Tagged: ΝΙΚΟΣ ΜΑΖΙΩΤΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΧΡΗΣΤΟ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ ΜΕ ΤΟ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ

Το 2016 υπέβαλα γραπτώς κάποιες ερωτήσεις σε 2 φάσεις στον σύντροφο Χρήστο Τσιγαρίδα. Ήδη τότε η υγεία του ήταν αρκετά κλονισμένη και σε κάποιες πρόσθετες ερωτήσεις που του είχα στείλει, δεν μπόρεσε να απαντήσει. Την συνομιλία αυτή είχα σκοπό να την δημοσιοποιήσω το αμέσως επόμενο διάστημα, όμως τα γεγονότα του 2017, η σύλληψη της συντρόφισσας Ρούπα, τα γεγονότα στην συνεδρίαση της 30ης Ιουνίου 2017 με τις δηλώσεις του μετανοημένου πρώην μέλους του Επαναστατικού Αγώνα στο εφετείο της 1ης δίκης της οργάνωσης, η 6μηνη απομόνωσή μου από την ημέρα εκείνη, η απεργία πείνας που κάναμε με τη συντρόφισσα Ρούπα τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 2017, ο πόλεμος που είχε εξαπολυθεί εναντίον μας και εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα από κάποιες πλευρές του χώρου μέσα και έξω από τις φυλακές, ανέβαλαν τότε την δημοσιοποίηση αυτής της συνομιλίας.

Στις 10 Ιουνίου 2019, ο σύντροφος Χρήστος Τσιγαρίδας έφυγε από τη ζωή. Επέλεξα να την δημοσιοποιήσω προς τιμήν του 2 χρόνια ακριβώς μετά το θάνατό του. Η πολιτική συνομιλία αυτή βάζει ένα λιθαράκι σε αυτό το τόσο σημαντικό που λέγεται ιστορική μνήμη. Η ιστορική μνήμη μας κάνει ανθρώπους με ταυτότητα, μας υπενθυμίζει ποιοι είμαστε. Το ίδιο ισχύει και για τα επαναστατικά κινήματα.

Ο Χρήστος Τσιγαρίδας ήταν μέλος της ένοπλης οργάνωσης Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας. Ήταν η πρώτη οργάνωση αντάρτικου που δημιουργήθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης μετά την πτώση της δικτατορίας του 1967-1974. Στα 20 χρόνια της ύπαρξής του, από το 1975 ως το 1995, ο ΕΛΑ πραγματοποίησε εκατοντάδες επιθέσεις, βομβιστικές κυρίως. Ξεκίνησε με εμπρηστικές επιθέσεις με τον εμπρησμό αμερικανικών αυτοκινήτων στην αμερικάνικη βάση ελλιμενισμού στην Ελευσίνα το 1975. Αργότερα πέρασε στις βομβιστικές επιθέσεις ενώ πραγματοποίησε και 2 εκτελέσεις, αυτές του αστυνομικού βασανιστή της χούντας, Μπάμπαλη το 1978 και του αστυνομικού Βέλλιου το 1994 μετά την ανατίναξη με τηλεχειριζόμενο μηχανισμό αστυνομικού λεωφορείου στον Περισσό. Η γκάμα των ενεργειών του ΕΛΑ περιλάμβανε πολλούς στόχους: αμερικάνικους, εταιρείες, εφορίες, υπουργεία, τα γραφεία του ΣΕΒ, αστυνομικές δυνάμεις και άλλους στόχους.

Σταθμός φυσικά στην δράση του όπως και στο ελληνικό αντάρτικο πόλης τότε, ήταν η απόπειρα εμπρησμού της γερμανικής AEG στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη τον Οκτώβριο του 1977, μια ενέργεια σύμβολο, μετά την δολοφονία στα λευκά κελιά των φυλακών Σταμχάιμ της Δ. Γερμανίας των μελών της RAF, Αντρέας Μπάαντερ, Γκούντρουν Ένσλιν, Γιαν-Καρλ Ράσπε. Σε αυτήν την απόπειρα σκοτώθηκε μετά από συμπλοκή με αστυνομικούς το ιδρυτικό μέλος του Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα Χρήστος Κασίμης. Ήταν ο πρώτος νεκρός αντάρτης πόλης στην Ελλάδα, ο ένας από τους τρεις όπου οι άλλοι δύο ήταν ο Χρήστος Τσουτσουβής, επίσης μέλος του ΕΛΑ και κατόπιν της Αντικρατικής Πάλης και ο Λάμπρος Φούντας μέλος του Επαναστατικού Αγώνα. Ο Χρήστος Κασίμης όπως λέει και στην συνομιλία μας ο Τσιγαρίδας έδρασε και στο αντάρτικο κατά της χούντας στην οργάνωση 20η Οκτώβρη.

