Ανοικτή επιστολή κρατουμένων προς συναρμόδιους υπουργούς δημόσιας τάξης και δικαιοσύνης:
Στις 3 Αυγούστου 2016, ο προσφάτως αποφυλακισθείς και πρώην συγκρατούμενός μας, Pëllumb Marnikollaj, πηγαίνει στο ΑΤ Πατησίων, ως όφειλε, προκειμένου να δώσει το παρόν στο πλαίσιο των περιοριστικών όρων που του είχαν επιβληθεί μετά την υφ’όρων απόλυσή του. Κάτω από ανεξήγητες- μέχρι στιγμής- συνθήκες καταλήγει στον Ερυθρό Σταυρό και από εκεί στο νεκροτομείο. Λίγο πριν θαφτεί ως ανώνυμος – παρ’ ότι τα στοιχεία του ήταν γνωστά στις αρχές- παραλαμβάνουν τη σωρό του οι συγγενείς του, οι οποίοι επικαλούνται βασανιστήρια και εκπαραθύρωση.
Δεν είμαστε εμείς αρμόδιοι να κρίνουμε τι πραγματικά συνέβη. Έχουμε όμως τόσες χιλιάδες λόγους, όσοι και οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές, για να μη πιστέψουμε την εκδοχή της ΕΛ.ΑΣ. Όχι μόνο επειδή τόσο άτσαλα προσπάθησε να κουκουλώσει το γεγονός, ούτε επειδή οι εξηγήσεις της έρχονται σε αντίθεση με την κοινή λογική (ελάτε τώρα, κύριοι της ΕΛ.ΑΣ. Ποιός θα μπορούσε να πιστέψει ότι όχι ένας κρατούμενος, αλλά ακόμα και κάποιος πολίτης που πηγαίνει να βγάλει ταυτότητα κυκλοφορεί ανενόχλητος στα γραφεία των αστυνομικών τμημάτων ανοιγοκλείνοντας παράθυρα;).
Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε την εκδοχή που δίνει η οικογένεια του αδικοχαμένου συγκρατούμενού μας γιατί καθένας από εμάς έχει γνωρίσει στο πετσί του τις κτηνωδίες που λαμβάνουν χώρα στα ανακριτικά γραφεία των αστυνομικών τμημάτων. Και εάν δεν έχουμε άμεση εμπειρία εκπαραθύρωσης, αρκετοί από εμάς έχουμε, ωστόσο, την εμπειρία της απειλής της ως μια καθόλου πρωτότυπη ανακριτική μέθοδο. Καθένας από εμάς, επίσης, έχει εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι τα παράθυρα των αστυνομικών τμημάτων είναι στολισμένα με «ζαρντινιέρες».
