Πρόσφατα έληξε η απεργία πείνας (και για ένα διάστημα δίψας) του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος με έναν εκδικητικό νόμο, φωτογραφικό προς τους μακροχρόνια πολιτικούς κρατούμενους/ες έχασε το δικαίωμα του να εκτίσει ποινή σε αγροτικές φυλακές. Η συνέχεια είναι γνωστή, με την κυβέρνηση να αρνείται να εφαρμόσει τον ίδιο της το νόμο και τον Δημήτρη Κουφοντίνα να ξεκινάει μια πολυήμερη απεργία πείνας διεκδικώντας την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού όπως ορίζει ο νόμος.
Η παρόμοια αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων αυτή τη φορά από το Χιλιανό κράτος γίνεται η αιτία για την έναρξη κινητοποιήσεων στις φυλακές του Σαντιάγο. Έτσι από τη Δευτέρα 22 Μαρτίου στο Σαντιάγο της Χιλής, αναρχικοί και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, καθώς και κρατούμενοι για την απελευθέρωση των Mapuche, ξεκίνησαν μια κινητοποίηση με χαρακτηριστικά απεργίας πείνας (όπως αναφέρουν οι ίδιοι) επ ‘αόριστον.
Πρόκειται για τα συντρόφια Mónica Caballero Sepúlveda στη γυναικεία φυλακή του San Miguel, Marcelo Villarroel Sepúlveda, Joaquín Garcia Chanks, Juan Flores Riquelme, Juan Aliste Vega στο C.A.S, (όχι συμμετέχοντας στην απεργία, αλλά στηρίζοντας, δεδομένης της ιατρικής κατάστασης του στη φυλακή υψηλής ασφάλειας), Francisco Solar Dominguez, στο τμήμα μέγιστης ασφάλειας, Pablo Bahamondes Ortiz, Jose Ignacio Duran Sanhueza, Tomas González Quezada και Gonzalo Farias Barrientos, στις ενότητες 2 και 3 της φυλακής του santiago 1,
Τα αιτήματα της κινητοποίησης είναι η κατάργηση του άρθρου 9 και η αποκατάσταση του άρθρου 1 του διατάγματος Νόμου 321, η απελευθέρωση του αυτόνομου μαρξιστή και ένοπλου αντάρτη Marcelo Villarroel, η απελευθέρωση όλων των ανατρεπτικών κρατουμένων, των αναρχικών, των κρατουμένων αγωνιστών για την απελευθέρωση των Mapuche και των κρατουμένων της εξέγερσης.
Δηλαδή διεκδικούν να μην ισχύει αναδρομικά η τροποποίηση του νόμου που ρυθμίζει την “υπό όρους αποφυλάκιση κρατουμένου” ώστε αυτό να παραμείνει κεκτημένο δικαίωμα των φυλακισμένων και όχι προνόμιο όπως ορίζεται από τον τωρινό νόμο. Ο συγκεκριμένος νόμος μετασχηματίστηκε φωτογραφικά κατά των πολιτικών κρατουμένων αλλά και όσων αντιστέκονται ενάντια στα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτή η τροποποίηση του νόμου δυσχεραίνει σημαντικά την πιθανότητα πρόσβασης στην λεγόμενη «απελευθέρωση υπό όρους», καθυστερώντας την σε ορισμένες περιπτώσεις για δεκαετίες – επηρεάζοντας έτσι μεγάλο αριθμό κρατουμένων που βλέπουν την ποινή τους να γίνεται μόνιμη. Ένας νόμος που κρατάει ομήρους του κράτους όσους αγωνίζονται εναντίον του.
Από αυτήν την τροποποίηση επηρεάζεται άμεσα ο σύντροφος Marcelo Villarroel Sepulveda ο οποίος με 2 μεγάλες περιόδους εγκλεισμού βρίσκεται φυλακισμένος για πάνω από 25 χρόνια για ενέργειες ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο τις δεκαετίες 80’, 90’, και 2000. Με αυτήν την τροποποίηση λοιπόν ο σύντροφος Marcelo θα έχει δικαίωμα για υποβολή αίτησης για υπό όρους αποφυλάκιση το 2036, κάτι που σημαίνει πως το χιλιανό κράτος σκοπεύει να τον κρατήσει έγκλειστο για πάνω από 40 χρόνια.
Η καταστολή είναι το βιαιότερο εργαλείο του κρατικού μηχανισμού. Όποιο πολιτικό πρόσημο και να χρησιμοποιεί η εκάστοτε διαχείριση του κάθε κράτους, η καταστολή θα είναι πάντα το εργαλείο που θα συντηρείται ώστε να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να χρησιμοποιηθεί από τις κυβερνήσεις.
Οι φυλακές είναι τα κολαστήρια όπου στοιβάζονται όσοι αντιστέκονται και αντεπιτίθενται στην κρατική βία, αλλά και όσοι παρεκκλίνουν της κανονικότητας, παράγωγα του ίδιου του συστήματος. Οι νόμοι είναι τα εργαλεία της ψευδαίσθησης του δικαίου προς την κοινωνία, αλλά και τα ευέλικτα εργαλεία εκδίκησης κατά των αγωνιστών και αγωνιστριών.
Η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει σύνορα, μπορεί και πρέπει να είναι διεθνιστική.
“Το να είσαι νομοθέτης είναι η πιο εκλεπτυσμένη μορφή τυραννίας” Φ. Νίτσε
Διεθνιστική αλληλεγγύη και συντροφικότητα για το γκρέμισμα κάθε φυλακής
Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D.
utopia_ad@riseup.net
