Tagged: Χιλή

Χιλή: Οι αναρχικοί και ανατρεπτικοί κρατούμενοι τερματίζουν την απεργία πείνας

Οι αναρχικοί και ανατρεπτικοί κρατούμενοι τερματίζουν την απεργία πείνας μετά από σημαντικές προόδους,Δευτέρα 10/5 στην 50η μέρα της απεργίας πείνας η οποία ξεκίνησε στις 22/3 από τους Monica Caballero,Marcelo Villarroel,Francisco Solar,Juan Flores,Joaquin Garcia,Pablo Bahamontes,Juan Aliste Vega(οι οποίοι λόγω της κατάστασης της υγείας τους δεν μπορούσαν να συνεχίσουν)κι έτσι αποφάσησαν να αποσύρουν το μέτρο,έχοντας προχωρήσει στην επίτευξη των στόχων που ορίζονται συλλογικά.

Σύμφωνα με δηλώσεις που έγιναν σε ένα σημείο Τύπου,στο Ολυμπιακό Χωριό,η απεργία έλειξε με τις ακόλουθες επιπτώσεις στο βάρος κάθε απεργού:Monica Caballero έχασε 10 κιλά σωματικού βάρους,Joaquin Garcia έχασε 12 κιλά,Pablo Bahamontes 15 κιλά,Juan Flores 13 κιλά,Francisco Solar 10 κιλά,Marcelo Villarroel 12 κιλά.Συγκεκριμένα η κινητοποίηση πέτυχε μια σειρά προόδων που οδηγούν στην κατάργηση των νέων απαιτήσεων για τον πληθυσμό των φυλακών.Ενα από αυτά είναι η είσοδος της εγγύησης για τον Marcelo Villarroel λόγω της παραβίασης των δικαιωμάτων του.Αυτό επιτρέπει τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων του μέσω της επανεξέτασης της υπόθεσης του από έναν δικαστή εγγυήσεων.Η δικηγόρος Claudia Rodrigo της νομικής ομάδας του Marcelo Villarroel εξέφρασε τα εξής:

Η κατάργηση ενός νόμου είναι κάτι πολύ δύσκολο,ένα από τα αιτήματα της απεργίας πείνας ήταν “κάτω ο νόμος DL 321 αλλά καθώς είναι διάταγμα του νόμου τροποποιείται με κοινοβουλευτική μεταρρύθμιση.Δεδομένου οτι αυτό δεν είναι δυνατό προς το παρόν,πάμε στην συγκεκριμένη υπόθεση του Marcelo παρουσιάζοντας μια εγγύηση ώστε τα προβλήματα που προκύπτουν από την αναδρομική εφαρμογή του DL 321 να μπορέσουν να αναθεωρηθούν από έναν δικαστή εγγυήσεων.Από την πλευρά της νομικής ομάδας του Marcelo εξετάζεται η ύπαρξη πολλαπλών επιπτώσεων στα θεμελιώδη δικαιώματα του,τονίζοντας το δικαίωμα μη αναδρομικότητας του ποινικού δικαίου,την αρχή του dubio pro reo(αμφιβολία υπέρ του εναγόμενου,αρχή που διέπει το Δίκαιο από την Γαλλική επανάσταση και μετά)καθώς και το δικαίωμα στην δέουσα διαδικασία,καθώς όπως εξηγεί η δικηγόρος”η αστυνομία δεν μπορεί να αναλάβει αυτές τις εξουσίες.”Ας θυμηθούμε οτι ο Marcelo είναι από τους πολιτικούς κρατούμενους που πλήττονται περισσότερο με την τροποποίηση που αύξησε τον απαιτούμενο χρόνο της αναστολής της ποινής στα 2/3 και σύμφωνα με αυτήν η αποφυλάκιση θα μεταφερθεί ως το 2036 ή το 2040.Ενας αξιόπιστος παράγοντας σ΄αυτό το θέμα είναι οτι οι πεποιθήσεις αυτές είναι κατάλοιπα της στρατιωτικής δικαιοσύνης της δικτατορίας του Πινοσέτ που πρέπει να ξεπεραστούν.Ο Marcelo και ο Juan είναι οι μόνοι που καταδικάζονται βάση της στρατιωτικής δικαιοσύνης,η οποία από το 2010 έχει απαγορευτεί,λόγω καταδίκης της Χιλής για την εφαρμογή στρατιωτικής δικαιοσύνης στους πολίτες,από το Διαμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.Είναι μια δικαιοσύνη όπου δεν υπάρχει δέουσα διαδικασία,όπου τα αποδεικτικά στοιχεία λαμβάνονται υπό βασανιστήρια,όπου υπάρχει ένας εισαγγελλέας που διεξάγει ολόκληρη την έρευνα,δεν υπάρχει διμερής ακρόαση,δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