Ο ΕΛΑ αυτοδιαλύθηκε το 1995. 8 χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2003 και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η δίκη της 17Ν μετά τις συλλήψεις του καλοκαιριού του 2002, συλλαμβάνονται 4 άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Χρήστος Τσιγαρίδας ο οποίος αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής του στον ΕΛΑ. Παρά το δυσμενές κλίμα που είχε δημιουργηθεί λόγω της λάσπης της κρατικής προπαγάνδας και των ΜΜΕ και παρά τις επιθέσεις που δέχτηκε για την επιλογή του να αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής του στον ΕΛΑ, ο Χρήστος Τσιγαρίδας στη πρώτη δίκη της οργάνωσης που ακολούθησε, υπερασπίστηκε την ιστορία του ΕΛΑ, την προσωπική επαναστατική τιμή του και τη μνήμη του δολοφονημένου συντρόφου και φίλου του, Χρήστου Κασίμη, όπως λέει και στη συνομιλία μας. Στη 1η δίκη ο Τσιγαρίδας καταδικάζεται ως απλός συνεργός για όλες τις επιθέσεις του ΕΛΑ από το 1983 και μετά σε 1174 χρόνια. Όμως στις επόμενες δίκες απαλλάσσεται από τη κατηγορία της απλής συνέργειας λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων αποδεικνύοντας ότι η καταδίκη του βασίστηκε μόνο και μόνο στην ανάληψη της πολιτικής ευθύνης και της πολιτικής υπεράσπισης του ΕΛΑ και της δράσης του.

Τον Χρήστο τον γνωρίσαμε όταν ερχόταν στις συνεδριάσεις της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα το 2011-2012 και μας έκανε την τιμή να είναι πολιτικός μάρτυρας υπεράσπισης στην πρώτη δίκη (2011-2013) μετά από ένα διεθνές κάλεσμά μας ως φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα τον Δεκέμβριο του 2010. Σε αυτή τη δίκη εκτός του συντρόφου Τσιγαρίδα είχε τοποθετηθεί και ο σύντροφος Δημήτρης Κουφοντίνας, πρώην μέλος της 17Ν αλλά και συντρόφισσες/οι από την Ευρώπη που είχαν συμμετάσχει στο δυτικοευρωπαϊκό αντάρτικο πόλης, ένας σύντροφος που είχε συμμετάσχει στους C.C.C (Μαχόμενοι Κομμουνιστικοί Πυρήνες), μια συντρόφισσα που είχε συμμετάσχει στη RAF, σύντροφοι αναρχικοί από Ισπανία και Αγγλία. Επίσης ο Χρήστος Τσιγαρίδας μας είχε κάνει την τιμή να συμμετάσχει σε 2 ιστορικές εκδηλώσεις που είχαν διοργανωθεί από εμάς σε συνεργασία με την τότε Συνέλευση Αλληλεγγύης στην υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Η πρώτη* ήταν τον Μάρτιο του 2012 όταν είχαμε αποφυλακιστεί μετά την παρέλευση του 18μηνου και όπου τοποθετηθήκαμε, κυρίως η συντρόφισσα Ρούπα και εγώ για την δράση του Επαναστατικού Αγώνα απέναντι στο ‘‘κίνημα’’, κάτι πρωτοφανές ακόμα και για τα διεθνή κινηματικά δεδομένα, σε ένα κατάμεστο Γκίνη στο ΕΜΠ. Η δεύτερη** τον Ιούνιο του 2012, ήταν μια διήμερη εκδήλωση, στην Πάντειο, με διεθνή χαρακτήρα, με τίτλο ‘‘Εκδήλωση για τον Αγώνα και την Επανάσταση’’ με θεματικές την πρώτη μέρα, ‘‘ Ένοπλα κινήματα στην Ευρώπη και η ιστορία τους’’ και τη δεύτερη μέρα, ‘‘Ο αγώνας σήμερα και η προοπτική της διεθνούς κοινωνικής Επανάστασης ως απάντηση στη συστημική κρίση’’. Ο Χρήστος Τσιγαρίδας είχε τοποθετηθεί για την ιστορία του ΕΛΑ ενώ μίλησαν και σύντροφοι από την Ευρώπη που είχαν συμμετάσχει σε οργανώσεις αντάρτικου (2η Ιούνη, C.C.C) και είχαν αποδεχθεί το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης που είχαμε απευθύνει για να τοποθετηθούν ως πολιτικοί μάρτυρες υπεράσπισης στην δίκης μας τότε. Μετά από 2 χρόνια στην παρανομία όπου συνεχίσαμε τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα με την βομβιστική επίθεση στην ΕΚΤ (ΤτΕ) – ΔΝΤ και τη σύλληψή μου το 2014 στην συμπλοκή στο Μοναστηράκι ξαναήρθα σε επαφή με τον σύντροφο Τσιγαρίδα ο οποίος είχε έλθει στην έναρξη του εφετείου της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα τον Μάιο του 2015. Ήδη όμως τότε ο Χρήστος λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε είχε δυσκολία στις μετακινήσεις. Δεν τον ξαναείδα από τότε όμως κρατούσαμε τηλεφωνική επαφή. Ο σύντροφος Χρήστος Τσιγαρίδας ήταν ένας αγωνιστής μιας άλλης γενιάς που έδρασε σε άλλες εποχές υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες. Κλείνω το αφιέρωμα αυτό με τα ίδια του τα λόγια στο τέλος της τοποθέτησής του στη διεθνή εκδήλωση της Παντείου στις 7 Ιουνίου 2012: ‘‘ Όπως πολλοί άλλοι στην Ιστορία και στη γενιά μου, έκανα επιλογές που δέσμευσαν ολοκληρωτικά τη ζωή μου. Καθόλου δεν μετανιώνω γι’ αυτό. Έχουμε δίκιο να επαναστατούμε. Τολμάμε να αγωνιζόμαστε και θα νικήσουμε’’.

