν. Χωρίς ωστόσο να έχει καν το δικαίωμα να αναφερθεί επ’ αυτού. Παρ’ όλα αυτά ο εισαγγελέας ξεδίπλωσε την πολιτική του κρίση στην αίθουσα ισχυριζόμενος ότι από το 2014 που συνελήφθη ο Ν. Μαζιώτης η Π. Ρούπα ήταν αυτή που ‘‘ανέλαβε’’ τα ηνία. Για το επιχείρημά του αυτό, προχώρησε μάλιστα, κάνοντας ευρεία αναφορά και ανάλυση των κειεμένω που υπέγραψε η ίδια.
Για το Νίκο Μαζιώτη η πρόταση δεν ήταν ξεκάθαρη ως προς το αν υπήρχε ηθική αυτουργία ή όχι. Έκανε 2 προτάσεις προς το δικαστήριο ώστε η έδρα να αποφασίσει ποιά από τις 2 θα επιλέξει. Δυνητικά όπως είπε, θα μπορούσε ο Ν. Μαζιώτης να ήταν ο ηθικός αυτουργός, μπορεί όμως και να μην ήταν! Μπορεί να μην ήταν αυτός που την παρότρυνε να λάβει την απόφαση αλλά μπορεί η απόφαση να ήταν ολοκληρωτικά, δική της. Αν το δικαστήριο κρίνει ότι η ισχύει η δεύτερη περίπτωση, τότε είναι απλός συνεργός. Όπως και να έχει όμως, υπήρξε προσυνεννόηση για τον χρόνο που θα επιχειρούσε με το ελικόπτερο την απελευθέρωσή του (διαλέξτε και πάρετε!)
Για Αθανασοπούλου και Χαραλαμπίδη: Ένοχοι για ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση (187Α) με τα στοιχεία και με τις αναλύσεις να αποδεικνύουν κατ’ αυτόν τη συμμετοχή τους. Ένοχοι κατά συναυτουργία σε κοινή ληστεία στη εθνική τράπεζα της Μαλεσίνας. Ένοχοι για χρήση όπλων και κατοχή εκρηκτικών. Απαλλαγή από την κλοπή και τον εμπρησμό αυτοκινήτου διαφυγής μετά την απαλλοτρίωση στη τράπεζα Πειραιώς στου Παπάγου. Ένοχοι για κλοπή 2 αυτοκινήτων. Απαλλαγή από την κατηγορία της πλαστογραφίας δημοσίων εγγράφων. Για την Αθανασοπούλου επίσης ένοχη για την άρνηση σήμανσης.
AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΏΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
Δεν θα μπορούσαμε να μην συμφωνήσουμε με τα συντρόφια της “Συνέλευσης Αναρχικών Ενάντια στην Κοινωνική Μηχανή” (από Θεσσαλονίκη) με το παρακάτω απόσπασμα από μια μπροσούρα που εξέδωσαν με αφορμή τις 11 Ιούνη «Ημέρα Αλληλεγγύης σε Αιχμαλώτους με Μακροχρόνιες Ποινές» (athens.indymedia.org/post/1612948/) όπου γράφουν για μια υπόθεση σύλληψης 3 αναρχικών: ‘‘Το χιλιοπαιγμένο μιντιακό σκηνικό συνεχίζει το έργο τους, με δημοσίευση φωτογραφιών, τίτλους περί μεγάλης επιχείρησης των μπάτσων και τις πασίγνωστες πια τρομολαγνικές δηλώσεις. Προφανώς και ο ρόλος των media, δε μας φέρνει προ εκπλήξεως ούτε και θα απαιτούσαμε ποτέ τίποτα περισσότερο από το κάθε τηλεοπτικό απόβλητο, αφού εγγενής τακτική τους συνιστά η αποσιώπηση ή η απονοηματοδότηση των αγώνων ενάντια στην κυριαρχία, των επιθετικών ενεργειών προς κάθε εξουσιαστικό φορέα, του επαναστατικού κινήματος συνολικά. Οι επιλογές ζωής δεν οριοθετούνται, δεν μπαίνουν στα στεγανά τους, παρά στέκονται εκεί για να μας υπενθυμίζουν πως το στοίχημα παραμένει ανοιχτό, τα μέτωπα είναι πολλαπλά, η σύγκρουση με ολόκληρο το οικοδόμημα της κυριαρχίας πάντα επίκαιρη. Η ένοπλη επαναστατική δράση, ήταν, είναι και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, για αυτό κι εμείς θα βρισκόμαστε πλάι σε εκείνους που τα έπαιξαν όλα για όλα, σηκώνοντας το βάρος των επιλογών τους, χωρίς να λογαριάσουν στιγμή το κόστος’’. Ενώ σε υπόθεση άλλης οργάνωσης, στη μπροσούρα αναφέρεται: ‘’Από την άλλη μεριά, πλάι σε όλο αυτό το συρφετό, βουτηγμένοι στην πλήξη και στην απάθεια, μέσα στο έθος της μίζερης καθημερινότητας, οι χειροκροτητές των τηλεοπτικών πάνελ, του δόγματος νόμος και τάξη, λάτρεις της ρουφιανιάς, οι μικροαστοί τέρπονται τα μέγιστα στη θέα της πάταξης της εγκληματικότητας’’.