“Ενα άλλο επίτευγμα που επέφερε αυτή η κινητοποίηση είναι η επιστροφή 665 ημερών που αναγνωρίστηκε ως πληρωμή στον τρέχοντα υπολογισμό των ποινών για τον Juan Flores φέρνοντας τον πιο κοντά στην ελευθερία του.Με τον ίδιο τρόπο οι απεργοί πέτυχαν την “ενεργοποίηση μιας νομικής πολιτικής συσκευής στο επίπεδο της βαθειάς ανάκρισης του DL 321 και των καταστροφικών συνεπειών του στις κρατικές φυλακές,η οποία απαιτεί μια δεσμευμένη δήλωση από το NHRI.”Είναι μια πρόοδος για το σύνολο των φυλακισμένων για να τερματιστούν οι καταστροφικές και αποσυμφωνημένες απαιτήσεις για την πλήρωση των προυποθέσεων της αναστολής των ποινών.Από το σημείο Τύπου ανακοινώθηκε επίσης η δέσμευση του NHRI να υποβάλει έκθεση σχετικά με τις συνέπειες του διατάγματος 321 του νόμου,το οποίο θα ενισχύσει τα επιχειρήματα για την επίτευξη οριστικής αλλαγής. Μέσω μιας δημόσιας δήλωσης, οι απεργοί εξέφρασαν ότι έχουν επιτύχει “Η προσοχή και η ειδική παρέμβαση άλλων επιπέδων στο καθεστώς απομόνωσης που υπάρχει στο τμήμα Μέγιστης και Υψηλής Ασφάλειας”να προσθέτει στην πρόοδο που επιτρέπει μεγαλύτερη ορατότητα και έλεγχο στις ενέργειες της Χωροφυλακής και τελικά να είναι δυνατόν να διασφαλιστεί η “μη εφαρμογή της τιμωρίας για τη συμμετοχή σε απεργία πείνας”.Ο Pablo Morales, εκπρόσωπος της απεργίας, υπογράμμισε τον ανατρεπτικό και αντικατασταλτικό λόγο που «μας λέει για την ύπαρξη της πολιτικής φυλακής που εκδηλώνεται στην πράξη,ένας πολιτικός λόγος από πολιτικούς κρατούμενους για την φυλακή που είναι πρόθυμος να πολεμήσει ενάντια σε αυτό το μοντέλο φυλακής».Αυτή η απεργία πείνας χαρακτηρίστηκε από την οργανωτική ικανότητα του συντρόφου και των συντρόφων, σε συνδυασμό με τα δίκτυα υποστήριξής τους, οι οποίοι έκαναν εξαιρετική δουλειά τόσο εντός όσο και εκτός της φυλακής, καθώς και οι χειρονομίες αλληλεγγύης που αντανακλούσαν στη δράση, από συντρόφους/ες από διαφορετικές περιοχές, δείχνουν τη μεγάλη αναρχική αλληλεγγύη και την αποτελεσματικότητα του οριζόντιου συντονισμού σε ένα πλαίσιο ακατέργαστης παράστασης ιεραρχικών δομών κομμάτων.Ο αναρχισμός καταλήγει σε μια από τις ακτιβιστικές κινητοποιήσεις με την υψηλότερη επίπτωση τις τελευταίες δεκαετίες στην Χιλή.

Πηγή:Buscando la kalle

συνέχεια

Αλληλεγγύη Στα Έγκλειστα Συντρόφια Στη Χιλή

Πρόσφατα έληξε η απεργία πείνας (και για ένα διάστημα δίψας) του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος με έναν εκδικητικό νόμο, φωτογραφικό προς τους μακροχρόνια πολιτικούς κρατούμενους/ες έχασε το δικαίωμα του να εκτίσει ποινή σε αγροτικές φυλακές. Η συνέχεια είναι γνωστή, με την κυβέρνηση να αρνείται να εφαρμόσει τον ίδιο της το νόμο και τον Δημήτρη Κουφοντίνα να ξεκινάει μια πολυήμερη απεργία πείνας διεκδικώντας την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού όπως ορίζει ο νόμος.