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΗΣΤΟ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

*Η εκδήλωση αυτή είχε τίτλο «ΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ» και είχε εκδοθεί σε μπροσούρα το 2012 από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα  βλ. https://epanastaticosagonas.wordpress.com › 2012/03/09 (ΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ Διήμερη εκδήλωση–συζήτηση στο ΕMΠ)

**Η εκδήλωση αυτή έγινε τον Ιούνιο του 2012 στην Πάντειο και είχε επίσης εκδοθεί σε μπροσούρα από την Συνέλευση Αλληλεγγύης για την υπόθεση του Επαναστατικό Αγώνα βλ. https://epanastaticosagonas.wordpress.com › 2012/06/07 (ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΠΑΝΤΕΙΟ)

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑ ΜΕ ΤΟ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ

4/12/2020

Οι νέες τροποποιήσεις για τον σωφρονιστικό κώδικα που φέρνει η κυβέρνηση της Ν.Δ (από τις 30/11 στη Βουλή) είναι συνέχεια των ήδη μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεων που έχει ψηφίσει από την αρχή κιόλας της θητείας της, από το καλοκαίρι του 2019 και αποτελούν κομμάτι της κύριας πολιτικής προτεραιότητάς της που συνοψίζεται στο δόγμα ‘‘νόμος και τάξη’’.

Έχουμε ήδη αναφερθεί σε παλιότερο κείμενο μας, από τον Σεπτέμβριο του 2019, στο ‘‘δόγμα καταστολή, νόμος και τάξη και η αναπαραγωγή του συστήματος’’, ότι η γενικότερη σκλήρυνση του ποινικού και κατασταλτικού πλαισίου είναι παράλληλη με τις υφιστάμενες συνθήκες της πολυδιάστατης συστημικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, την φτωχοποίηση και εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού λόγω των μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης από το κράτος (βλ. Συμβάσεις Δανειακής Διευκόλυνσης-μνημόνια) και την επακόλουθη αύξηση της κοινωνικής παραβατικότητας που είναι και αυτό συνέπεια της πολυδιάστατης συστημικής κρίσης. Ήταν φυσικό επακόλουθο ότι η ήττα της κοινωνικής εξέγερσης για την ανατροπή των μνημονίων το 2010-2012 και η ήττα γενικότερα των κοινωνικών αντιστάσεων το αμέσως επόμενο διάστημα θα οδηγούσε σε έξαρση της βίας στην κοινωνική βάση αφήνοντας αλώβητη την οικονομική-πολιτική ελίτ που είναι υπεύθυνη για τα κοινωνικά δεινά και την αποσύνθεση που επικρατεί. Η φυλακή ως καθρέπτης και αποδέκτης των κοινωνικών εξελίξεων δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη από τις συνθήκες που υφίστανται έξω από αυτήν.

Είναι γνωστό ότι το πρώτο νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση τον Αύγουστο του 2019, αφορούσε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τροποποιήσεις στον ποινικό κώδικα που είχε ψηφίσει η απερχόμενη κυβέρνηση Σύριζα που στόχο έχουν τους ελάχιστους πολιτικούς κρατούμενους, καταδικασμένους για το εγχώριο αντάρτικο πόλης. Ακολούθησε άλλο ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορούσε διατάξεις στον ‘‘αντιτρομοκρατικό’’ νόμο, τον 187Α, καθώς και ρυθμίσεις που στοχεύουν στον περιορισμό των διαδηλώσεων ενώ τώρα φέρνει νέες τροποποιήσεις στον ‘‘σωφρονιστικό’’ κώδικα αυτή τη φορά που αφορούν την αύξηση του ορίου χορήγησης των αδειών, στους ισοβίτες από τα 8 χρόνια που είναι σήμερα στα 12 και από το 1/5 στα 2/5 της ποινής για τους κρατούμενους που είναι καταδικασμένοι σε ποινές άνω των 10 ετών κάθειρξης. Επίσης στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι η επαναφορά των φυλακών τύπου Γ΄ και η δημιουργία ‘‘πειθαρχικών’’ φυλακών.

Όλες οι μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεις, όπως έχουμε ήδη επισημάνει βασίζονται σε μια στοχευμένη στρατηγική της κυβέρνησης, της ταυτόχρονης αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος και των πολιτικών χώρων αντίστασης και της κοινωνικής παραβατικότητας όπου οι πρώτοι συσχετίζονται και ταυτίζονται με το δεύτερο. Έτσι, στο κατασταλτικό μίξερ της κυβέρνησης σκόπιμα αναμείχθηκαν από τη μια, οι πολιτικοί κρατούμενοι και καταδικασμένοι με τον ‘‘αντιτρομοκρατικό’’ νόμο, το πανεπιστημιακό άσυλο, οι διαδηλώσεις, οι καταλήψεις αναρχικών και προσφύγων, τα Εξάρχεια και από την άλλη, το εμπόριο ναρκωτικών και το λαθρεμπόριο γενικά, η ένταση της κοινωνικής παραβατικότητας, οι ‘‘μαφίες’’ και η βία εντός των φυλακών.