Θα μπορούσαμε σε κάθε σημείο, πραγματικά, να συμφωνούσαμε μαζί τους, αν …. η τακτική του γκεμπελισμού και της κατάπτυστης αλήτικης δημοσιογραφίας που τόσο σφοδρά επικρίνεται παραπάνω δεν γινόταν συμπεριφορά και πολιτική στάση, εκφρασμένη και παραποιημένη, στο δημόσιο πεδίο. Βέβαια τα σκήπτρα και την αρχή, εννοείται, πως δεν την έκαναν αυτοί. Η πρωτιά ανήκει σε όσους με την ιδιότητά τους τη πολιτική, εμφορούμενοι από άλλες λογικές ‘’ηγεμονεύουν’’ από πολλές και διαφορετικές οπτικές στο μικρόκοσμο ενός χώρου που έχει βαφτεί κυριολεκτικά στα ‘‘χρώματα, τα φρου-φρου και τα αρώματα’’ της κυρίαρχης λογικής, αυτής δηλαδή που σιχαινόμαστε. Αυτού του κόσμου που ο αγώνας για τη καταστροφή του πρέπει να είναι διαρκής και αδυσώπητος με κάθε κόστος για την ίδια μας τη ζωή και την ελευθερία.
Θα συμφωνούσαμε, αν …. λίγες ημέρες πριν, και λίγες ώρες σχεδόν μετά την απολογία ατόμου από τον αναρχικό χώρο που κατέφυγε σε κλάψες και λασπολογίες ενώπιον της αστικής δικαιοσύνης και δημόσια αποκάλεσε ”τρομοκρατική” τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, τα συντρόφια από τη “Συνέλευση Αναρχικών Ενάντια στην Κοινωνική Μηχανή” στο κείμενο στήριξης και αλληλεγγύης έγραφαν για τους συντρόφους Μιχαηλίδη και Βαλαβάνη που αυτό τον καιρό δικάζονται (athens.indymedia.org/post/1612949/)- ότι ‘‘Στις 29/1/20 συλλαμβάνονται στην Αγία Παρασκευή, από την πασίγνωστη πλέον για τις ‘επιτυχίες’ της υπηρεσία οι αναρχικοί Γ. Μιχαηλίδης, Δ. Βαλαβάνη, Κ. Αθανασοπούλου. Διαφορετικά, ο ‘Τοξοβόλος’, η ‘Φίλη του’ και η ‘Βaby-sitter’, όπως σπεύδουν να τους βαφτίσουν τα σκουπίδια των καθεστωτικών, πασχίζοντας να απονοηματοδοτήσουν την πολιτική τους υπόσταση και την επαναστατική τους δράση.” (και προφανώς εμείς δεν αναφερόμαστε στα άλλα δύο συντρόφια). Αναφερόμαστε όμως στο συγκεκριμένο αναρχικό άτομο, γιατί αυτό ακριβώς υποστήριξε ως ”Βaby-sitter’’ απονοηματοδοτώντας παράλληλα την επαναστατική και ανατρεπτική δράση και δηλώνοντας δημόσια: ”σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεται, τι δυστυχία και τι διασυρμό έχει υποστεί από το κοινωνικό στίγμα των κατηγοριών για συμμετοχή στη ”τρομοκρατική”… οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας”.
