Σαν σήμερα 4 χρόνια πριν την 29 Μαΐου 2015 τα γουρούνια της κρατικής καταστολής, ΕΚΑΜ και αντιτρομοκρατική μας εγκλώβισαν στο σπίτι του συντρόφου μας Σπύρου Δραβίλα που είχε νοικιάσει στην Χρυσή ακτή Παναγιάς, εμένα, τον σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη, όπως επίσης και τον μικρό μας Σπυράκο. Βέβαια ο Γρηγόρης Τσιρώνης ήτανε καλεσμένος μου και δεν είχε καμία σχέση με μας και πλήρωνε και πληρώνει με την ελευθερία του την επίσκεψη του.
Εκείνο το μεσημέρι στις 4 η ώρα στο άκουσμα των ΕΚΑΜ ο μικρός μας Σπυράκος επέλεξε να δώσει ένα αξιοπρεπές τέλος σε αυτό το ανελέητο κυνηγητό που δεχόμασταν και δεχόμαστε τόσα χρόνια από την κρατική καταστολή. Η εξουσία πάντα επιτίθεται σε αυτούς που πραγματικά πολεμάνε τους βρόμικους χειρισμούς τους. Από το να προχωράει στους βρόμικους διαδρόμους των δημοκρατικών κολαστηρίων επέλεξε να ελευθερωθεί με τον δικό του τρόπο, με αυτόν που τον χαρακτήριζε ως ελεύθερο πνεύμα και αλληλέγγυο άτομο με όλη την σημασία της λέξης και της πράξης που χαρακτηρίζετε η αλληλεγγύη και έδινε την συντροφικότητα του απλόχερα αδιαφορώντας για το κάθε κόστος με πράξεις.
Η διαδρομή του από μικρό παιδί σε ηλικία 21/22 χρονών που τον γνώρισα στις φυλακές Κορυδαλλού που ήταν έγκλειστος, ήταν αλληλέγγυα και ήταν πάντα ενάντια στην αδικία, ανένδοτος στους βρόμικους χρησμούς που εξαπόλυε η κρατική εξουσία, έπαιρνε πάντα σταθερή και ακέραιη θέση.
Περάσανε 4 χρόνια και η παρουσία του είναι γραμμένη στην μνήμη μου και στην καρδιά μου και δεν πρόκειται ποτέ να σε ξεχάσω Σπυράκο όσο ζω και αναπνέω.
Πάντα στους αγώνες μας σύντροφοι και συντρόφισσες πρέπει κατά την ταπεινή μου γνώμη να ακούγετε το όνομα του Σπύρου του Δραβίλα, του μικρού μας του Σπυράκου γιατί και ο ίδιος αυτό θα έκανε και θα το έπραττε ανάλογα.
Θέλω και ζητώ από όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, από όλες τις συλλογικότητες και τις ατομικότητες του κινήματος από όλη την Ελλάδα, την ημέρα την 29 Μαΐου 2015 που επέλεξε ο σύντροφος μας Σπύρος Δραβίλας να ελευθερωθεί με τον δικό του τρόπο να εδραιωθεί ως ημέρα μνήμης του Σπύρου Δραβίλα και το ζητώ μέσα απ την καρδιά μου γιατί πραγματικά ο μικρός μας Σπυράκος ήταν άξιος σεβασμού και ηθικής με γνώμονα τον κώδικα τιμής που τον διέκρινε και την συμμετοχή του σε συλλογικούς αγώνες.
Πάντα θα ζεις στην σκέψη και στην καρδιά μου μικρέ μου Σπυράκο.
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΠΥΡΟ ΔΡΑΒΙΛΑ
ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΟΛΑΣΤΙΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Σπύρος Χριστοδούλου φυλακές Λάρισας
29 Μαΐου 2019
