Tagged: φυλακές

25/10/2021

Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης αν και πληροί όλες τις προϋποθέσεις και βρίσκεται ήδη σε καθεστώς χορήγησης τακτικής άδειας σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους από τον περασμένο Μάρτιο του 2021, το καθεστώς εξαίρεσης που βιώνει είναι απροκάλυπτα εκδικητικό.

Στις 22/10 για 3η συνεχόμενη φορά, το συμβούλιο των φυλακών Δομοκού απέρριψε το αίτημα του συντρόφου Ν. Μαζιώτη για χορήγηση άδειας για πολιτικούς και φρονηματικούς λόγους.

Ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα –και με πολύμορφη δράση για πάνω από τρεις δεκαετίες μέσα στον αναρχικό χώρο– υπόκειται στo ιδιαίτερο  αυτό καθεστώς εξαίρεσης λόγω της συνεπούς και αδιάλειπτα αγωνιστικής πολιτικής του στάσης  ως συνειδητά δηλωμένος εχθρός της δημοκρατίας τους. Όλα αυτά τα χρόνια ως αιχμάλωτος του κράτους αλλά και μέσα στα δικαστήρια του εχθρού υπερασπίζεται όπως και η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, αδιαπραγμάτευτα τις επιλογές αγώνα και τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, για τις οποίες πολιτικές  επιλογές και τη δράση του βρίσκεται για τουλάχιστον 9 χρόνια στη φυλακή.

Υπερασπίζεται –υπερασπιζόμαστε– τον ίδιο τον Αγώνα ενάντια στην κυριαρχία και την εκμετάλλευση των αφεντικών, ενάντια στις κρατικές δολοφονίες, όπως την εν ψυχρώ εκτέλεση (μια από τις αναρίθμητες κρατικές δολοφονίες) μόλις προχθες, ενός φτωχοδιάβολου 18χρoνου ρομά στο Πέραμα από ένστολους δολοφόνους ‘‘υπερασπιστές του νόμου και της τάξης’’. Υπερασπίζεται –υπερασπιζόμαστε– τον Αγώνα συνολικά ενάντια στη δυστοπία, την κοινωνική και ταξική καταπίεση. Υπερασπίζεται –υπερασπιζόμαστε– τη κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου, το δίκιο και την αναγκαιότητα του ανατρεπτικού ένοπλου αντικαθεστωτικού-αντικρατικού αγώνα για τη Κοινωνική Επανάσταση, για μια ακρατική-αταξική κοινωνική οργάνωση Ισότητας και πολιτικής Ελευθερίας, για την ίδια τη ΖΩΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Ο Νίκος Μαζιώτης δικαιούται ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ χωρίς εξαίρεση όπως όλοι οι κρατούμενοι/ες αυτή την ανάσα ελευθερίας που καταχτήθηκε μέσα από αιματηρούς αγώνες στα μπουντρούμια της δημοκρατίας τους. Δικαιούται ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ μια ολιγοήμερη άδεια, πριν από την αίτηση συγχώνευσης των ποινών του και την υπό όρους αποφυλάκισή του. Και η άδεια αυτή που για 3η φορά του στέρησαν θα είναι το προοίμιο της αποφυλάκισής του, καθώς τους πρώτους μήνες του 2022 και ενώ θα έχει ήδη εκτίσει τα 3/5 της ποινής του, δικαιούται να αποφυλακιστεί, δικαιούται να είναι ελεύθερος. Είναι όμως η πρώτη φορά από το 2010 και μετά που απορρίπτεται το αίτημα για χορήγηση άδειας σε πολιτικό κρατούμενο που εκτίει 20ετή ποινή και ο οποίος μάλιστα πληροί όλες τις προϋποθέσεις για αυτή.