Θα σταθούμε σαν αναρχικοί/ές, χωρίς ωστόσο να μπαίνουμε στην ουσία της υπόθεσης, μόνο και μόνο στον απαξιωτικό χαρακτηρισμό της «τρομοκρατίας» που προσέδωσε στον Επαναστατικό Αγώνα, κάνοντας δημόσια ακριβώς αυτό που οι κυρίαρχοι μηχανισμοί και λοιποί ρουφιανοδημοσιογράφοι κάνουν. Να αποκαλούν έτσι τις πολιτικές οργανώσεις αντάρτικου πόλης και φυσικά να απονοηματοδοτούν την πολιτική υπόσταση των επιθετικών ενεργειών ενάντια στη κυριαρχία, να αποσιωπούν και να απαξιώνουν το επαναστατικό κίνημα συνολικά και την πολιτική υπόσταση των αγωνιστών/ιών που υποστηρίζουν και αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές του αντάρτικού πόλης. Συνολικά απαξίωσε και υπονόμευσε την επαναστατική δράση (ηχητικό:youtube.com/watch?v=NzOm32Ld3WQ).
Θα συμφωνούσαμε ακόμα περισσότερο μαζί τους, αν όμως… το συγκεκριμένο αναρχικό άτομο που αποκάλεσε ”τρομοκρατική” οργάνωση τον Επαναστατικό Αγώνα, δεν προχωρούσε σε ακόμα πιο απαξιωτικές εκφράσεις αποκαλώντας τους αγωνιστές κλέφτες αυτοκινήτων και ληστές. Και ενώπιον μάλιστα της αστικής δικαιοσύνης δήλωσε ότι ουδέποτε φιλοδοξούσε να γίνει σαν αυτούς. (Αν και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι η πρώτη διδάξασα. Είναι μια παλιά, προσφιλής τακτική στην οποία έχουν εντρυφήσει και έχουν πάρει διδακτορικό από την ανωτάτη αναρχική σχολή αρκετοί άλλοι/ες πριν απ’ αυτήν. Και φυσικά προϋπήρξαν κι άλλοι, πολλά χρόνια πριν ακόμα τη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου και που την υιοθέτησαν ως τακτική πλάι στο ρουφιανιλίκι και τον χαφιεδισμό, εξελίσσοντάς την σε «επιστήμη» μέσα στα χρόνια. (Ιδού μια ακόμα μεγάλη, σοβαρή αξιακή υποχώρηση και διαστρέβλωση της αναρχικής θεωρίας και πράξης!)
Θα συμφωνούσαμε, αν στην κινηματική αυτή έκδοση η δράση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας δεν σταματούσε εκεί, όπου κάποιοι θεώρησαν ότι τελείωσε η επαναστατική δράση της οργάνωσης το 2010. Υπονοείται ότι τότε, οριστικά έκλεισε ο κύκλος της με το πέρας της πρώτης δίκης (για την οποία δίκη γίνεται ευρεία αναφορά στην έκδοση) μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για τη συνέχεια. Μήπως ξεχάστηκαν ενέργειες όπως το χτύπημα στη ΤτΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ για την οποία ενέργεια οι σύντροφοι καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε ισόβια κάθειρξη; Ή μήπως τους διέφυγε η απόπειρα απόδρασης που επιχείρησε με ελικόπτερο τον Φλεβάρη του 2016 η Πόλα Ρούπα για την απελευθέρωση του Ν. Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων από τον Κορυδαλλό; Μήπως δεν έχουν γίνει γνωστές οι καταδίκες τους; Ή μήπως ξέχασαν ότι το αναρχικό άτομο που στηρίζουν, έγινε φιγόδικο μετά τη δίκη αυτή; Ή χρειάζεται να τους διαμηνύσει/υπενθυμίσει κάποιος ότι οι κρατικοί μηχανισμοί ήταν αυτοί που «έκοψαν» τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα στα δύο, ακριβώς για να τους φορτώσουν για πολλοστή φορά συγκρότηση, ένταξη, διεύθυνση κλπ «τρομοκρατικής» οργάνωσης; («τρομοκρατικής» όπως λέει και η αναρχική Κ.Α) και που η συγκεκριμένη έκδοση κάνει ακριβώς το ίδιο; Απαλείφει και αποσιωπά τη συνέχιση της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα μετά το 2010. Ο δε Ν. Μαζιώτης, όπως αναφέρεται στην έκδοση, φαίνεται ότι συνελήφθη στο Μοναστηράκι, μάλλον γιατί απλώς ήταν ένα φυγόδικο μέλος του Επαναστατικού Αγώνα αφού παρουσιάζεται μέσα από ένα ιστορικό άλμα και ιστορικό κενό. Ενώ λίγους μήνες νωρίτερα η οργάνωση είχε χτυπήσει στη ΤτΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ.