Οι τροποποιήσεις στον ‘‘σωφρονιστικό’’ κώδικα που αφορούν την αύξηση του ορίου χορήγησης των αδειών, πέραν του γεγονότος ότι αποτελεί μια επιπλέον ποινή τιμωρίας για τους βαρυποινίτες κρατούμενους, στην πραγματικότητα τις καταργεί και τις καταστρατηγεί έμμεσα για τους περισσότερους κρατούμενους των φυλακών που είναι βαρυποινίτες συμπεριλαμβανομένων και των ισοβιτών αλλά επίσης έμμεσα καταστρατηγεί κατά συνέπεια και το δικαίωμα της υφ’ όρου αποφυλάκισης όσων συμπληρώνουν τα 3/5 μικτά (δηλαδή μαζί με εργασία) της ποινής τους. Σύμφωνα με το νέο ποινικό κώδικα που ψήφισε ο Σύριζα τον Ιούλιο του 2019, αυξήθηκε το πραγματικό όριο έκτισης της ποινής μέχρι το όριο αίτησης αναστολής του υπολοίπου, από το 1/3 όπως ίσχυε στον παλιό ποινικό κώδικα στα 2/5 (μαζί με εργασία που μετρά ευεργετικά) της ποινής. Δηλαδή για να συμπληρώσει κάποιος κρατούμενος το όριο των 3/5 μικτά (με εργασία) της ποινής του, πρέπει να εκτίσει στη φυλακή τα 2/5 και το υπόλοιπο 1/5 να το συμπληρώσει με εργασία στη φυλακή.

Ο θεσμός της άδειας που λειτουργεί επιτυχημένα εδώ και 2,5 δεκαετίες –κατάκτηση μέσα από εξεγέρσεις και αγώνες στις φυλακές– υφίσταται ως ένα μεταβατικό στάδιο για τους κρατούμενους από το καθεστώς της φυλακής στο καθεστώς πλήρους ελευθερίας και βοηθά στην σταδιακή επανένταξή τους. Με τις νέες τροποποιήσεις που φέρνει η κυβέρνηση για τις άδειες, το όριο των 2/5 που χρειάζεται για την υφ’ όρο αποφυλάκιση (μαζί με το 1/5 εργασία) συμπίπτει με το όριο που πρέπει να κάνουν οι κρατούμενοι καταδικασμένοι άνω των 10 ετών κάθειρξη για να ζητήσουν άδεια αντί του 1/5 όπως ισχύει τώρα. Δεδομένου ότι μέχρι τότε δεν θα μπορεί να πάρει κάποιος άδεια που έχει ποινή πάνω από 10 χρόνια, κανένα συμβούλιο αναστολών δεν θα χορηγεί αναστολή εφόσον ο κρατούμενος δεν έχει περάσει από το μεταβατικό στάδιο των αδειών που είναι και δοκιμαστικό εφόσον τηρεί τους όρους χορήγησης των αδειών, π.χ. παρουσία στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας, παραμονή στην διεύθυνση που δήλωσε. Έτσι στην πραγματικότητα, το δικαίωμα της χορήγησης αναστολής στα 3/5 μικτά (2/5 συν 1/5 εργασία) καταστρατηγείται και καταργείται για την πλειοψηφία των κρατουμένων των φυλακών που είναι βαρυποινίτες, άρα η αναστολή θα χορηγείται μετά τα 3/5. Στις νέες τροποποιήσεις συμπεριλαμβάνεται επίσης η μείωση του αριθμού των ημερών της άδειας ενώ αυστηροποιείται και το πλαίσιο των κριτηρίων μεταγωγής στις αγροτικές φυλακές στερώντας από την πλειοψηφία των κρατουμένων το δικαίωμα μεταγωγής τους στις αγροτικές φυλακές έτσι ώστε με εργασία με ευεργετικό υπολογισμό στην επιμέτρηση της ποινής να μπορούν να μειώσουν τον χρόνο κράτησης μέχρι το όριο αίτησης αναστολής στα 3/5. Οι νέες τροποποιήσεις για τις άδειες και η υποβάθμιση ουσιαστικά των αγροτικών φυλακών αποτελούν πρόσθετη ποινή για την πλειοψηφία των κρατουμένων και αυξάνει το πραγματικό όριο έκτισης της ποινής μέχρι να χορηγηθεί η αναστολή του υπολοίπου, πέραν των 3/5. Γενικότερα όμως στα πλαίσια της σκλήρυνσης του ποινικού και ‘‘σωφρονιστικού’’ πλαισίου, ακόμα και ο θεσμός της χορήγησης αναστολής τείνει πια να είναι υπό αναίρεση ειδικά για τους ισοβίτες και τους βαρυποινίτες κρατούμενους έτσι ώστε όταν λέμε ισόβια να είναι πραγματικά ισόβια, κατά περίπτωση φυσικά, και το όριο των 3/5 για την χορήγηση αναστολής για αυτούς που έχουν πρόσκαιρη κάθειρξη να αναιρείται σταδιακά και να αυξάνεται.

