Μας εστάλη
Η ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΤΗΝ ΦΛOΓΑ ΠΟΥ ΑΝΑΨΑΜΕ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΒΗΝΕΙ
Ανέκαθεν οι καταλήψεις και ο κόσμος του αγώνα έμπαιναν στο στόχαστρο από μεριάς κράτους και ιδιωτών. Αυτή τη φορά, τα βλέμματα στρέφονται προς την κατάληψη Αντιβίωση. Το κατειλημμένο κτήριο επί της οδού Παπανδρέου και Μπελογιάννη ανήκει στη διοίκηση του νοσοκομείου Χατζηκώστα. Ήταν η ίδια διοίκηση που το 2013 είχε συνυπογράψει την εντολή για εκκένωση του κτηρίου και που χρόνια τώρα κρατάει μια ξεκάθαρα εχθρική στάση προς τις αγωνιζόμενες που το διαχειρίζονται. Τελικά αποφασίζει να ενεργοποιήσει τις διαδικασίες εξευγενισμού της περιοχής, δίνοντας τη σκυτάλη στο αθλητικό σωματείο ΑΜΕΑ «ΠΥΡΡΟΣ» που χρόνια αναζητά έναν χώρο στέγασης και γλυκοκοιτάζει την Αντιβίωση για να καλύψει τις αθλητικές του ανάγκες. Πλέον, η διαχείριση του κτηρίου, στα χαρτιά, έχει περάσει στον «Πύρρο», μασκαρεύοντας έτσι την καταστολή με ένα πιο ανθρωπιστικό προφίλ.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ Ή ΜΕ ΈΝΑ
ΣΜΠΑΡΟ ΔΥΟ ΤΡΥΓΟΝΙΑ;
Είναι δεδομένο πως η εξουσία, δεν διστάζει να χρησιμοποιεί οποιοδήποτε μέσο ώστε να εξυπηρετεί τους δικούς της ιδιοτελείς σκοπούς. Ας μη γελιόμαστε! Δεν έπιασε ο πόνος το κράτος ξαφνικά για τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία. Απλά η ανάγκη στέγασης των αθλητικών δραστηριοτήτων των ΑΜΕΑ αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία ώστε από τη μία να πουλήσουν ένα “ευαισθητοποιημένο” προφίλ στους ψηφοφόρους τους κι από την άλλη να κερδοφορήσουν με την επικείμενη ανάπλαση. Το σχέδιό τους θα προβληθεί ως μια απόπειρα αξιοποίησης των δημοσίων κτηρίων, ξεχνάνε όμως πως ο χώρος ήδη αξιοποιεί-
ται.Βρισκόμαστε, δημιουργούμε, ζυμωνόμαστε καθημερινά μέσα σε αυτόν και δεν έχουμε σκοπό να φύγουμε τόσο εύκολα.
Από επικοινωνιακές φανφάρες και δακρύβρεχτα λόγια έχουμε μπουχτίσει. Η αλήθεια όμως βρίσκεται στις πράξεις και δεν μπορεί να κρυφτεί. Χρειάζεται μόνο μια βόλτα στο κέντρο (και όχι μόνο) της πόλης ώστε να αντιληφθούμε ποια είναι η πραγματικότητα. Η ευαισθητοποίηση των αρχών τελειώνει εκεί που αρχίζει το κέρδος. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι καφετέριες έχουν εξαπλωθεί τόσο που καθίσταται αδύνατο να βρεθεί ένα τετραγωνικό μέτρο πεζοδρομίου; Κι όταν βρίσκεται, συνήθως είναι κατειλημμένο από κάποιο σταθμευμένο όχημα! Ταβέρνες και μπαράκια κόβουν τον πεζόδρομο στη μέση στον μόλο! Ράμπες στις διαβάσεις ούτε γι’αστείο! Ανισόπεδες διαβάσεις ανύπαρκτες! Και όσο για ήχο στα φανάρια; Το κράτος μάλλον ποντάρει στο καλό ένστικτο των τυφλών…
(περισσότερα…)
