Tagged: Alfredo Cospito

Ο αγώνας μου ενάντια στο 41 bis είναι ένας ατομικός αγώνας ως αναρχικός, δεν κάνω και δεν δέχομαι εκβιασμούς. Απλά δεν μπορώ να ζήσω σε ένα απάνθρωπο καθεστώς όπως αυτό του 41 bis, όπου δεν μπορώ να διαβάζω ελεύθερα ό,τι θέλω, βιβλία, εφημερίδες, αναρχικά περιοδικά, περιοδικά τέχνης και επιστήμης, λογοτεχνία και ιστορία.

Η μόνη ευκαιρία που έχω για να βγω είναι να αρνηθώ την αναρχία μου και να πουλήσετε ότι είμαι κάποιος άλλος.

Ένα καθεστώς όπου δεν μπορώ να έχω καμία ανθρώπινη επαφή, όπου δεν μπορώ πλέον να δω ή να χαϊδέψω ένα φύλλο γρασιδιού ή να αγκαλιάσω ένα αγαπημένο μου πρόσωπο.

Ένα καθεστώς όπου οι φωτογραφίες των γονιών σου κατάσχονται. Θαμμένος ζωντανός σε έναν τάφο σε έναν τόπο θανάτου. Θα συνεχίσω τον αγώνα μου μέχρι τέλους, όχι λόγω “εκβιασμού”, αλλά επειδή αυτό δεν είναι ζωή.

Αν ο στόχος του ιταλικού κράτους είναι να με κάνει να “αποστασιοποιηθώ” από τις δράσεις των αναρχικών που γίνονται έξω, να ξέρετε ότι δεν υφίσταμαι εκβιασμό, ως αναρχικός πιστεύω ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και ως μέλος του αντι-οργανωτικού κινήματος δεν έχω “συνδεθεί” ποτέ με κανέναν και επομένως δεν μπορώ να “αποστασιοποιηθώ” από κανέναν. Η συντροφικότητα είναι κάτι άλλο.

Ένας συνεπής αναρχικός δεν αποστασιοποιείται από άλλους αναρχικούς από καιροσκοπισμό ή ευκολία.

Πάντα υπερήφανα υποστήριζα τις δικές μου πράξεις (ακόμα και στα δικαστήρια, γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ) και ποτέ δεν άσκησα κριτική σε αυτές άλλων συντρόφων-ισσων και πόσο μάλλον σε μια κατάσταση όπως αυτή στην οποία βρίσκομαι.

Η μεγαλύτερη προσβολή για έναν αναρχικό είναι να τον κατηγορούν ότι δίνει και παίρνει εντολές.

Όταν ήμουν στο καθεστώς υψίστης ασφάλειας είχα ούτως ή άλλως λογοκρισία, και ποτέ δεν έστειλα ” pizzini ” (δέματα με λεφτά που συνδέονται με την μαφία) αλλά άρθρα για αναρχικές εφημερίδες και περιοδικά. Και πάνω απ’ όλα ήμουν ελεύθερος να λαμβάνω βιβλία και περιοδικά και να γράφω βιβλία, να διαβάζω ό,τι ήθελα, με λίγα λόγια μου επιτρεπόταν να ζω.

Σήμερα είμαι έτοιμος να πεθάνω για να μάθει ο κόσμος πραγματικά τι είναι το 41 bis, 750 άνθρωποι το υποφέρουν χωρίς να μιλάνε, συνεχώς παρουσιάζονται ως τέρατα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τώρα είναι η σειρά μου, πρώτα με παρουσιάσατε ως αιμοδιψή τρομοκράτη, μετά με αγιοποιήσατε ως τον μαρτυρικό αναρχικό που θυσιάζεται για τους άλλους, τώρα με παρουσιάσατε ξανά ως τον ηγέτη του φρικτού spectra. Όταν όλα τελειώσουν δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα με οδηγήσετε στο βωμό του μαρτυρίου.

Σας ευχαριστώ, όχι, δεν θα το κάνω, στα βρώμικα πολιτικά σας παιχνίδια δεν θα προσφέρω τον εαυτό μου.

Στην πραγματικότητα, το πραγματικό πρόβλημα του ιταλικού κράτους είναι ότι δεν θέλει να μαθαίνονται όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που παραβιάζονται σε αυτό το καθεστώς 41 bis, στο όνομα μιας “ασφάλειας” στην οποία θυσιάζονται τα πάντα.

Θα έπρεπε να το είχανε σκεφτεί αυτό πριν βάλουν έναν αναρχικό εδώ μέσα. Δεν γνωρίζω τα πραγματικά κίνητρα ή τους πολιτικούς ελιγμούς που κρύβονται πίσω από αυτό, γιατί κάποιος με χρησιμοποίησε ως “δηλητηριασμένο κεφτέ” σε αυτό το καθεστώς. Ήταν αρκετά δύσκολο να μην προβλέψουν ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις μου σε αυτή τη “μη-ζωή”.

Το ιταλικό κράτος είναι ένας άξιος εκπρόσωπος της υποκρισίας μιας Δύσης που δίνει συνεχώς μαθήματα “ηθικής” στον υπόλοιπο κόσμο.

Το 41 bis έχει δώσει μαθήματα καταστολής που έτυχαν καλής υποδοχής από “δημοκρατικά” κράτη όπως η Τουρκία (οι Κούρδοι σύντροφοί γνωρίζουν κάτι γι’ αυτό) και η Πολωνία.

Είμαι πεπεισμένος ότι ο θάνατός μου θα βάλει ένα τέλος σε αυτό το καθεστώς και ότι οι 750 άνθρωποι που το υφίστανται εδώ και δεκαετίες θα μπορέσουν να ζήσουν μια ζωή που αξίζει να ζήσουν, ό,τι κι αν έχουν κάνει.

Αγαπώ τη ζωή, είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, δεν θα αντάλλαζα τη ζωή μου με τη ζωή κάποιου άλλου. Και ακριβώς επειδή την αγαπώ δεν μπορώ να δεχτώ αυτή την απελπιστική μη ζωή.

Σας ευχαριστώ σύντροφοι και συντρόφισσες για την αγάπη σας.

Πάντα για την αναρχία.

Ποτέ δεν λύγισα

Alfredo Cospito

ΠΗΓΗ: Athens indymedia