Αυτή είναι η γενικότερη τάση του συστήματος της ποινικής καταστολής με τη κυβέρνηση να έχει την πρόθεση να θάψει και να ‘‘τσιμεντάρει’’ ένα μεγάλο μέρος αν όχι την πλειοψηφία των κρατουμένων των φυλακών που είναι βαρυποινίτες. Ειδικά γι’ αυτούς που έχουν τιμωρηθεί πειθαρχικά, όχι απαραίτητα για σοβαρές αιτίες, π.χ. απείθεια σε εντολή σωφρονιστικού υπαλλήλου, εξύβριση υπαλλήλου, κατοχή κινητού τηλεφώνου, ο στόχος της χορήγησης άδειας και αναστολής στα 3/5, ακόμα και όταν έχουν λήξει τα πειθαρχικά, θα φαντάζει άπιαστο ‘‘όνειρο’’.

Η σχέση της πολιτικής αναπαραγωγής του συστήματος με την σύγχρονη ‘‘αντεγκληματική’’ πολιτική είναι τόσο άρρηκτα δεμένη που η περιστολή των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η φτωχοποίηση, οι κατασχέσεις, η αύξηση των αστέγων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στο κεφάλαιο πηγαίνει παράλληλα με την κοινωνική αποσύνθεση, την αύξηση των αυτοκτονιών σε μια κοινωνία σε καθεστώς κατάθλιψης, την αύξηση των θανάτων λόγω φτωχοποίησης και αρρώστιας, την αύξηση της κοινωνικής παραβατικότητας, της χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών και της βίας στην κοινωνική βάση. Έτσι και η λύση που προτείνουν οι τιμητές του δόγματος ‘‘νόμος και τάξη’’ είναι περισσότερες φυλακές, δημιουργία φυλακών τύπου Γ΄- πειθαρχικών φυλακών, περισσότεροι δεσμοφύλακές, περισσότεροι μπάτσοι, πιο αυστηροί νόμοι και διατάξεις, περισσότερη καταστολή, περισσότερη περιστολή δικαιωμάτων είτε εκτός είτε εντός των τειχών και αυτό με γνώμονα όχι φυσικά την ασφάλεια των πολλών, της πλειοψηφίας της κοινωνίας η οποία έχει απωλέσει το δικαίωμα και την αίσθηση της ασφάλειας λόγω της ίδιας της κρατικής πολιτικής αναπαραγωγής του συστήματος αλλά την ασφάλεια των λίγων, της μειοψηφίας της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας έτσι ώστε να μπορεί να απολαμβάνει ανεμπόδιστα τα προνόμιά της.

Αφού οι υπερασπιστές του συστήματος με τις εγκληματικές αντικοινωνικές πρακτικές τους, της επιβολής των μνημονίων, των μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης –για την οποία είναι επίσης υπεύθυνοι– προκάλεσαν την αύξηση της κοινωνικής παραβατικότητας, εγκληματικότητας και του κοινωνικού κανιβαλισμού, έρχονται τώρα να δώσουν υποτίθεται λύση με τον μοναδικό τρόπο που ξέρουν: περισσότερη καταστολή, περισσότερη βία, περισσότερη περιστολή δικαιωμάτων εκτός και εντός φυλακών. Οι ίδιοι οι κλέφτες και ληστές του κοινωνικού πλούτου, οι εκμεταλλευτές των εργαζομένων που δημιουργούν τον κοινωνικό πλούτο, αυτοί που επέβαλαν κατ’ εντολή των υπερεθνικών αφεντικών (Ε.Ε, ΕΚΤ, ΔΝΤ), μια πολιτική εκκαθάρισης πλεονάζοντος πληθυσμού για να σωθεί το σύστημα και τα προνόμιά τους, αυτοί που λέγανε ότι δεν ξέρανε τι υπογράφουν το 2010 (βλ. δήλωση Χρυσοχοΐδη), εμφανίζονται ως ‘‘προστάτες του πολίτη’’ και τιμητές τάχα της κοινωνικής ασφάλειας.

Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο όπου ενώ μέχρι τώρα, οι υπεύθυνοι του συστήματος όσον αφορά τις φυλακές μιλούσαν για ‘‘μέτρα’’ που θα βελτίωναν υποτίθεται τις άθλιες συνθήκες των φυλακών για τους κρατούμενους χρησιμοποιώντας την κούφια ρητορική του ‘‘σωφρονισμού’’ και της ‘‘επανένταξης’’, τώρα περνάμε σε μια εποχή που αυτή η ρητορική θεωρείται πια αναχρονιστική στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού και αυτό που θα δούμε ξεκάθαρα να κυριαρχεί είναι η ωμή τιμωρητική νοοτροπία με την παραμονή όσο γίνεται περισσότερο των κρατουμένων στις φυλακές, ενίοτε για κάποιους υπό ειδικό καθεστώς κράτησης. Για τους υπεύθυνους του συστήματος, οι κρατούμενοι των φυλακών είναι ανθρώπινα σκουπίδια και οι φυλακές χωματερές. Μέσα σε όλα αυτά, η πανδημία του COVID 19 από την περασμένη άνοιξη πρόσθεσε περισσότερη περιστολή δικαιωμάτων για τους κρατούμενους με το πρόσχημα τάχα της προστασίας τους από τον κορωνοϊό. Τόσο την περίοδο του πρώτου όσο και τώρα στο δεύτερο lockdown με εντολή της Γενικής Γραμματείας ‘‘Αντεγκληματικής’’ Πολιτικής ισχύει γενική απαγόρευση επισκεπτηρίων, απαγόρευση χορήγησης αδειών, περιορισμός στην χορήγηση πραγμάτων, μέτρα που λειτουργούν ως πρόσθετη επιβάρυνση και επιπλέον τιμωρία για τους κρατούμενους. Ακόμα και στο μεσοδιάστημα των 2 lockdown, από τον περασμένο Αύγουστο ενώ είχε αρθεί η απαγόρευση κυκλοφορίας, απαγορεύτηκαν εκ νέου οι άδειες για τους κρατούμενους και τα ανοιχτά επισκεπτήρια με συγγενείς. Και όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση αδιαφόρησε για τα αιτήματα των κρατουμένων για αποσυμφόρηση των φυλακών και μέτρα προστασίας από τον COVID-19 και απάντησε με καταστολή για τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων γυναικών στις Γ. Φ. Κορυδαλλού (από τις 18/3 και τη στάση στις 20 Μαρτίου) και τις μεταγωγές μας στις φυλακές Θήβας (Πόλα Ρούπα στις 21/3) και Δομοκού (Ν. Μαζιώτης στις 24/3). Όπως με βία, ξυλοδαρμούς και καταστολή απάντησε στην εξέγερση των κρατουμένων γυναικών στον Ελαιώνα τον περασμένο Απρίλιο μετά τον θάνατο κρατούμενης που δεν την μετέφεραν στο νοσοκομείο λόγω εγκληματικής αδιαφορίας. Παρά βέβαια τα ‘‘επιτυχή’’ μέτρα που διαφημίζει η Γενική Γραμματεία ‘‘Αντεγκληματικής’’ Πολιτικής, ο κορωνοϊός έχει ήδη εισχωρήσει σε πολλές φυλακές και οι κρατούμενοι μετράνε τους πρώτους νεκρούς στις φυλακές Διαβατών.

Η περιστολή δικαιωμάτων από το κράτος είτε στη φυλακή είτε στην κοινωνία γενικότερα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Η πανδημία του εργαστηριακού-συστημικού ιού COVID -19 με όπλο τον φόβο και τον πανικό αποτέλεσε ένα εργαστήριο ολοκληρωτισμού για το καθεστώς όπου μέτρα όπως η γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, η απαγόρευση συναθροίσεων, η απαγόρευση και βίαιη καταστολή της διαδήλωσης για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η απαγόρευση των εκδηλώσεων της επετείου δολοφονίας Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη, ο έλεγχος των μετακινήσεων του πληθυσμού μέσω των εγγράφων και των μηνυμάτων κινητής τηλεφωνίας –κανένα προηγούμενο ολοκληρωτικό καθεστώς δεν μπόρεσε να καταφέρει έναν τέτοιο γενικευμένο έλεγχο– συναρτάται με την όξυνση της φτωχοποίησης, της ανεργίας και της οικονομικής κρίσης γενικότερα. Η έγνοια του κράτους δεν είναι φυσικά η αποτροπή του θανάτου πολιτών όπως και των κρατουμένων από τον ιό αφού με τις μνημονιακές πολιτικές που έχει εφαρμόσει από το 2010 έχει δολοφονήσει περισσότερους ‘‘άχρηστους’’ και πλεονάζοντες για το σύστημα ανθρώπους από ότι ο κορωνοϊός τους τελευταίους μήνες αλλά η πολιτική διαχείριση του προβλήματος αφού η ίδια η υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας από τις μνημονιακές πολιτικές συναρτάται με τη μεταφορά των ευθυνών στους ίδιους τους πολίτες, όπως ακριβώς έγινε και με την οικονομική κρίση.

Ο Επαναστατικός Αγώνας ως οργάνωση με την δράση του υπήρξε μείζονα προτεραιότητα όσον αφορά τους στόχους της κρατικής κατασταλτικής πολιτικής. Ως αμετανόητα μέλη του που υπερασπιστήκαμε με κάθε κόστος τις επιλογές μας, που δεν παραδοθήκαμε και συνεχίσαμε τη δράση μετά το 2012 βγαίνοντας στην ‘‘παρανομία’’, γνωρίζουμε ότι παραμένουμε διαρκώς στόχος μιας ειδικής αντιμετώπισης ως πολιτικοί κρατούμενοι. Γι’ αυτό είναι προφανές ότι οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης στα πλαίσια εφαρμογής της πολιτικής του δόγματος ‘‘νόμος και τάξη’’ στοχοποιούν και ‘‘φωτογραφίζουν’’ μεταξύ άλλων και εμάς. Γιατί πρόθεση του κράτους είναι να παραμείνουμε όσο γίνεται περισσότερο στις φυλακές ακόμα και πέρα από τα υφιστάμενα όρια χορήγησης αναστολής με τους ισχύοντες νόμους.

