Tagged: YPJ

YPJ & YPG International

Δήλωση σχετικά με τις συνεχιζόμενες επιθέσεις του Τουρκικού κράτους στις απελευθερωμένες περιοχές της Ροζάβα.

Την Παρασκευή 22 Ιουλίου του 2022, τρεις από τις συντρόφισσες μας, η διοικητής των YAT, Jiyan Tolhildan, η διοικητής των YPJ, Roj Xabûr και η μαχήτρια των YAT, Barîn Botan, δολοφονήθηκαν από επίθεση Τουρκικού drone. Αυτό είναι μόνο η κορύφωση μιας συνεχιζόμενης στρατηγικής που διασπείρει μία ατμόσφαιρα φόβου και τρόμου. Ειδικά οι γυναίκες γίνονται επανειλημμένα στόχοι αυτών των δειλών προσπαθειών. Μέσα σε 48 ώρες, έξι από τους συντρόφους μας, ανάμεσα τους και τέσσερα μέλη του YPJ σκοτώθηκαν και διάφορα άλλα τραυματίστηκαν από τέσσερεις επιθέσεις με drone στην περιοχή της Ροζάβα. Αυτά τα περιστατικά είναι σε ευθυγράμμιση με 56 επιθέσεις με drone που συνέβησαν μόνο το έτος 2022 και προκάλεσαν τον θάνατο 27 ανθρώπων και τραυμάτισαν άλλους 74. Ανάμεσα στους νεκρούς και τους τραυματίες είναι οι σύντροφοι μας και πολίτες κάθε ηλικίας και φύλου.

Ενώ η Τουρκία επισήμως απειλεί με μία εισβολή πλήρους κλίμακας στις απελευθερωμένες περιοχές της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, συνεχίζουν τις επιθέσεις τους που δεν σταματήσαν πραγματικά ποτέ από την κατοχή του Αφρίν του 2018. Αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι ένας χαμηλής έντασης πόλεμος, μία στρατιωτική στρατηγική που χρησιμοποιεί μία ποικιλία τακτικών εμπεριέχοντας εξωδικαστικές δολοφονίες, την υποστήριξη και χρήση proxy ομάδων (όπως το SNA και το ISIS), οικονομική πίεση, κόψιμο της παροχής νερού και ηλεκτρισμού water, δημογραφική αλλαγή και ψυχολογικός πόλεμος αντί για μία πλήρους κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση. Αυτού του είδους ο πόλεμος παράγει συνεχείς επιθέσεις ενώ το κρατάει κάτω από το επίπεδο του πλήρους κλίμακας πολέμου που θα προκαλούσε μεγαλύτερη προσοχή από την πολιτική και τα ΜΜΕ στις Δυτικές κοινωνίες. Οι αμέτρητες επιθέσεις προσπαθούν να κανονικοποιήσουν τον πόλεμο και να κάνουν τους ανθρώπους να συνηθίσουν σε αυτές τις επιθέσεις. Δημιουργεί μία κατάσταση ανασφάλειας.