Η ‘‘μη διαλεκτική, μη τακτίκιστικη και αμετανόητη στάση του’’, αποτυπώνεται στο ‘‘αιτιολογικό’’ της απόρριψης του αιτήματός του από το συμβούλιο της φυλακής Δομοκού καθώς και σε όλα όσα ο ίδιος ο Ν. Μαζιώτης δημοσιοποίησε μόλις σήμερα, σχετικά με το διάλογο που ακολούθησε ανάμεσα στον εισαγγελέα που προΐστατο και τον ίδιο το σύντροφο. Και είναι όχι μόνο σαφές αλλά κραυγαλέο ότι επί της ουσίας του ζητούν να σωπάσει, να αποκηρύξει, να μετανοήσει για τις επιλογές του, για τον ίδιο τον Αγώνα. Και ενώ τις δύο προηγούμενες φορές οι αιτιάσεις του συμβουλίου της φυλακής για την απόρριψη της χορήγησης άδειας, ήταν καθαρά προσχηματικές, αποδεικνύεται ότι ο πραγματικός και μοναδικός λόγος, εντέλει, της απόρριψης χορήγησης άδειας ήταν και είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται στη φυλακή: Για την επαναστατική του δράση μέσα από τις γραμμές της ένοπλης οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και η συνεπής πολιτική του στάση όλα αυτά τα χρόνια.

Και αυτό θέλουν οι μηχανισμοί  να συνθλίψουν: Την στάση του, την αγωνιστικότητά του, να τον λογοκρίνουν πολιτικά, να σιωπήσει, να αποκηρύξει τις επιλογές του.                  

Γνωρίζουμε εδώ και αρκετό καιρό ότι με διάφορα προσχήματα ΘΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ, και ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ (πάνω ακόμα και από το όριο αναστολής των 3/5 που ορίζει ο νόμος τους). Γνωρίζουμε ότι το μεν κράτος γενικότερα, στη δε συγκεκριμένη συγκυρία ειδικότερα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ότι θα εκδικηθεί με κάθε τρόπο έναν δυναμικό πολιτικό αντίπαλο σαν το Νίκο Μαζιώτη, έναν αναρχικό σύντροφο με σαφή αντικαθεστωτική δράση, έναν ένοπλο αντάρτη και ότι κάποια στιγμή απροκάλυπτα πλέον θα του ζητoύσαν  «δήλωση μετάνοιας». Γνωρίζουμε, όπως επίσης γνωρίζει το ίδιο το καθεστώς και οι μηχανισμοί του, ότι Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΓΙΖΕΙ, ΟΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ότι όπως και ο ίδιος κατηγορηματικά δηλώνει σε δημοσιοποιημένο κείμενό του, ότι δεν κάνει ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ & ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ

ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Αλληλέγγυες/οι στον Επαναστατικό Αγώνα

8/6/2021

Συμπληρώνω ήδη 8,5 χρόνια στη φυλακή για τη δράση της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας. Έχω καταδικαστεί για όλες τις επιθέσεις της οργάνωσης σε 137 χρόνια συνολικά, από τα οποία ο νέος Π. Κ ορίζει ότι εκτιτέα είναι τα 20. Σύμφωνα με το ‘‘σωφρονιστικό’’ κώδικα, ακόμα και με τις τελευταίες τροποποιήσεις που έκανε η κυβέρνηση τον περασμένο Νοέμβριο όταν αύξησε τα όρια χορήγησης αδειών για τους καταδικασθέντες από 10 έτη ποινής και άνω –από το 1/5 της ποινής όπως ίσχυε μέχρι τότε, στα 3/10– δικαιούμαι της χορήγησης ολιγοήμερης άδειας αφού αντί για 6 χρόνια που χρειάζεται κάποιος που έχει 20 έτη κάθειρξη, έχω συμπληρώσει 8,5 χρόνια. Θα πρέπει να επισημάνω επίσης ότι έχω εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής μου μέχρι το όριο του να δικαιούμαι να αποφυλακιστώ με αναστολή υπό περιοριστικούς όρους στα 3/5 της ποινής όπως ορίζει ο νόμος εδώ και δεκαετίες. Όπως μάλιστα με έχει πληροφορήσει η ίδια η γραμματεία του Κ. Κ. Δομοκού όπου κρατούμαι, τους πρώτους μήνες του 2022 συμπληρώνω τα 3/5 της ποινής μου. Δηλαδή τα 12 χρόνια μικτά των 20 ετών κάθειρξης τα οποία θα περιλαμβάνουν τότε πάνω από 9 χρόνια παραμονής μου στις φυλακές συν 3 χρόνια ημέρες εργασίας ευεργετικού υπολογισμού στην έκτιση της ποινής μου.