Η παρόμοια αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων αυτή τη φορά από το Χιλιανό κράτος γίνεται η αιτία για την έναρξη κινητοποιήσεων στις φυλακές του Σαντιάγο. Έτσι από τη Δευτέρα 22 Μαρτίου στο Σαντιάγο της Χιλής, αναρχικοί και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, καθώς και κρατούμενοι για την απελευθέρωση των Mapuche, ξεκίνησαν μια κινητοποίηση με χαρακτηριστικά απεργίας πείνας (όπως αναφέρουν οι ίδιοι) επ ‘αόριστον.

Πρόκειται για τα συντρόφια Mónica Caballero Sepúlveda στη γυναικεία φυλακή του San Miguel, Marcelo Villarroel Sepúlveda, Joaquín Garcia Chanks, Juan Flores Riquelme, Juan Aliste Vega στο C.A.S, (όχι συμμετέχοντας στην απεργία, αλλά στηρίζοντας, δεδομένης της ιατρικής κατάστασης του στη φυλακή υψηλής ασφάλειας), Francisco Solar Dominguez, στο τμήμα μέγιστης ασφάλειας, Pablo Bahamondes Ortiz, Jose Ignacio Duran Sanhueza, Tomas González Quezada και Gonzalo Farias Barrientos, στις ενότητες 2 και 3 της φυλακής του santiago 1,


Τα αιτήματα της κινητοποίησης είναι η κατάργηση του άρθρου 9 και η αποκατάσταση του άρθρου 1 του διατάγματος Νόμου 321, η απελευθέρωση του αυτόνομου μαρξιστή και ένοπλου αντάρτη Marcelo Villarroel, η απελευθέρωση όλων των ανατρεπτικών κρατουμένων, των αναρχικών, των κρατουμένων αγωνιστών για την απελευθέρωση των Mapuche και των κρατουμένων της εξέγερσης.

Δηλαδή διεκδικούν να μην ισχύει αναδρομικά η τροποποίηση του νόμου που ρυθμίζει την “υπό όρους αποφυλάκιση κρατουμένου” ώστε αυτό να παραμείνει κεκτημένο δικαίωμα των φυλακισμένων και όχι προνόμιο όπως ορίζεται από τον τωρινό νόμο. Ο συγκεκριμένος νόμος μετασχηματίστηκε φωτογραφικά κατά των πολιτικών κρατουμένων αλλά και όσων αντιστέκονται ενάντια στα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτή η τροποποίηση του νόμου δυσχεραίνει σημαντικά την πιθανότητα πρόσβασης στην λεγόμενη «απελευθέρωση υπό όρους», καθυστερώντας την σε ορισμένες περιπτώσεις για δεκαετίες – επηρεάζοντας έτσι μεγάλο αριθμό κρατουμένων που βλέπουν την ποινή τους να γίνεται μόνιμη. Ένας νόμος που κρατάει ομήρους του κράτους όσους αγωνίζονται εναντίον του.

Από αυτήν την τροποποίηση επηρεάζεται άμεσα ο σύντροφος Marcelo Villarroel Sepulveda ο οποίος με 2 μεγάλες περιόδους εγκλεισμού βρίσκεται φυλακισμένος για πάνω από 25 χρόνια για ενέργειες ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο τις δεκαετίες 80’, 90’, και 2000. Με αυτήν την τροποποίηση λοιπόν ο σύντροφος Marcelo θα έχει δικαίωμα για υποβολή αίτησης για υπό όρους αποφυλάκιση το 2036, κάτι που σημαίνει πως το χιλιανό κράτος σκοπεύει να τον κρατήσει έγκλειστο για πάνω από 40 χρόνια.

Η καταστολή είναι το βιαιότερο εργαλείο του κρατικού μηχανισμού. Όποιο πολιτικό πρόσημο και να χρησιμοποιεί η εκάστοτε διαχείριση του κάθε κράτους, η καταστολή θα είναι πάντα το εργαλείο που θα συντηρείται ώστε να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να χρησιμοποιηθεί από τις κυβερνήσεις.