Αυτές οι επιθέσεις δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά κομμάτι μίας καλά οργανωμένης, μεγαλύτερης στρατηγικής που στοχεύει στο να καταστρέψει την επανάσταση και να εξαλείψει τον Κουρδικό λαό. Χρησιμοποιώντας αυτές τις επιθέσεις με drone, σαν αυτή που σκότωσε τρεις από τους συντρόφους μας την Παρασκευή, προσπαθεί να διασπείρει το αίσθημα ότι κανείς δεν είναι ασφαλής και ότι το Τουρκικό κράτος έχει την απόλυτη δύναμη να αποφασίσει πότε και που θα τελειώσει η ζωή σου, απλά πατώντας ένα κουμπί που κάνει την βόμβα να πέσει. Η ψυχολογική επίπτωση αυτής της στρατηγικής είναι αποτελεσματική με τον τρόπο που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να φύγουν από την γη τους. Ένας από τους στόχους του Ερντογάν είναι ακριβώς αυτός: να εκδιώξει τους Κούρδους από τη γη τους και να εγκαταστήσει ξένο πληθυσμό πιστό στο Τουρκικό καθεστώς. Άλλες τακτικές που χρησιμοποιεί το Τουρκικό κράτος είναι οι περιβόητες επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας. Στις πρόσφατες επιθέσεις του Τουρκικού κράτους σε ένα τουριστικό θέρετρο στο Zaxo στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ), εννιά τουρίστες σκοτώθηκαν, ανάμεσα τους και ένα παιδί, και πάνω από 23 τραυματίστηκαν. Το Τουρκικό κράτος έβγαλε μία ανακοίνωση λέγοντας ότι η επίθεση έγινε από το PKK. Με το να κατηγορεί άλλους να είναι ένοχη για τις ίδιες του τις επιθέσεις το Τουρκικό κράτος δημιουργεί ένα λόγο για να νομιμοποιήσει την στρατιωτική του παρουσία και τις δράσεις του. Αυτή η στρατιωτική προσέγγιση δεν περιορίζεται μόνο στην επίθεση στη Ροζάβα. Επιπλέον το Τουρκικό κράτος χρησιμοποιεί τις πολλές μεθόδους πολέμου χαμηλής εντάσεως εναντίων όλων των απελευθερωμένων περιοχών του Κουρδιστάν εμπεριέχοντας το Shengal, Maxmur και τις ελεγχόμενες από τους αντάρτες περιοχές στα βουνά του Βόρειου, Ανατολικού και νότιου Κουρδιστάν.

Πέρα από την πλειοψηφία των παγκόσμιων ΜΜΕ, που αγνοούν αυτές τις συνεχιζόμενες επιθέσεις, παρατηρήσαμε ότι επίσης το κίνημα που είναι αλληλέγγυο με τη Ροζάβα περισσότερο περιμένει την περιβόητη “Μέρα X” για να ξεκινήσει μία μεγαλύτερη καμπάνια εναντίον ενός φασιστικού καθεστώτος που ποτέ δεν σταμάτησε πραγματικά τον πόλεμο του στη Ροζάβα. Το θεωρούμε αυτό μια ανεπαρκή προσέγγιση που δεν συμβαδίζει με την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε εδώ. Η απάντηση στην συνεχόμενη πολύμορφη και βίαιη επίθεση στην επανάσταση πρέπει να είναι μόνιμη, δημιουργική και αποτελεσματική αντίσταση. Δεν υπάρχει λόγος για αναμονή, είμαστε σε πόλεμο τώρα.

Καθώς γράφουμε αυτή τη δήλωση είμαστε συγκινημένοι από τον βαθύ θυμό μας και οργή που μας προκάλεσαν οι τελευταίες επιθέσεις. Με την τελευταία επίθεση τρεις φίλοι μας σκίστηκαν από τη μέση μας. Ήσασταν οι διοικητές μας, οι δάσκαλοι μας, οι αδελφές μας, οι πρωτοπόροι μας και η εμπροσθοφυλακή μας, οι φίλοι μας και οι σύντροφοι μας. Βοηθούσατε πολλούς από εμάς να βρουν τη θέση τους σε αυτή την επανάσταση, να αναπτύξουν και να μεγαλώσουν και να γνωρίσουν την πραγματικότητα της γυναικείας δύναμης και θέλησης. Μας διδάξατε να χρησιμοποιούμε την αγάπη μας και εξίσου τον πόνο μας για να παλέψουμε για το μέλλον. Γνωρίζοντας ότι το Τουρκικό κράτος στοχεύει να καταστρέψει το πνεύμα μας, εμείς το συναντάμε αυτό μετατρέποντας τον θυμό και την θλίψη μας σε ακόμα υψηλότερη δέσμευση στο να συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια σε αυτό το δολοφονικό καθεστώς. Είμαστε υψηλότερα από ποτέ κινητοποιημένοι να αναπτύξουμε και να διαδώσουμε την γυναικεία επανάσταση και σε αυτό τον τρόπο να συνεχίσουμε τον αγώνα των αγαπημένων, νεκρών συντρόφων μας.