Θα συμφωνούσαμε με τα συντρόφια, αν… δεν κατασκευάζαμε κι εμείς ως χώρος κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση με τους κυρίαρχους, με τον ίδιο στρεβλό και ψεύτικο τρόπο τη δικιά μας ιστορία και την περιφέραμε στο δημόσιο πεδίο σαν απόλυτη αλήθεια. Τι διαφορετικό κάνουμε απ’ τη μικροαστίλα, τους δούλους διανοούμενους υπηρέτες της εξουσίας, το μιντιακό συρφετό, που απονοηματοδοτούν τους αγώνες, βαπτίζουν «τρομοκρατία» τη δράση πολιτικών οργανώσεων και καθυβρίζουν πραγματικά ως εγκληματίες και ποινικούς, κοινούς ληστές, αυτούς που απαλλοτριώνουν τράπεζες για τον αγώνα, και το υπερασπίζονται αυτό; Γιατί μήπως όλο και περισσότερο μοιάζουμε με το λόγο και τις επιλογές μας σ’ αυτό τον ξεφτιλισμένο κόσμο, αυτόν που θέλουμε να καταστρέψουμε με όποιο μέσο επιθυμεί και προκρίνει κάποιος ατομικά και συλλογικά; Ή μήπως δεν είμαστε εμείς αυτοί που κατασκευάζοντας μύθους για αμετανόητους κρατούμενους, με επαναστατική δράση που διαρκώς κλαψουρίζουν, δεν δημιουργούμε διαχρονικά κίνηση, αλληλεγγύη, οικονομική στήριξη και ότι άλλο φανταστεί ανθρώπου νους; Δεν είμαστε αυτοί που κινούμαστε αλληλέγγυοι κυρίως (ή μόνο) σε κρατούμενους που διαχρονικά και εκδικητικά οι μηχανισμοί στήνουν σκευωρίες; Διαστρεβλώνοντας έτσι την αξιοπρέπεια και την τιμή για τον αγώνα και τους αγωνιστές που ρισκάρουν τη ίδια τη ζωή και την ελευθερία τους αφού στο ίδιο σακί τσουβαλιάζονται η απάρνηση και η αφοσίωση στον αγώνα.
Θα μπορούσαμε να συμφωνούσαμε, αν η στάση αυτή που περιγράφεται πιο πάνω, έπαυε να διευρύνεται και να απλώνεται όλο και περισσότερο κι αν βρίσκαμε το νήμα που θα αποτελούσε σημείο εκκίνησης για νέους ανατρεπτικούς αγώνες, για την επαναστατική προοπτική, για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης (αλλά και σημείο αυτοκριτικής και κριτικής τέτοιο, που να μην μας γυρίσει πίσω στην εσωστρέφεια και την ήττα). Να πάψουμε να ζούμε σε ένα ψέμα απλώς για να μην σκεφτόμαστε τα πολιτικά μας αδιέξοδα, και να μην συνεχίζουμε «απλώς» να δημιουργούμε κίνηση στο δημόσιο πεδίο.. φτιάχνοντας μύθους και ιστορίες που δεν αρμόζουν στην πολιτική μας ιστορία και την αναρχία.
ΥΓ: Τέλος, μιας και η έκδοση ξέχασε τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα από το 2010 και μετά, να υπενθυμίσουμε ότι ο σύντροφος Μαζιώτης και η συν/ισσα Ρούπα βρίσκονται στη φυλακή για τη συνέχιση της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα (και για τη δράση της οργάνωσης από το 2010 και μετά).
