Υπάρχουν τουλάχιστον δύο τρόποι να δημιουργήσει κανείς μουσική. Ο αρνητικός και ο θετικός τρόπος. Μπορούμε να στριγκλίζουμε όσο θέλουμε στις χορδές ενός βιολιού και να εξακολουθούμε να μην πετυχαίνουμε να δημιουργήσουμε μουσική. Αλλά, ένα ολόκληρο χαρτοφυλάκιο βαθμολογιών μεγάλων συνθετών δεν κάνει κάποιον μουσικό. Προκύπτει ότι θα πρέπει κανείς να μη δίνει τόσο μεγάλη προσοχή στο πώς λέγονται τα πράγματα, όσο στο τι λέγεται.
Το αντίστοιχο συμβαίνει σήμερα με τα ναρκωτικά, όπως συμβαίνει και με κάθετί άλλο. Ο καθένας παίζει με το δικό του τρόπο, έχοντας το δικό του σκοπό. Υπάρχουν αυτοί που μιλούν με έναν αέρα προσωπικής εξουσίας, παρότι όταν έρχεται η στιγμή, το μόνο που γνωρίζουν είναι φήμες. Αυτή η επιστήμη φτάνει σ’ αυτούς μέσω εμπειριών τρίτων, είναι μία εξωτερική υπόθεση. Έχουν παρατηρήσει ζητήματα, που δεν τους αφορούν, συγκεντρώνοντας μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, που δεν είναι τίποτα άλλο από σήματα, όχι πραγματικότητα. Λίγη σημασία έχει τότε, είναι η γνώμη μου, εάν κάποιος υιοθετεί μια ανεκτική στάση ή προβαίνει σε προβλέψεις με μανδύα Αποκάλυψης. (περισσότερα…)