Στους φίλους μας από όλο τον κόσμο, σας ζητάμε να σηκωθείτε και να προστατέψετε μαζί μας την επανάσταση των γυναικών. Πρέπει να αποκαλύψουμε το βρώμικο σχέδιο του Τουρκικού κράτους και να αντιμετωπίσουμε την επίθεση του σαν αυτό που είναι: ένας πόλεμος ενάντια σε ένα επαναστατικό εγχείρημα που συγκεκριμένα στοχεύει στις επαναστατημένες γυναίκες. Ένα από τα πιο επείγοντα αιτήματα είναι μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για να σταματήσουν οι θανατηφόρες επιθέσεις στους συντρόφους μας και τον λαό μας.

Πέρα από αυτό πρέπει να καταλάβουμε, ότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι μόνο για τα σχέδια της Τουρκικής εισβολής αλλά εμπεριέχει πολλαπλά συμφέροντα των Δυτικών κρατών και του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή. Ο αγώνας στο Κουρδιστάν είναι πάντα συνδεδεμένος με τους αγώνας στις πατρίδες μας. Να χτίσουμε μία δυνατή και ανθεκτική αυτοάμυνα, πρέπει να επιτεθούμε στο αιμοσταγές σύστημα του έθνους κράτους, πατριαρχίας και καπιταλισμού κάθε στιγμή και παντού.

Ape Yusuf Gulo,

Mohammed and Ahmet

Heval Geli and Heval Amed,

Heval Mizgin,

Heval Dilar, Heval Ronahî and Heval Kobane,

Heval Berxwedan and Heval Kendal,

Heval Jiyan, Heval Roj and Heval Barîn,

Σας υποσχόμαστε ότι όχι μόνο θα προστατεύσουμε αυτή την όμορφη επανάσταση με όλα τα μέσα αλλά και ότι θα την διαδώσουμε και θα την κάνουμε να μεγαλώσει κι άλλο. Θα κάνουμε τα πάντα για να κάνουμε τις ιδέες της ελευθερίας να πραγματοποιηθούν!Θέλουμε να γνωρίζουν το Τουρκικό κράτος και οι σύμμαχοι του ότι αυτές οι επιθέσεις δεν θα μείνουν αναπάντητες. Θα σας κάνουμε να πληρώσετε για τα εγκλήματα σας και θα εκδικηθούμε για τους συντρόφους μας!

YPJ & YPG International

Ροζάβα, 26.7.2022

συνέχεια

19 Ιουλίου 1936 – 19 Ιουλίου 2012: Νίκος Μαζιώτης μέλος του Ε.Α

19 Ιουλίου 1936 – 19 Ιουλίου 2012

Η 19η Ιουλίου είναι μια ημερομηνία σταθμός στη παγκόσμια ιστορία των επαναστατικών αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση από την εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου. Η 19η Ιουλίου 1936 είναι η ημερομηνία έναρξης της Ισπανικής Επανάστασης (1936-’39) όταν στη Βαρκελώνη της Καταλονίας οι οργανωμένοι στην αναρχοσυνδικαλιστική CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) και στη FAI (Αναρχική Ομοσπονδία Ιβηρικής) εργάτες έδωσαν μάχη με τη στρατιωτική φρουρά της πόλης που συμμετείχε στο πραξικόπημα του στρατηγού Φράνκο και τη νίκησαν μετά από 2 μέρες μαχών εγκαινιάζοντας το πιο ριζοσπαστικό επαναστατικό εγχείρημα εργατικής και αγροτικής αυτοδιαχείρισης στην ιστορία του κλασικού εργατικού κινήματος (1848-1939).                