Η χορήγηση ολιγοήμερης άδειας στους κρατούμενους, η οποία έχει νομοθετηθεί μετά από αγώνες των κρατουμένων, είναι ουσιαστικά ένα μεταβατικό στάδιο προετοιμασίας των κρατουμένων από το καθεστώς του εγκλεισμού προς το καθεστώς ελευθερίας με περιοριστικούς όρους λόγω της αναστολής έκτισης των υπολοίπων 2/5 της ποινής.

Παρά το γεγονός ότι έχω όλες τις τυπικές προϋποθέσεις για τη χορήγηση της τακτικής άδειας όπως το ότι έχω εκτίσει πολύ παραπάνω από το όριο που ορίζει ο νόμος (έχω εκτίσει καθαρά πάνω από τα 2/5 της ποινής), δεν εκκρεμεί καμία ποινική διαδικασία εναντίον μου και δεν έχω σε ισχύ πειθαρχικά παραπτώματα, το συμβούλιο της φυλακής έχει ήδη απορρίψει 2 φορές το αίτημά μου για χορήγηση ολιγοήμερης άδειας. Η αιτιολογία την πρώτη φορά έχει το χαρακτήρα ‘‘προφητείας’’, καθώς εκτιμάται ‘‘ότι υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της αιτούμενης άδειας, νέων εγκλημάτων, ενώ συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν τη προσδοκία ότι υπάρχει κίνδυνος φυγής και κακής χρήσης της αιτούμενης άδειάς του’’. Πίσω από αυτές τις αόριστες και αυθαίρετες υποθέσεις και εκτιμήσεις, ο πραγματικός λόγος της απόρριψης της χορήγησης τακτικής άδειας είναι η ίδια η ουσία της υπόθεσης για την οποία βρίσκομαι στη φυλακή. Δηλαδή το γεγονός ότι είμαι καταδικασμένος για ένοπλη επαναστατική δράση, για δράση αντάρτικου πόλης. Η επίκληση πειθαρχικών παραπτωμάτων τη δεύτερη φορά που έχω κάνει στο παρελθόν στη φυλακή, συγκεκριμένα το 2017 και τα οποία έχουν λήξει, αλλά και η παραβίαση των περιοριστικών όρων του 2012, πριν από 9 χρόνια όπως είπε η εισαγγελέας του 2ου συμβουλίου που πέρασα πρόσφατα, δηλαδή η παραβίαση των περιοριστικών μέτρων όταν είχαμε αποφυλακιστεί μετά τη παρέλευση του 18μήνου, είναι εντελώς προσχηματική. Επιπλέον η επίκληση των πειθαρχικών έρχεται σε αντίθεση και με το άρθρο 69 παρ. 4 του σωφρονιστικού κώδικα που αναφέρει ότι οι πειθαρχικές ποινές διαγράφονται από το ατομικό δελτίο πειθαρχικού ελέγχου του κρατούμενου και δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν για τη χορήγηση τακτικής άδειας για απόλυση υπ’ όρους εφόσον έχουν παρέλθει 2 έτη ή 1 έτος ή 6μηνο από την επιβολή τους ανάλογα με το είδος της πειθαρχικής ποινής. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι είμαι εχθρός του καθεστώτος, του κράτους και του κεφαλαίου και ότι έχω καταδικαστεί για ένοπλη επαναστατική δράση.