Πόλα Ρούπα – Γ΄ πτέρυγα γυν.φυλακών Ελαιώνα Θήβας

Νίκος Μαζιώτης – Δ΄ πτέρυγα Δομοκού μέλη του Επαναστατικού Αγώνα

ΠΗΓΗ: Mpalothia

ΚΟΜΟΤΗΝΗ 4 7 2020 ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ «Για το ξεπέρασμα του κράτους και του κεφαλαίου- για μια Συνομοσπονδιακή Ακρατική-Αταξική οργάνωση»

Στις 24 Μαρτίου το βράδυ το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Νίκος Μαζιώτης μεταφέρθηκε από τις φυλακές Κορυδαλλού στην Δ’ πτέρυγα των φυλακών Δομοκού με την συνοδεία πάνοπλων ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, χωρίς να του επιτραπεί να πάρει ούτε τα προσωπικά του αντικείμενα.

Τόσο η μεταγωγή του Νίκου Μαζιώτη όσο και η προ τεσσάρων ημερών μεταγωγή της Πόλας Ρούπα, εντάσσονται στην εκδικητική πολιτική του κράτους και ειδικότερα της συγκεκριμένης οικογενειοκρατικής κυβέρνησης ενάντια στον αναρχικό χώρο και πιο συγκεκριμένα σε όσους στέκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα όπως οι δύο σύντροφοι, οι οποίοι ακόμα και μέσα από τη φυλακή δεν το βάζουν κάτω και πρωτοστατούν σε κάθε αντίσταση. Στόχος είναι η απομόνωση των αγωνιστών και ο τερματισμός των κινητοποιήσεων και των πρωτοβουλιών που οι ίδιοι ξεκίνησαν μέσα στην φυλακή ζητώντας να παρθούν μέτρα αποσυμφόρησης λόγο πανδημίας.

Οι σύντροφοι του Επαναστατικού Αγώνα δεν είναι μόνοι ούτε και οι κρατούμενοι της αστικής δημοκρατίας είτε σε φυλακές είτε σε κέντρα κράτησης μεταναστών και προσφύγων. Τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ

Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D.

utopia-ad.org

Μια ακόμη εκδικητική μεταγωγή, για “προληπτικούς” λόγους, πραγματοποιήθηκε χθες στις ανδρικές φυλακές Κορυδαλλού. Το βράδυ της 24ης Μαρτίου ο σύντροφος και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Νίκος Μαζιώτης μεταφέρθηκε στην Δ’ πτέρυγα των φυλακών Δομοκού με την συνοδεία πάνοπλων ειδικών αστυνομικών δυνάμεων, οι οποίοι τον άρπαξαν από το κελί του και δεν του επέτρεψαν να πάρει ούτε τα προσωπικά του αντικείμενα.
Οι μεταγωγές των συντρόφων του Επαναστατικού Αγώνα δεν μας εκπλήσσουν. Αναδεικνύουν την εκδικητικότητα του κράτους και της υπηρεσίας της φυλακής στα πρόσωπά τους. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, χρησιμοποιείται από το κράτος για να επιβάλει ολοκληρωτικά μέτρα για τον κοινωνικό έλεγχο και συγχρόνως του δίνει την ευκαιρία να καταστείλει με μεγαλύτερη ευκολία “τους εχθρούς του”, εκείνους και εκείνες που ανεξαρτήτως “ειδικών” καταστάσεων θα βρίσκονται με αγωνιστικό σθένος ενάντια στους σχεδιασμούς του. Είναι βέβαιο πως σε μια περίοδο αναγκαστικής και επιβαλλόμενης κοινωνικής και πολιτικής νηνεμίας ο κρατικός μηχανισμός θα αξιοποιήσει την κατάσταση προς όφελός του ώστε να επιβάλλει μέτρα και συνθήκες τα οποία σε καιρούς “ομαλότητας” θα φάνταζαν αδιανόητα και δεν θα είχαν καμία κοινωνική νομιμοποίηση.
Οι έγκλειστοι/ες στις φυλακές βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κινδύνου της προσβολής από τον ιό. Λόγω του συνωστισμού και των άθλιων υγειονομικών συνθηκών, μια πιθανή “είσοδος” του ιού εντός των φυλακών θα οδηγούσε στην ταχεία διασπορά του και την προσβολή εκατοντάδων κρατούμενων, η ζωή και υγεία των οποίων θα βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Όπως είχαν επισημάνει και οι κρατούμενοι (1,2) των φυλακών Κορυδαλλού, τα μέτρα πρόληψης είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα και η αίθουσα που δημιουργήθηκε για την νοσηλεία εκείνων που πιθανόν νοσήσουν δεν τηρεί ούτε τα στοιχειώδη υγειονομικά κριτήρια. Σ’ αυτή την συγκυρία, το υπουργείο αντί να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των κρατουμένων τόσο στις ανδρικές όσο και στις γυναικείες φυλακές για αποσυμφόρηση των φυλακών και να διαφυλάξει την υγεία τους, επιλέγει να απαντά με εκδικητικότητα και να τιμωρεί όσους/ες πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις εντός των φυλακών. Άλλωστε, για την κυβέρνηση μείζον θέμα είναι η επιβολή της ‘’πειθαρχίας και της τάξης’’ στο κοινωνικό σύνολο και το μόνο που δεν θα ήθελε τώρα, είναι να ξεσπάσει θύελλα διαμαρτυριών ή και εξεγέρσεων από τους κρατούμενες/ους στις φυλακές της χώρας που έχουν ήδη ξεκινήσει, έστω και αποσπασματικά.
Ο Νίκος Μαζιώτης και η Πόλα Ρούπα (3) με το αγωνιστικό σθένος τους, την επαναστατική τους δράση, την αξιοπρεπή και άκαμπτη πολιτική τους στάση εντός των φυλακών γίνονται αντιληπτοί από το κράτος ως πολιτικοί του αντίπαλοι και αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Οι σύντροφοι του Επαναστατικού Αγώνα δεν λυγίζουν σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Είναι εκεί, αξιοπρεπείς και δυνατοί να αντιμετωπίσουν με αγωνιστικό ήθος κάθε συγκυρία ή οποιαδήποτε «έκτακτη ανάγκη». Στηρίξουν ανελλιπώς με το λόγο και τη δράση τους τις αναρχικές αξίες και ιδέες. Στεκόμαστε δίπλα στους πολιτικούς αιχμαλώτους του Επαναστατικού Αγώνα πιο αδιάλλακτα, πιο σθεναρά και πιο αλληλέγγυα όταν γίνονται το επίκεντρο της κρατικής επιβολής. Τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ.
ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑ.
ΑΜΕΣΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ.

