Τον τελευταίο καιρό ζούμε στην Καβάλα άλλη μια εργοδοτική επίθεση στις βαριές βιομηχανίες της πόλης. Μετά την απόλυση των 130 εργαζομένων από τη βιομηχανία φωσφορικών λιπασμάτων (ΒΦΛ), σειρά όπως ήταν αναμενόμενο, πήραν οι 240 εργαζόμενοι και το σωματείο των πετρελαίων της Καβάλας. Η Energean που διαχειρίζεται αυτόν τον καιρό της χερσαίες και θαλάσσιες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στην περιοχή, επιχείρησε να αλλάξει τις συμβάσεις αορίστου χρόνου και να μειώσει το προσωπικό. Για να το πετύχει αυτό, έπρεπε πολύ απλά να εμφανίσει οικονομική ζημία, χαμηλή παραγωγή και να κάμψει την προβλεπόμενη αντίσταση των εργαζομένων, χτυπώντας το σωματείο και τη συνδικαλιστική δράση.
Με δούρειο ίππο το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, η Energean πήρε την απαραίτητη νομοθετική και πολιτειακή έγκριση, για να προχωρήσει σε εφαρμογή του σχεδίου της. Αρχικά, βομβάρδισε την τοπική κοινωνία μέσω των χειραγωγημένων ΜΜΕ, παρουσιάζοντας τεράστια οικονομική ζημία στις εγκαταστάσεις του Πρίνου, λόγω των επιπτώσεων της διαχείρισης της πανδημίας και της χαμηλής παραγωγής πετρελαίου, η οποία δεν ήταν αρκετή για να καλύψει τις λειτουργικές ανάγκες, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα της εταιρίας. Και ενώ σε τοπικό επίπεδο, η εταιρία παρουσίαζε τις εγκαταστάσεις ένα βήμα πριν την πτώχευση, σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Energean διαφήμιζε τον επιχειρηματικό της όμιλο ως τον σημαντικότερο και πιο πετυχημένο ελληνικό παράγοντα της ενεργειακής σκακιέρας στη Μεσόγειο. Η αγορά τεράστιων τεμαχίων στα ισραηλινά κοιτάσματα του Καρίς και του Τανίν στην Ανατολική Μεσόγειο, η ναυπήγηση νέας πλωτής μονάδας παραγωγής, αποθήκευσης και εκφόρτωσης (FPSO) υγροποιημένου φυσικού αερίου, οι έρευνες κοιτασμάτων σε όλο το Ιόνιο, την Ήπειρο αλλά και τις περιοχές ανατολικά της Κρήτης, στάθηκαν ίσως ο μεγαλύτερος παράγοντας, με πρόσχημα την ενεργειακή ασφάλεια, που βοήθησε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να προχωρήσει στις ανεξέλεγκτες δαπάνες των στρατιωτικών εξοπλισμών της χώρας. Στη συνέχεια, στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης και του συμμαζέματος των λειτουργικών εξόδων των χερσαίων και θαλάσσιων εγκαταστάσεων στην Καβάλα, η Energean παρουσίασε το επιχειρησιακό σχέδιο, πράσινος Πρίνος. Το σχέδιο αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από το να παραμείνει ανοιχτή η πόρτα των επιχορηγήσεων και των δανείων με την ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων (ΕΤΕπ), προσαρμόζοντας τα επενδυτικά σχέδια στις ανάγκες του πράσινου καπιταλισμού και στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Μιας Ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής, που η αντιμετώπιση της ρύπανσης του πλανήτη περνά μέσα από τους χρηματιστηριακούς ρύπους και τις ΑΠΕ του πράσινου καπιταλισμού, βαφτίζοντας τη γεωπολιτική λεηλασία των ενεργειακών επενδύσεων, σε φιλικά προς το περιβάλλον προγράμματα. Το σχέδιο του πράσινου Πρίνου είναι η ξαναζεσταμένη ενεργειακή επένδυση της φυσικής αποθήκης του κοιτάσματος ΚΑΠΑ, που προορίζονταν όλα αυτά τα χρόνια ως αποθήκη φυσικού αερίου για την αυτονομία και την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, που όμως κόλλησε στον ΤΑΙΠΕΔ και στην αλλαγή των πράσινων δανειακών όρων των ενεργειακών ευρωπαϊκών κονδυλίων. Ακόμα και για τη διεκπεραίωση του επιχειρησιακού σχεδίου του “πράσινου” Πρίνου πρωτεύων στόχος ήταν η μείωση του εργατικού δυναμικού και η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Οι υπόλοιπες επενδύσεις που ήταν σχεδιασμένες να γίνουν, αφορούσαν στο γεωτρητικό πρόγραμμα του κοιτάσματος “έψιλον” και την αναβάθμιση, ανανέωση των υπαρχόντων εγκαταστάσεων. Προγράμματα και αναβαθμίσεις που όφειλε να κάνει εδώ και πολύ καιρό η Energean, αλλά φυσικά έψαχνε έτοιμο ζεστό, κρατικό και ευρωπαϊκό χρήμα, αδιαφορώντας για την ασφάλεια των εργαζομένων και την προστασία του περιβάλλοντος.
(περισσότερα…)