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΕΝΕΧΥΡΟ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!
Συμπληρώνω ήδη 8,5 χρόνια στη φυλακή για τη δράση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Έχω καταδικαστεί για όλες τις επιθέσεις της οργάνωσης σε 137 χρόνια συνολικά, από τα οποία ο νέος Π. Κ ορίζει ότι εκτιτέα είναι τα 20. Σύμφωνα με το ‘‘σωφρονιστικό’’ κώδικα, ακόμα και με τις τελευταίες τροποποιήσεις που έκανε η κυβέρνηση τον περασμένο Νοέμβριο όταν αύξησε τα όρια χορήγησης αδειών για τους καταδικασθέντες από 10 έτη ποινής και άνω –από το 1/5 της ποινής όπως ίσχυε μέχρι τότε, στα 3/10– δικαιούμαι της χορήγησης ολιγοήμερης άδειας αφού αντί για 6 χρόνια που χρειάζεται κάποιος που έχει 20 έτη κάθειρξη, έχω συμπληρώσει 8,5 χρόνια. Θα πρέπει να επισημάνω επίσης ότι έχω εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής μου μέχρι το όριο του να δικαιούμαι να αποφυλακιστώ με αναστολή υπό περιοριστικούς όρους στα 3/5 της ποινής όπως ορίζει ο νόμος εδώ και δεκαετίες. Όπως μάλιστα με έχει πληροφορήσει η ίδια η γραμματεία του Κ. Κ. Δομοκού όπου κρατούμαι, τους πρώτους μήνες του 2022 συμπληρώνω τα 3/5 της ποινής μου. Δηλαδή τα 12 χρόνια μικτά των 20 ετών κάθειρξης τα οποία θα περιλαμβάνουν τότε πάνω από 9 χρόνια παραμονής μου στις φυλακές συν 3 χρόνια ημέρες εργασίας ευεργετικού υπολογισμού στην έκτιση της ποινής μου.
Η χορήγηση ολιγοήμερης άδειας στους κρατούμενους, η οποία έχει νομοθετηθεί μετά από αγώνες των κρατουμένων, είναι ουσιαστικά ένα μεταβατικό στάδιο προετοιμασίας των κρατουμένων από το καθεστώς του εγκλεισμού προς το καθεστώς ελευθερίας με περιοριστικούς όρους λόγω της αναστολής έκτισης των υπολοίπων 2/5 της ποινής.
Παρά το γεγονός ότι έχω όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της τακτικής άδειας όπως το ότι έχω εκτίσει πολύ παραπάνω από το όριο που ορίζει ο νόμος (έχω εκτίσει καθαρά πάνω από τα 2/5 της ποινής), δεν εκκρεμεί καμία ποινική διαδικασία εναντίον μου και δεν έχω σε ισχύ πειθαρχικά παραπτώματα, το συμβούλιο της φυλακής έχει ήδη απορρίψει 2 φορές το αίτημά μου για χορήγηση ολιγοήμερης άδειας. Η αιτιολογία την πρώτη φορά έχει το χαρακτήρα ‘‘προφητείας’’, καθώς εκτιμάται ‘‘ότι υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της αιτούμενης άδειας, νέων εγκλημάτων, ενώ συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν τη προσδοκία ότι υπάρχει κίνδυνος φυγής και κακής χρήσης της αιτούμενης άδειάς του’’. Πίσω από αυτές τις αόριστες και αυθαίρετες υποθέσεις και εκτιμήσεις, ο πραγματικός λόγος της απόρριψης της χορήγησης τακτικής άδειας είναι η ίδια η ουσία της υπόθεσης για την οποία βρίσκομαι στη φυλακή. Δηλαδή το γεγονός ότι είμαι καταδικασμένος για ένοπλη επαναστατική δράση, για δράση αντάρτικου πόλης. Η επίκληση πειθαρχικών παραπτωμάτων τη δεύτερη φορά που έχω κάνει στο παρελθόν στη φυλακή, συγκεκριμένα το 2017 και τα οποία έχουν λήξει, αλλά και η παραβίαση των περιοριστικών όρων του 2012, πριν από 9 χρόνια όπως είπε η εισαγγελέας του 2ου συμβουλίου που πέρασα πρόσφατα, δηλαδή η παραβίαση των περιοριστικών μέτρων όταν είχαμε αποφυλακιστεί μετά τη παρέλευση του 18μήνου, είναι εντελώς προσχηματική. Επιπλέον η επίκληση των πειθαρχικών έρχεται σε αντίθεση και με το άρθρο 69 παρ. 4 του σωφρονιστικού κώδικα που αναφέρει ότι οι πειθαρχικές ποινές διαγράφονται από το ατομικό δελτίο πειθαρχικού ελέγχου του κρατούμενου και δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν για τη χορήγηση τακτικής άδειας για απόλυση υπ’ όρους εφόσον έχουν παρέλθει 2 έτη ή 1 έτος ή 6μηνο από την επιβολή τους ανάλογα με το είδος της πειθαρχικής ποινής. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι είμαι εχθρός του καθεστώτος, του κράτους και του κεφαλαίου και ότι έχω καταδικαστεί για ένοπλη επαναστατική δράση.