Η 19η Ιουλίου 2012 είναι η ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης στη Ροζάβα – Β. Συρία που ξεκίνησε από την πόλη Κομπάνι όταν οι ένοπλες δυνάμεις του κουρδικού επαναστατικού κινήματος ΥPG (Μονάδες Λαϊκής Προστασίας) μαζί με την πλειοψηφία των πολιτών που στηρίζει το MGRK (Λαϊκά Συμβούλια δυτικού Κουρδιστάν) κατέλαβαν αναίμακτα την πόλη και τα κτίρια του καταρρέοντος καθεστώτος Άσαντ αναλαμβάνοντας την εξουσία.

Στην Ισπανία το 1936 εκατομμύρια εργάτες και κυρίως αγρότες-χωρικοί κολεκτιβοποίησαν ένα μεγάλο μέρος της βιομηχανίας, κυρίως στην Καταλονία που ήταν η πιο εκβιομηχανισμένη περιοχή της Ισπανίας, αλλά επίσης και ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής γης απαλλοτριώνοντας τη γη των μεγαλογαιοκτημόνων και της καθολικής εκκλησίας στην Ανδαλουσία, Αραγονία, Λεβάντε, Καστίλη και αλλού και δημιούργησαν τις δικές τους κοινότητες αυτοδιαχείρισης και αυτοδιεύθυνσης, τις εργατικές και αγροτικές κολεκτίβες. Για ένα βραχύβιο διάστημα οι εργάτες και οι αγρότες πήραν την εξουσία στα χέρια τους, πήραν τη ζωή στα χέρια τους κάνοντας πράξη την Αναρχία, τον Eλευθεριακό ή Αναρχικό Κομμουνισμό.

Στη Βόρεια Συρία, το κουρδικό επαναστατικό κίνημα οικοδόμησε από το 2012 και μετά ένα ακρατικό κοινωνικό μοντέλο που το ονομάζουν Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμό που βασίζεται στον κοινοτισμό, στη Κοινότητα (Κομμούνα) ως κύτταρο της νέας κοινωνίας και στα λαϊκά συμβούλια, στις γειτονιές, στις συνοικίες, στους δήμους και στα χωριά στα 3 καντόνια της Β. Συρίας, το Αφρίν, τη Ροζάβα και το Τζεζιρέ. Το μοντέλο αυτό απορρίπτει το έθνος –κράτος ως συγκεντρωτικό μονοπωλιακό μηχανισμό διαχείρισης των κοινωνικών υποθέσεων και περιλαμβάνει εκτός από τους Κούρδους και άλλες εθνότητες και λαούς της περιοχής, Άραβες, Γιεζίντι, Συροϊακωβίτες, Ασσύριους, Τουρκμένιους.                         

Πάρα τη διαφορετικότητα των εποχών και την απόσταση των 76 χρόνων από τα δύο επαναστατικά εγχειρήματα, παρά τη διαφορετικότητα των συνθηκών, των πολιτικών υποκειμένων και των ιδεολογικών επικλήσεων, υπάρχουν πολλά κοινά ανάμεσα στα δύο επαναστατικά εγχειρήματα. Το βασικότερο είναι η απόρριψη του κράτους, του έθνους-κράτους ως συγκεντρωτικού, μονοπωλιακού μηχανισμού διαχείρισης των κοινωνικών υποθέσεων. Ένα άλλο είναι η απόρριψη της παλιάς μαρξιστικής νομοτελειακής θεωρίας ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών κεφαλαιοκρατικών δυνάμεων ως ‘‘προοδευτικής’’ διαδικασίας είναι η βασική προϋπόθεση για τις κοινωνικές επαναστάσεις και την οικοδόμηση μιας απελευθερωτικής κοινωνίας όπου την εξουσία την έχει ο λαός μέσα από τα δικά του όργανα αυτοδιαχείρισης, κοινότητες, κομμούνες, δήμους, συμβούλια. Και τα δύο επαναστατικά εγχειρήματα συντελέστηκαν σε κοινωνικές συνθήκες υπανάπτυξης του καπιταλισμού όπου δεν έχει επικρατήσει η οικονομία της αγοράς και όπου οι κοινωνίες βρίσκονταν σε ένα ημιφεουδαρχικό στάδιο. Και στην Ισπανία το 1936 και στη Β. Συρία σήμερα η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι χωρικοί-αγρότες ή ζουν έξω από μεγάλα αστικά κέντρα αν και στην Ισπανία η εργατική τάξη έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, κυρίως στην Καταλονία ενώ στη Ροζάβα – Β. Συρία η εργατική τάξη απουσιάζει από το ιστορικό προσκήνιο.                                                                                                                    