Οι φυλακές είναι τα κολαστήρια όπου στοιβάζονται όσοι αντιστέκονται και αντεπιτίθενται στην κρατική βία, αλλά και όσοι παρεκκλίνουν της κανονικότητας, παράγωγα του ίδιου του συστήματος. Οι νόμοι είναι τα εργαλεία της ψευδαίσθησης του δικαίου προς την κοινωνία, αλλά και τα ευέλικτα εργαλεία εκδίκησης κατά των αγωνιστών και αγωνιστριών.

Η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει σύνορα, μπορεί και πρέπει να είναι διεθνιστική.

“Το να είσαι νομοθέτης είναι η πιο εκλεπτυσμένη μορφή τυραννίας” Φ. Νίτσε

Διεθνιστική αλληλεγγύη και συντροφικότητα για το γκρέμισμα κάθε φυλακής

Αναρχικό Στέκι UTOPIA A.D.

utopia_ad@riseup.net

συνέχεια

Αλληλεγγύη στους φυλακισμένους συντρόφους/ισσες στη Χιλή από τα μέλη του Ε.Α (μια πρωτοβουλία του Αναρχικού στεκιού Utopia A.D.)

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΣΤΗ ΧΙΛΗ

19/4/2021

Εκφράζουμε την Αλληλεγγύη μας στους φυλακισμένους συντρόφους-συντρόφισσες στη Χιλή που από τις 22 Μαρτίου 2021 έχουν ξεκινήσει μια κινητοποίηση με τα χαρακτηριστικά της απεργίας πείνας επ’ αόριστον, με αιτήματα την απελευθέρωση των αναρχικών κρατουμένων, των κρατουμένων με ανατρεπτική δράση, των κρατουμένων της αιματηρής εξέγερσης του 2019 καθώς και των κρατουμένων για την απελευθέρωση των ιθαγενών Μαπούτσε (Mapuche). Επίσης άλλα αιτήματα αφορούν την τροποποίηση νόμου που ρυθμίζει την υπ’ όρους αποφυλάκιση κρατουμένων ώστε αυτό να παραμείνει κεκτημένο δικαίωμα των φυλακισμένων κι όχι ‘‘προνόμιο’’ όπως ορίζεται από τον τωρινό νόμο. Αυτός ο νόμος είναι φωτογραφικός που στοχεύει περισσότερο τους αγωνιστές κρατούμενους/ες, τους αναρχικούς κρατούμενους/ες, τους κρατούμενους/ες που βρίσκονται φυλακισμένοι/ες για τον αγώνα τους εναντίον του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι ένας νόμος που δυσχεραίνει την πιθανότητα αποφυλάκισής τους υπ’ όρους. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι ο εχθρός είναι κοινός σε όλον τον κόσμο. Είναι το κράτος και το διεθνές κρατικο-καπιταλιστικό σύμπλεγμα εξουσίας. Η μεθόδευση των κρατών να κρατούν τους πολιτικούς αντιπάλους τους όσο γίνεται περισσότερο στις φυλακές είναι εμφανής σε όλο τον κόσμο. Απόδειξη η προτεραιότητα της τωρινής ελληνικής κυβέρνησης που με το που ανέλαβε την εξουσία ψήφισε νόμους αναθεώρησης του ποινικού κώδικα αλλά και του σωφρονιστικού κώδικα πρόσφατα με στόχο να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο στη φυλακή, ακόμα και μετά τη συμπλήρωση του ορίου αποφυλάκισης υπ’ όρους, τους εναπομείναντες πολιτικούς κρατούμενους, κυρίως τους αμετανόητους, αυτούς που έχουν καταδικαστεί με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο για ένοπλο αγώνα, για αντάρτικο πόλης. Και σε αυτούς συμπεριλαμβανόμαστε και εμείς, τα φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Όπως και ο εχθρός, έτσι και ο αγώνας μας είναι κοινός παρά τη διαφορετικότητα των συνθηκών και των οποιονδήποτε διαφοροποιήσεων, από τη Χιλή και τη Τσιάπας μέχρι τη Τουρκία, το Κουρδιστάν, τη Ροζάβα, την Ελλάδα, παντού.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους φυλακισμένους Συντρόφους και Συντρόφισσες στη Χιλή που βρίσκονται σε αγωνιστική κινητοποίηση και απεργία πείνας από τις 22 Μάρτη

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον Αγώνα των Μαπούτσε

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ.