Το γεγονός ότι έχω υπερασπιστεί στα κρατικά δικαστήρια τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα από το 2011 μέχρι σήμερα, ότι έχω αναλάβει τη πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στον Επαναστατικό Αγώνα σε όλες τις δίκες –και τις 5– εναντίον της οργάνωσης, το ότι εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος για το δίκιο του αγώνα μας, για το δίκιο να επαναστατούμε και να εξεγειρόμαστε εναντίον ενός άδικου και εγκληματικού καθεστώτος όπως το κράτος και το κεφάλαιο, αυτό καταλαβαίνω ότι είναι ακόμα πιο επιβαρυντικό για τα συμβούλιο της φυλακής. Φαντάζομαι ότι είναι ακόμα πιο επιβαρυντικό το γεγονός ότι σπάσαμε τους περιοριστικούς όρους πριν από 9 (!) χρόνια όπως είπε η εισαγγελέας του 2oυ συμβουλίου και δεν παραδοθήκαμε στο τέλος της πρώτης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα για να μπούμε ‘‘εθελοντικά’’ στη φυλακή αλλά συνεχίσαμε τη δράση εναντίον των εγκληματικών και αντικοινωνικών πολιτικών των μνημονίων με την επίθεση εναντίον των μισητών για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θεσμών, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, δύο εκ των τριών θεσμών που επέβαλαν τα μνημόνια. Όμως για όλα αυτά, για όλη τη δράση μας, έχουμε δικαστεί και καταδικαστεί τελεσίδικα σε βαριές καταδίκες. Όμως αυτό δεν τους έφτανε. Ο εγκληματικός κρατικός μηχανισμός για να μας αντιμετωπίσει κατέφυγε σε παράνομα και ειδεχθή μέσα όταν μετά τη σύλληψη της συντρόφισσας Ρούπα στις 5 Γενάρη 2017 απήγαγε τον 6, 5 ετών τότε γιό μας ενώ θα μπορούσαν να τον παραλάβουν οι συγγενείς μας και τον έκλεισε στο ψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου Παίδων όπου φρουρούνταν από αστυνομικούς με προφανή σκοπό να το στείλει σε ίδρυμα και να διαρρήξει τη γονεϊκή σχέση μας μαζί του. Γι’ αυτό το έγκλημα στο οποίο υπεύθυνοι ήταν κυρίως στελέχη της κρατικής ‘‘δικαιοσύνης’’ αλλά και η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον υπουργό ‘‘δικαιοσύνης’’ Κοντονή να βγαίνει δημόσια και να υπερασπίζεται την απεχθή και εγκληματική μεταχείριση του γιου μας, επικαλούμενοι μάλιστα ένα άρθρο που χρησιμοποιείται για κακοποιητές γονείς για να μας αφαιρέσουν την επιμέλεια του γιου μας. Όμως αυτό που επικαλέστηκαν αργότερα για να μας αφαιρέσουν οριστικά τη γονική μέριμνα ήταν ότι έχουμε καταδικαστεί για τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, δηλαδή ότι είμαστε πολιτικοί αντίπαλοί τους.