Οι Ισπανοί εργάτες ήταν κυρίως πρώτης γενιάς μετανάστες που πριν κάποια χρόνια είχαν έρθει από την ύπαιθρο στην πόλη για να δουλέψουν στα εργοστάσια μεταφέροντας την κοινοτιστική κουλτούρα των χωριών τους, τις ιδέες της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Το ίδιο ίσχυε και για τους Ρώσους εργάτες το 1905 και 1917. Αυτή η εργατική τάξη με νωπές ακόμα τις αγροτικές ρίζες της υπήρξε πρωταγωνίστρια επαναστάσεων και διέφερε πολύ από το συντηρητικό, στρατιωτικοποιημένο γερμανικό βιομηχανικό προλεταριάτο –όπως και άλλων χωρών της ανεπτυγμένης δύσης– που η πλειοψηφία αυτού του προλεταριάτου το 1918 –’19 ακολούθησε τους αντεπαναστάτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και όχι τους επαναστάτες Σπαρτακιστές.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η Επανάσταση στη Ροζάβα – Β. Συρία στρέφεται εναντίον ενός δικτατορικού ‘‘σοσιαλιστικού’’ –και αντιιμπεριαλιστικού– καθεστώτος όμοιο με τα καθεστώτα του ‘‘υπαρκτού’’ σοσιαλισμού και της Σοβιετικής Ένωσης όπου επικρατεί η κρατικοποιημένη οικονομία, δηλαδή ο κρατικός και γραφειοκρατικός καπιταλισμός και η μονοκομματική δικτατορία, στη συγκεκριμένη περίπτωση η δικτατορία του κόμματος Μπάαθ του Άσαντ. Και τα δύο επαναστατικά εγχειρήματα απέδειξαν (όπως άλλωστε και το κίνημα των Ζαπατίστας) ότι ο αγώνας για ελευθερία δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στην υποκειμενική βούληση των ανθρώπων για ελευθερία και αξιοπρέπεια χωρίς να παραβλέπονται βέβαια και οι συνθήκες της εποχής (κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές) και όχι σε δήθεν ‘‘αντικειμενικούς’’, οικονομικούς νομοτελειακούς νόμους όπως η ανάπτυξη των παραγωγικών κεφαλαιοκρατικών δυνάμεων, ή σε θεωρίες όπου η οικονομία είναι η βάση και το κράτος το εποικοδόμημα. Καμία κοινωνική επανάσταση δεν συνέβη στην ιστορία λόγω μιας τέτοιας υποτιθέμενης προϋπόθεσης. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ακόμα και ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι το 1917 προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία πέταξαν στα σκουπίδια της ιστορίας αυτές τις απόψεις του δασκάλου τους Μαρξ, αφού η Ρωσία το 1917 επ’ ουδενί δεν ήταν μια βιομηχανικά ανεπτυγμένη χώρα αλλά αντίθετα ήταν μια χώρα με φεουδαρχικά χαρακτηριστικά και ούτε είχε περάσει από ένα στάδιο ‘‘αστικοδημοκρατικής’’ επανάστασης σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία.                                                                          

Ένα άλλο κοινό των εγχειρημάτων της Ισπανικής Επανάστασης και της Επανάστασης στη Ροζάβα – Β. Συρία είναι η αντιμετώπιση πολλών και διαφορετικών εχθρών.                         