Το γεγονός ότι έχω υπερασπιστεί στα κρατικά δικαστήρια τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα από το 2011 μέχρι σήμερα, ότι έχω αναλάβει τη πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στον Επαναστατικό Αγώνα σε όλες τις δίκες –και τις 5– εναντίον της οργάνωσης, το ότι εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος για το δίκιο του αγώνα μας, για το δίκιο να επαναστατούμε και να εξεγειρόμαστε εναντίον ενός άδικου και εγκληματικού καθεστώτος όπως το κράτος και το κεφάλαιο, αυτό καταλαβαίνω ότι είναι ακόμα πιο επιβαρυντικό για τα συμβούλιο της φυλακής. Φαντάζομαι ότι είναι ακόμα πιο επιβαρυντικό το γεγονός ότι σπάσαμε τους περιοριστικούς όρους πριν από 9 (!) χρόνια όπως είπε η εισαγγελέας του 2oυ συμβουλίου και δεν παραδοθήκαμε στο τέλος της πρώτης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα για να μπούμε ‘‘εθελοντικά’’ στη φυλακή αλλά συνεχίσαμε τη δράση εναντίον των εγκληματικών και αντικοινωνικών πολιτικών των μνημονίων με την επίθεση εναντίον των μισητών για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θεσμών, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, δύο εκ των τριών θεσμών που επέβαλαν τα μνημόνια. Όμως για όλα αυτά, για όλη τη δράση μας, έχουμε δικαστεί και καταδικαστεί τελεσίδικα σε βαριές καταδίκες. Όμως αυτό δεν τους έφτανε. Ο εγκληματικός κρατικός μηχανισμός για να μας αντιμετωπίσει κατέφυγε σε παράνομα και ειδεχθή μέσα όταν μετά τη σύλληψη της συντρόφισσας Ρούπα στις 5 Γενάρη 2017 απήγαγε τον 6, 5 ετών τότε γιό μας ενώ θα μπορούσαν να τον παραλάβουν οι συγγενείς μας και τον έκλεισε στο ψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου Παίδων όπου φρουρούνταν από αστυνομικούς με προφανή σκοπό να το στείλει σε ίδρυμα και να διαρρήξει τη γονεϊκή σχέση μας μαζί του. Γι’ αυτό το έγκλημα στο οποίο υπεύθυνοι ήταν κυρίως στελέχη της κρατικής ‘‘δικαιοσύνης’’ αλλά και η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον υπουργό ‘‘δικαιοσύνης’’ Κοντονή να βγαίνει δημόσια και να υπερασπίζεται την απεχθή και εγκληματική μεταχείριση του γιου μας, επικαλούμενοι μάλιστα ένα άρθρο που χρησιμοποιείται για κακοποιητές γονείς για να μας αφαιρέσουν την επιμέλεια του γιου μας. Όμως αυτό που επικαλέστηκαν αργότερα για να μας αφαιρέσουν οριστικά τη γονική μέριμνα ήταν ότι έχουμε καταδικαστεί για τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα, δηλαδή ότι είμαστε πολιτικοί αντίπαλοί τους.

Κατά την “εορταστική” περίοδο Χριστουγέννων πρωτοχρονιάς πραγματοποιήσαμε δράσεις αντικρατικού χαρακτήρα και αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Ερόλ τον οποίον το κράτος χαρακτήρισε δημόσιο κίνδυνο λόγο της πολιτικής του ταυτότητας και αφού τον απήγαγε στην συνέχεια το απέλασε στην Γαλλία. Επίσης γίνανε κινήσεις αλληλεγγύης και στους έγκλειστους συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα που το κράτος εκδικείται με μεταγωγές και απομονώσεις ειδικά την συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, λόγο της ανυποχώρητης στάσης τους, αλλά και κατά των συνθηκών που επικρατούν στις φυλακές.  

Ποιο συγκεκριμένα τα βράδια αυτά των “εορτών” γράφτηκαν συνθήματα σε πολλά σημεία της Κομοτηνής και πετάχτηκαν τρικάκια στις φυλακές τα δικαστήρια και στο κτίριο της περιφέρειας ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Αδιάκοπος Αγώνας Ως Την Αναρχία