Τα φυλακισμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα

Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης

συνέχεια

Αλληλεγγύη Στα Έγκλειστα Συντρόφια Στη Χιλή

Από τη Δευτέρα 22 Μαρτίου στο Σαντιάγο της Χιλής, αναρχικοί και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι, καθώς και κρατούμενοι για την απελευθέρωση των Mapuche, ξεκίνησαν μια κινητοποίηση με χαρακτηριστικά απεργίας πείνας επ ‘αόριστον.

Τα αιτήματα της κινητοποίησης είναι η απελευθέρωση του αναρχικού Marcelo Villarroel, η απελευθέρωση όλων των ανατρεπτικών κρατουμένων, των αναρχικών, των κρατουμένων αγωνιστών για την απελευθέρωση των Mapuche και των κρατουμένων της εξέγερσης.

Επίσης διεκδικούν να μην ισχύει αναδρομικά η τροποποίηση του νόμου που ρυθμίζει την “υπό όρους αποφυλάκιση κρατουμένου” ώστε αυτό να παραμείνει κεκτημένο δικαίωμα τον φυλακισμένων και όχι προνόμιο όπως ορίζεται από τον τωρινό νόμο. Ο συγκεκριμένος νόμος μετασχηματίστηκε φωτογραφικά κατά των πολιτικών κρατουμένων αλλά και όσων αντιστέκονται ενάντια στα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Ένας νόμος που κρατάει ομήρους του κράτους  όσους αγωνίζονται εναντίων του.

Δημόσια δήλωση για την έναρξη απεργίας πείνας ΕΔΩ

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο των αιχμάλωτων συντρόφων Juan Aliste και Marcelo Villarroel:

Με συντροφική ανατρεπτική στοργή, χαιρετίζουμε εκείνες και εκείνους με τους οποίους βαδίζουμε στο ίδιο μονοπάτι του αγώνα για την ολική απελευθέρωση και την καταστροφή της κοινωνίας του εγκλεισμού.

Απ’ τη ζωηρή αγάπη του πολέμου, στεκόμαστε στο πλευρό όσων τόσα χρόνια μας συντρόφευσαν κάθε μέρα που πέρασε, ενάντια στον εγκλεισμό και σε κάθε μορφή επιτήρησης και τιμωρίας. Αναλαμβάνουμε απόλυτα το τίμημα κάθε πρόκλησης που επιφέρει καθημερινά η σύγκρουση, ήδη από τη μέρα που αποφασίσαμε να εμπλακούμε στη μάχη ενάντια στον κόσμο της κυριαρχίας και της εξουσίας.

Έχουν περάσει δεκαετίες αγώνα δίχως σταματημό και δίχως καμιά βόλεψη, δίχως να εγκαταλείπουμε την πανταχού παρούσα ανατρεπτική μνήμη της αντίστασης. Τιμούμε την κληρονομιά των νεκρών μας, των αιχμαλώτων μας και όσων βρίσκονται στην παρανομία, που δεν έπαψαν να συνεισφέρουν στη σύγκρουση. Από τις διαφορετικές προσωρινές τους τοποθεσίες, η επιμονή στον αγώνα είναι ανυποχώρητη.

Αρνούμαστε να βυθιστούμε στη σιωπή ή στη συνενοχή με την υπάρχουσα κανονικότητα. Οικειοποιούμαστε όλες μαζί και κάθε μία ξεχωριστά τις ανταγωνιστικές πρακτικές που στοχεύουν να σπάσουν τις αλυσίδες που μας καταπιέζουν. Όπως επίσης αρνούμαστε να γυρεύουμε συμβολικές θέσεις εντός του ευρέος φάσματος των ανατρεπτικών θέσεων μάχης. Όπως και νά ‘χει, είμαστε ζωντανοί και δυνατοί, υπάρχοντας ως απτή απόδειξη της αξίας του πρωτοπρόσωπου αγώνα, δίχως ποτέ να αφηνόμαστε έρμαια στις ιστορικές ταλαντεύσεις.