Στα τέλη Σεπτέμβρη του 2020 ξεκίνησε το ένα από τα δύο εφετεία για τον Επαναστατικό Αγώνα, αυτό της επίθεσης της οργάνωσης στη Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), στο παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) όπου η Πόλα Ρούπα είναι η μοναδική κατηγορούμενη. Το άλλο εφετείο ξεκίνησε στις 12/3/2021 που αφορά την απόπειρα απόδρασης του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού, καθώς και δύο απαλλοτριώσεις τραπεζών.
Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα και κατ επέκταση ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, πέρα της επιχειρησιακής σημασίας είναι και υψίστης συμβολικής σημασίας για τον αναρχικό κίνημα.
Η επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος και στα παραρτήματα της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, την ημέρα μάλιστα που το Ελληνικό κράτος πανηγύριζε την “έξοδο ” από τα μνημόνια και την επιστροφή στις αγορές, αλλά και το ότι ο στόχος ήταν ένα από τα καλύτερα φρουρούμενα κτίρια, απέδειξε πως το κράτος δεν είναι ανίκητο. Επίσης η άποψη της έδρας στο πρωτόδικο δικαστήριο, πως το συγκεκριμένο χτύπημα θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το κράτος αποδεικνύει ακόμη περισσότερο την σημαντικότητα της επίθεσης.
Η παραπάνω επίθεση αφιερώθηκε στο μέλος της οργάνωσης Λάμπρο Φούντα, δείχνοντας έτσι την έμπρακτη μνημόνευση του συντρόφου με τον τρόπο που αξίζει να τιμούμε τους συντρόφους που φεύγουν πολεμώντας, με την συνέχιση του αγώνα.
Η απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού είναι μια πράξη έμπρακτης αλληλεγγύης, αποφασιστικότητας και επαναστατικής συνέπειας, αλλά και αλληλεγγύης στους κρατουμένους. Όσο για τις δύο απαλλοτριώσεις τραπεζών, έχουν να κάνουν προφανώς με το επιχειρησιακό κομμάτι, τον εξοπλισμό και τα βιοποριστικά των μελών της οργάνωσης δεδομένου ότι βρίσκονταν στην παρανομία. Η προσπάθεια του κράτους να παρουσιάσει τον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ως μια οργάνωση η οποία είχε σχέσεις με άτομα του κοινού ποινικού δικαίου και πως λήστευε τράπεζες, προσπαθώντας έτσι να την αποπολιτικοποιήσει δεν θα μπορούσε παρά να πέσει στο κενό.
Η εκδικητικότητα του κράτους προς την Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη, εκφράστηκε με τις μεταγωγές των συντρόφων από τις φυλακές Κορυδαλλού σε Δομοκό και Θήβα αντίστοιχα, ενώ η ταλαιπωρία συνεχίζεται για την συντρόφισσα με συνεχείς μεταφορές από φυλακή σε φυλακή για τις δίκες, συνεχείς απομονώσεις ως μέτρα λόγο κορωνοϊού και με αποκορύφωμα το τροχαίο ατύχημα με την κλούβα των μεταγωγών. Λόγο αυτής της τακτικής από τον κατασταλτικό μηχανισμό η ίδια δήλωσε πως αρνείται να παραβρεθεί στο δικαστήριο, παρά μόνο όταν έρθει η στιγμή των ¨απολογιών¨ όπου και θα παραβρεθεί με τις πολιτικές της τοποθετήσεις.
Κλείνοντας να θυμίσουμε πως ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ από το 2003 όταν και ξεκίνησε την δράση του έχει επιτεθεί σε υπουργεία, σπίτια υπουργών, τράπεζες, αστυνομικά τμήματα, ΜΑΤ, στο χρηματιστήριο, την Αμερικάνικη πρεσβεία και φυσικά την Τράπεζα της Ελλάδος, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Οι σύντροφοι συνέχισαν και συνεχίζουν τον αγώνα ακόμη και μέσα από τη φυλακή με κείμενα-τοποθετήσεις για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις όπως κάνανε στο παρελθόν με τις επαναστατικές ενέργειες και τις προκηρύξεις που τις ακολουθούσαν ενώ πρόσφατα εκδόθηκε η μπροσούρα με την πρόταση τους για μία άλλη κοινωνία: ‘‘ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΑΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ’’.
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