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Επαναστατικό Αγώνα

mail: syneleusiea@riseup.net

(1 )https://mpalothia.net/keimeno-ton-kratoymenon-ton-gynaikeion-fylakon-korydalloy/ Κείμενο κρατουμένων των Γυν.Φυλ. Kορυδαλλού για τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης στις φυλακές της πανδημίας του κορονοϊού
(1α)https://athens.indymedia.org/post/1603835/ Κινητοποίηση των κρατουμένων γυναικών στις Γ.Φ. Κορυδαλλού για την άμεση αποσυμφόρηση των φυλακών λόγω πανδημίας

(2) https://mpalothia.net/keimeno-857-kratoymenon-apo-tis-antrikes-fylakes-korydalloy/ Kείμενο 856 κρατουμένων απ’τις Αντρ.φυλ.Κορυδαλλού για μέτρα προστασίας από την εξάπλωση του θανατηφόρου κορωνοϊού στις φυλακές

(3) https://mpalothia.net/gia-tin-metagogi-tis-syntrofissas-polas-roypa/ Για την μεταγωγή της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα. Τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο

https://mpalothia.net/fasistikoy-typoy-metagogi-gia-na-spasei-i-kinitopoiisi-stis-gyn-fyl-korydalloy/Φασιστικού τύπου μεταγωγή για να σπάσει η κινητοποίηση στις Γυν. Φυλ. Κορυδαλλού: Πόλα Ρούπα μέλος του Επαναστατικού Αγώνα.Premium WordPress Themes DownloadDownload Premium WordPress Themes FreeFree Download WordPress ThemesPremium WordPress Themes Downloadonline free coursedownload micromax firmwarePremium WordPress Themes Downloadfree download udemy paid courseκρατική αυθαιρεσία

Χτες το βράδυ πάνοπλες ειδικές δυνάμεις μπούκαραν στο κελί του Νίκου Μαζιώτη στην πτέρυγα που κρατείται και τον σήκωσαν από τις φυλακές Κορυδαλλού, κυριολεκτικά, χωρίς να τον αφήσουν να πάρει τίποτα από τα πράγματά του – ούτε καν το μπουφάν του – και τον μετέφεραν στις φυλακές Δομοκού σε ειδική πτέρυγα ασφαλείας. Ο σύντροφος πριν από λίγο μας ενημέρωσε επιβεβαιώνοντας ακόμα μια φορά πως οι ”μεταγωγές” τόσο της συντρόφισσας Πόλας όσο και η δική του εντάσσονται εκ μέρους των μηχανισμών στο πλαίσιο της απομόνωσης των αγωνιστών και των κινητοποιήσεων και των πρωτοβουλιών που οι ίδιοι ξεκίνησαν μέσα στην φυλακή για να μην διασαλευτεί η ”τάξη και η ασφάλεια”. Ο σύντροφος είναι αυτή τη στιγμή χωρίς τα ρούχα και τα πράγματά του, χωρίς χρήματα. Θα ακολουθήσει κείμενο, εφόσον υπήρξαν οι συνθήκες για επικοινωνία.

25/03/2020 Α/Α από τα δυτικά-Πρωτοβουλία από την Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Ε.Α

Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη στις 23/3/2020, 2 ημέρες πριν την βίαιη μεταγωγή του προς τις φυλακές Δομοκού-Δ΄ Πτέρυγα ΕΔΩ

ΠΗΓΗ: https://mpalothia.net