Καλούμε σε πολλαπλασιασμό των πάσης μορφής δυνάμεων, προκειμένου να γκρεμίσουμε τα τείχη των φυλακών. Ολάκερη η ενέργεια κι η θέληση να μαχόμαστε καθημερινά είναι ζωτικής σημασίας την παρούσα στιγμή. Η εξουσία έχει τροποποιήσει το νομικό της οπλοστάσιο ξανά και ξανά, ώστε να κρατά πίσω απ’ τα κάγκελα, αιχμάλωτους του κράτους, τους κρατουμένους του κοινωνικού πολέμου, της Εξέγερσης, αλλά και του αγώνα για την απελευθέρωση των Μαπούτσε.

Ενάντια στην τροποποίηση του αναδρομικού νομικού διατάγματος 321.

Για την κατάργηση των ποινών που επιβλήθηκαν από τα δικτατορικά δικαστήρια τη δεκαετία του ’90, οι οποίες επιστρατεύονται ακόμα και σήμερα για να μας κρατήσουν έγκλειστους.

Για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων του κοινωνικού πολέμου, της Εξέγερσης, και όσων αγωνίζονται για τη λευτεριά των Μαπούτσε.

Να ισχυροποιήσουμε τους δεσμούς μας, να ενδυναμώσουμε τη συνενοχή μας, να αφυπνίσουμε συνειδήσεις, να οξύνουμε τις δράσεις μας, για να ισοπεδώσουμε και το τελευταίο ανάχωμα της κοινωνίας του εγκλεισμού!

Διεθνιστική αλληλεγγύη και συντροφικότητα για το γκρέμισμα κάθε φυλακής!

Ενάντια στο κράτος, τις φυλακές και το κεφάλαιο: Κοινωνικός πόλεμος!

Όσο υπάρχει δυστυχία, θα υπάρχει εξέγερση.

Juan Aliste Vega
Marcelo Villarroel Sepúlveda
Αναρχικοί, αυτόνομοι και ανατρεπτικοί κρατούμενοι
Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας του Σαντιάγο, στη Χιλή
Τέλη Δεκέμβρη 2020

Πηγή: Act For Freedom Now

Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok

συνέχεια

Χιλή: Ο θρίαμβος της δημοκρατίας και η στρεβλή κριτική της

Καθώς χιλιάδες Χιλιανοί εξυμνούν τον εκλογικό θρίαμβο που θα οδηγήσει στην αλλαγή του Συντάγματος, εμείς παραμένουμε στο μονοπάτι του πολέμου ενάντια σε κάθε έκφανση της κυριαρχίας.

Σήμερα, το χιλιανό κράτος, τα αστικά κόμματα και ο καθεστωτικός τύπος γιορτάζουν μαζί με τους πολίτες τον βδελυρό θρίαμβο της δημοκρατίας, τη θεσμική μέθοδο αποκατάστασης της αστικής και πολιτισμένης κοινωνίας, σα να επρόκειτο για κατάκτηση του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού κυπέλλου.

Το πώς οι πρώην ”εξεγερμένοι” -περήφανοι ψηφοφόροι σήμερα- θα έρθουν σε συμβιβασμό με αυτήν την αντίφαση, δεν το γνωρίζουμε.

Αυτό που ξέρουμε πέραν πάσης αμφιβολίας είναι πως όσοι μόλις χθες μάχονταν τη βαναυσότητα της καταστολής, πρόθυμα τώρα έσπευσαν στις καλά προφυλαγμένες από τον στρατό και την αστυνομία εκλογικές κάλπες.

Αυτό που επίσης γνωρίζουμε είναι ότι σήμερα οι ιδεολογικώς εξιδανικευμένοι κάτοικοι των γειτονιών της εργατικής τάξης τραγουδούσαν και χόρευαν μεθυσμένοι από δημοκρατία σε δρόμους βαμμένους από το νωπό αίμα του Anibal Villarroel, που έπεσε νεκρός από σφαίρες μπάτσων 3 μέρες πριν.

Νικήτρια είναι η Χιλή, νικητής είναι το χιλιανό κράτος, νικήτρια είναι η κοινωνία και η επιθυμία της να μείνει καταδυναστευμένη υπό τους όρους ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου κυριαρχίας, νικήτρια είναι η θέληση της πλειοψηφίας του λαού να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική ομοθυμία. Εν τέλει, με περισσότερα ή λιγότερα οδοφράγματα, νικήτρια είναι η παλιά καλή συνταγή, γραμμένη και ξαναγραμμένη στα παλάτια της κυριαρχίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Η αποσόβηση των εξεγέρσεων και η διοχέτευσή τους μέσω θεσμικών καναλιών κατευθείαν στο παιχνίδι των αστικών κομμάτων.