Η Ισπανική Επανάσταση πέρα από τους φασίστες του Φράνκο ο οποίος είχε την αμέριστη συμπαράσταση του Χίτλερ και του Μουσολίνι, αντιμετώπισε την εχθρότητα φυσικά των ‘‘αστικοδημοκρατικών’’ καθεστώτων της Γαλλίας –η οποία είχε κυβέρνηση λαϊκού μετώπου– και της Αγγλίας αλλά κυρίως, αντιμετώπισε το ίδιο το ισπανικό και καταλανικό ‘‘δημοκρατικό’’ κράτος στο οποίο επικρατούσαν οι δυνάμεις του λεγόμενου Λαϊκού Μετώπου. Το Λαϊκό Μέτωπο δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια συμμαχία των φιλελεύθερων αστών-καπιταλιστών με τους σοσιαλιστές, τους κομμουνιστές-σταλινικούς και τους Καταλανούς αυτονομιστές. Όλοι τους ήταν φανατικοί εχθροί της εργατικής και αγροτικής αυτοδιαχείρισης, της λαϊκής και εργατικής εξουσίας και σε αυτό είχαν συμπαραστάτες τη Σοβιετική Ένωση και τον Στάλιν.                                                                                   

Η επανάσταση στη Ροζάβα – Β. Συρία αντιμετωπίζει μια ποικιλία εχθρών, από το καθεστώς Άσαντ, το ισλαμικό κράτος το οποίο νίκησε, τη Τουρκία αλλά και τους διεθνείς συνασπισμούς που μάχονται είτε με την παρουσία τους ή δια αντιπροσώπων στο γεωστρατηγικό πεδίο του συριακού εμφυλίου πολέμου. Από την μία το δυτικό μπλοκ εξουσίας (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ) και από την άλλη το αντιδυτικό ή κατά άλλους ‘‘αντιιμπεριαλιστικό’’ μπλοκ (Ρωσία, Ιράν) που υπερασπίζονται το ‘‘σοσιαλιστικό’’ καθεστώς Άσαντ. Όλοι τους ανεξαιρέτως παρά τους τακτικισμούς τους απέναντι στους Κούρδους λόγω της κοινής επιδίωξης για καταστροφή του ISIS, είναι εναντίον του επαναστατικού εγχειρήματος του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού και της Δημοκρατικής Αυτονομίας.

Όμως θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι σε κάποια πράγματα οι αγωνίστριες/αγωνιστές στη Ροζάβα-Β. Συρία τα έχουν καταφέρει πολύ καλύτερα από τους Ισπανούς συντρόφους/ισσες του 1936. Κατ’ αρχήν παρά τις τεράστιες δυσκολίες του εμφυλίου που συνεχίζεται στη Συρία αλλά και τις αλλεπάλληλες τουρκικές επεμβάσεις, τη κατάληψη του Αφρίν το 2018 και την επίθεση ένα χρόνο μετά, το 2019 για να δημιουργηθεί μια ζώνη ‘‘ασφαλείας’’ πλάτους 30 χιλιομέτρων στα τουρκοσυριακά σύνορα, πράγμα για το οποίο συμφώνησαν οι ΗΠΑ και η Ρωσία με τον Ερντογάν, η Επανάσταση στη Β. Συρία εξακολουθεί να υφίσταται 9 χρόνια μετά την έναρξή της. Σε αντίθεση με το χάος, τη βία και την αιματοχυσία στην υπόλοιπή Συρία, στις επαναστατημένες περιοχές της Β. Συρίας επικρατεί ειρήνη διαψεύδοντας τη κυρίαρχη προπαγάνδα ότι οι επαναστάσεις συνεπάγονται αυτονόητα βία, χάος, ακυβερνησία ή ότι ο καθένας κάνει ό, τι θέλει.                                           