Η εξουσία γελά και γελά και θα γελάσει ξανά. Γελά γιατί οι θεσμοί στεγανοποιούνται. Η εξουσία γελά γιατί τώρα θα έχει υπό τη διάθεσή της περισσότερους ”ευσυνείδητους” και εκδημοκρατισμένους πολίτες, εθελοντές στον περιορισμό των πυρίμαχων, των διαφορετικών, των ανταρτών, των μειοψηφιών, των ταραχοποιών που επιμένουν να παρεμποδίζουν την έμπλεη από την αηδιαστική αστικότητά τους διαδικασία αναμόρφωσης.

Η εξουσία γελά επειδή γνωρίζει πως ακόμα και μερικοί υποτιθέμενοι αναρχικοί, παρακινούμενοι από μύχιες ελπίδες, προσέτρεξαν στις κάλπες να γονατίσουν επισήμως μπροστά στον εχθρό, να αποκηρύξουν τις ιδέες τους, να διαπραγματευτούν τα προτάγματά τους αποδεικνύοντας πως είναι ευμετάβλητα και ασταθή, όπως και η μνήμη του ”λαού” που ονειρεύονται.

Εμείς, οι αγέρωχες μειοψηφίες των ανυπότακτων, συνεχίζουμε να κηρύσσουμε τον πόλεμο στην κυριαρχία, δίχως την παραμικρή σύγχυση, πολλαπλασιάζοντας και ενδυναμώνοντας τους εαυτούς μας στο χάος.

Επειδή η εξέγερση μας δεν άρχισε στις 18 Οκτώβρη του 2019 και δεν πρόκειται να τελειώσει με ένα ευτελές δημοψήφισμα.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΔΙΧΩΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΚΑΙ ΗΓΕΣΙΑ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Ανειρήνευτοι αναρχικοί από τη νότια Abya Yala (Χιλή).

Πηγή: 325

Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok

συνέχεια

Μαουρίσιο Μοράλες, 11 χρόνια μετά, οι εξεγερμένοι δε σε λησμονούν

Πάνε 11 χρόνια απ’ το τελευταίο σου φευγιό… 11 χρόνια… Κι όλοι μας είχαμε μείνει άναυδοι με την πρώτη επέτειο του θανάτου σου, Μάουρι. Τα χρόνια περνούν, με πάντα κάτι μένει, σωστά;

Για όσες από ‘μάς σε γνώριζαν και για όσους από ‘μάς σε γνώρισαν μετά τον θάνατό σου, πάνε 11 χρόνια όπου σ’ έχουν δίπλα τους, 11 χρόνια όπου εξακολουθούν να διαχέονται, να προκαλούν ταραχές και μπελάδες, δυνατά ή ψιθυριστά να γελούν, πεισματικά να εξαπλώνουν τον Μαύρο Θάνατο.

Το πόσα πολλά συνέβησαν αυτά τα χρόνια, δεν υπάρχει κάποιο ορθολογικό μέτρο να δύναται να τ’ απαριθμήσει. Υπάρχουν εκείνοι που λένε πως ηττηθήκαμε, άλλες που κέρδισαν πάμπολλα, το πραγματικά σημαντικό όμως είναι πως συνεχίζουμε… Και πως η αναρχία, ως μια συμπαγής πρακτική ενάντια σε κάθε μορφή κυριαρχίας, ως αέναη κίνηση, συνεχίζει ξέφρενη. Ιδού λοιπόν γιατί οι πεσόντες μας χαίρουν άκρας υγείας κι εξακολουθούν να γελούν, πλέον ανάμεσα και σ’ άλλα γέλια.

Πόσο θ’ απολάμβανες τους δρόμους τους μήνες αυτούς, γελάμε και μόνο που φανταζόμαστε την απάντηση · κι όμως, Μάουρι, ήσουν μαζί μας σ’ αυτές τις αλησμόνητες μέρες, μες στο χάος και τη γλυκιά παράκρουση. Ήσουν εκεί, επειδή εκεί ήταν όσες κι όσοι επιμένουν να τείνουν μαζί σου προς στο χάος.