(περισσότερα…)
συνέχεια

Μάχες στο Qamishlo στη Rojava

ANF ​​NEWS DESK Τετάρτη, 21 Απριλίου 2021, 14:52

Από τις 10 μ.μ. την Τρίτη το βράδυ γίνονται έντονες μάχες στο Qamishlo. Η πολιτοφυλακή Difa al-Watani (Εθνικές Αμυντικές Δυνάμεις, NDF), η οποία είναι πιστή στο καθεστώς, επιτέθηκε σε ένα σημείο ελέγχου των δυνάμεων ασφαλείας της Αυτόνομης Διοίκησης στο κέντρο της πόλης. Ενώ ένα μέλος των δυνάμεων ασφαλείας σκοτώθηκε στην επίθεση, οι μάχες συνεχίζονται. Μετά από μια κλιμάκωση κατά την οποία το NDF χρησιμοποίησε mortars και εκτοξευτές πυραύλων RPG, μόνο σποραδικές ανταλλαγές πυρών ακούγονται κατά τις μεσημεριανές ώρες.

“Αυτή η επίθεση δεν είναι η πρώτη και δεν θα είναι η τελευταία”

Ο πολιτικός του PYD Salih Muslim μίλησε στο ANHA για τα τρέχοντα γεγονότα στο Qamishlo και είπε: “Αναμφίβολα, οι επιθέσεις αυτών των δυνάμεων, που συνδέονται τόσο με τη Ρωσία όσο και με την κυβέρνηση της Δαμασκού, δεν θα είναι οι πρώτες ούτε οι τελευταίες. Ο σκοπός αυτών των δυνάμεων είναι να δημιουργήσει ανασφάλεια μεταξύ των ανθρώπων με τη διάδοση του χάους στην περιοχή. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι το Difa al-Watani θέλει πρώτα να δημιουργήσει χάος, ακολουθούμενο από ρωσική επέμβαση. Εν ολίγοις, αυτό συμβαίνει σκοπίμως. “

“Οι επιθέσεις είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από τη Ρωσία και τη Δαμασκό”

Ο Muslim βλέπει μια σύνδεση με τις επερχόμενες εκλογές στη Συρία: “Ο στόχος είναι να συσχετιστεί με τον πληθυσμό, να τους φέρει στις κάλπες και, συνεπώς, να αυξήσει το δικό του μερίδιο των ψήφων. Ταυτόχρονα, το καθεστώς θέλει να διαδώσει την προπαγάνδα του με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, λέμε ότι είμαστε δυνατοί και αυτά τα παιχνίδια είναι μάταια. Είναι ένα παιχνίδι που παίζεται από τη Δαμασκό και τη Μόσχα. Εξάλλου, το ίδιο πράγμα έχει ήδη συμβεί και στην Ain Issa και στη Shehba. Η Ρωσία προσπάθησε να εκβιάσει παραχωρήσεις αποχωρώντας από την περιοχή, αλλά μετά επέστρεψε. Τέτοιες προσεγγίσεις καταστρέφουν την εμπιστοσύνη τόσο στη Ρωσία όσο και στην κυβέρνηση της Δαμασκού. Όλες αυτές οι εξελίξεις δεν σημαίνουν ότι οι αμυντικές μας δυνάμεις είναι αδύναμες απέναντι στις επιθέσεις. Επειδή όλο αυτό είναι απλά ένα παιχνίδι. “

“Οι λαοί της περιοχής πρέπει να είναι σε εγρήγορση”

Ο Muslim προειδοποιεί, “Η κυβέρνηση στη Δαμασκό έχει δημιουργήσει μια σχέση με το τουρκικό κράτος που βασίζεται στην αποσταθεροποίηση της περιοχής. Και οι δύο πλευρές θέλουν να κλονίσουν την εμπιστοσύνη στην Αυτόνομη Διοίκηση και να βυθίσουν την περιοχή σε χάος. Αυτό είναι αντίθετο προς το συμφέρον των λαών που κατοικούν εδώ και την ασφάλεια της περιοχής. Οι λαοί της περιοχής πρέπει να είναι σε εγρήγορση απέναντι σε αυτά τα σχέδια. “

Μεταφραστική Πρωτοβουλία για την Επαναστατική Διεθνιστική Αλληλεγγύη “Μάρτυρας Haukur Hilmarsson”

συνέχεια