Να πώς τροφοδοτήθηκαν η συντροφικότητα, η εικονοκλαστική μνήμη κι η αλληλεγγύη, ενάντια στα σύνορα, την καταστολή και τον θάνατο… όπως γράφτηκε κι από μια φυλακή της Ελβετίας πριν κάποια χρόνια.

Έπειτα απ’ τη δράση της 22ας Μάη του 2009, όπου αντίκρισες τον θάνατο επιτιθέμενος στους δεσμοφυλάκους, δεν υπήρξε κάποια προκήρυξη που ν’ αποσαφηνίζει τη θέση σου… Υπήρχε όμως η ζωή σου, τα γραπτά σου, τα ποιήματά σου, τα τραγούδια σου, οι διηγήσεις σου, οι εμπειρίες σου, σμιλεμένες από σκοντάμματα, λάθη, ξεσπάσματα οργής, χαμόγελα κι επιτυχίες, απ’ την ατέρμονη επιμονή σου να προσπαθείς, με κάθε αναγκαίο μέσο, να φοκώσεις τη νύχτα και να διαλύσεις τη γιορτή για τους δεσμοφυλάκους του κόσμου τούτου.

Τα γραπτά εκείνα έχουν κυλήσει από καρδιά σε καρδιά, αναζητώντας για τα δραστήρια εκείνα χέρια στα οποία βασιλεύει η Αναρχία. Στα γράμματά σου τ’ αποτυπωμένα με μελάνι μαύρο, ξετυλίγεται το κουβάρι των ιδεών σου, των συναισθημάτων σου και των πεποιθήσεών σου, καθάρια ξεπροβάλλει το ποιος επέλεξες νά ‘σαι και τα μονοπάτια που διάλεξες να βαδίσεις ρισκάροντας τα πάντα… δίχως ν’ αναμένεις τους επαίνους των θεατών, δίχως ν’ αναζητάς τη γενική αποδοχή, τη μαζική ικανοποίηση, ή ακόμα και ψήφους για νά ‘σαι λαοφιλής.

Μέσ’ απ’ τα γραπτά σου σε συνάντησαν όσες κι όσοι δε σε γνώριζαν, σφυρηλατώντας τους δικούς τους δεσμούς συνενοχής, και τούτη είν’ η ισχύς της μαύρης μνήμης, η οποία διανοίγει αυλακώματα και μονοπάτια ακριβώς εκεί όπου πάνε να επιβληθούν οι ύβρεις των μπάτσων, των δημοσιογράφων και των υπηκόων… τόσο ζωογόνα είναι δαύτη η αλληλουχία συντροφισσών και συντρόφων, εμπειριών και γενεών, που, σε μια προσπάθεια να κοπούν τούτοι οι δεσμοί, 11 χρόνια μετά τον θάνατό σου, αντηχούν ακόμη ως μουρμουρητά τα δημοσιογραφικά επινοήματα. Ευχαρίστηση προκαλεί το γεγονός πως δεν είσαι ακόμη λαοφιλής… είσαι όμως παρών ανάμεσα στους δικούς μας, σ’ εκείνες που δεν αφήνονται να εξημερωθούν, σ’ εκείνες που επιλέγουν να μην τιθασεύσουν τις αλύγιστες ψυχές τους, κι έτσι ακόμη διαχέεται το περιφρονητικό σου γέλιο στους δρόμους, ανάβοντας φωτιές μέχρι και στις πιο θλιβερές και παγωμένες νύχτες.

Δεν υπάρχει μέρα όπου να μη μας πληγώνει η απουσία σου, μα συνεχίζουμε… Ζεις στις ζωές μας, Μάουρι.

Πέραν κάθε συγκυρίας και κάθε πανδημίας…

Απ’ την Αναρχία κι ενάντια σε κάθε εξουσία, θα παραμείνουμε η χειρότερη μαύρη πανώλη!

Με απεριόριστη αγάπη…

Για όλα τα συντρόφια που έχουν φύγει…

Για όλες κι όλους όσους συνεχίζουν να οξύνουν τον παλμό της σύγκρουσης…

Για τους αιχμαλώτους και τις αιχμάλωτες πολέμου…

Η μνήμη μας είναι μαύρη, το ίδιο κι η καρδιά μας…

Αιώνια απέχθεια για τους δεσμοφυλάκους!

Πηγή: Deutschland Indymedia

Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok

συνέχεια